- Προβολή του ντοκιμαντέρ "ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε." το Σάββατο 12/4 στις 8 μ.μ. στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Κιλκίς (Καλούδη 13)
- Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης του Α. Χατζηστεφάνου στην "Εφημερίδα των Συντακτών" του προηγούμενου Σαββάτου.
Ένας υπουργός που χοροπηδά φωνάζοντας ναζιστικά συνθήματα, εμπνευσμένα από τον Γκέμπελς. Μια ομάδα εφοπλιστών που χρίζει, διά βίου, επίτιμο πρόεδρο έναν αιμοσταγή δικτάτορα. Ένας τραπεζίτης που χρηματοδοτεί τάγματα τραμπούκων και εκτελεστών για να δολοφονούν απεργούς και συνδικαλιστές. Εφημερίδες που επιχειρούν να επιβάλουν ό,τι πιο σκοτεινό και σκουληκιασμένο γέννησε ο 20ός αιώνας.
Η ιστορία του φασισμού και, πολύ περισσότερο, η ελληνική εκδοχή του είναι μια μπερδεμένη υπόθεση. Ισως γιατί, όπως μας εξηγεί και ο ιστορικός Σπύρος Μαρκέτος, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, στην οποία οι συνεργάτες των ναζί βγαίνουν κερδισμένοι από τις στάχτες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, για να στελεχώσουν, στη συνέχεια, τον κρατικό μηχανισμό αλλά και τη λεγόμενη αστική τάξη. Οι πρόσφατες αναφορές, λοιπόν, στο παρελθόν και το παρόν του Μπαλτάκου ήταν μόνον η κορυφή ενός παγόβουνου, γύρω από το οποίο πλέει ολόκληρη η χώρα εδώ και επτά δεκαετίες.
Ξεκινώντας πριν από σχεδόν ένα χρόνο τα γυρίσματα του «Φασισμός Α.Ε.» γνωρίζαμε ότι εισερχόμαστε σε πορεία σύγκρουσης με αυτό το παγόβουνο. Ξέραμε ότι θα είχαμε απέναντί μας οικογένειες επιχειρηματιών, εκδοτών και πολιτικών που καθόρισαν την πορεία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, όπως επίσης γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή ότι θα βρίσκαμε κλειστές τις πόρτες των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.
- Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης του Α. Χατζηστεφάνου στην "Εφημερίδα των Συντακτών" του προηγούμενου Σαββάτου.
Ένας υπουργός που χοροπηδά φωνάζοντας ναζιστικά συνθήματα, εμπνευσμένα από τον Γκέμπελς. Μια ομάδα εφοπλιστών που χρίζει, διά βίου, επίτιμο πρόεδρο έναν αιμοσταγή δικτάτορα. Ένας τραπεζίτης που χρηματοδοτεί τάγματα τραμπούκων και εκτελεστών για να δολοφονούν απεργούς και συνδικαλιστές. Εφημερίδες που επιχειρούν να επιβάλουν ό,τι πιο σκοτεινό και σκουληκιασμένο γέννησε ο 20ός αιώνας.
Η ιστορία του φασισμού και, πολύ περισσότερο, η ελληνική εκδοχή του είναι μια μπερδεμένη υπόθεση. Ισως γιατί, όπως μας εξηγεί και ο ιστορικός Σπύρος Μαρκέτος, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, στην οποία οι συνεργάτες των ναζί βγαίνουν κερδισμένοι από τις στάχτες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, για να στελεχώσουν, στη συνέχεια, τον κρατικό μηχανισμό αλλά και τη λεγόμενη αστική τάξη. Οι πρόσφατες αναφορές, λοιπόν, στο παρελθόν και το παρόν του Μπαλτάκου ήταν μόνον η κορυφή ενός παγόβουνου, γύρω από το οποίο πλέει ολόκληρη η χώρα εδώ και επτά δεκαετίες.
Ξεκινώντας πριν από σχεδόν ένα χρόνο τα γυρίσματα του «Φασισμός Α.Ε.» γνωρίζαμε ότι εισερχόμαστε σε πορεία σύγκρουσης με αυτό το παγόβουνο. Ξέραμε ότι θα είχαμε απέναντί μας οικογένειες επιχειρηματιών, εκδοτών και πολιτικών που καθόρισαν την πορεία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, όπως επίσης γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή ότι θα βρίσκαμε κλειστές τις πόρτες των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.
Ποια από τις λεγόμενες «ναυαρχίδες» του Τύπου θα φιλοξενούσε έστω και μια αναφορά σε ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στην ιστορία του δωσιλογικού Τύπου της Κατοχής -και τους επιγόνους εκείνων των εκδοτών; Ποιο μεγάλο κανάλι, από αυτά που παραμένουν στη ζωή χάρη στα σκανδαλώδη δάνεια και τις διαφημίσεις των τραπεζών, θα ήθελε να προβάλει μια παραγωγή που παρουσιάζει τον ρόλο του τραπεζικού κατεστημένου στη στήριξη του φασισμού, από τα χρόνια του Μεταξά μέχρι τις ημέρες μας.
Και, τέλος, ποιο από τα μεγάλα κόμματα θα δεχόταν να χρηματοδοτήσει μια ταινία που αναζητά ευθύνες για την αναβίωση του φασισμού και στην πολιτική της Ε.Ε. «Αν οι Ευρωπαίοι αποδέχτηκαν τον Τζιαφράνκο Φίνι, δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να το κάνουν για τη Λε Πεν και, γιατί όχι, να βάλουν και τη Χρυσή Αυγή σε έναν δεξιό κυβερνητικό συνασπισμό» μας λέει στο ντοκιμαντέρ ο γνωστός συγγραφέας Ταρίκ Αλί. [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.