"Με ταυτότητα ύπαρξης τον ΧΡΙΣΤΟ και διαβατήριο ζωής την ΑΝΑΣΤΑΣΗ Του"

† Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
"Αγαπητοί μου συμπανηγυριστές της παμμέγιστης εορτής της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού
Χριστός Ανέστη!
Σήμερα γιορτάζουμε την πιο χαρμόσυνη γιορτή για όλους τους χριστιανούς, για όλους τους αιώνες και για όλη την αιωνιότητα. Μια χαρά που έχει αρχή (εκεί στον Πανάγιο Τάφο του Αναστημένου Θεού και Σωτήρα μας)· αλλά δεν έχει τελειωμό, ούτε στον ουρανό!

Κάποτε, μας ξεσήκωνε κάθε χρόνο το Πάσχα, από το κατωλύγισμα του βίου. Σήμερα όμως, τα μεγάλα αδιέξοδα, μετά την τόση καλοπέραση, σπρώχνουν το λιγοστό χαμόγελο στο άπιαστο μέλλον. Η πατρίδα μας κι όλοι εμείς παλεύουμε για την παραμικρή ανάσα μιας οικονομικής επιβίωσης και κοινωνικής συνοχής. Δείχνουμε να μην ξαναζωντανεύουμε πλέον από το Πάσχα του Σωτήρος!

Θα μου πείτε, βέβαια: “Άλλο πράγμα η πίστη, άλλο πράγμα η κρίση. Πως να διώξει το Πάσχα τις δουλωτικές φορολογίες από τη χώρα κι από μας;” Για μιαν ανάσταση συνειδήσεων και πρακτικής (πρώτα, στο φευγαλέο παρόν και, ύστερα, στο θεόρατο αιωνικό μέλλον), θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία. Οι νεότεροι στέκουν ανυποψίαστοι.

Κι από τους παλαιότερους, μόνο ένα μικρό ποσοστό γυρεύει τη σιγουριά στο Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Να πάρει και να δώσει μετάγγιση αφοβίας και ζωής. Κι από ᾽δω ξεκινά η ανατολή της κοινωνικής ελπίδας, της κοινωνικής αλλαγής.

Μια σπάνια οικουμενική ηγετική φυσιογνωμία, ο μεγάλος θεοκάλεστος κι ο μεγάλος εθελοντής, ο κοσμογυρισμένος και καταδιωγμένος, ο μεγάλος απόστολος Παύλος αντιπροτείνει τη δική του λύση στην ανυπόφορη στενοκαρδία των καιρών μας: «αυτό που λαχταρώ ―μας εξομολογείται― είναι να γνωρίσω το Χριστό και τη δύναμη της ανάστασής Του, και να πάρω μερίδιο στα παθήματά Του, ακολουθώντας μέχρι το θάνατο, γιατί έτσι ελπίζω να λάβω μέρος στην ανάσταση των νεκρών» (Φιλιππησίους κεφ. 3: 10-13). 

Αυτές οι προτεραιότητες που έθετε για τη ζωή του ο σκηνοποιός κοσμογυριστής Απόστολος, ήταν προτεραιότητες μιας πολύ γενναίας απολυτότητος. Και στάθηκαν αντίδοτο σε κοινωνίες περίπου σαν τη σημερινή. Εκείνες τις εποχές, το παγκόσμιο στρατιωτικό, πολιτικό, φιλοσοφικό και οικονομικό σύστημα σχετικοποιούσε τον άνθρωπο και τα πάντα σε εκμεταλλεύσιμη δουλική απαξία. 

Κι όμως· οι αυταρχικοί επικυρίαρχοι εκείνων των εποχών έσβησαν, ενώ ο Παύλος και οι παρόμοιοί του Παύλοι μέχρι σήμερα ζουν στον αιώνα. Μαζί με τον Αναστημένο Κύριο Ιησού Χριστό. Σ᾽ Αυτόν είναι η λυ(τρω)ση. Εδώ είναι η λύση. Και μας θυμίζουν το μοναδικό οντολογικό-υπαρξιακό και ηθικό-κοινωνικό χρέος που έχουμε όλοι μας (κι εμείς με τα ελάχιστα και την μεγαλοψυχία της πίστης, και οι λιγοστοί τρανοί του κόσμου με τα πολλά και τη στενοκεφαλιά της απιστίας): να ξεπερνούμε όσα πέρασαν κι όσα θα ᾽ρθουν, στοχεύοντας να φθάσουμε μόνο όσα χάραξε ο Θεός εμπρός μας (Φιλιπ. κεφ. 3: 14).

