Να εξηγήσουμε ότι την ετήσια εκδήλωση τιμής και μνήμης την κάνουμε αναγκαστικά και εφέτος νωρίτερα,, αρχές Οκτώβρη, αντί για τις 25 Οκτώβρη, για να μην μας προλάβουν οι φθινοπωρινές βροχές , που κάνουν αδιάβατο τον 6 χιλιομέτρων χωματόδρομο προσπέλασης στο μνημείο. Ζητήσαμε πριν δύο χρόνια. από την Αντιπεριφέρεια Κιλκίς προφορικά και πέρσι από το δήμο γραπτά και προφορικά να στρωθεί αμμοχάλικο, αλλά δεν ανταποκρίθηκαν. Ο δήμος μόνο έκανε μια εξομάλυνση με γκρέϊντερ.
Αγαπητοί συναγωνίστριες και συναγωνιστές, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Όπως κάθε χρόνο έτσι και σήμερα τιμάμε τους ηρωικούς νεκρούς των τριών μαρτυρικών χωριών του Κλειστού (Μούζγαλη) του Αμπελόφυτου (Μούρσαλη) και Κυδωνιάς (Κοτσαλάρ), που έγιναν ολοκαύτωμα τους πρώτους μήνες της κατοχής από τους ναζιστές γερμανούς κατακτητές, στις 25 Οκτώβρη 1941.
Μαζί τους τιμούμε και όλους του ηρωικούς μαχητές του 13ο συντάγματος Κιλκίς του ΕΛΑΣ, που είχαν λημέρι αυτό το βουνό, καθώς και όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση το λαού μας από τους γερμανοφασίστες κατακτητές και το βασιλοφασιστικό αστικό κράτος της πλουτοκρατίας, που στήθηκε με τη ολόπλευρη στήριξη των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών.
Το καλοκαίρι του 1941, λίγους μήνες μετά την κατάληψη της χώρας μας από τους γερμανούς, με πρωτοβουλία του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, το οποίο δεν κατάφερε να διαλύσει η βασιλομεταξική τετράχρονη δικτατορία, συγκροτήθηκαν οι πρώτες ανταρτικές ομάδες του απελευθερωτικού αγώνα, οι πρώτες στην Ελλάδα. Οι πρώτες ομάδες Αντίστασης του ελληνικού λαού κατά του κατακτητή.
Η μία στο βουνό Κερδύλλια της Νιγρίτας, με την ονομασία «Οδυσσέας Ανδρούτσος» και η άλλη στο βουνό Κρούσια του Κιλκίς, με την ονομασία «Αθανάσιος Διάκος»
Λίγο διάστημα πριν από το ολοκαύτωμα η ομάδα «Αθανάσιος Διάκος» χτύπησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο στο δρόμο Θεσσαλονίκης Σερρών, στην περιοχή του Λαχανά, όπου σκοτώθηκαν τρεις γερμανοί και πιάστηκαν και δύο έλληνες που ήταν μαζί τους.
Αυτούς ο επικεφαλής της ομάδας Καπετάν Πέτρος (ο δάσκαλος Μόσχος , αργότερα μέραρχος του ΕΛΑΣ) τους άφησε ελεύθερους λέγοντάς τους: «Οι γερμανοί με τους γερμανούς και οι Έλληνες με τους έλληνες».
Ο σταθμάρχης χωροφυλακής της περιοχής πληροφόρησε τα γερμανικά φρουραρχεία στο Λαχανά, Κιλκίς και Θεσσαλονίκη ότι οι κάτοικοι των τριών χωριών στηρίζουν, συμμετέχουν και τροφοδοτούν τους αντάρτες. Ότι, σύμφωνα με «ασφαλείς» πληροφορίες του, το Κλειστό, το Αμπελόφυτο και η Κυδωνιά «λειτουργούν σαν βάσεις των ανταρτών και ότι οι κάτοικοι κατέχουν όπλα και συμμετέχουν στις ανταρτικές ομάδες».
Βλέπετε με την πρώτη εμφάνιση της Εθνικής αντίστασης οι εμφανίστηκαν και οι πρώτοι προδότες, από τις κρατικές υπηρεσίες της τεταρταυγουστιανής δικτατορίας του Μεταξά, που πέρασαν κατευθείαν στη υπηρεσία του κατακτητή.
Η γερμανική διοίκηση λύσσαξε και αντέδρασε με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο.
Για να τρομοκρατήσει το λαό και να αποτρέψει το φούντωμα της Εθνικής Αντίστασης, που είδε ότι είχε ξεκινήσει δυναμικά, διέταξε απάνθρωπα αντίποινα.
