Το Ονδούρας έχει πληγεί εδώ και τρία χρόνια από την ολιγαρχία με την υποστήριξη των ΗΠΑ, μετά από το ζοφερό Ιούνιο του 2009. Οι φεμινίστριες της ηπείρου βγήκαμε στους δρόμους, μόλις ακούστηκαν οι πρώτοι θόρυβοι. Όλα αυτά που είχαμε μάθει για τις δικτατορίες της δεκαετίας του ‘70 και ‘80 πάγωσαν το αίμα μας, η ανάμνηση των προγόνων μας, μας έκανε να ξεσηκωθούμε και να βγούμε στον αγώνα μαζί με το Κίνημα Αντίστασης του Ονδούρας. Ξέραμε ότι θα πρέπει να αγωνιστούμε και πάλι, για να σταματήσει η καταστολή ενάντια σε όλο το λαό και να υψώσουμε μαζί τη φωνή της οργής μας.
Έχουν περάσει τρία χρόνια. Είναι πολλοί οι νεκροί και οι νεκρές που δημιουργεί το πραξικόπημα κάθε μέρα .Είναι πάρα πολλά κορμιά που βασανίζονται, εξορίζονται, εκτοπίζονται από τα σπίτια τους, από τα χέρια των αγαπημένων τους, που έχουν παγιδευτεί στην όλο και πιο δυσμενή κατάσταση .
Κάθε μέρα, ο λαός αγανακτεί περισσότερο απέναντι στην απώλεια ακόμη και των ελάχιστων δικαιωμάτων τους, το σφετερισμό των εδαφών τους και των φυσικών τους πόρων, τη στρατιωτικοποίηση των εδαφών τους, τη βορειοαμερικανική αλαζονεία, την παραστρατιωτική οργάνωση της πολιτικής, τις επιθέσεις των ιδιωτικών φρουρών των γαιοκτημόνων, στην ατιμωρησία όλων αυτών που είναι ενάντια στη ζωή και την αξιοπρέπεια του Ονδούρας. Ο λαός συνεχίζει να κινητοποιείται και ενεργεί με εντιμότητα και πίστη, που εκείνοι προσπαθούν να σταματήσουν με την καταστολή.
Τα φιλικά μας ΜΜΕ δολοφονούνται επιλεκτικά, προκειμένου να μιλάει μόνο μία φωνή: εκείνη της εξουσίας. Δεκάδες είναι οι κηδείες των συνδικαλιστών, αγροτών, νεολαίων, των γυναικών που γνωρίζουμε και έχουμε κλάψει με τον πόνο των αγαπημένων τους προσώπων.
Οι οργανώσεις και τα άτομα που υπογράφουν την Αντίσταση, προσθέτουν τις απώλειες των δικών τους και,όμως, εξακολουθούν να αναζητούν τρόπους για να καταγγείλουν τη συνέχιση του συστήματος που θεσπίζεται από τη de facto κυβέρνηση, η οποία καθιστά δυνατή την ανάπτυξη της εκτεταμένης βίας με τη σκανδαλώδη αύξηση των γυναικοκτονιών και τα εγκλήματα που στρέφονται κατά της κοινότητας των διεμφυλικών (LGBTTI)
Η πατριαρχία βρίσκει τα θύματά της στη σκιά του δικτατορικού δεσποτισμού.
Οι συμφωνίες της Cartagena de Indias, και η λευκή επιταγή που έδωσαν οι κυβερνήσεις των περισσοτέρων χωρών της Λατινικής Αμερικής και όλου του κόσμου στην κυβέρνηση του Πορφίριο Λόμπο, δεν έχει κάνει τίποτε άλλο παρά να επιδεινώσει τις συνθήκες της αδυναμίας της Αντίστασης και πολλές από αυτές τις κυβερνήσεις σήμερα σωπαίνουν απέναντι σε αυτούς που πριν χαρακτήριζαν ως πραξικοπηματίες. Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: με την απόφαση αυτή απομονώθηκαν τμήματα λαού αποφασισμένα να κρατήσουν ψηλά το λάβαρο της Αντίστασης. Ήταν ένα σοβαρό σφάλμα, πάνω στο οποίο τώρα έχει πέσει το πέπλο της ατιμωρησίας και της λήθης.
Γι 'αυτό σήμερα θέλουμε να τραβήξουμε πάλι την προσοχή στην τροπή που παίρνει αυτή η πολιτική θανάτου. Θέλουμε να καταγγείλουμε ότι επί του παρόντος, γίνονται στοχευμένες δολοφονίες στελεχών ακτιβιστών της Αντίστασης του Ονδούρας, ειδικά αυτών που έχουν μια ιστορία πολλών χρόνων αγώνα και παίρνουν μέρος σε διάφορες πολιτικές και κοινωνικές δράσεις της, με σαφή στόχο να χτυπηθούν οι οργανώσεις που έχουν ξεκάθαρες θέσεις και συμμετέχουν στις μάχες κατά των πολυεθνικών, της ολιγαρχίας και της συνέχειας του πραξικοπήματος.
