Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΜΕ και οι κοινές συγκεντρώσεις

Υπογράφει το Γραφείο της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΚΚΕ
"Γίνεται πολύς λόγος το τελευταίο διάστημα από στελέχη, από δυνάμεις που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ και από κόσμο καλοπροαίρετο που αντιλαμβάνεται την ανάγκη της μαζικοποίησης του κινήματος ότι εδώ στο Κιλκίς μπορούμε να κάνουμε κοινές συγκεντρώσεις παραμερίζοντας τις όποιες – για αυτούς μη καθοριστικές και ασήμαντες – γενικές διαφορές, εστιάζοντας στο κύριο που είναι η ενότητα και η κοινή δράση απέναντι στην επίθεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα. Εκ πρώτης όψεως, μια τέτοια πρόταση φαίνεται, αν θέλετε, «ανώδυνη» για την «σκληρή γραμμή» που έχει διαμορφώσει το ΚΚΕ αλλά και το ΠΑΜΕ απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Και όμως, αυτή η θέση έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις αρχές συγκρότησης του ΠΑΜΕ, ως ταξικού πόλου συσπείρωσης εργαζομένων, σωματείων, εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών. 

Θα ρωτήσει κάποιος γιατί μια τέτοια στάση απέναντι σε ένα αυτοπροσδιοριζόμενο αριστερό κόμμα και τον συνδικαλιστικό του βραχίονα «Αυτόνομη Παρέμβαση» που θεωρητικά και παρά τις επιμέρους διαφωνίες που έχει με το ΚΚΕ, έχει κοινούς στόχους; Τα παραπάνω ζητήματα δεν μπορούν να απαντηθούν ούτε μονοσήμαντα, ούτε χωρίς ανάλυση της ίδιας συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ.

Αρχικά, όμως θα πρέπει να γίνουν κάποιες διευκρινήσεις αναφορικά με τον χαρακτήρα του ΠΑΜΕ και τη σχέση του με το ΚΚΕ. Αναφέρθηκε παραπάνω τι είναι το ΠΑΜΕ. Θα πρέπει να προστεθεί ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι μια παράταξη του ΚΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Καμία παράταξη δεν κατεβαίνει ως ΠΑΜΕ στις εκλογές σωματείων, εργατικών κέντρων κλπ. αλλά αναφέρει στο ψηφοδέλτιό της ότι στηρίζεται από το ΠΑΜΕ. 

Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ δρουν μέσα στα πλαίσια του ΠΑΜΕ. Επίσης, είναι ένα ενιαίο, ταξικό συνδικαλιστικό μέτωπο, που συνενώνει αγωνιστές με διαφορετικές αφετηρίες, με διαφορετικές ιδεολογίες και πολιτικές διαδρομές. Η πάλη για τα συμφέροντα των εργαζομένων συνδέεται άμεσα με την ισχυροποίηση του μετώπου κατά του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, κατά των πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. 

Η διαφορά του ταξικού κινήματος με αυτές τις δυνάμεις δεν περιορίζεται στην μια ή την άλλη μορφή πάλης, στο ένα ή στο άλλο αίτημα. Βρίσκεται στην βασική κατεύθυνση, στο συνολικό πλαίσιο που κινούνται.

Αυτόματα από τα παραπάνω μπορούν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα. Αρχικά, ότι δεν υπάρχει ταύτιση ΚΚΕ και ΠΑΜΕ, όπως, τηρουμένων των αναλογιών, δεν υπάρχει ταύτιση στην περιοχή μας του μετώπου κατά των μεταλλείων και κάποιου πολιτικού φορέα. Με δεδομένο ότι ένα από τα καθήκοντα των μελών του ΚΚΕ, όπως μπαίνει και στις θέσεις του 19ου Συνεδρίου του είναι η ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, η συσπείρωση των κομουνιστών εργατών μαζί με άλλους αγωνιστές στο ΠΑΜΕ συνιστά δράση προς την κατεύθυνση αυτή. 

Το δεύτερο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αυτόνομη Παρέμβαση – εδώ πρέπει να τονιστεί ότι αυτό δεν αφορά τον απλό εργαζόμενο που ψήφισε ή ψηφίζει το εν λόγω κόμμα – αποτελούν μέρος του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού και άρα δεν έχουν καμία δουλειά στις γραμμές του και ούτε οι ίδιοι θέλουν να έχουν δεδομένου ότι στόχος του είναι η διαχείριση του σαπισμένου ως το μεδούλι καπιταλισμού, η ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση αυτή. Και αυτό δεν είναι επιλογή του ΠΑΜΕ, είναι δική τους επιλογή. Είναι ακριβώς τέτοια η στάση που κρατούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά ομοσπονδίες, σωματεία και εργατικά κέντρα.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ενδεχομένως αυτά είναι κάποια λάθη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ή ότι βρίσκεται σε μια πορεία «διορθώσεων» προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει «ενωτικά» για το λαό. Επειδή, λοιπόν, στην πολιτική αφέλεια δεν υπάρχει αφενός και αφετέρου η στάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα παραμένει η ίδια διαχρονικά, προκύπτει ότι μεταξύ ΠΑΜΕ και συνδικαλιστικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κοινός τόπος. 

Όπως, λοιπόν το ΚΚΕ συζητά μέσα στα όργανα του την παρέμβασή του στο κίνημα και την κατεύθυνση που θα έχει αυτή, έτσι πράττουν και τα άλλα κόμματα. Με αυτή την έννοια, και συνειδητή είναι η δράση που έχουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα και τα στελέχη του υποκρίνονται βαθύτατα όταν μιλούν για την ενότητα του κινήματος, τα κοινά προβλήματα των εργαζομένων κτλ.

Ως εδώ, ήταν το θεωρητικό κομμάτι του πονήματος. Ας δούμε λοιπόν αν όλα αυτά που έχουν αναφερθεί ως τώρα έχουν επιβεβαιωθεί στη ζωή. Το πρώτο ζήτημα που τέθηκε, αν υπάρχει κάποιος κοινός τόπος ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Αντικειμενικά, δεν υπάρχει. Είναι ηλίου φαεινότερο πλέον ότι η πολιτική διαχείριση σε κάθε χώρα καθορίζεται από την ιδρυτική συνθήκη της ΕΕ (το Μάαστριχτ) και τις επόμενες εξειδικεύσεις της (Λισαβώνα, Μπολόνια, στρατηγική Ευρώπη 2020 κλπ) που ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι ή αλλιώς στήριξε. 

Η πολιτική αυτή δεν έχει να κάνει με το αν κάποια χώρα έχει μνημόνια ή όχι. Έχει να κάνει με την κατεύθυνση που δίνουν αυτές οι συνθήκες και που αυτή εφαρμόζεται στο ακέραιο σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ξανατονίζεται ανεξάρτητα από την ύπαρξη μνημονίων. Αντίθετα, το ΚΚΕ τα έχει καταγγείλει στο λαό και έχει επιβεβαιωθεί.

Σχετικά τώρα με τη στάση της Αυτόνομης Παρέμβασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, πρέπει να επισημανθούν τα εξής. Σε όλες τις ομοσπονδίες, τα εργατικά κέντρα, τα σωματεία όπου έχει δυνάμεις κατεβαίνει σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο από το ΠΑΜΕ. Σε άλλα που δεν έχει δυνάμεις να στελεχώσει ψηφοδέλτιο συνεργάζεται απροκάλυπτα με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, και με άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις. Σε όλες τις περιπτώσεις οι δυνάμεις του έχουν αντι-ΠΑΜΕ κατεύθυνση. 

Δεν είναι λίγο οξύμωρο το γεγονός ότι ένα κόμμα που κλίνει σε όλες τις πτώσεις την ενότητα της αριστεράς, στο κίνημα να συνεργάζεται με όλους πλην των κομμουνιστών και διάφορων αγωνιστών που παλεύουν την ταξική ενότητα; Είναι επίσης το κόμμα που κατεβαίνει στις απεργιακές συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια κλπ, ως ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τ' άλλα αυτονομία του κινήματος, ανεξάρτητα, ακομμάτιστα συνδικάτα και νέες δομές του κινήματος για τη... χειραφέτηση της εργατικής τάξης! Πως συμβαδίζουν αυτά με τις αρχές συγκρότησης του ΠΑΜΕ όπως αναφέρθηκαν παραπάνω;

Ας εξετάσουμε και μερικά πιο συγκεκριμένα παραδείγματα. Το στέλεχος της Αυτόνομης Παρέμβασης και του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλόπουλος, πρόεδρος στην ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων υπέγραψε (μαζί με ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας (εφεξής ΣΣΕ). Λογικά, η σύμβαση αυτή θα έπρεπε να έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το μνημόνιο σύμφωνα και με τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Και όμως η διοίκηση της ομοσπονδίας υπέγραψε σύμβαση η οποία προβλέπει μείωση μισθών 6,7% σε όλα τα κλιμάκια και τις ειδικότητες, με το πρόσχημα την διάσωση του θεσμού των ΣΣΕ. 

Είναι επί της ουσίας αυτό εφαρμογή του μνημονίου ή όχι; Ωστόσο, δεν έμειναν εκεί. Πριν το 36ο συνέδριο (το περασμένο Σαββατοκύριακο 2-3/3) της εν λόγω ομοσπονδίας η ηγεσία ίδρυσε ένα ακόμα «σωματείο» (το ονομάζουν πανελλαδικό σωματείο στο εμπόριο), με διαδικασίες «εξπρές» και με άκρα μυστικότητα. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συγκεκριμένες παρατάξεις που ελέγχουν την Ομοσπονδία στήνουν σωματεία για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους αρνητικούς, για τους εργαζόμενους, συσχετισμούς δύναμης στα συνδικαλιστικά όργανα. Αποκαλυπτικές είναι και οι συνθήκες μέσα στις οποίες γίνονται οι υποτιθέμενες εκλογές για το στήσιμο του νέου διασπαστικού σωματείου. 

Στη Θεσσαλονίκη, όπου πρόσφατα ολοκληρώθηκαν, όπως κατήγγειλαν στελέχη του ΠΑΜΕ, οι εκλογές ξεκίνησαν με την εφορευτική επιτροπή να εκλέγεται λίγα λεπτά πριν το άνοιγμα της κάλπης, από τους πρώτους που ήρθαν να ψηφίσουν. Ψήφισαν διευθυντές, προϊστάμενοι των καταστημάτων «Βερόπουλος» και «Βασιλόπουλος» και εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στις κάλπες, σύμφωνα με δήλωσή τους, κάτω από την απειλή της απόλυσης κλπ. 

Ακριβώς οι ίδιες συνθήκες ισχύουν στο άλλο διασπαστικό σωματείο (δεδομένου ότι ήδη υπήρχε κλαδικό, που τους χαλούσε όμως τη σούπα) που είχε στήσει με εντολή των σουπερμακετάδων πριν αρκετά χρόνια η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, την Ένωση Υπαλλήλων Εμπορίου - Τροφίμων Σούπερ Μάρκετ Αθηνών και Προαστίων. Πρόκειται για ένα σωματείο που είναι ανύπαρκτο, δεν εμφανίζει στοιχειώδη δράση, ούτε καν γραφεία, αλλά διαμορφώνει συσχετισμούς στην Ομοσπονδία υπέρ της εργοδοσίας. Είναι ενδεικτικό ότι στις τελευταίες του εκλογές εμφανίζονται να ψήφισαν 4.552 εργαζόμενοι!

Θα μπορούσαν να γεμίσουν άλλες τόσες σελίδες αναφέροντας τα έργα και τις ημέρες της Αυτόνομης Παρέμβασης και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι όμως στους σκοπούς αυτής της παρέμβασης. Αναφέρθηκε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Υπάρχουν ακόμα περισσότερα. 

Η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» έχει πολλές δημοσιεύσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα από τα δημοσιεύματα δε διαψεύστηκε επί της ουσίας. Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα, εννοείται ότι τα πανό του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμία θέση στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Η ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση είναι ο μόνος δρόμος για την μαζικοποίηση άρα και την αποτελεσματικότητα του αγώνα. 

Τον αγώνα αυτό μόνο το ΠΑΜΕ με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των εργαζομένων μπορεί να φέρει εις πέρας. Οι αγνοί αριστεροί ριζοσπάστες και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που εμπιστεύονται ή έχουν εναποθέσει ελπίδες στο ΣΥΡΙΖΑ ας βγάλουν συμπεράσματα."