Έτσι στις 25 Οκτώβρη 1941, τμήματα των γερμανών περικύκλωσαν τα τρία χωριά, το Κλειστό (Μούζγαλη), το Αμπελόφυτο (Μούρσαλη) και Κυδωνιά (Κοτσαλάρ), εκτέλεσαν τους Άνδρες από 16 μέχρι 65 ετών και υποχρέωσαν τα γυναικόπαιδα να παρακολουθούν από απόσταση τις εκτελέσεις και στη συνέχεια να εγκαταλείψουν το χωριό, με προθεσμία μιας ώρας, συναποκομίζοντας με κάρα λίγα από τα φτωχικά υπάρχοντά τους.
Με διαταγή βέβαια να κατοικήσουν όπου αλλού εκτός από τα χωριά τους, τα οποία έκαψαν και ισοπέδωσαν.
Έτσι οι ναζί κατακτητές έκαναν την αρχή για τα περιβόητα αντίποινα, τα οποία εφάρμοσαν σε όλη τη διάρκεια της κατοχής και μάλιστα με πρωταγωνιστές έλληνες συνεργάτες τους, όπως π. χ. με το τμήμα του Έλληνα Σούμπερτ (Πέτρου Κωνσταντινίδη) στην Κρήτη, στο Χορτιάτη και τα Γιαννιτσά.
Στο Αμπελόφυτο και Κυδωνιά εκτέλεσαν τους άνδρες στις πλατείες των χωριών.
-Δέκα άτομα από το χωριό Ίσωμα που έτυχε να βρίσκονται στην Κυδωνιά εκτελέστηκαν μαζί με τους κατοίκους του χωριού.
-Στο Κλειστό τους βάλανε στην εκκλησία, βάλανε φωτιά και άρχισαν να την γκρεμίζουν με δυναμίτες.
Όσοι πετάγονταν έξω για να γλιτώσουν από τη φωτιά θερίζονταν κυριολεκτικά από τους γερμανούς.
Οι εκτελεσθέντες ήταν 96 πατριώτες.
Όσοι σώθηκαν διασκορπίστηκαν σε διάφορα χωριά της περιοχής και φιλοξενήθηκαν προσωρινά σε συγγενικά και φιλικά τους σπίτια, για να εγκατασταθούν , στη συνέχεια, μόνιμα σε διάφορα απ’ αυτά.
Τότε βγήκε και τραγουδιόταν με την ποντιακή λύρα το τραγούδι αφήγηση της τραγωδίας:
«Το Μούζγαλη, το Μούρσαλη, το Κοτσαλάρ, τα τρία,
Τα κάψανε οι γερμανοί του Χίτλερ τα θηρία.
Τους Μουρσαλιώτες κλείσανε, μέσα στην εκκλησιά τους
και τους εβάλανε φωτιά μαζί με τα παιδιά τους.
Κι ένα παλικαρόπουλο το θάνατο αψηφώντας,
Μη μας ξεχνάτε Έλληνες είπε χαμογελώντας.
Ούτε μετά την απελευθέρωση ξαναγύρισαν οι μαρτυρικοί κάτοικοι, για να ξαναφτιάξουν από την αρχή τα σπίτια τους και το ταπεινό νοικοκυριό τους.
Ζουν διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ζουν στα διάφορα χωρία της γύρω περιοχής, στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και αλλού.
Είναι τα μόνα χωριά της Ελλάδας που δεν ξανακατοικήθηκαν.
Η πολιτεία τους βέβαια, μετά την απελευθέρωση και μέχρι σήμερα, δεν έδωσε καμιά αρωγή για όλα αυτά τα θύματα της φασιστικής θηριωδίας και όπως είναι γνωστό ούτε καν τολμάει να ζητήσει την πολεμική αποζημίωση από την Γερμανία για τα εγκλήματά τους, ούτε καν από το γνωστό κατοχικό δάνειό τους.
Αντίθετα
Αντάμειψε με φωτιά και σίδερο τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ακόμη και μέρος από τους συγγενείς των θυμάτων αυτών των μαρτυρικών χωριών, όπως στην περίπτωση του χωριού Ξερόβρυση, όπου μέρος των κατοίκων ήταν οικογένειες από αυτά τα μαρτυρικά χωριά, που έπεσαν, αυτήν τη φορά, θύματα δεύτερου σφαγιασμού ακόμη πιο αποτρόπαιου, με ολοκληρωτική εξόντωση γυναικόπαιδων.
