Η «απάτη» του flash smelting στην επένδυση της Ελληνικός Χρυσός

Mια αποκαλυπτική συζήτηση με τον προϊστάμενο της ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ, Επαμεινώνδα Τολέρη

• Γράφει η Μαρία Καδόγλου

από το Παρατηρητηρίο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

Η μέθοδος της ακαριαίας τήξης ή flash smelting είναι η μέθοδος που έχει επιλεγεί από την εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ για την μεταλλουργική επεξεργασία των χρυσοφόρων συμπυκνωμάτων της Χαλκιδικής. Κριτήριο για την επιλογή της ήταν η αποφυγή μεθόδων που απαιτούν τη χρήση κυανίου, δεδομένου ότι αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους ακύρωσης από το ΣτΕ της προηγούμενης πρότασης για δημιουργία εργοστασίου χρυσού στη Χαλκιδική από την Καναδική TVX (απόφαση 613/2002). Η μέθοδος flash smelting θεωρήθηκε “βασική συνιστώσα του Επενδυτικού Σχεδίου” και αποτέλεσε τον “κορμό” ολόκληρης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, της Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων και της απόφασης 1492/2013 του Συμβουλίου Επικρατείας που απορρίπτει τις προσφυγές των κατοίκων. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι η εταιρεία εξαπάτησε τη Διοίκηση σχετικά με τη δυνατότητα βιομηχανικής εφαρμογής της μεθόδου, όπως αυτή περιγράφεται στη μελέτη, στα συμπυκνώματα Σκουριών και Ολυμπιάδας. 

Η απάτη αυτή οδηγεί σε μελλοντική ακύρωση όλο το Επενδυτικό Σχέδιο, αφού όμως στη Χαλκιδική θα έχουν δημιουργηθεί μη αναστρέψιμα τετελεσμένα γεγονότα.

Η εξαπάτηση της Διοίκησης προκύπτει ολοκάθαρα από το πρόσφατο κείμενο“Σχολιασμός της 1492/2013 απόφασης του ΣτΕ σε ό,τι αφορά την εφαρμοσιμότητα της μεταλλουργικής μεθόδου ακαριαίας τήξης” του μηχανικού μεταλλείων κ. Γιώργου Ψυχογιόπουλου. Επαναλαμβάνουμε τα βασικά σημεία του κειμένου, τονίζοντας ότι οι απόψεις και οι κρίσεις που τα συνοδεύουν είναι δικές μας:

Aνακριβώς η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι η εφαρμογή της μεταλλουργικής μεθόδου flash smelting στα συμπυκνώματα Σκουριών και Ολυμπιάδας Χαλκιδικής είναι «Βέλτιστη Διαθέσιμη Τεχνική» (ΒΑΤ), ισχυρισμό που πρόθυμα και χωρίς διασταύρωση υιοθέτησαν η Διοίκηση και το ΣτΕ.

Ψευδώς ισχυρίστηκε ότι έχουν γίνει “μεγάλης κλίμακας δοκιμές” που αποδεικνύουν την εφαρμοσιμότητα της μεθόδου στα συγκεκριμένα συμπυκνώματα με τις συγκεκριμένες αναλογίες, ισχυρισμό που επίσης πρόθυμα δέχτηκαν η Διοίκηση (πλην της Διεύθυνσης Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών του ΥΠΕΚΑ) και το ΣτΕ. Αποτελέσματα τέτοιων δοκιμών δεν έχουν κατατεθεί, ούτε στη ΜΠΕ ούτε μεταγενέστερα. 

Αντίθετα, στο Technical Report της εταιρείας (14 Ιουλίου 2011), επιβεβαιώνεται ότι πρόκειται για μια νέα εφαρμογή της μεθόδου σ’αυτού του τύπου τα συμπυκνώματα και ότι οι δοκιμές βρίσκονται στο στάδιο έρευνας και ανάπτυξης, ενώ εγκαταλείπεται η παραγωγή τελικών προϊόντων χρυσού, χαλκού και αργύρου.

Η Διοίκηση όφειλε, πριν από την έκδοση της σχετικής Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), να ζητήσει να γίνουν περισσότερες δοκιμές, όπως είχε ζητήσει η αρμόδια διεύθυνση.

Το ΣτΕ όφειλε να βασίσει την κρίση του για τη μέθοδο αυτή στη γνωμοδότηση της μόνης αρμόδιας για τεχνικά ζητήματα υπηρεσίας, η οποία ουσιαστικά “ήταν αρνητική και όχι θετική”, καθώς έθετε ως προϋπόθεση την τροποποίηση και συμπλήρωση της ΜΠΕ, κάτι που τελικά δεν έγινε.

Καταθέτουμε εδώ τα δικά μας συμπεράσματα από την επικοινωνία μας με τις αρμόδιες υπηρεσίες σχετικά με το θέμα της μεταλλουργίας flash smelting, ελπίζοντας να φωτίσουν λίγο τις αδιαφανείς συνθήκες με τις οποίες αδειοδοτήθηκε περιβαλλοντικά η επένδυση καταστροφής της Χαλκιδικής.

Για την αξιολόγηση των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων έχει συσταθεί στο ΥΠΕΚΑ “Ομάδα Συντονισμού για τα περιβαλλοντικά θέματα (αξιολόγηση Μελετών Περιβάλλοντος) που σχετίζονται με την παραγωγή χρυσού στην Ελλάδα”. Τυπικά και ουσιαστικά ωστόσο “περιβαλλοντικά αδειοδοτούσα αρχή” για την επένδυση παραμένει η Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος, ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ η οποία παίζει επιτελικό ρόλο στη λειτουργία της Ομάδας Συντονισμού. Ο Προϊστάμενος της ΕΥΠΕ, κ. Επαμεινώνδας Τολέρης, είναι και Συντονιστής της ανωτέρω Ομάδας.

Στις 28.01.2013, το “Παρατηρητήριο” απέστειλε στην ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ επιστολή (εδώ ), συνοδευόμενη από ΥΠΟΜΝΗΜΑ με θέμα “Μεταλλουργία flash smelting στη Χαλκιδική” (εδώ ). Με το ΥΠΟΜΝΗΜΑ, το οποίο κοινοποιήθηκε και στην εταιρεία, κατατέθηκε σειρά στοιχείων και εκτενής διεθνής βιβλιογραφία που αποδεικνύουν ότι η μέθοδος flash smelting δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί όπως περιγράφεται στη ΜΠΕ στα συμπυκνώματα των μεταλλείων της Χαλκιδικής και ιδίως στα αρσενικούχα της Ολυμπιάδας. 

Με την επιστολή κατηγορούσαμε ευθέως την ΕΥΠΕ ότι δεν έκανε σωστά τη δουλειά της, αφού αγνόησε την ουσιαστικά αρνητική γνωμοδότηση της αρμόδιας Διεύθυνσης Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών, και θέταμε κάποια συγκεκριμένα ερωτήματα.

Η ΕΥΠΕ απάντησε εγγράφως στην επιστολή μας στις 7-2-2013, σε χρόνο εκπληκτικό για δημόσια υπηρεσία, για να μας γνωστοποιήσει ότι: “για όσα αναφέρονται στην επιστολή σας και ειδικά στα τρία ερωτήματα που θέτετε δεν είναι αρμόδια η ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ να σας απαντήσει”. Μπορείτε να διαβάσετε το έγγραφο εδώ σε pdf.

Eπικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με την ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ για να μας λυθεί η απορία ποιος είναι τελικά αρμόδιος. Η ευγενέστατη κα Ψάιλα, της οποίας το όνομα βρισκόταν πάνω στο έγγραφο, αφού αρχικά απάντησε αυθόρμητα “δεν ξέρω…”, μας παρέπεμψε βιαστικά στον Προϊστάμενό της, τον κ. Επαμεινώνδα Τολέρη. Δεν γνωρίζει άραγε η κα Ψάιλα τη νομοθεσία; 

Σίγουρα τη γνωρίζει, όμως εδώ βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητη περιοχή. Έχουμε ένα τεράστιο έργο, με τεράστιες επιπτώσεις, το οποίο εγκρίθηκε και προχωράει ΧΩΡΙΣ να έχει αποδειχθεί ότι είναι τεχνικά εφικτό. Δεν είναι περίεργο που τώρα το σκέφτονται τι θα μας πουν…

Η συζήτηση με τον κ. Τολέρη έγινε στις 15 Μαρτίου 2013. Διαβάστε τα βασικά της σημεία και ακολουθεί σχολιασμός.

Αρχικά ο κ. Τολέρης δήλωσε ότι “παρερμηνεύθηκε το έγγραφο της υπηρεσίας”(της ΕΥΠΕ) και ότι “για τις εγκρίσεις των Τεχνικών Μελετών είναι άλλη υπηρεσία αρμόδια, είναι η Διεύθυνση Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών της Γενικής Διεύθυνσης Φυσικού Πλούτου”.

Στην ερώτηση πώς η υπηρεσία εξέδωσε Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων για την επένδυση, όταν υπάρχουν αμφιβολίες αν η μέθοδος μεταλλουργίας είναι τεχνικά εφαρμόσιμη ή όχι, η απάντηση ήταν:

“Η Εγκριση Περιβαλλοντικών Όρων αφορά τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατατέθηκε. Αυτή η μελέτη αξιολογήθηκε περιβαλλοντικά, όχι από την ΕΥΠΕ, αλλά από μια επιτροπή που υπάρχει στο ΥΠΕΚΑ από όλες τις διευθύνσεις. Το αν αυτή η μελέτη και αυτή η μέθοδος τεχνικά είναι εφαρμόσιμη ή όχι δεν είναι στις αρμοδιότητες της υπηρεσίας. 

Οι αρμοδιότητες της είναι το συγκεκριμένο έργο, όπως προτείνεται, τι επιπτώσεις έχει. Τα τεχνικά ζητήματα εξετάζονται στην έγκριση των τεχνικών μελετών από την αρμόδια υπηρεσία. Αν δεν λειτουργεί η μέθοδος και δεν εγκριθεί η τεχνική μελέτη του έργου η εταιρεία πρέπει να κλείσει, να προτείνει άλλη μέθοδο και να γίνει η περιβαλλοντική αδειοδότηση από την αρχή ή να μην προτείνει τίποτα και να το κλείσει. 

Από την εταιρεία δεν υπάρχει αίτημα για αλλαγή της μεθόδου, με αυτή τη μέθοδο αξιολογήθηκε και αυτή τη μέθοδο υποχρεούται να εφαρμόσει. Αν δεν την εφαρμόσει, δεν ισχύει η απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων.”

Στην ερώτηση “Από πού προκύπτει ότι αυτό που λέει η εταιρεία ότι έχουν γίνει δοκιμές βιομηχανικής κλίμακας με το συγκεκριμένο συμπύκνωμα ισχύει;” ο κ. Τολέρης απάντησε ότι “αυτά είναι τεχνικά ζητήματα της εταιρείας, η εταιρεία δήλωσε ότι έχει κάνει αξιολόγηση και ότι η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται”.

Επιμείναμε και ρωτήσαμε αν εκείνοι (η ΕΥΠΕ ή η επιτροπή) έχουν δει τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών. Η απάντηση ήταν:

“Εμείς εξετάζουμε τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, όπως λέει η κοινοτική οδηγία. Αν η αρμόδια υπηρεσία που εγκρίνει τις τεχνικές μελέτες πει ότι η μέθοδος αυτή δεν εφαρμόζεται, που δε μας το είπε, τότε δεν ισχύουν οι περιβαλλοντικοί όροι, νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και πάμε από την αρχή”.