Φοβόμαστε για τη ζωή των αδελφών μας και των οικογενειών τους, για την ασφάλειά τους, για την ακεραιότητά τους που έχουν γίνει στόχος εξόντωσης. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι αυτή η πολιτική εξολόθρευση έχει ήδη ξεκινήσει στο Ονδούρας και κάθε μέρα συντελείται εκτελεί το μακάβριο έργο της.
Ως φεμινίστριες θέλουμε να καλέσουμε όλο τον κόσμο για την επανεξέταση της κατάστασης στο Ονδούρας.
Οι φωνές μας δεν είναι συγκαταβατικές ,αλλά ανυπόμονες : είναι επείγουσα ανάγκη να αυξήσουμε την αλληλεγγύη σε όλη την ήπειρο! Διαφορετικά, θα είμαστε συνένοχες μπροστά στις βορειοαμερικανικές πολιτικές, που επιδιώκουν να κάνουν και πάλι το Ονδούρας αερομεταφορέα της επαναστρατιωτικοποίησης της Κεντρικής Αμερικής.
Από κάθε γωνιά της Δικής μας Αμερικής, καλούμε για να οργανώσουμε τις κινητοποιήσεις μας και τις απαιτήσεις μας με αποφασιστικότητα και δύναμη.
Για να απαιτήσουμε από τις κυβερνήσεις που ψήφισαν την είσοδο του Ονδούρας στον ΟΑΚ (Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών) και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς να σταματήσει η καταστολή και να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλους τους εμπλεκόμενους στο πραξικόπημα και να καταδικαστεί καθένα από τα εγκλήματα κατά του λαού.
Για να απαιτήσουμε να σταματήσουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ονδούρας και να αποσυρθούν οι Βόρειο-αμερικανικές βάσεις από το έδαφος της δικής μας Αμερικής.
Για να διεκδικήσουμε τον τερματισμό των επιδρομών, των εκτοπίσεων και των στρατιωτικών επεμβάσεων σε αγροτικούς οικισμούς.
Για να τους υπενθυμίσουμε ότι τα σώματά μας δεν είναι λάφυρα των πολέμων τους και θα υπερασπιστούμε την ακεραιότητά μας και, ακόμη, πως θα έχουμε πρώτη προτεραιότητα την υπεράσπιση της γης μας.
Για να καταγγείλουμε, όπως και σε πολλά άλλα μέρη της Αμερικής ,καταδιώκουν, δολοφονούν και εκτοπίζουν τους αυτόχθονες λαούς και τους νέγρους που συγκρούονται άμεσα με την εφαρμογή μεγάλων προγραμμάτων που χρηματοδότησαν το πραξικόπημα και τώρα διαμοιράζουν τη χώρα και τα αγαθά της.
Για να απαιτήσουμε δικαιοσύνη και να τερματιστούν αυτές οι επιθέσεις.
Για να απαιτήσουμε τον τερματισμό της πολιτιστικής και εδαφικής λεηλασίας, τις επιθέσεις στην κυριαρχία και την αυτονομίας μας, την ιδιωτικοποίηση των ποταμών και των δασικών εκτάσεων, για να απαιτήσουμε να δοθεί ένα τέλος στην κατοχή και την πολιτική και στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και της στρατιωτικοποίησης που επιβάλλεται με κάθε τρόπο στο λαό του Ονδούρας.
Για να απαιτήσουμε να κηρυχθεί αντισυνταγματικός ο νόμος που δημιουργεί υπερσύγχρονες πόλεις, με τις οποίες το έδαφος παραδίδεται σε ξένους επενδυτές και παραβιάζει την εθνική κυριαρχία της χώρας.
Για να διεκδικήσουμε τον τερματισμό των γυναικοκτονιών, της βίας και των δολοφονιών εις βάρος των διαφορετικών κοινοτήτων
Για να βρεθούν και να καταδικαστούν οι δολοφόνοι.
Οργανωνόμαστε για να επαναλάβουμε ότι θα μας βρουν στους δρόμους και τις πλατείες της Δικής μας Αμερικής για να σώσουμε τη ζωή μας ,για την ελευθερία που εμείς επιθυμούμε ,για να επανιδρύσουμε συλλογικά την επιθυμία μιας ζωής χωρίς την αύξηση του πόνου, αλλά του πάθους, του γέλιου και των απολαύσεων, ώστε να κάνουμε την καλή διαβίωση, μια καθημερινή κατάκτηση για πάντα.
Για να συνοδεύσουμε το δικό μας Ονδούρας, να το αγκαλιάσουμε με όλη τη δύναμη αυτών που αγωνίζονται καθημερινά και, με τις πράξεις που θα κρίνει η ιστορία, να σταματήσει το αίσχος του πολέμου εναντίον ενός λαού που αγαπάει τη ζωή."
Φεμινίστριες από το Οντούρας
Πηγή : Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών
Είναι ελπιδοφόρο, που κάποιες γυναίκες αγωνίζονται ακόμη. Μπορεί και να μας βοηθήσουν ν αφυπνιστούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή