Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Πριν λίγες ημέρες στο Κορωπί βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα σε παράδρομο της Αττικής οδού, 10 τόνοι επικίνδυνου πισσώδους αποβλήτου. Σύμφωνα με πληροφορίες, είναι υπόλειμμα από επεξεργασία ναυτιλιακού πετρελαίου που μετατράπηκε σε πετρέλαιο θέρμανσης. Οι εν λόγω τόνοι αντιστοιχούν σε 100 τόνους πετρελαίου θέρμανσης!. Ουδείς είδε ή άκουσε κάτι στην περιοχή!
Τα καύσιμα βέβαια δεν είναι… καρφίτσες, ενώ έχουν μια ιδιότυπη οσμή πέραν του όγκου τους. Παρόλα αυτά, η ανακάλυψη των παράνομων δεξαμενών ή των κοντέινερς που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία τους ηχεί ως ηράκλειος άθλος.
Προσπαθώντας να συμβάλουμε στην προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος και ξεφεύγοντας λίγο από τα τετριμμένα, παραθέτουμε ακολούθως δυο ιστορίες μιας εικονικής πραγματικότητας για το λαθρεμπόριο καυσίμων, που προέρχονται από μύθους μιας άλλης χώρας, απόμακρης, φανταστικής... Ίσως φανούν χρήσιμες στις διωκτικές μας αρχές μας.
Στη Λιάσκα λοιπόν παραθαλάσσια πόλη και πρωτεύουσα της χώρας Ντίριας, (περιοχές του μυθιστορήματος μου «Η γοητεία μιας συντριβής» εκδ. Καστανιώτης) ο Γενικός Γραμματέας της Εσωτερικής Αγοράς καλεί σε σύσκεψη τον Διευθυντή του Σώματος Δίωξης του Λαθρεμπορίου Καυσίμων, (ΣΔΛΚ), τον Λιμενάρχη, και τον αρμόδιο Αστυνομικό Διευθυντή. Το θέμα προς συζήτηση είναι η διακίνηση λαθραίων καυσίμων στην περιοχή.
«Κύριοι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, αρκετά πια.. πρέπει να πατάξουμε(!!!) το λαθρεμπόριο. Κάτι λοιπόν πρέπει να γίνει, κάν΄ τε κάτι επιτέλους…», έτσι άρχισε με ελαφρά εκνευρισμένο ύφος ο Γενικός Γραμματέας, καθώς η απραξία των αρμοδίων τον προβλημάτιζε.
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων, σηκώνεται ο Αστυνομικός Διευθυντής και κατευθύνεται με αργά βήματα προς στο παράθυρο της αίθουσας, καλώντας τον Γενικό Γραμματέα να τον ακολουθήσει.
«Κύριε Γενικέ, βλέπετε τη δεξαμενή πίσω από εκείνη την καμινάδα;» ρωτά ο πρώτος.
«Βεβαιότατα», απαντά ο Γενικός ανασηκώνοντας του ώμους.
«Την άλλη λίγο πιο πέρα, που μόλις φαίνεται γιατί καλύπτεται από το λόφο;»
«Μα φυσικά!» συνεχίζει με απορία και ελαφρά ενοχλημένος ο Γενικός «…είναι τόσο εμφανείς και οι δύο!».
«Λοιπόν αγαπητέ μου Γραμματέα, και στις δύο υπάρχουν αποθηκευμένα λαθραία καύσιμα!» τονίζει με απόλυτη ηρεμία ο Αστυνομικός.
«Ε, καλά και μένετε έτσι με σταυρωμένα χέρια; Tι κάνετε τέλος πάντων και δεν αντιμετωπίζετε το φαινόμενο κύριοι; Εσείς του ΣΔΛΚ γιατί δεν αναλαμβάνετε δράση και αδιαφορείτε;» Σε μισοέξαλλη κατάσταση ξαναγύρισε στο τραπέζι όπου όλοι ήρεμοι κάθονταν, περιμένοντας μια απάντηση από τον πρώτο από τους συνομιλητές του.
«Κύριε Γενικέ, έχω δυο παιδιά ανήλικα, μόλις τα βγάζω πέρα οικονομικά και δεν αντέχω υποβάθμιση ή μια δυσμενή μετάθεση, γι’ αυτό δεν παρεμβαίνω! Καταλαβαίνετε τι εννοώ… Οι πολιτικά ιστάμενοι μου, στους οποίους ανέφερα το περιστατικό αυτό, δεν φαίνονται τόσο πρόθυμοι…» απαντά ψύχραιμα ο αρμόδιος Διευθυντής.
Έκπληκτός ο Γενικός Γραμματέας απευθύνει την ίδια ερώτηση στον Λιμενάρχη.
«Κύριε Γενικέ, μόλις έχτισα ένα σπιτάκι με τις οικονομίες μιας ζωής και θέλω να το χαρώ ξέρετε…Μια φορά που κάναμε τη δουλειά μας με αιφνίδια έφοδο του σκάφους, βρήκαμε τον μπελά μας. Έτσι, δυο στελέχη μου βρίσκονται κάπου σε κάποια έρημα λιμάνια…Επιπλέον σε μια χρονιά βγαίνω στην σύνταξη…», απαντά εξίσου γαλήνια ο Λιμενάρχης
Και εσείς κύριε Αστυνομικέ Διευθυντή, πώς αντιδράτε, ρωτά με ύφος λιγότερο οργίλο πια ο Γενικός;
«Μόλις μπόρεσα να έρθω στην πρωτεύουσα μετά από δυσμενή τριετή μετάθεση, που μου ήρθε αιφνίδια παλαιότερα, όταν ανακάλυψα ένα μεγαλέμπορο ναρκωτικών που τον προστάτευε ένας βαρόνος της πολιτικής της χώρας… δεν αντέχω άλλη…».
Άναυδος, σκεπτικός και με αργές κινήσεις ο Γενικός μάζεψε τα πράγματά του λύνοντας τη Συνεδρίαση.
«Γενικέ, το καλό που σε θέλω, διέγραψε αυτήν τη σύσκεψη ακόμη και από μυαλό σου… δεν υπάρχει λόγος να κάνεις κάποιο ραπόρτο…Σαν να μην έγινε, αν θέλεις να κάθεσαι στην καρέκλα που είσαι βέβαια…» του είπε με νόημα ο πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία Λιμενάρχης.
Η δεύτερη ιστορία:
Επιχειρηματίας, θυμωμένος και εκτός εαυτού, εκμυστηρεύεται σε φίλο του το ακόλουθο:
«…Οι αφιλότιμοι, δεν κάνουν το παραμικρό για να αντιμετωπίσουν το λαθρεμπόριο καυσίμων, δεν κινούν ούτε καν το δακτυλάκι τους. Πριν δυο μήνες επισκέφθηκα τον Υπουργό μας και του έδωσα ένα χάρτη της περιοχής με σημειωμένες τρεις δεξαμενές λαθραίων καυσίμων και τα ονόματα των δυο ιδιοκτητών τους μάλιστα. Άσε που το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα από την αγωνία… Ενθουσιάστηκε από την αποκάλυψη, με καταευχαρίστησε για την τόλμη μου και μου υποσχέθηκε ότι θα λύσει το πρόβλημα σε μια εβδομάδα… Πέρασαν από τότε τρεις μήνες και τίποτα…»
«Αγαπητέ μου…» συνεχίζει πονηρά χαμογελώντας ο φίλος του, «Γιατί απορείς για την απραξία του; Όλα ερμηνεύονται… Και για να μην πολυλογούμε, κατάφερες να κάνεις πλούσιο έναν Υπουργό και επιπλέον του έλυσες το πρόβλημα χρηματοδότησης της επόμενης προεκλογικής του καμπάνιας!. Μπράβο σου, σε ευγνωμονεί…. Είσαι ο από μηχανής θεός του!!! Βέβαια, μην απορήσεις από την άλλη, αν τον δεις να πίνει κάποιο καφεδάκι με ένα από τους δυο επιχειρηματίες των δεξαμενών σε κάποια καφετέρια της Λιάσκας…».