Την Ξερόβρυση, όπως είναι γνωστό, ύστερα από συνεννόηση και ευλογίες της αστυνομίας Κιλκίς, στις 20-11-1946, μια παρακρατική συμμορία (απόσπασμα, όπως αποκαλούνταν τότε) πρώην συνεργατών των κατακτητών, με επικεφαλής τους πρώην οπλαρχηγούς τους της ΠΑΟ, Μπουνταβάκη και Λαζίκ (όπως είχε μαθευτεί), κύκλωσε το χωριό Ξηρόβρυση και κατέσφαξε 47 γυναικόπαιδα.
Όλα αυτά γίνονταν με βάση σχέδια του κράτους, που στήθηκε από την αστική τάξη της χώρας και τα κόμματά της με την ολόπλευρη στήριξη στην αρχή των άγγλων και στη συνέχεια των αμερικανών.
Γίνονταν βέβαια με κύρια δύναμη κρούσης τους τεταρταυγουστιανούς και τους συνεργάτες των κατακτητών
Φίλες και φίλοι
Στις 4-3-13 Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κεντρικής Μακεδονίας υπέβαλε αίτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς για κίνηση της απαιτούμενης διαδικασίας αναγνώρισης από την πολιτεία ως μαρτυρικών χωριών τα τρία αυτά χωριά και την ένταξής τους στο «δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων (και χωριών) της Ελλάδος», στο οποίο είναι ενταγμένα: ο Χορτιάτης, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, συνολικά 90 πόλεις και χωριά, εκτός από τα τρία χωριά των Κρουσίων. Παρόμοιο αίτημα είχε κάνει και ο «Σύλλογος Κιλκισιωτών Αθηνών και περιχώρων»
Όπως διαπιστώσαμε κατά την παρέμβασή μας, στο δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς στις 8-4-2013 οι πρόεδροι της ΠΕΑΕΑ Κεντρικής Μακεδονίας και του παραρτήματος Κιλκίς, στην εισήγηση δεν έγινε καν αναφορά στο αίτημά μας, καθώς και στα επιμέρους ζητήματα, που περιέχονταν στο κείμενο, ωσάν να υπήρχε μόνο το αίτημα του συλλόγου Κιλκισιωτών.
Γιατί το κείμενο του αιτήματός μας περιελάμβανε και την πρότασή μας, για να περιληφθεί στην απόφαση-πρόταση του Δ.Σ. Κιλκίς προς το υπουργείο Εσωτερικών η αναγνώριση, μαζί με αυτά τα τρία χωριά και το χωριό Ξηρόβρυση, στο οποίο έγινε η γενοκτονία της σφαγής των 47 αμάχων, στις 20-11-1946 (πολλοί από τους οποίους κατάγονταν από αυτά τα χωριά).
Επειδή η σφαγή έγινε από μια από τις συμμορίες πρώην συνεργατών των γερμανών, τις οποίες το αγγλοστήρικτο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, καθεστώς επανεξόπλισε και τις εξαπέλυσε, για να συνεχίσουν το εγκληματικό τους έργο της κατοχής από εκεί που έμεινε με την απελευθέρωση από το ΕΑΜ, ζητήσαμε να θεωρηθεί σαν ένα ετεροχρονισμένο κατοχικό έγκλημα, αφού το εκτέλεσαν οι μέχρι πρότινος συνεργάτες των κατακτητών.
Διαφορετικά, υποστηρίζαμε ότι πρέπει να αναγνωριστεί από μόνο του σαν μαρτυρικό χωριό του μεταβαρκεζιανού κράτους, με ότι αυτό σημαίνει για τις υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στα θύματα, τους συγγενείς και τους απογόνους αυτών των άκλαυτων από την πατρίδα ελλήνων.
Να επισημάνουμε βέβαια ότι οι συγγενείς των θυμάτων, τότε - κάτω από τον τρόμο και για τη δική τους ζωή - όχι μόνο δεν τόλμησαν να ζητήσουν δικαιοσύνη, αλλά ούτε τολμούσαν να μαρτυρήσουν για τους ενόχους ακόμη και στους εκπροσώπους του ΟΗΕ.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι ούτε καν ασχολήθηκε η αστυνομία, αλλά ούτε και η δικαιοσύνη με ένα τόσο τερατώδες έγκλημα - το φοβερότερο μετά την απελευθέρωση - όχι επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τους φονιάδες, αλλά ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΗΞΕΡΑΝ.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι
Ο δήμος πήρε θετική απόφαση για το θέμα μόνο της αναγνώρισης των τριών χωριών και ήδη υπήρξε πρόσφατα έγκριση του σχεδίου προεδρικού διατάγματος από το Συμβούλιο Επικρατείας για την ολοκλήρωση της διαδικασίας αναγνώρισης.
Να πούμε βέβαια ότι χρειάστηκε να έχουν περάσει 73 χρόνια, χρονικό διάστημα δύο και πλέον γενεών, για να φθάσει αυτή η σφαγή των τριών αυτών χωριών , όχι στην ουσιαστική δικαίωση, αλλά σε μια απλή αναγνώριση και ένταξη στο «δίκτυο μαρτυρικών χωριών και πόλεων».
Το δίκτυο που «χτυπάει – εδώ και χρόνια - «στου κουφού την πόρτα», που περιφρονείται και απαξιώνεται, στην πράξη, από την υπόχρεη Γερμανία, την Ευρωπαϊκή ένωση και την ίδια μας την Πολιτεία και την δικαιοσύνη της.
Η πραγματική δικαίωση γι αυτά τα θύματα και για όλα τα άλλα που έδωσαν τη ζωή τους για τη απελευθέρωση της χώρας από την φασιστική κατοχή δεν ήρθε μέχρι σήμερα, όπως δεν ήρθε ούτε και για όλα τα θύματα του βάρβαρου μεταβακεζιανού κράτους και ας έχουν περάσει από τότε 7δεκαετίες .
Ουσιαστικά δεν έρχεται δικαίωση ούτε και με αυτήν την – ανώδυνη, τώρα, για το κατεστημένο - απλή αναγνώριση.
Και τώρα από ποιους να περιμένουμε τη δικαίωση;
-Από τους ιμπεριαλιστές που προκάλεσαν τον πρώτο και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και στις μέρες μας μια σειρά πολέμους, όπως Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία και πάει λέγοντας;
- Από την λυκοσυμμαχία τους, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στην οποία ομνύουν τα κόμματα του ευρομονόδρομου, με εντυπωσιακά θερμό θιασώτη τον ΣΙΡΙΖΑ, - και η οποία αναγνωρίζει στις χώρες της Βαλτικής του στυγνούς εγκληματίες συνεργάτες των κατακτητών Λεγεωνάριους (τους αντίστοιχους με τους εδώ ταγματασφαλίτες)σαν πατριώτες απελευθερωτές;
- Αυτούς που για το πραξικόπημα στην Ουκρανία κύρια δύναμη κρούσης χρησιμοποίησαν - με έμμεση και άμεση υποκίνηση και στήριξη ΕΕ και αμερικανών - τους φασίστες του δεξιού τομέα ομογάλακτους της χρυσής Αυγής, απόγονους των εκεί ταγματασφαλιτών, οι οποίοι συγκυβερνούν σήμερα;
(Αυτό μας παραπέμπει στην ίδια συνταγή , που χρησιμοποιήθηκε και στη χώρα μας αμέσως μετά την απελευθέρωση , όπου τα αστικά κόμματα συγκυβερνούσαν μαζί με τους ταγματασφολίτες).
Την πραγματική δικαίωση θα την κατακτήσουμε μόνο με τους αγώνες μας με οργανωμένο το λαό, με τη λαϊκή Συμμαχία. Ανατρέποντας το εκμεταλλευτικό, σάπιο σύστημα του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο.
Σύστημα, που είναι η μητέρα όλων των φασισμών, των πολέμων και των γενοκτονιών, που με την μεγάλη και αξεπέραστη κρίση του βγάζει από την εφεδρεία και το μαστίγιο, τον φασισμό και το καρότο, την σοσιαλδημοκρατία και τον καραμπινάτο οπορτουνισμό.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Η μεγαλύτερη τιμή για τα τραγικά θύματα αυτών των τριών χωριών , αλλά και όλων τα αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα, που έδωσαν τη ζωή τους, είναι να συνεχίσουμε τους αγώνες για τα οράματα και τα ιδανικά, για τα οποία θυσιάστηκαν.
Είμαστε ο μόνος φορέας, που εδώ και πολλά χρόνια, οργανώνουμε αυτές τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης γι αυτά τα τρία ηρωικά χωριά.
Αλλά τους τιμούμε κάθε μέρα με τους αγώνες μας για να γίνουν πράξη τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν.
Για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του. Ιδιοκτήτης και νομέας του πλούτου που αυτός παράγει και τον ιδιοποιούνται οι ιμπεριαλιστές.
Για να ανοίξουν ορίζοντες για τη νεολαία, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, που τα έχουν φέρει σε πλήρες αδιέξοδο για τη ζωή και το μέλλον τους, που με την τρομακτική ανεργία και την ανασφάλεια δεν τολμάει, στη συντριπτική της πλειοψηφία να κάνει οικογένεια και παιδιά.
Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς αυτών των τριών ηρωικών μαρτυρικών χωριών.
Αγαπητοί συναγωνίστριες και συναγωνιστές, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Όπως κάθε χρόνο έτσι και σήμερα τιμάμε τους ηρωικούς νεκρούς των τριών μαρτυρικών χωριών του Κλειστού (Μούζγαλη) του Αμπελόφυτου (Μούρσαλη) και Κυδωνιάς (Κοτσαλάρ), που έγιναν ολοκαύτωμα τους πρώτους μήνες της κατοχής από τους ναζιστές γερμανούς κατακτητές, στις 25 Οκτώβρη 1941.
Μαζί τους τιμούμε και όλους του ηρωικούς μαχητές του 13ο συντάγματος Κιλκίς του ΕΛΑΣ, που είχαν λημέρι αυτό το βουνό, καθώς και όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση το λαού μας από τους γερμανοφασίστες κατακτητές και το βασιλοφασιστικό αστικό κράτος της πλουτοκρατίας, που στήθηκε με τη ολόπλευρη στήριξη των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών.
Το καλοκαίρι του 1941, λίγους μήνες μετά την κατάληψη της χώρας μας από τους γερμανούς, με πρωτοβουλία του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, το οποίο δεν κατάφερε να διαλύσει η βασιλομεταξική τετράχρονη δικτατορία, συγκροτήθηκαν οι πρώτες ανταρτικές ομάδες του απελευθερωτικού αγώνα, οι πρώτες στην Ελλάδα. Οι πρώτες ομάδες Αντίστασης του ελληνικού λαού κατά του κατακτητή.
Η μία στο βουνό Κερδύλλια της Νιγρίτας, με την ονομασία «Οδυσσέας Ανδρούτσος» και η άλλη στο βουνό Κρούσια του Κιλκίς, με την ονομασία «Αθανάσιος Διάκος»
Λίγο διάστημα πριν από το ολοκαύτωμα η ομάδα «Αθανάσιος Διάκος» χτύπησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο στο δρόμο Θεσσαλονίκης Σερρών, στην περιοχή του Λαχανά, όπου σκοτώθηκαν τρεις γερμανοί και πιάστηκαν και δύο έλληνες που ήταν μαζί τους.
Αυτούς ο επικεφαλής της ομάδας Καπετάν Πέτρος (ο δάσκαλος Μόσχος , αργότερα μέραρχος του ΕΛΑΣ) τους άφησε ελεύθερους λέγοντάς τους: «Οι γερμανοί με τους γερμανούς και οι Έλληνες με τους έλληνες».
Ο σταθμάρχης χωροφυλακής της περιοχής πληροφόρησε τα γερμανικά φρουραρχεία στο Λαχανά, Κιλκίς και Θεσσαλονίκη ότι οι κάτοικοι των τριών χωριών στηρίζουν, συμμετέχουν και τροφοδοτούν τους αντάρτες. Ότι, σύμφωνα με «ασφαλείς» πληροφορίες του, το Κλειστό, το Αμπελόφυτο και η Κυδωνιά «λειτουργούν σαν βάσεις των ανταρτών και ότι οι κάτοικοι κατέχουν όπλα και συμμετέχουν στις ανταρτικές ομάδες».
Βλέπετε με την πρώτη εμφάνιση της Εθνικής αντίστασης οι εμφανίστηκαν και οι πρώτοι προδότες, από τις κρατικές υπηρεσίες της τεταρταυγουστιανής δικτατορίας του Μεταξά, που πέρασαν κατευθείαν στη υπηρεσία του κατακτητή.
Η γερμανική διοίκηση λύσσαξε και αντέδρασε με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο.
Για να τρομοκρατήσει το λαό και να αποτρέψει το φούντωμα της Εθνικής Αντίστασης, που είδε ότι είχε ξεκινήσει δυναμικά, διέταξε απάνθρωπα αντίποινα.
Έτσι στις 25 Οκτώβρη 1941, τμήματα των γερμανών περικύκλωσαν τα τρία χωριά, το Κλειστό (Μούζγαλη), το Αμπελόφυτο (Μούρσαλη) και Κυδωνιά (Κοτσαλάρ), εκτέλεσαν τους Άνδρες από 16 μέχρι 65 ετών και υποχρέωσαν τα γυναικόπαιδα να παρακολουθούν από απόσταση τις εκτελέσεις και στη συνέχεια να εγκαταλείψουν το χωριό, με προθεσμία μιας ώρας, συναποκομίζοντας με κάρα λίγα από τα φτωχικά υπάρχοντά τους.
Με διαταγή βέβαια να κατοικήσουν όπου αλλού εκτός από τα χωριά τους, τα οποία έκαψαν και ισοπέδωσαν.
Έτσι οι ναζί κατακτητές έκαναν την αρχή για τα περιβόητα αντίποινα, τα οποία εφάρμοσαν σε όλη τη διάρκεια της κατοχής και μάλιστα με πρωταγωνιστές έλληνες συνεργάτες τους, όπως π. χ. με το τμήμα του Έλληνα Σούμπερτ (Πέτρου Κωνσταντινίδη) στην Κρήτη, στο Χορτιάτη και τα Γιαννιτσά.
Στο Αμπελόφυτο και Κυδωνιά εκτέλεσαν τους άνδρες στις πλατείες των χωριών.
-Δέκα άτομα από το χωριό Ίσωμα που έτυχε να βρίσκονται στην Κυδωνιά εκτελέστηκαν μαζί με τους κατοίκους του χωριού.
-Στο Κλειστό τους βάλανε στην εκκλησία, βάλανε φωτιά και άρχισαν να την γκρεμίζουν με δυναμίτες.
Όσοι πετάγονταν έξω για να γλιτώσουν από τη φωτιά θερίζονταν κυριολεκτικά από τους γερμανούς.
Οι εκτελεσθέντες ήταν 96 πατριώτες.
Όσοι σώθηκαν διασκορπίστηκαν σε διάφορα χωριά της περιοχής και φιλοξενήθηκαν προσωρινά σε συγγενικά και φιλικά τους σπίτια, για να εγκατασταθούν , στη συνέχεια, μόνιμα σε διάφορα απ’ αυτά.
Τότε βγήκε και τραγουδιόταν με την ποντιακή λύρα το τραγούδι αφήγηση της τραγωδίας:
«Το Μούζγαλη, το Μούρσαλη, το Κοτσαλάρ, τα τρία,
Τα κάψανε οι γερμανοί του Χίτλερ τα θηρία.
Τους Μουρσαλιώτες κλείσανε, μέσα στην εκκλησιά τους
και τους εβάλανε φωτιά μαζί με τα παιδιά τους.
Κι ένα παλικαρόπουλο το θάνατο αψηφώντας,
Μη μας ξεχνάτε Έλληνες είπε χαμογελώντας.
Ούτε μετά την απελευθέρωση ξαναγύρισαν οι μαρτυρικοί κάτοικοι, για να ξαναφτιάξουν από την αρχή τα σπίτια τους και το ταπεινό νοικοκυριό τους.
Ζουν διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ζουν στα διάφορα χωρία της γύρω περιοχής, στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και αλλού.
Είναι τα μόνα χωριά της Ελλάδας που δεν ξανακατοικήθηκαν.
Η πολιτεία τους βέβαια, μετά την απελευθέρωση και μέχρι σήμερα, δεν έδωσε καμιά αρωγή για όλα αυτά τα θύματα της φασιστικής θηριωδίας και όπως είναι γνωστό ούτε καν τολμάει να ζητήσει την πολεμική αποζημίωση από την Γερμανία για τα εγκλήματά τους, ούτε καν από το γνωστό κατοχικό δάνειό τους.
Αντίθετα
Αντάμειψε με φωτιά και σίδερο τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ακόμη και μέρος από τους συγγενείς των θυμάτων αυτών των μαρτυρικών χωριών, όπως στην περίπτωση του χωριού Ξερόβρυση, όπου μέρος των κατοίκων ήταν οικογένειες από αυτά τα μαρτυρικά χωριά, που έπεσαν, αυτήν τη φορά, θύματα δεύτερου σφαγιασμού ακόμη πιο αποτρόπαιου, με ολοκληρωτική εξόντωση γυναικόπαιδων.
Την Ξερόβρυση, όπως είναι γνωστό, ύστερα από συνεννόηση και ευλογίες της αστυνομίας Κιλκίς, στις 20-11-1946, μια παρακρατική συμμορία (απόσπασμα, όπως αποκαλούνταν τότε) πρώην συνεργατών των κατακτητών, με επικεφαλής τους πρώην οπλαρχηγούς τους της ΠΑΟ, Μπουνταβάκη και Λαζίκ (όπως είχε μαθευτεί), κύκλωσε το χωριό Ξηρόβρυση και κατέσφαξε 47 γυναικόπαιδα.
Όλα αυτά γίνονταν με βάση σχέδια του κράτους, που στήθηκε από την αστική τάξη της χώρας και τα κόμματά της με την ολόπλευρη στήριξη στην αρχή των άγγλων και στη συνέχεια των αμερικανών.
Γίνονταν βέβαια με κύρια δύναμη κρούσης τους τεταρταυγουστιανούς και τους συνεργάτες των κατακτητών
Φίλες και φίλοι
Στις 4-3-13 Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κεντρικής Μακεδονίας υπέβαλε αίτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς για κίνηση της απαιτούμενης διαδικασίας αναγνώρισης από την πολιτεία ως μαρτυρικών χωριών τα τρία αυτά χωριά και την ένταξής τους στο «δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων (και χωριών) της Ελλάδος», στο οποίο είναι ενταγμένα: ο Χορτιάτης, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, συνολικά 90 πόλεις και χωριά, εκτός από τα τρία χωριά των Κρουσίων. Παρόμοιο αίτημα είχε κάνει και ο «Σύλλογος Κιλκισιωτών Αθηνών και περιχώρων»
Όπως διαπιστώσαμε κατά την παρέμβασή μας, στο δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς στις 8-4-2013 οι πρόεδροι της ΠΕΑΕΑ Κεντρικής Μακεδονίας και του παραρτήματος Κιλκίς, στην εισήγηση δεν έγινε καν αναφορά στο αίτημά μας, καθώς και στα επιμέρους ζητήματα, που περιέχονταν στο κείμενο, ωσάν να υπήρχε μόνο το αίτημα του συλλόγου Κιλκισιωτών.
Γιατί το κείμενο του αιτήματός μας περιελάμβανε και την πρότασή μας, για να περιληφθεί στην απόφαση-πρόταση του Δ.Σ. Κιλκίς προς το υπουργείο Εσωτερικών η αναγνώριση, μαζί με αυτά τα τρία χωριά και το χωριό Ξηρόβρυση, στο οποίο έγινε η γενοκτονία της σφαγής των 47 αμάχων, στις 20-11-1946 (πολλοί από τους οποίους κατάγονταν από αυτά τα χωριά).
Επειδή η σφαγή έγινε από μια από τις συμμορίες πρώην συνεργατών των γερμανών, τις οποίες το αγγλοστήρικτο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, καθεστώς επανεξόπλισε και τις εξαπέλυσε, για να συνεχίσουν το εγκληματικό τους έργο της κατοχής από εκεί που έμεινε με την απελευθέρωση από το ΕΑΜ, ζητήσαμε να θεωρηθεί σαν ένα ετεροχρονισμένο κατοχικό έγκλημα, αφού το εκτέλεσαν οι μέχρι πρότινος συνεργάτες των κατακτητών.
Διαφορετικά, υποστηρίζαμε ότι πρέπει να αναγνωριστεί από μόνο του σαν μαρτυρικό χωριό του μεταβαρκεζιανού κράτους, με ότι αυτό σημαίνει για τις υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στα θύματα, τους συγγενείς και τους απογόνους αυτών των άκλαυτων από την πατρίδα ελλήνων.
Να επισημάνουμε βέβαια ότι οι συγγενείς των θυμάτων, τότε - κάτω από τον τρόμο και για τη δική τους ζωή - όχι μόνο δεν τόλμησαν να ζητήσουν δικαιοσύνη, αλλά ούτε τολμούσαν να μαρτυρήσουν για τους ενόχους ακόμη και στους εκπροσώπους του ΟΗΕ.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι ούτε καν ασχολήθηκε η αστυνομία, αλλά ούτε και η δικαιοσύνη με ένα τόσο τερατώδες έγκλημα - το φοβερότερο μετά την απελευθέρωση - όχι επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τους φονιάδες, αλλά ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΗΞΕΡΑΝ.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι
Ο δήμος πήρε θετική απόφαση για το θέμα μόνο της αναγνώρισης των τριών χωριών και ήδη υπήρξε πρόσφατα έγκριση του σχεδίου προεδρικού διατάγματος από το Συμβούλιο Επικρατείας για την ολοκλήρωση της διαδικασίας αναγνώρισης.
Να πούμε βέβαια ότι χρειάστηκε να έχουν περάσει 73 χρόνια, χρονικό διάστημα δύο και πλέον γενεών, για να φθάσει αυτή η σφαγή των τριών αυτών χωριών , όχι στην ουσιαστική δικαίωση, αλλά σε μια απλή αναγνώριση και ένταξη στο «δίκτυο μαρτυρικών χωριών και πόλεων».
Το δίκτυο που «χτυπάει – εδώ και χρόνια - «στου κουφού την πόρτα», που περιφρονείται και απαξιώνεται, στην πράξη, από την υπόχρεη Γερμανία, την Ευρωπαϊκή ένωση και την ίδια μας την Πολιτεία και την δικαιοσύνη της.
Η πραγματική δικαίωση γι αυτά τα θύματα και για όλα τα άλλα που έδωσαν τη ζωή τους για τη απελευθέρωση της χώρας από την φασιστική κατοχή δεν ήρθε μέχρι σήμερα, όπως δεν ήρθε ούτε και για όλα τα θύματα του βάρβαρου μεταβακεζιανού κράτους και ας έχουν περάσει από τότε 7δεκαετίες .
Ουσιαστικά δεν έρχεται δικαίωση ούτε και με αυτήν την – ανώδυνη, τώρα, για το κατεστημένο - απλή αναγνώριση.
Και τώρα από ποιους να περιμένουμε τη δικαίωση;
-Από τους ιμπεριαλιστές που προκάλεσαν τον πρώτο και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και στις μέρες μας μια σειρά πολέμους, όπως Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία και πάει λέγοντας;
- Από την λυκοσυμμαχία τους, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στην οποία ομνύουν τα κόμματα του ευρομονόδρομου, με εντυπωσιακά θερμό θιασώτη τον ΣΙΡΙΖΑ, - και η οποία αναγνωρίζει στις χώρες της Βαλτικής του στυγνούς εγκληματίες συνεργάτες των κατακτητών Λεγεωνάριους (τους αντίστοιχους με τους εδώ ταγματασφαλίτες)σαν πατριώτες απελευθερωτές;
- Αυτούς που για το πραξικόπημα στην Ουκρανία κύρια δύναμη κρούσης χρησιμοποίησαν - με έμμεση και άμεση υποκίνηση και στήριξη ΕΕ και αμερικανών - τους φασίστες του δεξιού τομέα ομογάλακτους της χρυσής Αυγής, απόγονους των εκεί ταγματασφαλιτών, οι οποίοι συγκυβερνούν σήμερα;
(Αυτό μας παραπέμπει στην ίδια συνταγή , που χρησιμοποιήθηκε και στη χώρα μας αμέσως μετά την απελευθέρωση , όπου τα αστικά κόμματα συγκυβερνούσαν μαζί με τους ταγματασφολίτες).
Την πραγματική δικαίωση θα την κατακτήσουμε μόνο με τους αγώνες μας με οργανωμένο το λαό, με τη λαϊκή Συμμαχία. Ανατρέποντας το εκμεταλλευτικό, σάπιο σύστημα του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο.
Σύστημα, που είναι η μητέρα όλων των φασισμών, των πολέμων και των γενοκτονιών, που με την μεγάλη και αξεπέραστη κρίση του βγάζει από την εφεδρεία και το μαστίγιο, τον φασισμό και το καρότο, την σοσιαλδημοκρατία και τον καραμπινάτο οπορτουνισμό.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Η μεγαλύτερη τιμή για τα τραγικά θύματα αυτών των τριών χωριών , αλλά και όλων τα αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα, που έδωσαν τη ζωή τους, είναι να συνεχίσουμε τους αγώνες για τα οράματα και τα ιδανικά, για τα οποία θυσιάστηκαν.
Είμαστε ο μόνος φορέας, που εδώ και πολλά χρόνια, οργανώνουμε αυτές τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης γι αυτά τα τρία ηρωικά χωριά.
Αλλά τους τιμούμε κάθε μέρα με τους αγώνες μας για να γίνουν πράξη τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν.
Για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του. Ιδιοκτήτης και νομέας του πλούτου που αυτός παράγει και τον ιδιοποιούνται οι ιμπεριαλιστές.
Για να ανοίξουν ορίζοντες για τη νεολαία, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, που τα έχουν φέρει σε πλήρες αδιέξοδο για τη ζωή και το μέλλον τους, που με την τρομακτική ανεργία και την ανασφάλεια δεν τολμάει, στη συντριπτική της πλειοψηφία να κάνει οικογένεια και παιδιά.
Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς αυτών των τριών ηρωικών μαρτυρικών χωριών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.