Βρε δε σοβαρευόμαστε λίγο;

Της Μέμας Τεμεκενίδου
Ξαφνικά πήρε χαμπάρι η Κυβέρνηση ότι η διαπραγμάτευση με «τις εταίρες» ή άλλως, εταίρους μας δεν είναι παιχνιδάκι, αλλά πόλεμος. Βρόμικος και χωρίς κανόνες. Και χωρίς υποστηρικτές πιθανότατα! Πλην των Αμερικανών, των Ρώσων, των Κινέζων. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Που κι αυτούς, βλέποντας την πρόσφατη ιστορία…. Φίλους ΔΕΝ τους λες.

Το άλλο είναι να την είχαν στημένη στη λεγόμενη αριστερά (φιλοδοξούσα να γίνει) Κυβέρνηση μας για να απαξιωθεί εντελώς η «αριστερά» γι άλλα 50 χρόνια στην Ελλάδα και να βγάλουν το σκασμό όσοι έλπιζαν ότι θα σηκώσουμε κεφάλι χωρίς να το πληρώσουμε πανάκριβα.

Ξαφνικά η υστέρω που λέγεται Σαμαράς, αντιλήφθηκε ότι αυτό που κινδυνεύει σήμερα, εκτός από τη θεσούλα του στα πολιτικά πράγματα και άρα και η δουλίτσα και ο μισθός του, (γιατί ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται….), είναι η Ελλάδα! Και θέλει λέει σύσκεψη αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο όχι τον Πάκη, αλλά δεν τη ζήτησε από το κ@λόπαιδο που του πήρε την καρέκλα, αυτό μας έλειπε!! 

Θέλει να γίνει σύσκεψη για ξεκάρφωμα, σα να μη τον έχουμε δει που τρίβει τα χέρια του κάτω απ το τραπέζι κάθε φορά που τρώμε πόρτα στην Ευρώπη! Και είναι λέει διατεθειμένος ν ασκήσει την επιρροή του (τστστστστς!!!!) στο λαϊκό κόμμα, για να μας στηρίξει. Αυτό ντε που μας στήριζε ίσαμε χτες που είχαμε την αφεντιά του καπετάνιο και ΔΕ βαδίζαμε «κατευθείαν στα βράχια».

Ξαφνικά ο ευαίσθητος Βενιζέλος κι ο ακόμα πιο ευαίσθητος Θεοδωράκης, αναγνώρισαν στον Τσίπρα το δικαίωμα να τους ενημερώσει και πήγαν να μάθουν για την πορεία της διαπραγμάτευσης. Επειδή είναι άπειρος στις διαπραγματεύσεις και τον έχουν έννοια.

Ξαφνικά η ενημέρωση έγινε αναγκαιότητα, αλλά πριν δεν ήταν, τότε που ο μικρός ήταν στην αντιπολίτευση και δεν κάνανε τον κόπο να τον ενημερώσουν για τις συζητήσεις τους, γιατί που ήξερε μια σταλιά σκατό για να έχει και άποψη;

Ξαφνικά ο ¨κυρίαρχος λαός¨ που έλεγε κι ο αείμνηστος , αντιλήφθηκε ότι δεν ξεμπέρδεψε με τα προβλήματα του ψηφίζοντας απλώς μια άλλη Κυβέρνηση, αλλά πρέπει να τη στηρίξει κι όλας για να μπορέσει να σταθεί και ν αποκτήσει ερείσματα μέσα κι έξω απ τας Ευρώπας. Και δεν του αρέσει που πρέπει να κάνει κι αυτός κάτι, γιατί τόσα χρόνια ξέμαθε να διεκδικεί. Άλλωστε αν ήταν να κουνηθεί… θα στήριζε και το ΚΚΕ που χρόνια προσπαθεί ματαίως να τον βγάλει στο δρόμο, μ έναν δικό του τρόπο, ΚΚΕδικο. Να το εμπιστευτεί χωρίς πως και γιατί!!

Γιατί όταν ήταν ¨το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση κι ο λαός στην εξουσία¨ ήταν αλλιώς τα πράγματα. Πήρε χωρίς να κουραστεί, απλά ψηφίζοντας τους ¨τύπους με τα ζιβάγκο¨. 

Μετά που ήρθε ο κόμης Δράκουλας μπορούσαμε να ζούμε με 0+0=13%, αλλά ο έρμος, δεν πρόλαβε να πουλήσει ούτε καν τον ΟΤΕ…. γιατί τον ανέτρεψε ο αποστάτης Σαμαράς. Ύστερα με το Σημίτη ζήσαμε το ¨θαύμα¨ του χρηματιστηρίου και μπήκαμε με τα οπίσθια είναι αλήθεια…. στο ευρώ, (ουάου που θα έλεγε κι ο Γιάνης), ήρθε κατόπιν ο Κώστας πολύ Large τύπος και είπε ότι ¨η Ελλάδα είναι καλά θωρακισμένη μέσα στο ευρώ¨ και δεν κινδυνεύουμε από την κρίση που είχε χτυπήσει από το 2007 την Αμερική, τσακίζοντας παϊδάκια και κοψίδια ανά την χώρα και πηγαίνοντας να δει τα καμένα στην Ηλεία….. φορώντας σακάκι Αυγουστιάτικα. Και του βγήκε αν κρίνουμε από τα ποσοστά του στην περιοχή στις εκλογές του επόμενου Σεπτέβρη. 

Μετά ο Γιώργος (πως το λέγανε τότε; που είσαι Ανδρέα για να δεις, τα παιδιά της αλλαγής;) που μας διαβεβαίωσε ότι λεφτά υπάρχουν, αλλά την έκανε μ' ελαφρά πηδηματάκια, πέφτοντας μόνος του από ποδήλατο και κυβέρνηση για να δώσει τα φώτα του στον κόσμο. Ύστερα ήρθε ο Σαμαράς που θα μας έσωζε… αλλά ποτέ κανείς δε μας είπε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από θυσίες και υπομονή. Κι εμείς τα κάναμε χωρίς να διαμαρτυρόμαστε έντονα. Γιατί αυτό ήταν το εύκολο. Μπορούσαμε να βρίζουμε, να κριτικάρουμε μεταξύ ρετσίνας και ούζου, να οικτίρουμε τον εαυτό μας και την κακή μας μοίρα, αλλά δεν ξεκουνιόμασταν από τον καναπέ.

Και ξαφνικά ήρθαν του κόσμου τα ύστερα! Μια σταλιά παιδόπουλα αγραβάτοτα που μας έταξαν εθνική περηφάνια, διαγραφή του χρέους, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, καλύτερες μέρες για όλους μας, λευτεριά και στοργή στους πρόσφυγες, μια χαραμάδα ήλιο στους αδικημένους και παγωμένους συμπολίτες μας, δουλειά για όλους (που πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρεις, έγιναν 300 χιλιάδες τα επόμενα 2 χρόνια μέσω προγραμμάτων), ανάπτυξη, ευημερία, πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, αριστερό Πρόεδρο, μας προσγειώνουν απότομα. Προτείνουν και εκλέγουν έναν Προκόπη, που αριστερό δεν τον λες με τίποτα, πάνε στην Ευρώπη και τους δέρνουν αλύπητα, ψελλίζουν κάτι για 70- 30% των μνημονίων που είναι κακά ή καλά ή κάτι άλλο τέλος πάντων…… και ζητάνε να βάλουμε πλάτη ¨για την Ελλάδα ρε γ@μώ το¨.

Αμ, αν ήταν να κουνηθούμε εμείς, θα το κάναμε από χρόνια! Αλλά μας αρέσει η κατηφόρα! Γιατί τσουλάμε με το βάρος μας, χωρίς να καταβάλουμε προσπάθεια! Γι αυτό άλλωστε μαζεύαμε πατσάδες τόσα χρόνια.

Και τώρα μπαίνει ένα δίλημμα από τα παλιά! ¨αλλάζουμε ή βουλιάζουμε¨;;;

Και είναι η ώρα του ¨εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατείς στα κάρβουνα¨

Και η έκπληξη ¨απ υστερνέας επαίρε μας¨ (εκ των υστέρων)

Και ή θα σοβαρευτούμε ή θα ξαναβουτήσουμε στα σκατά για πάντα! Με μια προϋπόθεση. Ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν ήρθε απλά να διαχειριστεί έναν ¨ανθρώπινο¨ καπιταλισμό, αλλά για να τ΄ αλλάξει όλα! Μόνο που για να το καταφέρει, έπρεπε οι αλλαγές να έχουν ήδη ξεκινήσει απ την αρχή της κρίσης, κάτι που δεν έγινε για προφανείς λόγους. Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα που θα κάνουμε αργότερα.

Οι πηγές του Αχέροντα ή πύλες του Άδη στα Σερζιανά Ιωαννίνων