"Όπως είναι γνωστό η 10η Δεκεμβρίου έχει παγκοσμίως καθιερωθεί ως Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Των θεμελιωδών εκείνων δικαιωμάτων τα οποία είναι σύμφυτα με την ανθρώπινη υπόσταση, αποτελούν μια διαχρονική και πανανθρώπινη αξία που υπερβαίνει εποχές, ιδεολογίες, πολιτισμούς και κοινωνικά και πολιτικά συστήματα, έχουν ως φυσικούς αποδέκτες όλους τους ανθρώπους του πλανήτη χωρίς ιστορικούς, εθνικούς, φυλετικούς ή άλλους προσδιορισμούς και αποτελούν τη βάση μιας υπερκείμενης, οικουμενικής ηθικής.
Με αυτές τις πανανθρώπινες αρχές που διατυπώνονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διαμορφώνεται ο βασικός χάρτης των ανθρωπίνων και των θεμελιωδών ελευθεριών που μας επιτρέπουν να αναπτύσσουμε πλήρως και να αξιοποιούμε τις ανθρώπινες αρετές, τη νοημοσύνη, τις ικανότητες, τα ταλέντα και τη συνείδηση μας, να ικανοποιούμε τις πνευματικές και άλλες ανάγκες μας, να συνυπάρχουμε αρμονικά με τους συνανθρώπους μας.
Τα δικαιώματα στη ζωή και την ελευθερία, στην αξιοπρέπεια, στην προσωπική ασφάλεια, στην ισότητα απέναντι στο νόμο, το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, τα δικαιώματα στην τροφή, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στη θρησκεία και στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, συνθέτουν ένα ευρύ αλλά θεμελιώδες φάσμα ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών, αστικών, πολιτιστικών και οικονομικών δικαιωμάτων τα οποία κάθε ανθρώπινη υπόσταση δικαιούται.
Η αποστέρηση των δικαιωμάτων και θεμελιωδών αυτών ελευθεριών δε συνιστά μόνο μια τραγωδία σε ατομικό επίπεδο αλλά δημιουργεί συνθήκες και προϋποθέσεις κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, διαχέοντας την αντίθεση, την αντιπαράθεση, τη βία, τη σύγκρουση μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας αλλά και μεταξύ κοινωνιών και εθνών.
Είναι, απολύτως, προφανή η ανάγκη πραγματικού και απόλυτου σεβασμού και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Είναι αυτονόητη η υποχρέωση, όχι μόνον της παγκόσμιας κοινότητας αλλά πρωτίστως των κρατών μέσω των θεσμικών νομοθετικών και εκτελεστικών τους λειτουργιών όχι μόνον να ενσωματώνουν στο εθνικό τους δίκαιο αλλά και να διαφυλάσσουν κατά τρόπο ουσιαστικό και όχι προσχηματικό, όπως σε αρκετές περιπτώσεις συμβαίνει, τα δικαιώματα αυτά.
Δυστυχώς, το ιστορικό των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι εντυπωσιακό. Οι μνήμες και τα μαθήματα του παρελθόντος δεν φάνηκαν ικανά να ανατρέψουν την τάση του ανθρώπου και κατ’ επέκταση των Κρατών να αμφισβητούν, να παραβιάζουν, να ερμηνεύουν κατά το δοκούν, να υπονομεύουν προς όφελος των συμφερόντων τους τα πανανθρώπινα αυτά δικαιώματα.
Οι επετειακές αναφορές στην Οικουμενική Διακήρυξη και η αναμφισβήτητη πρόοδος που έχει σημειωθεί στο ζήτημα της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν αρκούν για να αντιστρέψουν τη διαπίστωση ότι ο αποτελεσματικός σεβασμός και η προστασία των δικαιωμάτων αυτών εξακολουθεί και παραμένει ζητούμενο και όχι οριστική κατάκτηση.
Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι ως χώρες, ως λαοί, ως κοινωνίες, ως άτομα, να υπερβούμε, επιτέλους τα συμφέροντα, τις αντιλήψεις, τις εμμονές και γενικά οτιδήποτε εμποδίζει στην ουσιαστική υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να ορίσουμε την προάσπιση τους ως βασικό στόχο και υποχρέωσή μας και να προσπαθήσουμε ατομικά και συλλογικά για την πραγμάτωσή του. Γιατί η πρόοδος, ομαλότητα και η παγκόσμια ανάπτυξη και ειρήνη μόνο με την πραγμάτωση του στόχου αυτού μπορεί να επιτευχθούν.
Η Ελληνική Αστυνομία, ως κατ’ εξοχήν αρμόδιος και καταξιωμένος στην ευρύτερη κοινωνική αντίληψη φορέας προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας, οφείλει να ανταποκριθεί στον ιδιαίτερο και εξόχως σημαντικό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει για την επίτευξη του στόχου αυτού.
Η κοινωνική ηρεμία, η ομαλότητα, η ευνομία, η προστασία της χώρας και των πολιτών, η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και κατά συνέπεια η διαμόρφωση των προϋποθέσεων ανάπτυξης και προόδου της πατρίδας μας συνδέονται άμεσα με το βαθμό προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και συνακόλουθα δε η δράση που αναπτύσσεται από το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας για το σκοπό αυτό.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο προσανατολισμός της Ελληνικής Αστυνομίας βάσει του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία και τη δράση της, είναι καθαρά ανθρωποκεντρικός και θέτει ως κυρίαρχο στόχο την προστασία της ανθρώπινης υπόστασης και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτήν. Την προστασία δηλαδή κάθε ατόμου ανεξαρτήτως των πολιτικών, πολιτιστικών, φυλετικών, θρησκευτικών ή σωματικών χαρακτηριστικών και ιδιαιτεροτήτων.
Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στο καθήκον, στο χρέος μας αυτό, ως προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας ως πολίτες αλλά και ως άνθρωποι, προστατεύοντας κατά τρόπο αντικειμενικό και δίκαιο, και υπό το πνεύμα της Οικουμενικής Διακήρυξης της 10ης Δεκεμβρίου 1948 τα δικαιώματα όχι μόνον των πολιτών αλλά κάθε ανθρώπινης υπόστασης, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις."
Με αυτές τις πανανθρώπινες αρχές που διατυπώνονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διαμορφώνεται ο βασικός χάρτης των ανθρωπίνων και των θεμελιωδών ελευθεριών που μας επιτρέπουν να αναπτύσσουμε πλήρως και να αξιοποιούμε τις ανθρώπινες αρετές, τη νοημοσύνη, τις ικανότητες, τα ταλέντα και τη συνείδηση μας, να ικανοποιούμε τις πνευματικές και άλλες ανάγκες μας, να συνυπάρχουμε αρμονικά με τους συνανθρώπους μας.
Τα δικαιώματα στη ζωή και την ελευθερία, στην αξιοπρέπεια, στην προσωπική ασφάλεια, στην ισότητα απέναντι στο νόμο, το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, τα δικαιώματα στην τροφή, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στη θρησκεία και στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, συνθέτουν ένα ευρύ αλλά θεμελιώδες φάσμα ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών, αστικών, πολιτιστικών και οικονομικών δικαιωμάτων τα οποία κάθε ανθρώπινη υπόσταση δικαιούται.
Η αποστέρηση των δικαιωμάτων και θεμελιωδών αυτών ελευθεριών δε συνιστά μόνο μια τραγωδία σε ατομικό επίπεδο αλλά δημιουργεί συνθήκες και προϋποθέσεις κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, διαχέοντας την αντίθεση, την αντιπαράθεση, τη βία, τη σύγκρουση μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας αλλά και μεταξύ κοινωνιών και εθνών.
Είναι, απολύτως, προφανή η ανάγκη πραγματικού και απόλυτου σεβασμού και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Είναι αυτονόητη η υποχρέωση, όχι μόνον της παγκόσμιας κοινότητας αλλά πρωτίστως των κρατών μέσω των θεσμικών νομοθετικών και εκτελεστικών τους λειτουργιών όχι μόνον να ενσωματώνουν στο εθνικό τους δίκαιο αλλά και να διαφυλάσσουν κατά τρόπο ουσιαστικό και όχι προσχηματικό, όπως σε αρκετές περιπτώσεις συμβαίνει, τα δικαιώματα αυτά.
Δυστυχώς, το ιστορικό των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι εντυπωσιακό. Οι μνήμες και τα μαθήματα του παρελθόντος δεν φάνηκαν ικανά να ανατρέψουν την τάση του ανθρώπου και κατ’ επέκταση των Κρατών να αμφισβητούν, να παραβιάζουν, να ερμηνεύουν κατά το δοκούν, να υπονομεύουν προς όφελος των συμφερόντων τους τα πανανθρώπινα αυτά δικαιώματα.
Οι επετειακές αναφορές στην Οικουμενική Διακήρυξη και η αναμφισβήτητη πρόοδος που έχει σημειωθεί στο ζήτημα της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν αρκούν για να αντιστρέψουν τη διαπίστωση ότι ο αποτελεσματικός σεβασμός και η προστασία των δικαιωμάτων αυτών εξακολουθεί και παραμένει ζητούμενο και όχι οριστική κατάκτηση.
Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι ως χώρες, ως λαοί, ως κοινωνίες, ως άτομα, να υπερβούμε, επιτέλους τα συμφέροντα, τις αντιλήψεις, τις εμμονές και γενικά οτιδήποτε εμποδίζει στην ουσιαστική υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να ορίσουμε την προάσπιση τους ως βασικό στόχο και υποχρέωσή μας και να προσπαθήσουμε ατομικά και συλλογικά για την πραγμάτωσή του. Γιατί η πρόοδος, ομαλότητα και η παγκόσμια ανάπτυξη και ειρήνη μόνο με την πραγμάτωση του στόχου αυτού μπορεί να επιτευχθούν.
Η Ελληνική Αστυνομία, ως κατ’ εξοχήν αρμόδιος και καταξιωμένος στην ευρύτερη κοινωνική αντίληψη φορέας προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας, οφείλει να ανταποκριθεί στον ιδιαίτερο και εξόχως σημαντικό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει για την επίτευξη του στόχου αυτού.
Η κοινωνική ηρεμία, η ομαλότητα, η ευνομία, η προστασία της χώρας και των πολιτών, η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και κατά συνέπεια η διαμόρφωση των προϋποθέσεων ανάπτυξης και προόδου της πατρίδας μας συνδέονται άμεσα με το βαθμό προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και συνακόλουθα δε η δράση που αναπτύσσεται από το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας για το σκοπό αυτό.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο προσανατολισμός της Ελληνικής Αστυνομίας βάσει του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία και τη δράση της, είναι καθαρά ανθρωποκεντρικός και θέτει ως κυρίαρχο στόχο την προστασία της ανθρώπινης υπόστασης και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτήν. Την προστασία δηλαδή κάθε ατόμου ανεξαρτήτως των πολιτικών, πολιτιστικών, φυλετικών, θρησκευτικών ή σωματικών χαρακτηριστικών και ιδιαιτεροτήτων.
Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στο καθήκον, στο χρέος μας αυτό, ως προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας ως πολίτες αλλά και ως άνθρωποι, προστατεύοντας κατά τρόπο αντικειμενικό και δίκαιο, και υπό το πνεύμα της Οικουμενικής Διακήρυξης της 10ης Δεκεμβρίου 1948 τα δικαιώματα όχι μόνον των πολιτών αλλά κάθε ανθρώπινης υπόστασης, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.