Έξαρση πολιτικού ήθους, παραμονές εκλογών(!!!)

Του Δημήτρη Μάρδα
Αν. Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημων του ΑΠΘ
Παραμονές προκήρυξης των εθνικών εκλογών –στις 11 Απριλίου 2012– ο Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης ο κος Σ. Ξυνίδης αποφάσισε να καλύψει θέσεις Διευθυντών στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου. Αυτές «χήρευαν» από το Δεκέμβριο του 2011, λόγω κενών που προκλήθηκαν τότε από την γνωστή μας διαδικασία της εφεδρείας.

Εμμέσως πλην σαφώς ο Αν. Υπουργός θεώρησε ότι οι υφιστάμενοι (προσωρινοί) Διευθυντές κρίθηκαν αίφνης, (παραμονές εκλογών), ακατάλληλοι! Ο διορισμός αυτός, σύμφωνα με ανακοίνωση των εργαζομένων της 23 Απριλίου, δεν έγινε με βάση τη μοριοδότηση που προβλέπει ο νόμος αλλά με αδιαφανή κριτήρια εν πολλοίς αυθαίρετα.
Τέτοιας μορφής κινήσεις υπουργών παραμονές εκλογών ή κυβερνητικών ανασχηματισμών, εύλογα προβληματίζουν. Δεν αποτελούν πρωτόγνωρο φαινόμενο στο πλαίσιο της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, θέτοντας πολλά ερωτήματα περί του χαρακτήρα τους.
Ενδεικτικά υπενθυμίζεται ότι στο ίδιο υπουργείο (έχει αποκτήσει...παράδοση) κατά το τέλος της θητείας της Υφ/γού Μιλένας Αποστολάκη και παραμονές της εξόδου της από την ανωτέρω θέση, συνέβη το εξής: Με υπογραφή της ιδίας και μόνο έγιναν μετακινήσεις Τμηματαρχών και Διευθυντών, που άγγιζαν θέσεις ευθύνης των Διευθύνσεων των Κρατικών Προμηθειών. Όλη εκείνη η αναταραχή προκλήθηκε λοιπόν μόλις λίγες ημέρες πριν τον τότε ανασχηματισμό του τέλους του 2001.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη εύλογα προκάλεσε επερώτηση στη Βουλή, ενώ από το σύνολο των δυσμενών για την κα Αποστολάκη δημοσιεύσεων της περιόδου, εφημερίδα έγραψε ότι η εν λόγω Υφ/γός ήθελε να «οικοδομήσει προσωπικό μηχανισμό στο υπουργείο» (Καθημερινή της 1-11-2001) πριν την φημολογούμενη αποχώρησή της.
Ο κος Ξυνίδης με απάντηση του την 24η Απριλίου προς τον «κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό» του Υπουργείου (έτσι αποκαλεί τους συνδικαλιστές παραμονές της εξόδου του) ισχυρίζεται ότι όλα έγιναν με αξιοκρατικό τρόπο και όχι με κομματικά κριτήρια. Υποστηρίζει από την άλλη, ότι δεν μπορεί να ζει η χώρα ένα καθεστώς παράλυσης «την πλέον κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της» χωρίς Διευθυντές, (μετά από πέντε μήνες δικής του αδράνειας).
Επίσης, με τις τοποθετήσεις της τελευταίας στιγμής, υποστηρίζει ότι αρνείται την κατηγορία της ύπαρξης «ρουσφετολογικής αντίληψης και ευνοιοκρατίας». Και στο πλαίσιο μιας έξαρσης πολιτικού ήθους κατηγορεί τους συνδικαλιστές ως συκοφάντες, σημειώνοντας επίσης ότι η νοοτροπία κατά την οποία «όποιος υπάλληλος στρογγυλοκάθισε μια θέση ευθύνης και δε σηκώνεται έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί» (όλα αυτά παραμονές εκλογών!)
Τα συμπεράσματα δικά σας!.
Παρεμπιπτόντως «κρατικοδίαιτοι» θεωρούνται οι συνδικαλιστές που, πλην του αχαρακτήριστου επαγγέλματος του συνδικαλιστή, δεν έχουν την παραμικρή απασχόληση σε υπηρεσίες του Δημοσίου. Ποια πολιτική ηγεσία παρεχώρησε αυτό το απαράδεκτο δικαίωμα τους συνδικαλιστές και ποιοι από τους τωρινούς και τους πρώην υπουργούς, υφυπουργούς κ.λπ το καυτηρίασαν και αντιστάθηκαν σε αυτό; Απ’ όσο γνωρίζουμε η συντριπτική πλειοψηφία (πλην ενός λόγω συμμετοχής του στο Δ.Σ. της ΑΔΕΔΥ) των συνδικαλιστών της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου, έχουν μια θέση ευθύνης στο Υπουργείο. Άρα, από που προκύπτει το κρατικοδίαιτο;
Το μόνο που έχουμε να τονίσουμε είναι το εξής, στο τόσο ενδεχομένως άπειρο Υπουργό: Ο τροχός έχει ανακαλυφθεί εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν ακόμη και από την κα Αποστολάκη της επίσης «τελευταίας στιγμής»!
Τέτοιες ωραίες ιστορίες καθημερινής τρέλας, από την Επιτροπή της ΕΕ έως τα υπουργεία της Ελλάδας και άλλων χωρών περιγράφονται σε μυθιστόρημά μου, που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα…