Απέναντι στα μεταλλεία με τα τραγούδια μας! Συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε!

Της Χαρούλας Καραμπίδου

Στο μεταίχμιο καλοκαιριού, φθινοπώρου, σε ένα βράδυ που μύριζε ακόμα κάτι από Αύγουστο ενώσαμε τις φωνές μας για μια ακόμη φορά κατά της ενδεχόμενης εξόρυξης σε Πάικο και Κρούσια.
Το μέτωπο αγώνα ενάντια στα μεταλλεία, ο πολιτιστικός σύλλογος Γερακαριού, με τη στήριξη του δήμου Κιλκίς και αμέριστο συμπαραστάτη το καλλιτεχνικό σύνολο "η Πόλις" διοργάνωσαν στις 18 Σεπτέμβρη στο θέατρο Λόφου μια μουσική βραδιά αντίστασης στην καταστροφή του τόπου και τις επιζήμιες συνέπειες της μεταλλουργικής δραστηριότητας.

Μια έκφραση διαμαρτυρίας απέναντι σε αυτά που αποφασίζονται για μας χωρίς εμάς. Γιατί όλοι μαζί μπορούμε και απαντάμε "…το χρυσάφι σου χαρίζω προτιμώ τη λευτεριά. Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος;" (Μελέτης Κυριακού 1979 Σεργιάνι στον κόσμο)

Ήταν μια συναυλία με έντονο σημειολογικό χαρακτήρα καθώς συνέπεσε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, με μία μέρα έντονων απεργιακών κινητοποιήσεων, σε μια εποχή που έτσι και αλλιώς κάνει τα τραγούδια του Μαρκοπουλου του Θεοδωράκη, του Λοϊζου, του Μικρούτσικου να φαντάζουν γραμμένα χθες.

Τραγούδια με εσωτερική δύναμη που ακόμα εμπνέουν, εξεγείρουν και συγκινούν. Κληρονομιά περασμένων δεκαετιών που δε θέλουμε να την αποποιηθούμε. Κοινωνοί, τα μέλη του "Πόλις" στην καλύτερή τους εμφάνιση και σε ένα ρεπερτόριο διαφορετικό από τα προηγούμενα προσαρμοσμένο στο χαρακτήρα της εκδήλωσης. 

Η Γιάννα, ο Στάμος, η Έφη, η Χριστίνα, η Κατερίνα, η Κλαούντια, η Ρούλα, η Ζωζώ, η Σοφία, ο Αχιλλέας, η Χριστίνα, η Όλγα, η Νένα, ο Λευτέρης, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Τριαντάφυλλος. Ερμηνείες τολμηρές και θαρραλέες σε τραγούδια "δύσκολα", χαρακτηρισμένα από την πρώτη τους εκτέλεση αν και σε καμία περίπτωση δε τη θύμισαν και αυτό ήταν το ωραίο.

Και από κοντά οι μουσικοί, ο Χρήστος, ο Κώστας, ο Γιώργος, ο Θάνος, ο Αντώνης, η Νατάσσα. Άξιοι αρωγοί υποστήριξαν απόλυτα τα κομμάτια υπό την καθοδήγηση του Νίκου Σπυρλιάδη που υπογράφει και τις ενορχηστρώσεις.

Και τελικά τα τραγούδια τα είπαν όλα. Για τα ξένα αφεντικά, τα σύγχρονα Βιετνάμ, τη σκλαβιά, τις Δραπετσώνες της Ελλάδας, τους ψευτοφίλους, τα ψώνια, τους κυβερνόντες, τους σοφούς του κράτους, το συμφέρον, το άδικο, την υποκρισία, την ταραγμένη ιστορία.

Ακούστηκαν τα τραγούδια:
Δε λες κουβέντα

Τι να πω

Μη με ρωτάς

Ήταν πέντε ήταν έξι

Όλα καλά

Ο δρόμος

Οι μοιραίοι

Στα χρόνια της υπομονής

Αχ Ελλάδα

Αυτόν τον κόσμο τον καλό

Ο ανθρωπάκος

Για το καλό μου

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

Με μια πιρόγα

Παραπονεμένα λόγια

Δρεπετσώνα

Σου στέλνω χαιρετίσματα

Αδιόρθω αναρχί

Υπομονή

Φτωχολογιά, άπονη ζωή

Εφτά νομά

Βρέχει στη φτωχογειτονιά

Ο γυάλινος κόσμος

Πετρέλαιο

Ο σκλάβος

Ο Λιόντας

Του κάτω κόσμου τα πουλιά

Αυτούς τους έχω βαρεθεί

Ο Αντώνης

Τρίτος παγκόσμιος

Η μπαλάντα του Κυρ Μέντιου

Τίποτα δεν πάει χαμένο

Ο γέρο νεγρο Τζιμ

Λιώνουν τα νιάτα μας

Πάγωσε η τσιμινιέρα

Μαλαματένια λόγια

Τι να θυμηθώ