Από την ημέρα της εξαγγελίας του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης, από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, στο κυβερνητικό στρατόπεδο επικρατεί ένας συνεχώς αυξανόμενος πανικός. Πανικός που επιβεβαιώνεται από δηλώσεις στελεχών της συγκυβέρνησης για τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος (βλ. Βούλτεψη, Γεωργιάδης), αλλά και από τις αγχώδεις κινήσεις βουλευτών και Υπουργών να αποδείξουν ότι κοπιάζουν για να παράξουν φιλολαϊκό έργο.
Τρανό παράδειγμα η άμεση – αλλά άτολμη και ξεκομμένη από ένα συνολικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης – τροπολογία της Κυβέρνησης για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, μετά την ολοκληρωμένη και συνεκτική νομοθετική πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η βεβιασμένη τροπολογία της Κυβέρνησης δεν είναι τίποτε άλλο από στάχτη στα μάτια των πολιτών και «μια τρύπα στο νερό», όπως λέει και ο σοφός λαός μας. Και αυτό γιατί:
1ον Η τροπολογία της Κυβέρνησης δε μπαίνει στον κόπο να ρυθμίσει τις οφειλές από πρόστιμα που επιβλήθηκαν και αποτελούν συνήθως το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής, παρά μόνο τις προσαυξήσεις και τους τόκους εκπρόθεσμης καταβολής των βεβαιωμένων οφειλών. Αντίθετα, στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ το συνολικό ποσό από προσαυξήσεις και πρόστιμα δεν μπορεί να υπερβαίνει το 30% του αρχικώς οφειλόμενου κεφαλαίου και διευκολύνεται και η προσφυγή στη δικαιοσύνη για τις αμφισβητούμενες οφειλές.
2ον Για οφειλές που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ΕΥΡΩ η ρύθμιση σε 36, 48 ή 60 μηνιαίες δόσεις που προβλέπεται από την κυβερνητική τροπολογία, μπορεί να οδηγεί στην καταβολή μηνιαίων ποσών, που υπερβαίνουν την ικανότητα του οφειλέτη να πληρώσει. Ταυτόχρονα ο οφειλέτης οφείλει να είναι ενήμερος για τις τρέχουσες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις ώστε να υπαχθεί και να παραμείνει στην ρύθμιση. Έτσι είναι βέβαιο ότι με την πρόταση της Κυβέρνησης, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα υπάρχει δυνατότητα υπαγωγής, αφού όσοι χρωστούν δεν μπορεί να είναι ενήμεροι φορολογικά! Ακόμη όμως κι αν υπαχθεί κάποιος στην ρύθμιση θα εκπέσει στον πρώτο μήνα που δεν θα μπορέσει να καταβάλλει την δόση και τις τρέχουσες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις του.
Στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, προβλέπεται ρύθμιση για όλους σε 84 δόσεις του ποσού της οφειλής, σε κάθε περίπτωση όμως το ποσό της δόσης δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% του ετήσιου εισοδήματος του προηγούμενου έτους. Αν το υπερβαίνει οι δόσεις θα είναι περισσότερες. Έτσι διασφαλίζεται η δυνατότητα του οφειλέτη να πληρώσει τις δόσεις αλλά και να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές μηνιαίο εισόδημα και την λειτουργία της επιχείρησης, που είναι και το ζητούμενο για την επανεκκίνηση της Οικονομίας. Ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα σήμερα είναι να σταματήσουν τα λουκέτα για χρέη στο Δημόσιο! Χωρίς ρύθμιση επ’ αυτού, όλα τα άλλα είναι δώρον άδωρον.
Αυτές είναι οι φανερές διαφορές των δύο προτάσεων. Υπάρχουν όμως και μερικές παγίδες στην τροπολογία της Κυβέρνησης. Διότι κόλαση περιμένει όσους υπαχθούν στην ρύθμιση και εκπέσουν, αφού θα κληθούν να πληρώσουν το σύνολο των οφειλών τους, ενώ θα αναβιώσουν άμεσα όλα τα μέσα δίωξης και εκτέλεσης. Και φυσικά με την παράταση της εισφοράς αλληλεγγύης για άλλα δύο χρόνια η Κυβέρνηση παίρνει πίσω όσα τάχα απλόχερα χαρίζει με την «γενναία» της αυτή νομοθετική πρωτοβουλία!