Τα σχόλια περιττεύουν!
Τα καύσιμα βέβαια δεν είναι… καρφίτσες, ενώ έχουν μια ιδιότυπη οσμή πέραν του όγκου τους. Παρόλα αυτά, η ανακάλυψη των παράνομων δεξαμενών ή των κοντέινερς που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία τους ηχεί ως ηράκλειος άθλος.
Προσπαθώντας να συμβάλουμε στην προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος και ξεφεύγοντας λίγο από τα τετριμμένα, παραθέτουμε ακολούθως δυο ιστορίες μιας εικονικής πραγματικότητας για το λαθρεμπόριο καυσίμων, που προέρχονται από μύθους μιας άλλης χώρας, απόμακρης, φανταστικής... Ίσως φανούν χρήσιμες στις διωκτικές μας αρχές μας.
Στη Λιάσκα λοιπόν παραθαλάσσια πόλη και πρωτεύουσα της χώρας Ντίριας, (περιοχές του μυθιστορήματος μου «Η γοητεία μιας συντριβής» εκδ. Καστανιώτης) ο Γενικός Γραμματέας της Εσωτερικής Αγοράς καλεί σε σύσκεψη τον Διευθυντή του Σώματος Δίωξης του Λαθρεμπορίου Καυσίμων, (ΣΔΛΚ), τον Λιμενάρχη, και τον αρμόδιο Αστυνομικό Διευθυντή. Το θέμα προς συζήτηση είναι η διακίνηση λαθραίων καυσίμων στην περιοχή.
«Κύριοι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, αρκετά πια.. πρέπει να πατάξουμε(!!!) το λαθρεμπόριο. Κάτι λοιπόν πρέπει να γίνει, κάν΄ τε κάτι επιτέλους…», έτσι άρχισε με ελαφρά εκνευρισμένο ύφος ο Γενικός Γραμματέας, καθώς η απραξία των αρμοδίων τον προβλημάτιζε.
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων, σηκώνεται ο Αστυνομικός Διευθυντής και κατευθύνεται με αργά βήματα προς στο παράθυρο της αίθουσας, καλώντας τον Γενικό Γραμματέα να τον ακολουθήσει.
«Κύριε Γενικέ, βλέπετε τη δεξαμενή πίσω από εκείνη την καμινάδα;» ρωτά ο πρώτος.
«Βεβαιότατα», απαντά ο Γενικός ανασηκώνοντας του ώμους.
«Την άλλη λίγο πιο πέρα, που μόλις φαίνεται γιατί καλύπτεται από το λόφο;»
«Μα φυσικά!» συνεχίζει με απορία και ελαφρά ενοχλημένος ο Γενικός «…είναι τόσο εμφανείς και οι δύο!».
«Λοιπόν αγαπητέ μου Γραμματέα, και στις δύο υπάρχουν αποθηκευμένα λαθραία καύσιμα!» τονίζει με απόλυτη ηρεμία ο Αστυνομικός.
«Ε, καλά και μένετε έτσι με σταυρωμένα χέρια; Tι κάνετε τέλος πάντων και δεν αντιμετωπίζετε το φαινόμενο κύριοι; Εσείς του ΣΔΛΚ γιατί δεν αναλαμβάνετε δράση και αδιαφορείτε;» Σε μισοέξαλλη κατάσταση ξαναγύρισε στο τραπέζι όπου όλοι ήρεμοι κάθονταν, περιμένοντας μια απάντηση από τον πρώτο από τους συνομιλητές του.
