Ομιλία Παραστατίδη στην Εξεταστική Επιτροπή για τα υποβρύχια

«Κύριε Πρόεδρε,
Κ & Κ Συνάδελφοι,
Σήμερα συζητούμε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής προκειμένου η επιτροπή, να διερευνήσει τυχών ευθύνες, αν υπάρχουν, για γεγονότα που σχετίζονται με τους όρους των συμβάσεων παραχώρησης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, των Ελληνικών Ναυπηγείων ΑΕ και των Εταιριών Howaldtswerke - Deutche Werrft, ThyssenKrupp Marine Systems και την Abu Dhabi Mar.
Η επιτροπή θα επιφορτισθεί με την υποχρέωση να εξετάσει τους όρους παραχώρησης της σύμβασης, αν ήταν συμφέρουσα ή επιζήμια για το Δημόσιο και τη Εθνική Οικονομία.

Κύριε Πρόεδρε,

Κ & Κ Συνάδελφοι,

Βιώνουμε μια περίοδο όπου το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί είναι πλήρως απαξιωμένοι. Οι πολίτες πλέον δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς αλλά και τους θεσμούς και αυτό θεωρώ πως είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένο, διότι ο πολιτικός κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των Ελλήνων Πολιτών.

Τα Κυβερνητικά σχήματα, που κυβερνούσαν και συνεχίζουν να κυβερνούν μέχρι σήμερα, όταν κλήθηκαν να διαχειριστούν την οικονομική κρίση, δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ώστε να την διαχειριστούν με αποτελεσματικό τρόπο, με διαφάνεια με ειλικρίνεια, με τόλμη και αξιοπρέπεια.

Κοινή διαπίστωση είναι πως δεν υπήρξαν ικανοί καπετάνιοι, για να οδηγήσουν το καράβι με ασφαλή τρόπο στο λιμάνι. Μικροί πολιτικοί άνδρες, και αυτό είναι μια πραγματικότητα, κλήθηκαν να διαχειριστούν μεγάλες και κρίσιμες καταστάσεις για την χώρα μας.

Η διαχειριστική αδυναμία και η ανικανότητα, οδήγησαν την χώρα στην λογική των Μονόδρομων. Κατά τους ισχυρισμούς των κυβερνόντων,

Μονόδρομος ήταν η ένταξη της χώρας στα μνημόνια και το ΔΝΤ. Ένας μονόδρομος που έχει βυθίσει τους πολίτες στην απογοήτευση, στην απόγνωση και στην συλλογική κατάθλιψη.

Μονόδρομος, ήταν και είναι, η συρρίκνωση της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας.

Μονόδρομος, ήταν και είναι, η κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και της πλήρους εξαφάνισης του Κοινωνικού Κράτους.

Μονόδρομος, ήταν και είναι, η μείωση των εισοδημάτων, των μισθών και συντάξεων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Μονόδρομος, είναι και η επιβολή φόρου στα πάντα.

Αυτή είναι η επικρατούσα λογική διακυβέρνησης της χώρας από την σημερινή κυβέρνηση.

Μιας χώρας η οποία ήταν η κοιτίδα της Δημοκρατίας και του Πνεύματος, της Παιδείας και του Πολιτισμού, της Δημιουργίας και της Παραγωγής.

Μια χώρα, η οποία οδηγήθηκε σήμερα σε μια γκρίζα εποχή των απόλυτων και καταστροφικών μονόδρομων.

Πως ο πολίτης θα μπορούσε να δείξει εμπιστοσύνη, όταν σε μια περίοδο όπου επικρατεί η φτώχια και η απόλυτη δυστυχία στον μισό περίπου πληθυσμό, με την ανεργία να βρίσκεται περίπου στο 27 %, δηλαδή ένας στους τρεις Έλληνες να έχει χάσει την δουλειά του, ενώ ένα στα τρία μικρά καταστήματα και οικογενειακά μαγαζιά να έχουν κλίσει και ταυτόχρονα να ακούει για μίζες εκατ. Ευρώ ;

Και ενώ συμβαίνουν αυτά, η Κυβέρνηση συνεχίζει να επιβαρύνει τους πολίτες με υπέρμετρη φορολογία, σε αυτούς που ήδη οφείλουν προς το Δημόσιο, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται χρέη. Η πρακτική αυτή συσσώρευσης χρεών, οδηγεί σε αδιέξοδο, διότι δεν υπάρχει δυνατότητα να εισπράξει από αυτούς που είναι ήδη υπερχρεωμένοι.

