H Τhea Halo, θύμα του νεοελληνικού… συνωστισμού !!!

Γράφει ο Βλάσης Αγτζίδης, ιστορικός - συγγραφέας

Στις 29-5-2011, στο περιοδικό ¨Έψιλον” της Ελευθεροτυπίας διαβάσαμε ένα αφιέρωμα για το έργο της Τhea Halo, ενδεικτικό του νεοελληνικού negationnisme και της προκατειλημμένης στάσης, κρυμμένης πίσω από μια ηθικιστική φρασεολογία που βασίζεται στην εξίσωση του αίματος και υποκριτικά ενδύεται τον αντιεθνικιστικό μανδύα. Παρούσα η παλιά μέθοδος της διαστρέβλωσης των σημασιών των όρων μέσω της εξαφάνισης του πλαισίου. Έτσι, η λέξη “συνωστισμός” που υπάρχει στην ελληνική έκδοση του βιβλίου της Halo, χρησιμοποιήθηκε από το συντάκτη του κείμενου (Δημήτρης Αποστολίδης) με τρόπο τέτοιο, ώστε να αιτιολογηθεί η αντίστοιχη χρήση του όρου από την κ. Ρεπούση.
Το ίδιο το βιβλίο της Halo με απίστευτη ευκολία κατατάσσεται από τον συντάκτη στην “εθνικιστική εκδοχή της ιστορίας”… γιατί δεν αναφέρεται στη “Μεγάλη Ιδέα” και στα “εγκλήματα του ελληνικού στρατού κατά των τούρκων αμάχων”…
Έτσι λοιπόν, μνήμη για τη μοίρα των απόκληρων πληθυσμών που αποφασίστηκε από το νεοτουρκικό μιλιταρισμό στις αρχές της δεύτερης δεκαετία του 20ου αιώνα και μεθοδικά υλοποιήθηκε από το 1914, για τους “αντιεθνικιστές” μας καθορίζεται από την αυθαίρετη παραδοχή που βασίζεται στην φαντασίωση της ενιαίας μοίρας. Μιας "μοίρας" που ξεκινά από το ακρωτήριο του Μαλέα και τελειώνει στα όρη του Καυκάσου. Τελικά οι αντιεθνικιστές μας αποδεικνύονται περισσότεροι εθνικιστές στην εθνική τους πρόσληψη και από τους ίδιους τους Μεγαλοϊδεάτες εκείνης της εποχής!!! Επίσης, για τον συντάκτη δεν υπάρχει καμιά γενοκτονία στον Πόντο, ούτε στην υπόλοιπη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα τραγικά γεγονότα είναι ανάλογα των αγριοτήτων που διέπραξε ο διαλυμένος ελληνικός στρατός κατά την οπισθοχώρηση του Αυγούστου του ’22... Ίσως η άποψη της τουρκικής Αριστεράς να λειτουργούσε ευεργετικά, προσφέροντας στους αρνητές μας εκείνα στοιχεία που τους λείπουν για να ανασυνθέσουν το ιστορικό παρελθόν χωρίς τη μυθοποιητική ματιά του νεοελληνικού pseudo-αντιεθνικισμού...
Με αφορμή το αφιέρωμα, αλλά και την αναφορά του ονόματός μου στο κείμενο του Αποστολίδη (dangel@enet.gr), απέστειλα στο συντάκτη το εξής ηλ-μήνυμα στις 8 Ιουλίου (το οποίο φυσικά, νεοελληνικώ τω τρόπω, δεν απαντήθηκε):