«Κύριε Γενικέ, έχω δυο παιδιά ανήλικα, μόλις τα βγάζω πέρα οικονομικά και δεν αντέχω υποβάθμιση ή μια δυσμενή μετάθεση, γι’ αυτό δεν παρεμβαίνω! Καταλαβαίνετε τι εννοώ… Οι πολιτικά ιστάμενοι μου, στους οποίους ανέφερα το περιστατικό αυτό, δεν φαίνονται τόσο πρόθυμοι…» απαντά ψύχραιμα ο αρμόδιος Διευθυντής.
Έκπληκτός ο Γενικός Γραμματέας απευθύνει την ίδια ερώτηση στον Λιμενάρχη.
«Κύριε Γενικέ, μόλις έχτισα ένα σπιτάκι με τις οικονομίες μιας ζωής και θέλω να το χαρώ ξέρετε…Μια φορά που κάναμε τη δουλειά μας με αιφνίδια έφοδο του σκάφους, βρήκαμε τον μπελά μας. Έτσι, δυο στελέχη μου βρίσκονται κάπου σε κάποια έρημα λιμάνια…Επιπλέον σε μια χρονιά βγαίνω στην σύνταξη…», απαντά εξίσου γαλήνια ο Λιμενάρχης
Και εσείς κύριε Αστυνομικέ Διευθυντή, πώς αντιδράτε, ρωτά με ύφος λιγότερο οργίλο πια ο Γενικός;
«Μόλις μπόρεσα να έρθω στην πρωτεύουσα μετά από δυσμενή τριετή μετάθεση, που μου ήρθε αιφνίδια παλαιότερα, όταν ανακάλυψα ένα μεγαλέμπορο ναρκωτικών που τον προστάτευε ένας βαρόνος της πολιτικής της χώρας… δεν αντέχω άλλη…».
Άναυδος, σκεπτικός και με αργές κινήσεις ο Γενικός μάζεψε τα πράγματά του λύνοντας τη Συνεδρίαση.
«Γενικέ, το καλό που σε θέλω, διέγραψε αυτήν τη σύσκεψη ακόμη και από μυαλό σου… δεν υπάρχει λόγος να κάνεις κάποιο ραπόρτο…Σαν να μην έγινε, αν θέλεις να κάθεσαι στην καρέκλα που είσαι βέβαια…» του είπε με νόημα ο πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία Λιμενάρχης.
Η δεύτερη ιστορία:
Επιχειρηματίας, θυμωμένος και εκτός εαυτού, εκμυστηρεύεται σε φίλο του το ακόλουθο:
«…Οι αφιλότιμοι, δεν κάνουν το παραμικρό για να αντιμετωπίσουν το λαθρεμπόριο καυσίμων, δεν κινούν ούτε καν το δακτυλάκι τους. Πριν δυο μήνες επισκέφθηκα τον Υπουργό μας και του έδωσα ένα χάρτη της περιοχής με σημειωμένες τρεις δεξαμενές λαθραίων καυσίμων και τα ονόματα των δυο ιδιοκτητών τους μάλιστα. Άσε που το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα από την αγωνία… Ενθουσιάστηκε από την αποκάλυψη, με καταευχαρίστησε για την τόλμη μου και μου υποσχέθηκε ότι θα λύσει το πρόβλημα σε μια εβδομάδα… Πέρασαν από τότε τρεις μήνες και τίποτα…»
«Αγαπητέ μου…» συνεχίζει πονηρά χαμογελώντας ο φίλος του, «Γιατί απορείς για την απραξία του; Όλα ερμηνεύονται… Και για να μην πολυλογούμε, κατάφερες να κάνεις πλούσιο έναν Υπουργό και επιπλέον του έλυσες το πρόβλημα χρηματοδότησης της επόμενης προεκλογικής του καμπάνιας!. Μπράβο σου, σε ευγνωμονεί…. Είσαι ο από μηχανής θεός του!!! Βέβαια, μην απορήσεις από την άλλη, αν τον δεις να πίνει κάποιο καφεδάκι με ένα από τους δυο επιχειρηματίες των δεξαμενών σε κάποια καφετέρια της Λιάσκας…».
Τα σχόλια περιττεύουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.