Πρόσφατα ακούσαμε κατά την ομιλία του Υπ. Εργασίας κου Βρούτση, τον προκλητικό θα έλεγα ισχυρισμό, κατά την ομιλία του στην Βουλή, για τον προϋπολογισμό του 2014, πως η ανεργία για πρώτη φορά μειώθηκε μέσα στο 2013. Μάλλον ο Υπουργός ζει σε άλλη χώρα.

Είναι δυνατόν να λέγονται αυτά προς τους Έλληνες Βουλευτές αλλά και προς τον Ελληνικό λαό, την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματικότητα στην αγορά ;

Έλαβε υπόψη του πόσες χιλιάδες νέοι έχουν μεταναστεύσει και συνεχίζουν να μεταναστεύουν στο εξωτερικό ;

Έλαβε υπόψη πως χιλιάδες άνθρωποι δεν είναι καταγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ;

Έλαβε υπόψη πόσες χιλιάδες είναι οι υποαπασχολούμενοι και πόσοι πληρώνονται έναντι ;

Έλαβε υπόψη πόσες εταιρίες έκλεισαν αφήνοντας απλήρωτους χιλιάδες εργαζόμενους ;

Όλα αυτά τα έλαβε υπόψη του πριν βγει και επικαλεστεί τον ισχυρισμό πως μειώθηκε η ανεργία κατά τι ;

Εκτός και αν θεωρεί ο Υπουργός την μέθοδο αυτή, ως ένα καλό τρόπο για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Όπως φαίνεται, η Κυβέρνηση λαμβάνει υπόψη μόνο αριθμούς και νούμερα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη πως η επίτευξη των στόχων που έχει θέσει ως αριθμητικά δεδομένα και για τους οποίους κατά καιρούς επαίρεται, αφήνουν πίσω τους συντρίμμια για την Εθνική Οικονομία και τους Έλληνες πολίτες.

Ας μπούμε τώρα στην ουσία και στο περιεχόμενο της πρότασης για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής σχετικά με τα υποβρύχια και τα Ναυπηγία Σκαραμαγκά. Μια πρόταση που υποβλήθηκε από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ, επί της οποίας καλούμαστε να αποφανθούμε, προκειμένου να στηρίξουμε ή να απορρίψουμε.

Θέλω ευθύς εξ αρχής να ξεκαθαρίσω, πως στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία και πρόταση που αφορά την διερεύνηση, σχετικά με την διάθεση και αξιοποίηση του Δημόσιου χρήματος και της Δημόσιας περιουσίας, αρκεί αυτές να μην υποκρύπτουν εμφανείς πολιτικές σκοπιμότητες.

Ανατρέχοντας κανείς στο ιστορικό της σημερινής υπόθεσης, διαπιστώνει πως το γεγονός αυτό της παραγγελίας των υποβρυχίων για το πολεμικό Ναυτικό, ξεκινάει τον Μάιο του 1998, 15 χρόνια πριν. Οι συμβάσεις αυτές υπογράφηκαν επί θητείας Άκη Τσοχατζόπουλου, τότε Υπ. Εθνικής άμυνας.

Κύριοι Συνάδελφοι,
Θα μπορούσαμε να συζητάμε επί μήνες ολόκληρους για την υπόθεση των υποβρυχίων. Θα προσπαθήσω όμως, να περιορίσω την τοποθέτηση μου, στην ουσία της υπόθεσης, με πολύ περιληπτικό τρόπο και να αναζητήσω απαντήσεις στα ερωτήματα και τους προβληματισμούς που θα προκύψουν από τις θέσεις μου.

Η Ελλάδα παρήγγειλε τα υποβρύχια αυτά, για να έχει προφανώς υπεροπλία στον θαλάσσιο χώρο, για την καλύτερη και πιο αποτελεσματική διαφύλαξη των συνόρων. Εξού και τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων τύπων των υποβρυχίων που είναι τύπου ΣΤΕΛΘ, δηλαδή δεν εντοπίζονται από ραντάρ και έχουν παράλληλα μεγάλη αυτοδυναμία δράσης και παραμονής στο βυθό, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μέχρι εδώ καλώς.

Ας δούμε τώρα τα επίμαχα σημεία του προβλήματος.

Η παραγγελία αυτού του τύπου των υποβρυχίων όπως προανέφερα, έγινε το 1998 και έχουν πληρωθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου. Κατά την εκτίμηση ειδικών, η αξία κατασκευής των 3 υποβρυχίων ανέρχεται σε 1,2 δις και εμείς πληρώσαμε 2,4 δις, δηλαδή το διπλάσιο.

Το 2010 με πρωτοβουλία και εισήγηση του Υπουργού άμυνας κου Βενιζέλου, κατατέθηκε στην Βουλή ένα ΝΣ , το οποίο και ψηφίστηκε, που προέβλεπε πως, εξασφαλίζεται η λειτουργία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, με παράλληλη εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και την αποπεράτωση κατασκευής των υποβρυχίων στα Ναυπηγία Σκαραμαγκά.

Το περίεργο στην υπόθεση αυτή είναι, πως 3 χρόνια μετά, ενώ έχει πληρωθεί ολόκληρο το ποσό που προέβλεπε η σύμβαση Βενιζέλου του 2010 και ενώ η χώρα μας μονομερώς τήρησε τους όρους της σύμβασης, δεν παραλήφθηκαν μέχρι σήμερα τα υποβρύχια. Είναι απορίας άξιον, πως στους όρους μιας τέτοιας σύμβασης, δεν προβλέπονταν οι δόσεις αποπληρωμής να συμβαδίζουν με την πορεία κατασκευής του έργου. Έτσι, ενώ έχουμε εξοφλήσει όλο το ποσό προς τις εταιρίες αυτές, να παραμένουν στο Σκαραμαγκά τρία κουφάρια, τα Ναυπηγία να είναι κλειστά και οι εργαζόμενοι απολυμένοι.

Αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής είναι, η χώρα να στερείται τα τρία αυτά υποβρύχια, προκειμένου να θωρακίσει καλύτερα την άμυνα της, ιδιαιτέρως σήμερα που όπως γνωρίζετε υπάρχουν αμφισβητήσεις για τα όρια της ΑΟΖ.

Αυτοί είναι οι προβληματισμοί που κατά την γνώμη μου, θα έπρεπε να θέσει ο καθένας από εμάς και που θεωρώ πως θα πρέπει να ερευνήσει η Βουλή ώστε να μην μένουν σκιές και αμφιβολίες.

Πόσο μάλλον, που όλα αυτά αναδεικνύονται σε ένα αρνητικό πολιτικό περιβάλλον και αυτό κάνει ακόμα πιο επιτακτική αυτή την ανάγκη.

Σήμερα, η κάθε ψήφος, η κάθε θέση και η κάθε άποψη του καθενός από εμάς, θα φέρει την σφραγίδα της ατομικής ευθύνης και να είστε σίγουροι πως ο κόσμος περιμένει να χυθεί άπλετο φως στη υπόθεση αυτή.

Κύριε Πρόεδρε,

Θα πρέπει η Βουλή να σηματοδοτεί και να συμβολίζει την διαφάνεια και την νομιμότητα για όλες τις διαδικασίες του τρόπου διαχείρισης και αξιοποίησης του Δημόσιου χρήματος και της Δημόσιας περιουσίας.

Για τον λόγο αυτό θα πρότεινα, την δημιουργία μιας ανεξάρτητης επιτροπής από ανώτατους δικαστικούς και οικονομικούς παράγοντες, χωρίς την συμμετοχή πολιτικών, να αναλάβει την διερεύνηση διαχείρισης του Δημοσίου χρήματος και του τρόπου διάθεσης, για όλους τους τομείς των προμηθειών και κατασκευής των μεγάλων έργων στην χώρα μας.

Τότε μόνο το πολιτικό σύστημα θα μπορέσει, να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του και να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.»