Άνθρακας λοιπόν πάλι ο «θησαυρός» του κ. Σαμαρά. Διότι όλα τα παραπάνω, μόνο ως αντικίνητρα μπορεί να θεωρηθούν, παρά κίνητρα για την υπαγωγή κάποιου στη ρύθμιση. Άλλωστε, εάν η Κυβέρνηση ήθελε να δώσει πραγματική λύση στο πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους θα είχε φέρει προς ψήφιση την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αναφέρει – όπως επίσης και για την πρόταση της Κυβέρνησης – ότι το κόστος ή το όφελος που θα προκύψει από την ρύθμιση εξαρτάται από τον αριθμό των οφειλετών που θα εισαχθούν σε αυτή. Και είναι οφθαλμοφανές ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζει μεγαλύτερα ποσά είσπραξης, παρ’ όλο που απαιτεί περισσότερο χρόνο, λόγω του αυξημένου αριθμού δόσεων.
Και αφού μιλήσαμε για το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ας κάνουμε και μια αναφορά στην έκθεσή του για τη δεύτερη πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα στη Βουλή, αυτή για την επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων, που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων. Η πρόταση λοιπόν αυτή που αυξάνει τον κατώτατο μισθό από 586,08€ σε 751,00€, επαναφέρει τη δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου (τώρα το ανώτατο όριο διάρκειας είναι τα 3 έτη), αυξάνει τη μετενέργεια από 3 σε 6 μήνες και αίρει τους περιορισμούς της, επαναφέρει τη δυνατότητα για μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία και καταργεί τους νόμους που αναστέλλουν την αύξηση μισθών μέχρι η ανεργία να πέσει στο 10%(!). Αυτή η πρόταση, σύμφωνα με το ΓΛΚ, ω του θαύματος θα προκαλέσει αύξηση των εσόδων του κράτους και όχι άτακτη φυγή των επιχειρήσεων, όπως φωνασκούσαν στα κανάλια τηλεπερσόνες της Κυβέρνησης!! Θα παρασύρει λοιπόν το επίδομα ανεργίας από τα 360€ στα 460€, θα φέρει αύξηση εσόδων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης λόγω αυξημένων εισφορών και θα αυξήσει τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού από άμεσους και έμμεσους φόρους λόγω διεύρυνσης της φορολογικής βάσης. Και δεν τα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά, αλλά το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους!
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν αποδεικνύει και στην πράξη ότι δεν αρκείται στα μεγάλα λόγια, αλλά κάνει κοστολογημένες και πραγματοποιήσιμες προτάσεις, προς όφελος των πολιτών, αλλά και των δημοσίων εσόδων. Αντίθετα, η Κυβέρνηση αρκείται σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, που και αυτό όμως το χάνει κατά κράτος. Η τελευταία προσπάθεια κάποιων βουλευτών της συγκυβέρνησης –που είχαν την τιμή να ονομαστούν και «αντάρτες» από τα ΜΜΕ – να δείξουν τα φιλολαϊκά τους αισθήματα, είναι τόσο κωμικοτραγική όσο και επικίνδυνη. 24 λοιπόν βουλευτές της ΝΔ κατέθεσαν ερώτηση προς τους Υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Εσωτερικών, με τίτλο «Παράλογη παρακράτηση του συνόλου του ΕΝΦΙΑ από τις επιστροφές εισοδήματος, ΦΠΑ, φόρου πετρελαίου και εκλογικών επιδομάτων». Άραγε δεν ήταν οι ίδιοι που ψήφισαν τον νόμο 4254/2014 τον Απρίλιο του 2014, σύμφωνα με τον οποίο: «παρακρατούνται τα οφειλόμενα ποσά από τις πάσης φύσεως καταβολές, πληρωμές, επιδοτήσεις, αποζημιώσεις, επιχορηγήσεις και δανειοδοτήσεις που καταβάλλονται από το Δημόσιο, τους φορείς του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ. και Α.Ε. του δημόσιου τομέα, κατ΄ ανώτατο όριο μέχρι του ύψους οφειλών που αντιστοιχούν στις ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές του οικείου φορέα»; Δεν ήξεραν τι ψήφιζαν τότε ή τώρα προσπαθούν να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους τους; Ό, τι από τα δύο και να ισχύει, σίγουρα δεν αποτελεί παράδειγμα πολιτικής εντιμότητας..