Στην ερώτηση: “Η αρμόδια υπηρεσία δεν σας είπε ότι δεν εφαρμόζεται, σας είπε όμως ότι απαιτούνται περισσότερες δοκιμές σε μεγαλύτερη κλίμακα, ενώ η εταιρεία λέει ότι έχει δοκιμές σε βιομηχανική κλίμακα”, ο κ. Τολέρης απάντησε “Ναι, πρέπει να γίνουνε περισσότερες δοκιμές όταν υποβληθεί η τεχνική μελέτη, αυτό εννοεί η υπηρεσία”.

Τελευταία ερώτηση: “Με Τεχνική Έκθεση της European Goldfields (σημ.: μητρικής εταιρείας τότε της Ελληνικός Χρυσός) η οποία έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο μετά την υπογραφή του κ. Παπακωνσταντίνου όλα αυτά ανατρέπονται…”.

Απάντηση: “Εμείς, η επιτροπή στο ΥΠΕΚΑ, περιβαλλοντικά αξιολόγησε τη συγκεκριμένη μελέτη, συγκεκριμένη μέθοδο, συγκεκριμένο έργο…”.

Κάπου εδώ τελείωσε η συζήτηση, αφ’ενός γιατί ο κ. Τολέρης ανυπομονούσε να φύγει, αφ’ετέρου γιατί ήταν σαφές πώς, όποια ερώτηση και να κάναμε, την ίδια ακριβώς απάντηση θα παίρναμε. Αυτός και η Επιτροπή (η Ομάδα Συντονισμού) τη μελέτη αξιολόγησαν! Αποκλειστικά. 

Χωρίς να τους ενοχλήσει η απουσία των βιομηχανικών δεδομένων και χωρίς να τους απασχολήσει αν το σενάριο μεταλλουργίας που παρουσίασε η εταιρεία μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Άλλωστε σε αυτή την Ομάδα Συντονισμού, που συγκροτήθηκε με την Απόφαση 122690/3.3.2010 ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ και αξιολόγησε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, δεν υπήρχε ΚΑΝΕΙΣ που να μπορεί να εκφέρει γνώμη για την τεχνική πλευρά του έργου. 

Όμως, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις εξαρτώνται άμεσα από το μεταλλουργικό-τεχνικό κομμάτι. Ο Ευρωπαίος νομοθέτης που συνέταξε την κοινοτική οδηγία για την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων έργων και δραστηριοτήτων, την οποία επικαλείται ο κ. Τολέρης, θα έχανε τα μαλλιά του, αν μάθαινε πώς την εφαρμόζουμε εδώ στην Ελλάδα…

Aς δούμε την ταυτότητα της Ομάδας Συντονισμού. Εκτός από την ΕΥΠΕ με τον κ. Τολέρη, στην Ομάδα Συντονισμού συμμετέχουν επτά Τμήματα και Διευθύνσεις του ΥΠΕΚΑ:

Τα Τμήματα Γενικών Περιβαλλοντικών Θεμάτων, Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων της Διεύθυνσης Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού/ΥΠΕΚΑ
Το Τμήμα Χρήσεων Γης & Χωρικής Οργάνωσης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Χωροταξίας/ΥΠΕΚΑ
Η Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού/ΥΠΕΚΑ
Η Διεύθυνση Υποστήριξης και Ανάπτυξης της ΚΥΥ/ΥΠΕΚΑ
Η Διεύθυνση Αισθητικών Δασών, Δρυμών & Θήρας/ΥΠΕΚΑ

Λάμπει δια της απουσίας της η πλέον αρμόδια Διεύθυνση: η Διεύθυνση Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών του ΥΠΕΚΑ, η οποία ευθύνεται για την έγκριση του Επενδυτικού Σχεδίου και των Τεχνικών Μελετών – η ΜΟΝΗ υπηρεσία που έχει την επιστημονική εξειδίκευση και τη δικαιοδοσία να αξιολογήσει το τεχνικό κομμάτι της ΜΠΕ και ειδικά τη μεταλλουργία, η οποία είναι καθοριστική για τις επιπτώσεις του έργου και αποφασιστικής σημασίας για την έγκριση της επένδυσης.

Ας δεχτούμε ότι είναι τυχαίο ότι από αυτή την πολυμελή και πολυσυλλεκτική Ομάδα παραλείφθηκε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ υπηρεσία που θα μπορούσε να έχει (και είχε, όπως φάνηκε στη συνέχεια) κριτική θέση απέναντι στο μεγαλεπήβολο σχέδιο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ για τη Χαλκιδική, αν και δεν το νομίζουμε. Η “παράλειψη” μοιάζει να είναι συστηματική, γιατί η ίδια Διεύθυνση απουσιάζει και από την επόμενη Επιτροπή “για την αξιολόγηση μελετών που σχετίζονται με τη παραγωγή χρυσού στην Ελλάδα”, που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο 2011 και της οποίας προεδρεύει (μαντέψτε…) πάλι ο κ. Τολέρης της ΕΥΠΕ.

Αλλά η απαράδεκτη “παράλειψη” είναι ότι τα μέλη της Ομάδας Συντονισμού και η ΕΥΠΕ δεν έλαβαν υπόψη την αρμόδια υπηρεσία η οποία εγγράφως και έγκαιρα είχε διαβιβάσει τις απόψεις της, αν και γνώριζαν ότι είχε διατυπώσει σοβαρές επιφυλάξεις για την εφαρμοσιμότητα της μεθόδου flash smelting.

Μοιραία (ή σκόπιμα;), η αξιολόγηση της ΜΠΕ στηρίχτηκε αποκλειστικά στις διαβεβαιώσεις της ίδιας της εταιρείας, η οποία την εποχή εκείνη δήλωνε απόλυτα βέβαιη ότι η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί στη Χαλκιδική: Ενώ στη ΜΠΕ του 2010 ισχυριζόταν είχαν διεξαχθεί για λογαριασμό της “μεγάλης κλίμακας πιλοτικές δοκιμές” από την Outotec στη Φινλανδία, έφτασε στις 11.03.2011 (“ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ…”) να δηλώνει ότι η μέθοδος “σε βιομηχανική κλίμακα έχει δοκιμαστεί και μάλιστα με τον πυρίτη της Ολυμπιάδας και δεν απαιτείται καμία περαιτέρω δοκιμή”! 

Οι ισχυρισμοί αυτοί διαψεύστηκαν από την ίδια την Outotec στην Τεχνική Έκθεση της 14ης Ιουλίου 2011. Φυσικά κανένα σχετικό στοιχείο δεν κατατέθηκε ποτέ στην αρμόδια υπηρεσία. Όμως ανάμεσα στην κρατική υπηρεσία που έλεγε ότι τέτοιες δοκιμές δεν υπάρχουν και οφείλουν να προηγηθούν μαζί με ενδεχόμενη τροποποίηση της ΜΠΕ και στην ιδιωτική εταιρεία που έλεγε ότι υπάρχουν, ο κ. Τολέρης και η ομάδα του επέλεξαν να πιστέψουν την δεύτερη.Σήμερα ο κ. Τολέρης αναγνωρίζει ότι απαιτούνται περισσότερες δοκιμές και πετάει το μπαλάκι πίσω στην υπηρεσία που από το 2010 είχε επισημάνει την έλλειψη, ερμηνεύοντας το έγγραφό της κατά το δοκούν. Παρακάμπτω και πετάω τις ευθύνες στον παρακαμφθέντα!

Με βάση τα ανωτέρω και το κείμενο σχολιασμού της απόφασης του ΣτΕ του κ. Ψυχογιόπουλου, είναι προφανές ότι ουσιαστική περιβαλλοντική αξιολόγηση του έργου, ειδικά σε ότι αφορά το κομμάτι της μεταλλουργίας, ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ. Αυτό που αξιολογήθηκε ήταν ένα σενάριο. 

Όλα τα ωραία και καθησυχαστικά που αναφέρονται στην παράγραφο 13 της απόφασης 1492/2013 του ΣτΕ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα: Η συγκεκριμένη εφαρμογή του flash smelting είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που εφαρμόζεται στο 50% της παραγωγής χαλκού παγκοσμίως, δεν είναι “βέλτιστη διαθέσιμη τεχνική”, δεν είναι “state of the art”, δεν έχει δοκιμασθεί σε ημιβιομηχανική κλίμακα και δεν έχει καμία σχέση με τη μεταλλουργία της Aurubis στο Αμβούργο. 

Το ΣτΕ, το οποίο κατά την πάγια πρακτική και νομολογία του δεν προβαίνει σε τεχνικές κρίσεις, υιοθέτησε άκριτα και συμπεριέλαβε στο κείμενο της απόφασης ως θέσφατα όλους τους ισχυρισμούς της εταιρείας. Το ΣτΕ και ο Προϊστάμενος της ΕΥΠΕ αλληλοδιαψεύδονται: το μεν λέει ότι έχουν γίνει όλες οι δοκιμές που αποδεικνύουν την εφαρμοσιμότητα της μεθόδου, ο δε λέει ότι δεν έχουν γίνει αλλά δεν χρειάζονται τώρα, θα δούμε αργότερα… Όμως, τόσο η Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, όσο και η απόφαση του ΣτΕ, βασίστηκαν στηδιαβεβαίωση της Διοίκησης, δηλαδή της ΕΥΠΕ που την διαβεβαίωσε η εταιρεία, ότι ΕΧΟΥΝ γίνει όλες οι απαραίτητες δοκιμές, “σε βιομηχανική κλίμακα και μάλιστα με τον πυρίτη της Ολυμπιάδας”…

Όλοι γνώριζαν ότι, χωρίς τη διαβεβαίωση, αληθή ή ψευδή, ότι “έχουν γίνει όλες οι δοκιμές” καμία ΜΠΕ δεν θα ήταν δυνατόν να εγκριθεί ούτε να περάσει από τη δοκιμασία του ΣτΕ. Όπως τονίζεται στην απόφαση του ΣτΕ, η συγκεκριμένη μέθοδος μεταλλουργίας είναι “βασική συνιστώσα του επενδυτικού σχεδίου και επηρεάζει το συνολικό σχεδιασμό” και “η εφαρμογή της κρίνεται, τόσο από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. όσο και από τη Διοίκηση, απαραίτητη προϋπόθεση για την αξιοποίηση των παραγομένων συμπυκνωμάτων πυριτών Ολυμπιάδας και χαλκού – χρυσού Σκουριών”. Δηλαδή χωρίς αυτή τη συγκεκριμένη μέθοδο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ.

Πού οδηγεί το σκεπτικό “πρώτα αδειοδοτούμε και μετά ελέγχουμε αν γίνεται” του κ. Τολέρη;

Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της επένδυσης, η εταιρεία έχει άλλα πέντε χρόνια (μέχρι το 2018) για να τεκμηριώσει την εφαρμοσιμότητα της μεθόδου και να ξεκινήσει την κατασκευή του εργοστασίου. Μέχρι τότε, χάρη στο ΣτΕ, το ξεκοίλιασμα του Κακάβου θα προχωράει κανονικά. 

