Αναμένοντας τον ηγέτη ...

Γράφει η Βούλα Ιωαννίδου 
Εκείνο που δεν μπορεί να χωνέψει ούτε το μυαλό μου ούτε το στομάχι μου, είναι η απάθειά μας, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την καταστροφή γύρω μας...
Μέχρι προσφάτως, ένοιωθα οργισμένη με τους πολιτικούς, μηδενός εξαιρουμένου...
μούντζωνα, νευρίαζα, "επαναστατούσα", έτρεχα σε διαδηλώσεις σε διαμαρτυρίες.
Και; Το αποτέλεσμα το ίδιο, μη σου πω και χειρότερο (όχι ότι αυτό άλλαξε, απλώς δε μου έδωσε λύση στο πρόβλημά μου). Τελευταία τα έβαλα με τους συνανθρώπους μου. Θυμώνω με τους γύρω μου, με τους συναδέλφους μου, με τους φίλους με τους γονείς μου με τους συγγενείς μου.
Κατέληξα στο ότι, πλέον δεν φταίνε οι από πάνω μας, αυτοί ορθώς κάνουν την δουλειά τους, ξέρουν τον στόχο τους, δουλεύουν γι΄αυτόν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία και τ΄αποτελέσματά τους, είναι αισθητά και φανερά. Το πρόβλημα είναι σ΄εμάς, που παρόλο που μας αφορούν και μας θίγουν, εμείς βρισκόμαστε σε μια νιρβάνα απραξίας και απάθειας, ανίκανοι ν΄αντιδράσουμε στο δίκιο μας όσο παράλογο κι αν ακούγεται αυτό!
Αλλά ούτε κι αυτός ο τρόπος με βοήθησε να βρω μια λύση.
Μα δεν μπορεί λέω, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας έχουν ένα σκεπτικό, έχουν μια "λογική" και ως γνωστόν όλα τα προβλήματα έχουν την λύση τους. Πως αυτό φαντάζει άλυτο;
Οι συζητήσεις σ΄όλες τις παρέες, στα σπίτια, στις δουλειές, στα καφέ, ακόμη και οι σκέψεις μας λίγο πριν κοιμηθούμε, περιστρέφονται γύρω απ΄αυτό. Τι δεν καταλαβαίνουμε και δεν αντιδρούμε...
Σ΄οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα κι αν ανήκουμε, το κοινό μας πλέον είναι αυτός ο προβληματισμός. Όλοι βλέπουμε την κατηφόρα, την κατεβαίνουμε χωρίς να μας αρέσει, όλοι θέλουμε να φρενάρουμε κι όλοι μένουμε σ΄αυτό το σημείο της ιστορίας παγιδευμένοι ...
Από συζητήσεις που κάνω με τους γύρω μου, οι περισσότερες καταλήγουν στο ότι δεν αντιδρούμε διότι λένε, δεν έχουμε εμπνευστή! Έναν μπροστάρη να μας βγάλει από το αδιέξοδο! Περιμένουμε τον ηγέτη!
Έπρεπε αυτό να το αποκωδικοποιήσω, αν πραγματικά μ΄ενδιαφέρει να βγάλω ένα συμπέρασμα για την κατάσταση αυτή.
Έστυψα το μυαλό μου (όσο μου έχει απομείνει) , στην προσπάθειά μου να καταλάβω, τι θέλει να πει ο ποιητής, λέγοντας δεν υπάρχουν ηγέτες. Δηλαδή, σκεφτόμουν πως θα χαθεί μια ολόκληρη γενιά , και θα μείνουν "ανάπηρες" οι επόμενες, ελλείψει ηγέτη!!! Μα είναι λογικό αυτό; Άλλος παραλογισμός τούτος !
Τι είναι ο ηγέτης και τον καρτεράμε με τόση καρτερικότητα;
Ποιους θεωρούμε ηγέτες;
Μα και πάλι, οι "ηγέτες" δεν είναι αυτοί που μας έφεραν εδώ μας έφεραν;;;
Σε όσους ρωτούσα τι είναι αυτό που τους ενοχλεί στη ζωή τους , είχαν όλοι 4-5 κοινά σημεία, αλλά οι λύσεις που επρότειναν ήταν όσοι και οι ερωτώμενοι. Ο καθένας ανάλογα με την δική του αλήθεια και την δική του λογική και προπαντός το προσωπικό του συμφέρον. Και ως συνήθως όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει.
Πως θα βρούμε άκρη σ΄αυτό τον κυκεώνα προτάσεων και λύσεων αν δεν μπορούμε να βρούμε την χρυσή τομή ώστε να δημιουργηθεί μια σημαντική "μάζα" σε κοινή συνισταμένη για να μπορεί να έχει οντότητα και δυναμική; ..... κι αυτή η "μάζα" (με την καλή έννοια το λέω), να γίνει ο εν δυνάμει ηγέτης μας;
Πως θα βρούμε αυτά που μας ενώνουν και θ΄απομονώσουμε αυτά που μας χωρίζουν, για να μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα;
Λοιπόν κατέληξα στο ότι ο ηγέτης που περιμένουμε ο καθένας μας, είναι μέσα μας!
Όλοι μας κρύβουμε έναν ηγέτη, αυτός που θα μας εμπνεύσει, αρκεί να θέλουμε πραγματικά και αληθινά να τον βρούμε. Αρκεί να έχουμε πειστεί ότι μας νοιάζει και ότι έχουμε ευθύνη για όσα γίνονται .
Θέλει βαθιά αυτοκριτική, θέλει γερό στομάχι να δούμε τις ενδόμυχες σκέψεις μας και να τις αντιμετωπίσουμε, να τις ιεραρχήσουμε, να βρούμε τις ισορροπίες στα θέλω μας και στις αξίες μας.
Πρέπει ν΄απεγκλωβιστούμε από το προσωπικό μας συμφέρον, και να καθήσουμε σοβαρά να συζητήσουμε με τον εαυτό μας, τι πραγματικά φταίει και πως θα μπορούσαμε εμείς να βοηθήσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Πρέπει να νοιώσουμε ελεύθεροι απ΄ότι μας βαραίνει για να σκεφτούμε ελεύθερα. Αυτό είναι το πιο επώδυνο και το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδικασίας. Αν ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο , έχουμε βρει την λύση.
Αν όλοι το κάνουμε αυτό, με σοβαρότητα και με αποφασιστικότητα, θα βγουν οι ηγέτες από μέσα μας, θ΄αναβλύσουν οι εμπνεύσεις και θα έχουμε την δύναμη ν΄αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας για τους ηγέτες φαντάσματα και ο καθένας θα βγει μπροστά από τον εαυτό του με ορμή για να διεκδικήσει το δίκιο του που σίγουρα θα είναι το δίκιο όλων. Γιατί το δίκιο είναι ένα για όλους τους ανθρώπους , δεν είναι πολυδιάστατο! Το δίκιο δεν ξεχωρίζει χρώματα, φυλές, θρησκείες κοινωνικές τάξεις και πορτοφόλια.
Ή το 'χεις και το υποστηρίζεις ή δεν το 'χεις, δεν αναφέρεσαι ποτέ σ΄αυτό, και τουλάχιστον δεν γκρινιάζεις και δεν ψάχνεις ούτε συμπαράσταση ούτε αλληλεγγύη ούτε τη συμπόνοια κανενός! Ένα είναι σίγουρο και μας το απέδειξε η ίδια η ζωή, ρόδα είναι και γυρίζει, και για πότε από τα πάνω βρίσκεσαι κάτω, χαμπάρι δεν το παίρνεις. Για πότε τα δεδομένα σου, γίνονται οι ανασφάλειές σου, ούτε που προλαβαίνεις να το καταλάβεις...
Πρέπει να κλειστούμε μόνοι μας σ΄ένα ήσυχο χώρο , με μόνη συντροφιά τον εαυτό μας, τις σκέψεις μας, την συνείδησή μας, τον ψυχισμό μας, τις αξίες μας, τα ιδανικά μας, το ήθος μας , την ανθρώπινη υπόστασή μας, τα όνειρά μας ... Ν΄αποτοξινωθούμε από τους εθισμούς μας και ν΄αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα κατάματα και γενναία. Να μη βγούμε από κει μέσα αν δεν έχουμε κατασταλάξει και δεν έχουμε ιεραρχήσει τις ανάγκες μας ως άνθρωποι και μετά να προσδιορίσουμε τις ανάγκες μας ως μέλος του κοινωνικού συνόλου!
Αν σκεφτούμε με την καρδιά μας, λογαριάσουμε με την λογική μας, αποφασίσουμε με την συνείδησή μας, και τα ζυγίσουμε όλα αυτά με τις αξίες μας και την ηθική μας, θα εκπλαγούμε κι οι ίδιοι με τον ηγέτη που κρύβουμε μέσα μας!!!!
Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα ...αλλιώς θα φύγουμε από τον μάταιο ετούτο κόσμο αυτοκατεστραμμένοι, περιμένοντας έναν ηγέτη ...

-----------------------------------
Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς.
Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει.
Αυτοί που ξέρουν πώς να σκέφτονται δεν χρειάζονται δασκάλους.

Μαχάτμα Γκάντι

Υ.Γ. Αν θέλουμε να εμπνευστούμε από ηγέτες για να "σκαλίσουμε" λίγο την συνείδησή μας και να ξεκινήσουμε το εσωτερικό μας ταξίδι,αν θέλουμε να πάρουμε την "βοήθεια του κοινού" ,υπάρχουν "ηγέτες" του νου και της καρδιάς , ποιητές, λογοτέχνες, ηθοποιοί, φιλόσοφοι , άνθρωποι που η ηγεσία δεν ήταν το επάγγελμά τους αλλά το στράγγισμα βαθιάς σκέψης , εσωτερικής αναζήτησης και ψυχικής ανάτασης ...