Αγαθοπούλου: "Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει και συμπαραστέκεται στους αγώνες των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφισεξουαλικών και των διεμφυλικών ατόμων"

Με αφορμή ερώτημα που απηύθυνε αναγνώστης τοπικής εφημερίδας, σχετικά με την άποψη της βουλευτή Ειρήνης Αγαθοπούλου για τις «παρελάσεις ομοφυλοφίλων», η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με επιστολή της στην εφημερίδα ως εξής:

«κ. Διευθυντά,

Παρ' ότι, όπως γράφτηκε στην εφημερίδα σας, είναι διαθέσιμα τα στοιχεία του αναγνώστη σας που απευθύνει ερώτημα σχετικά με την γνώμη μου για τις «παρελάσεις ομοφυλοφίλων», δεν έκρινα σκόπιμο να τα αναζητήσω.

Διότι θεωρώ πως όλοι οι Κιλκισιώτες και οι Κιλκισιώτισσες είναι το ίδιο, οφείλουν να έχουν γνώμη και να την διατυπώνουν δημόσια και κυρίως, αν είναι να πάει κάτι καλά σ' αυτή τη χώρα, είτε θα το απαιτήσουμε και θα το πράξουμε όλοι μαζί είτε δεν θα συμβεί ποτέ.

Για την ουσία τώρα, θα πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης σας αλλά και όποιος ενδιαφέρεται, ότι αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Αθήνα και τα δύο τελευταία και στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι «παρέλαση ομοφυλοφίλων» ή οτιδήποτε παρόμοιο.

Όπως διατείνονται δημόσια οι διοργανωτές του πρόκειται αφενός για «γιορτή υπερηφάνειας», που υποδηλώνει ότι ο όποιος σεξουαλικός προσανατολισμός και ταυτότητα φύλου υιοθετείται από τον καθένα δεν μπορεί να αποτελεί ντροπή ή κοινωνικό στίγμα και αφετέρου «μέσο διεκδίκησης ίσων δικαιωμάτων», για την άρση κάθε διάκρισης που υφίστανται οι συμπολίτες μας αυτοί στην εκπαίδευση, την εργασία, την οικογένεια και εν τέλη στην ζωή συνολικότερα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει αυτή τη δίκαιη απαίτηση και συμπαραστέκεται στους αγώνες των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφισεξουαλικών και των διεμφυλικών ατόμων (ΛΟΑΔ) απέναντι σε κάθε είδους καταπίεση, θεσμική ή μη, ενώ το ίδιο πιστεύω ότι οφείλει να κάνει κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενος ή απλά σκεπτόμενος άνθρωπος. 

Άλλωστε θα συμφωνείτε φαντάζομαι ότι στη σημερινή συγκυρία με την άνοδο του φασισμού σε όλα τα επίπεδα, που επιχειρεί να πισωγυρίσει την Ελλάδα σε δεκαετίες και εποχές μαύρες για τη δημοκρατία, η κοινωνική υποκρισία είναι «κακός σύμβουλος», ενώ ο αγώνας για εξάλειψη των διακρίσεων είναι ουσιαστικά αγώνας για πρόοδο.

Έτσι λοιπόν, άσχετα με την γνώμη του καθένα για την αισθητική και τη χρησιμότητα των παρελάσεων, εθνικών ή άλλων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα στέκεται σταθερά στο πλευρό των ανθρώπων, που εκτός ότι πλήττονται όπως όλοι μας από τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα, υφίστανται επιπλέον διακρίσεις χωρίς καν να αναγνωρίζονται ως ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα από κανέναν κρατικό θεσμό και φορέα.

Και αφού ξεκαθαρίσαμε το ζήτημα των «παρελάσεων των ομοφυλοφίλων», που θα επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι ο όρος είναι διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αφού δεν είναι παρελάσεις, αλλά αγώνες για διεκδίκηση δικαιωμάτων (το λένε άλλωστε και τα λεξικά: 

Παρέλαση:/πέρασμα, διέλευση συντεταγμένων τμημάτων, σχηματισμών (ανθρώπων, οχημάτων κτλ.) μπροστά από κάποιο χώρο, από επίσημο πρόσωπο κτλ. κυρίως σε εθνικές γιορτές, επετείους κτλ.), ας αναφερθώ ξανά στο πώς θεωρώ ότι πρέπει να τιμούμε τους αγωνιστές μας, παραθέτοντας δύο αποσπάσματα. 

Το πρώτο είναι από το άρθρο μου με τίτλο «τι εξυπηρετούν οι παρελάσεις;» και το δεύτερο από τον χαιρετισμό που απέστειλα σε πρόσφατη εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών Πολυκάστρου «Ευκράντη» για τις γυναίκες και το Έπος του ’40:

«Τους προγόνους μας τους τιμούμε όταν σεβόμαστε τους αγώνες που αυτοί έδωσαν για ελευθερία και δημοκρατία. Τους τιμούμε όταν δείχνουμε θέληση να συνεχίσουμε το έργο τους. Τους τιμούμε όταν γνωρίζουμε την ιστορία μας και αποφεύγουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Τους τιμούμε όταν αγωνιζόμαστε κι εμείς, όπως εκείνοι, για ένα καλύτερο μέλλον.

Κι αυτό δεν θα έρθει όταν οι νέοι και οι νέες συνεχίζουν να πηγαίνουν όσο συντεταγμένα τους επιβάλλουν οι «κρατούντες», αλλά όταν αποκτήσουν το δικό τους συντεταγμένο βήμα προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι επιθυμούν και οι ανάγκες για αξιοπρεπή ζωή επιτάσσουν.»

«…Τιμή και δόξα όμως, δεν σημαίνει μνημόσυνα στη μνήμη αυτών των ηρωίδων. Ο νέος πατριωτισμός, απαιτεί ξανά τη γυναικεία συμβολή, στην πρώτη γραμμή της μάχης που σήμερα καλούνται οι γενιές μας να δώσουν.

Της μάχης ενάντια στη νέα εισβολή που επιβουλεύεται τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.

Της μάχης για αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής, που κάποιοι στην Ελλάδα και το εξωτερικό αποφάσισαν να μας στερήσουν.

Της μάχης για το δικαίωμα στη δουλειά, τη μόρφωση και την υγεία, της μάχης για την Δημοκρατία και την εθνική κυριαρχία στον τόπο μας.

Τη μάχη αυτή, σε ένα πόλεμο που έχει αίμα χωρίς να έχει όπλα, ή θα τη δώσουμε όλες μαζί, ή θα κάτσουμε άπρακτες να βλέπουμε τα θύματά της, τις ζωές και τις οικογένειές μας…»

Πεποίθησή μου λοιπόν είναι ότι εάν δε κάνουμε παρελάσεις – αυτές τις τετριμμένες που λέγαμε και πριν – αλλά κάνουμε όλα τα παραπάνω για να ζήσουμε αύριο καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας, ακριβώς όπως κάνανε δηλαδή και οι πρόγονοί μας, θα είναι και αυτοί πολύ περισσότερο περήφανοι για εμάς, σε αντίθεση με το σήμερα που κάνουμε παρελάσεις, αλλά ξεχνάμε όλα τα άλλα."

Με εκτίμηση
Ειρήνη Αγαθοπούλου