Τρανό παράδειγμα η άμεση – αλλά άτολμη και ξεκομμένη από ένα συνολικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης – τροπολογία της Κυβέρνησης για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, μετά την ολοκληρωμένη και συνεκτική νομοθετική πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η βεβιασμένη τροπολογία της Κυβέρνησης δεν είναι τίποτε άλλο από στάχτη στα μάτια των πολιτών και «μια τρύπα στο νερό», όπως λέει και ο σοφός λαός μας. Και αυτό γιατί:
1ον Η τροπολογία της Κυβέρνησης δε μπαίνει στον κόπο να ρυθμίσει τις οφειλές από πρόστιμα που επιβλήθηκαν και αποτελούν συνήθως το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής, παρά μόνο τις προσαυξήσεις και τους τόκους εκπρόθεσμης καταβολής των βεβαιωμένων οφειλών. Αντίθετα, στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ το συνολικό ποσό από προσαυξήσεις και πρόστιμα δεν μπορεί να υπερβαίνει το 30% του αρχικώς οφειλόμενου κεφαλαίου και διευκολύνεται και η προσφυγή στη δικαιοσύνη για τις αμφισβητούμενες οφειλές.
2ον Για οφειλές που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ΕΥΡΩ η ρύθμιση σε 36, 48 ή 60 μηνιαίες δόσεις που προβλέπεται από την κυβερνητική τροπολογία, μπορεί να οδηγεί στην καταβολή μηνιαίων ποσών, που υπερβαίνουν την ικανότητα του οφειλέτη να πληρώσει. Ταυτόχρονα ο οφειλέτης οφείλει να είναι ενήμερος για τις τρέχουσες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις ώστε να υπαχθεί και να παραμείνει στην ρύθμιση. Έτσι είναι βέβαιο ότι με την πρόταση της Κυβέρνησης, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα υπάρχει δυνατότητα υπαγωγής, αφού όσοι χρωστούν δεν μπορεί να είναι ενήμεροι φορολογικά! Ακόμη όμως κι αν υπαχθεί κάποιος στην ρύθμιση θα εκπέσει στον πρώτο μήνα που δεν θα μπορέσει να καταβάλλει την δόση και τις τρέχουσες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις του.
Στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, προβλέπεται ρύθμιση για όλους σε 84 δόσεις του ποσού της οφειλής, σε κάθε περίπτωση όμως το ποσό της δόσης δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% του ετήσιου εισοδήματος του προηγούμενου έτους. Αν το υπερβαίνει οι δόσεις θα είναι περισσότερες. Έτσι διασφαλίζεται η δυνατότητα του οφειλέτη να πληρώσει τις δόσεις αλλά και να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές μηνιαίο εισόδημα και την λειτουργία της επιχείρησης, που είναι και το ζητούμενο για την επανεκκίνηση της Οικονομίας. Ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα σήμερα είναι να σταματήσουν τα λουκέτα για χρέη στο Δημόσιο! Χωρίς ρύθμιση επ’ αυτού, όλα τα άλλα είναι δώρον άδωρον.
Αυτές είναι οι φανερές διαφορές των δύο προτάσεων. Υπάρχουν όμως και μερικές παγίδες στην τροπολογία της Κυβέρνησης. Διότι κόλαση περιμένει όσους υπαχθούν στην ρύθμιση και εκπέσουν, αφού θα κληθούν να πληρώσουν το σύνολο των οφειλών τους, ενώ θα αναβιώσουν άμεσα όλα τα μέσα δίωξης και εκτέλεσης. Και φυσικά με την παράταση της εισφοράς αλληλεγγύης για άλλα δύο χρόνια η Κυβέρνηση παίρνει πίσω όσα τάχα απλόχερα χαρίζει με την «γενναία» της αυτή νομοθετική πρωτοβουλία!