Το εργοστάσιο εμπλουτισμού των Σκουριών θα έχει κατασκευαστεί και θα παράγει συμπυκνώματα χαλκού-χρυσού που θα εξάγονται χωρίς κανένα όφελος για το Ελληνικό Δημόσιο. Τα δυο μεγάλα ρέματα/υδροδότες της περιοχής, ο Καρατζάς και το Λοτσάνικο, θα έχουν μετατραπεί σε χώρους απόθεσης αποβλήτων εμπλουτισμού. Το φυσικό ανάγλυφο του βουνού θα έχει αλλάξει ολοκληρωτικά.

Αν οι δοκιμές αποτύχουν, όπως είναι και το πιθανότερο γιατί παρόμοια μεταλλουργική μονάδα δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, η Τεχνική Μελέτη (το ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ της Μεταλλουργίας) δεν θα εγκριθεί. Τότε θα πρέπει να βρεθεί μια πολιτική ηγεσία στο ΥΠΕΚΑ που θα έχει το θάρρος να σταματήσει μια επένδυση που θα βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο υλοποίησης, μέχρις ότου ο φορέας της επένδυσης (ΑΝ υπάρχει ακόμα) συντάξει νέα ΜΠΕ με διαφορετική πρόταση μεταλλουργίας και πετύχει την έγκρισή της σύμφωνα με το νόμο – διαδικασία που θα πάρει οπωσδήποτε κάποια χρόνια. Ας κρίνουν οι αναγνώστες αν αυτό που περιγράψαμε πιο πάνω έχει καμιά πιθανότητα να συμβεί στην Ελλάδα.

Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι σε συνάντηση που είχαν μέλη της Επιτροπής Αγώνα με τον Πρόεδρο του ΣτΕ κ. Μενουδάκο στις 22.1.2013, του παρουσίασαν το ΥΠΟΜΝΗΜΑ και του εξέθεσαν τα νέα στοιχεία σχετικά με την εφαρμογή της μεθόδου flash smelting στη Χαλκιδική. 

Ο Πρόεδρος αναγνώρισε ότι το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και προέτρεψε να κατατεθεί το ΥΠΟΜΝΗΜΑ στην εισηγήτρια της υπόθεσης κα Σακελλαροπούλου. Κατατέθηκε, εν γνώσει μας ότι ήταν εκπρόθεσμο, αλλά με την ελπίδα ότι η κυρία εισηγήτρια θα μπορούσε να παραβεί τον τύπο για να δώσει στην κρίση του ΣτΕ κάτι που θα ανέπτρεπε όλο το σαθρό οικοδόμημα της Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων. Η κα Σακελλαροπούλου το παρέλαβε, ενημερώθηκε για το περιεχόμενό του και όπως μάθαμε από την παράγραφο 31 της απόφασης 1492/2013 αποφάσισε να μην το συμπεριλάβει στα στοιχεία της υπόθεσης. Βολική απόφαση.

Έτσι ο κ. Τολέρης και το ΣτΕ πέτυχαν το απόλυτο τετελεσμένο στη Χαλκιδική:η “μεγάλη επένδυση” εγκρίθηκε χάρη σε ανύπαρκτα στοιχεία που “νομιμοποιήθηκαν” εν συνεχεία από το ΣτΕ. Και προχωράει με γοργούς ρυθμούς, έχοντας την πολιτική κάλυψη του ίδιου του Πρωθυπουργού που δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι “η επένδυση θα προχωρήσει με κάθε κόστος”. Οι παράνομοι βαφτίζονται “νόμιμοι” και οι νόμιμοι “παράνομοι”. Η μόνη “ανομία” που βλέπει ο Πρωθυπουργός είναι οι νόμιμες διαδηλώσεις ενάντια στην “παράνομη” επένδυση, κατά των οποίων έχει εξαπολύσει μια πρωτοφανούς αγριότητας επίθεση καταστολής.

Η αλήθεια θα λάμψει κάποια στιγμή. Είναι αναπόφευκτο σαν χιονοστοιβάδα. Ελπίζουμε να μην είναι αργά για τον Κάκαβο.

Δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr