ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Κιλκίς: "Εκλογές Εκπαιδευτικών για Ανάδειξη Αντιπροσώπων στο 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ"

Ανακοίνωση ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών

Την Πέμπτη 7 Μάη, οι εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Κιλκίς ψηφίζουν για να εκλέξουν αντιπροσώπους για το 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Η Γραμματεία Εκπαιδευτικών Κιλκίς του ΠΑΜΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς να ψηφίσουν «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών», με κριτήριο την ανάγκη για κίνημα και αγώνες για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία στην υπηρεσία του λαού, για ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών του! Για την αναπλήρωση των απωλειών μας! Για την ικανοποίηση των αναγκών μας!

Οι αρχαιρεσίες πραγματοποιούνται στο φόντο ενός νέου πολιτικού σκηνικού, με μια νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που τρεις μήνες τώρα έδωσε δείγματα γραφής.

Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί βλέπουν τη μισθοδοσία τους να καθυστερεί, τα σχολεία έχουν χρέη μέχρι το λαιμό, λείπουν εκπαιδευτικοί από τα σχολεία, η δίκαιη επαναφορά των διαθέσιμων και απολυμένων δεν αφορά στο σύνολό τους. Οι εκπαιδευτικοί έχουν χάσει 5,5 μισθούς την περίοδο της κρίσης, αλλά η συγκυβέρνηση αρνείται ακόμα και το ξεπάγωμα των μισθολογικών ωριμάνσεων. Η πληρωμή από το λαό των «μνημονιακών» χαρατσιών βαφτίζεται πλέον «πατριωτικό καθήκον». Διατηρείται όλο το αυταρχικό πειθαρχικό πλαίσιο, ακόμα και η διάταξη «περί ανάξιας και αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς του Δημόσιου Υπάλληλου, εντός και εκτός υπηρεσίας». Αναμένεται νέα τιμωρητική αξιολόγηση, που θα συνδέεται με μισθό, αποδοτικότητα και υπηρεσιακή εξέλιξη. Η συγκυβέρνηση έχει ήδη αποδεχτεί και διατηρεί τη μεγάλη αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης, τις τεράστιες περικοπές στις συντάξεις, τη ληστεία στα ταμεία από το PSI. Διατηρεί και αναβαθμίζει τη συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, που μετατρέπεται σε «αριστερός σύμβουλος» της συγκυβέρνησης και στην εργαλειοθήκη του οποίου βασίστηκαν όλες οι αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις των προηγούμενων χρόνων.

Όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχει προτεραιότητα να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα. Η κριτική δε γίνεται γιατί η νέα συγκυβέρνηση δε λύνει όλα τα προβλήματα, εδώ και τώρα. Η κριτική γίνεται γιατί και η νέα συγκυβέρνηση δεν κινείται σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Διαπραγματεύεται «σκληρά» μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, αλλά η διαπραγμάτευση αυτή αφορά τα κέρδη ή τη χασούρα της ντόπιας πλουτοκρατίας. Γι' αυτό έχει τη στήριξη του ΣΕΒ, ενώ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ δηλώνουν πως θα στηρίξουν τη "νέα συμφωνία" (παράταση Μνημονίου).

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δε διαπραγματεύεται για να γυρίσουν πίσω οι μισθοί μας, να δοθούν λεφτά στην Παιδεία, στην Υγεία.

Από το προηγούμενο συνέδριο της ΟΛΜΕ αναπτύχθηκαν μαζικοί αγώνες, που είχαν αντικειμενική βάση, γιατί οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα οι δημόσιοι υπάλληλοι έχασαν βασικά δικαιώματα.

Στους αγώνες αυτούς η ηγεσία της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), καλλιέργησε συνειδητά αυταπάτες ότι με μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, εντός των τειχών της ΕΕ και του συστήματος, θα έρθει πολιτική αλλαγή υπέρ του λαού.

Η κυβέρνηση πράγματι άλλαξε. Ωστόσο, τα προβλήματα, συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική, παραμένουν.

Συνειδητά, η ηγεσία της ΟΛΜΕ υπηρέτησε την εναλλαγή κυβερνητικού διαχειριστή εντός των τειχών του ΟΟΣΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του συστήματος.

Μια ηγεσία, που τώρα δεν έχει οργανώσει ούτε μια κινητοποίηση για την καθυστέρηση της πληρωμής των αναπληρωτών συναδέλφων, για το ξεπάγωμα των ωριμάνσεων, για το δώρο του Πάσχα. Δεν έχει βγάλει μέχρι σήμερα ούτε καν μια ανακοίνωση για τη ληστεία των αποθεματικών των ασφαλιστικών μας ταμείων.

Την ώρα που ετοιμάζεται η νέα λίστα των σαρωτικών, αντιλαϊκών μέτρων, την ώρα που πρέπει να ξεσηκωθούν και οι πέτρες, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ, όχι μόνο υπερασπίζονται την κυβερνητική πολιτική (π.χ. τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου στο Eurogroup), αλλά μεταφέρουν μέσα στο κίνημα τις θέσεις της κυβέρνησης.

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών απευθύνεται με το χέρι στην καρδιά σε κάθε συνάδελφο, ιδιαίτερα σε όσους έχουν πείρα για το τι σημαίνει κυβερνητικός συνδικαλισμός, σε όσους πονάνε το κίνημα, τα σωματεία και τους λέμε:

Είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τις ζωές μας, με τέτοιες συνδικαλιστικές ηγεσίες;

Έχουμε όμως πείρα πια. Έχουμε πείρα για το διαλυτικό ρόλο της ΔΑΚΕ και της ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚ), του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που κινείται κι αυτός στη γραμμή στήριξης της κυβέρνησης για να πετύχει "η εθνική προσπάθεια". Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επαναληφθεί το ίδιο, χιλιοπαιγμένο έργο.

Στοίχισε ακριβά στους εργαζόμενους και στο κίνημα όσες φορές επικράτησαν σε αυτό οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού ή νέου.

Έχουμε όλοι ευθύνη, ώστε να μη μετατραπούν τα σωματεία σε θεατές, σε χειροκροτητές της νέας συγκυβέρνησης.

Όσοι είχαν ελπίδες για κάτι θετικό, κάτι διαφορετικό από αυτή την κυβέρνηση δεν πρέπει να απογοητευθούν. Το αντίθετο. Πρέπει να δράσουμε οργανωμένα, μαζικά, αποφασιστικά.

Να μη συμβιβαστούμε στην καθημερινότητα της μισής ζωής. Να μην παραιτηθούμε από τον αγώνα για μια ζωή με δικαιώματα, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για να έχουν όλα τα παιδιά μόρφωση, υγεία, ελεύθερο χρόνο, διακοπές κ.ά.

Για το λόγο αυτό, χρειαζόμαστε Σωματεία και Ομοσπονδία κάστρα του αγώνα, όπλο στα χέρια μας.

Γι' αυτό έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα διεκδικεί την αναπλήρωση των απωλειών που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια, που δε θα συμβιβάζεται με τα ψίχουλα και το "έχει ο Θεός", που θα συγκρούεται με τα μεγάλα συμφέροντα, τους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ.

Γι' αυτό έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα παλεύει για την πραγματική ρήξη, για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και στην οικονομία, ώστε να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του, κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Υπάρχουν σήμερα όλες οι υλικές προϋποθέσεις για μια τέτοια ανάπτυξη σε όφελος του λαού, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό σε αυτή την κατεύθυνση, για ένα τέτοιο κίνημα, με έναν τέτοιο προσανατολισμό, όπως έκαναν και τα προηγούμενα δύο χρόνια. Παρά τις αδυναμίες ή άλλες παραλείψεις, πήραν εκατοντάδες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, κατέθεσαν δεκάδες προτάσεις στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, για όλα τα ζητήματα.

Οι εκπαιδευτικοί μπορούμε να διαδραματίσουμε σπουδαίο ρόλο σε ένα τέτοιο κίνημα.

Έχουμε τη δυνατότητα μέσα από το μάθημα, στην τάξη:

· Να διδάξουμε την ιστορική και επιστημονική αλήθεια, σε αντίθεση με το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων.

· Να καλλιεργήσουμε αγωνιστικές προσωπικότητες, που θα είναι σε θέση να αντιληφθούν και να ερμηνεύσουν τον κόσμο γύρω τους, για να μπορέσουν αύριο να τον αλλάξουν.

· Να μην αφήσουμε κανένα παιδί στα "αζήτητα", αλλά να σκύψουμε πάνω του, ώστε να αγαπήσει τη ζωή και τον αγώνα, να πιστέψει στον εαυτό του και στους γύρω του.

Γι' αυτό έχουμε χρέος να αντιπαρατεθούμε με ρατσιστικές απόψεις, με τη ναζιστική-φασιστική Χρυσή Αυγή, με άλλες επικίνδυνες, αντιδραστικές θεωρίες, όπως "δεν παίρνουν όλα τα παιδιά τα γράμματα". Ο καθηγητής που καταξιώνεται στη συνείδηση του λαού, δεν είναι κυρίως εκείνος που "βγάζει" άριστους μαθητές, αλλά αυτός που παραλαμβάνει τα παιδιά με τα χίλια δυο τους προβλήματα και προσπαθεί να τα κάνει να αγαπήσουν τη μόρφωση και τη ζωή, να δουν τη γνώση σαν δύναμη για να αλλάξουμε τον κόσμο. Έναν τέτοιο εκπαιδευτικό φοβούνται όσοι κάθονται στο σβέρκο του λαού.

Στις εκλογές για ανάδειξη αντιπροσώπων για το 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ

Ψηφίζουμε – Στηρίζουμε

«Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών»

Για να… Π.Α.ΜΕ. μπροστά

Υποψήφιοι

Μιχαηλίδης Νίκος (2ο ΕΠΑΛ Κιλκίς)

Σγούρος Σπύρος (Γυμνάσιο Πολυκάστρου)

Τσιαργαλής Δημήτρης (Γυμνάσιο Καμπάνη)