Πέθανε Εκείνος που μας έφτιαξε, αλλά μετάτρεψε τον εθελούσιο δικό Του πραγματικό θάνατο σε εργαλείο αληθινής νέας ζωής. Έτσι μας δωρίζει το “μυστικό” της αφοβίας στην προσωρινή φθορά όχι μόνο της οικονομικής κρίσης, όχι μόνο της παγκόσμιας δουλοπρέπειας, αλλά κυρίως του α-σωστου βίου, της α-σωστης ύπαρξης. 

Ο καθένας μας έχει μια μοναδική αξία, γιατί μας την δίνει ο Σταυρωμένος και Αναστημένος Θεός μας. Αναστήθηκε και μας μετάγγισε την αναστημένη ζωή Του. Έγινε ολότελα δικός μας και μας εγκέντρισε στο δικό Του Σώμα ως μέλη της Εκκλησίας, μας δίνει το δικό Του Σώμα και Αίμα, μας δέχεται έναν-έναν, μας ενώνει όλους μαζί, στο αληθινό γεγονός της αναστημένης ζωής Του. Για να το απογευθούμε, μια για πάντα.

Δικός μας είναι πλέον ο Σταυρός με σταυρωμένο και πεθαμένο τον μοναδικό Υιό του Θεού, τον μοναδικό Υιό της Παρθένου, τον Θεάνθρωπο. Δική μας είναι πλέον η Ανάσταση με αυτεξούσια αναστημένο τον Λυτρωτή, λύτρωση από τα μύρια πάθη, άνοιγμα στην πραγματική ζωή. Ο Χριστός πέθανε και έσβησε τη νεκρότητα της θεο-στέρησης. Αναστήθηκε και μοιράζει με τα χέρια Του τον Εαυτό Του. 

Αποκτήσαμε ολόϊδια τα δικαιώματά Του: “…γιατί εγώ ζω, κι εσείς θα ζήσετε” [Ιωάννης 14: (19)-23]. “Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ” [βλ. Ιωάννης 6: 31-(56) 58]. Μας προσφέρει δωρεάν μοναδικότητα δικαιωμάτων. Έχουμε ολοζώντανες, χειροπιαστές “θεωρημένες αποδείξεις” τους Αγίους, τους Δικαίους, τους Μάρτυρες της πίστεώς μας.

Στον ατέλειωτο Πνευματικό “χώρο” του Σωτήρος, προσφέρεται η μοναδική δωρισμένη ενότητα και η χαρισμένη ισότητα. Το Πασχαλινό δώρο του Σταυρωμένου. Το Ζωοποιό δώρο του Ενταφιασμένου. Το Άφθορο δώρο του Αναστημένου. “Όποιος πιστεύει σε μένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει” (Ιωάννης κεφ. 11: 26). Το είπε και το πράττει. 

Είναι το συμφωνητικό της πίστης μας. “Νεκρός εγενόμην, και ιδού ζω” διαλαλεί ο Αναστάς Χριστός στην Αποκάλυψη [Αποκάλυψη 1: 17-(18)]. “Νεκροί εγενόμεθα, και ιδού ζώμεν” βροντοφωνάζουν οι Άγιοι! …οι ήρωές μας! …οι Νεομάρτυρές μας! …μέχρι τους Παϊσίους της εποχής μας. Το βροντοφωνάζει η προστασία της Παναγίας μας σε κάθε βήμα της εθνικής μας ιστορίας, σε κάθε γωνιά.

Ας τους ακολουθήσουμε. Ώστε να συμβάλουμε και να μεταμορφώσουμε τα οντολογικά αιωνικά χρέη της κοινωνίας σε πλεόνασμα ζωντάνιας, και να πετύχουμε τα χρεωλύσια της ευλογημένης πατρίδας μας με ταυτότητα ύπαρξης τον ΧΡΙΣΤΟ μας και διαβατήριο ζωής την ΑΝΑΣΤΑΣΗ Του.

Ο Σταυρωθείς και Ταφείς και Αναστάς, Κύριος και Θεός και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός, μεθ᾽ ημών.

Χριστός Ανέστη!

- Ολοκάρδιος ευχέτης στον καθένα σας και σε όλους σας

- για ένα μόνιμο Πάσχα ύπαρξης και ζωής, με τον Αναστημένο Χριστό·

- για ένα αδούλωτο Πάσχα κοινωνικής προσφοράς, χάρη στον Αναστημένο Χριστό·

- για ένα αιώνιο Πάσχα πίστης και αναστάσιμης χαράς, από τον Αναστημένο Χριστό.