Άνθρακας λοιπόν πάλι ο «θησαυρός» του κ. Σαμαρά. Διότι όλα τα παραπάνω, μόνο ως αντικίνητρα μπορεί να θεωρηθούν, παρά κίνητρα για την υπαγωγή κάποιου στη ρύθμιση. Άλλωστε, εάν η Κυβέρνηση ήθελε να δώσει πραγματική λύση στο πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους θα είχε φέρει προς ψήφιση την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αναφέρει – όπως επίσης και για την πρόταση της Κυβέρνησης – ότι το κόστος ή το όφελος που θα προκύψει από την ρύθμιση εξαρτάται από τον αριθμό των οφειλετών που θα εισαχθούν σε αυτή. Και είναι οφθαλμοφανές ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζει μεγαλύτερα ποσά είσπραξης, παρ’ όλο που απαιτεί περισσότερο χρόνο, λόγω του αυξημένου αριθμού δόσεων.
Και αφού μιλήσαμε για το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ας κάνουμε και μια αναφορά στην έκθεσή του για τη δεύτερη πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα στη Βουλή, αυτή για την επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων, που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων. Η πρόταση λοιπόν αυτή που αυξάνει τον κατώτατο μισθό από 586,08€ σε 751,00€, επαναφέρει τη δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου (τώρα το ανώτατο όριο διάρκειας είναι τα 3 έτη), αυξάνει τη μετενέργεια από 3 σε 6 μήνες και αίρει τους περιορισμούς της, επαναφέρει τη δυνατότητα για μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία και καταργεί τους νόμους που αναστέλλουν την αύξηση μισθών μέχρι η ανεργία να πέσει στο 10%(!). Αυτή η πρόταση, σύμφωνα με το ΓΛΚ, ω του θαύματος θα προκαλέσει αύξηση των εσόδων του κράτους και όχι άτακτη φυγή των επιχειρήσεων, όπως φωνασκούσαν στα κανάλια τηλεπερσόνες της Κυβέρνησης!! Θα παρασύρει λοιπόν το επίδομα ανεργίας από τα 360€ στα 460€, θα φέρει αύξηση εσόδων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης λόγω αυξημένων εισφορών και θα αυξήσει τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού από άμεσους και έμμεσους φόρους λόγω διεύρυνσης της φορολογικής βάσης. Και δεν τα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά, αλλά το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους!
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν αποδεικνύει και στην πράξη ότι δεν αρκείται στα μεγάλα λόγια, αλλά κάνει κοστολογημένες και πραγματοποιήσιμες προτάσεις, προς όφελος των πολιτών, αλλά και των δημοσίων εσόδων. Αντίθετα, η Κυβέρνηση αρκείται σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, που και αυτό όμως το χάνει κατά κράτος. Η τελευταία προσπάθεια κάποιων βουλευτών της συγκυβέρνησης –που είχαν την τιμή να ονομαστούν και «αντάρτες» από τα ΜΜΕ – να δείξουν τα φιλολαϊκά τους αισθήματα, είναι τόσο κωμικοτραγική όσο και επικίνδυνη. 24 λοιπόν βουλευτές της ΝΔ κατέθεσαν ερώτηση προς τους Υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Εσωτερικών, με τίτλο «Παράλογη παρακράτηση του συνόλου του ΕΝΦΙΑ από τις επιστροφές εισοδήματος, ΦΠΑ, φόρου πετρελαίου και εκλογικών επιδομάτων». Άραγε δεν ήταν οι ίδιοι που ψήφισαν τον νόμο 4254/2014 τον Απρίλιο του 2014, σύμφωνα με τον οποίο: «παρακρατούνται τα οφειλόμενα ποσά από τις πάσης φύσεως καταβολές, πληρωμές, επιδοτήσεις, αποζημιώσεις, επιχορηγήσεις και δανειοδοτήσεις που καταβάλλονται από το Δημόσιο, τους φορείς του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ. και Α.Ε. του δημόσιου τομέα, κατ΄ ανώτατο όριο μέχρι του ύψους οφειλών που αντιστοιχούν στις ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές του οικείου φορέα»; Δεν ήξεραν τι ψήφιζαν τότε ή τώρα προσπαθούν να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους τους; Ό, τι από τα δύο και να ισχύει, σίγουρα δεν αποτελεί παράδειγμα πολιτικής εντιμότητας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.