Δήλωση Τσιτουρίδη για την ενίσχυση της απασχόλησης μέσω ΜΚΟ

Κάνοντας λόγο για "μια ακόμη απόπειρα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από το καταρρέον σύστημα εξουσίας", ο πρώην Υπουργός Απασχόλησης, Σάββας Τσιτουρίδης, σε δήλωσή του τονίζει ότι “η ενίσχυση της απασχόλησης στην χώρα μας και μέσω δράσεων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων κατά την περίοδο 2000 – 2006 έγινε στο πλαίσιο του 3ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης με ανάληψη υποχρέωσης τέτοιων δράσεων από την χώρα μας το 2002 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ".
Στη δήλωσή του, ο Κιλκισιώτης πολιτικός σημειώνει και τα εξής: "Ειδικότερα, στο κεφάλαιο 2 του Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (2000-2006) – «Στρατηγική και Προτεραιότητες» προβλεπόταν η διάθεση τουλάχιστον 0,5% του συνόλου των πιστώσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Ταμείου για την χρηματοδότηση Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) με στόχο την ενίσχυση της απασχόλησης, μέσω μικρών επιδοτήσεων, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ.2 του Κανονισμού ΕΚΤ 1784/1999. 
Το 2002 κατά την διάρκεια της 2ης Επιτροπής Παρακολούθησης του Επιχειρησιακού Προγράμματος του Υπουργείου Απασχόλησης, (7-6-2002) αποφασίστηκε απο την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η ενεργοποίηση της συμμετοχής ΜΚΟ με το καθεστώς των μικρών επιδοτήσεων στους τομείς περιβάλλοντος, πολιτισμού, ισότητας των δύο φύλων και προώθησης στην απασχόληση ευπαθών ομάδων.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το 2002, η απόφαση περί χρηματοδοτήσεων προγραμμάτων προώθησης της απασχόλησης μέσω ΜΚΟ ήταν ομόφωνη, δηλαδή Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Κράτους μέλους και κοινωνικών εταίρων.
Με βάση αυτήν την απόφαση στο Επιχειρησιακό πρόγραμμα του Υπουργείου Απασχόλησης εκείνης της περιόδου (2000 – 2006) προσετέθη το 2002 μια δράση (το μέτρο 6.1 με τίτλο « ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΡΓΩΝ».)
Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν, ήταν υποχρέωση και αρμοδιότητα του Υπουργείου Απασχόλησης να σχεδιάσει και να προκηρύξει ανοιχτό διαγωνισμό με πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την υλοποίηση δράσεων από τις ΜΚΟ, με τους στόχους που προαναφέρονται. Τέτοιοι διαγωνισμοί, και έτσι έγινε και επί ημερών διακυβέρνησης ΝΔ, δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον εθνικό τύπο. Υποχρεωτικώς δε, υπήρξε και ηλεκτρονική ανάρτηση τόσο για την προκήρυξη όσο και για την εξέλιξη του διαγωνισμού. Ελπίζω λοιπόν να είναι προφανές, πως εάν η Ελλάδα δεν είχε τηρήσει τη συμφωνία του 2002 σε αυτήν, οι προβλεπόμενες πιστώσεις θα χανόταν για την χώρα μας. Επισημαίνεται ότι βασικός στόχος του προαναφερόμενου Μέτρου ήταν η προώθηση ανέργων στην απασχόληση μέσα από φορείς, όπως είναι οι ΜΚΟ, ιδιαίτερα στους τομείς της προστασίας και αναβάθμισης του φυσικού, πολιτιστικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, την προώθηση της ισότητας των φύλων και των ίσων ευκαιριών για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Η διαφορά αυτής της διαδικασίας με χρηματοδοτήσεις ΜΚΟ από άλλα υπουργεία ή φορείς του δημοσίου είναι πως τα ποσά που αναφέρονται στις αποφάσεις, δεν δίδονται στις ΜΚΟ, αν αυτές δεν ολοκληρώσουν την προβλεπόμενη δράση, με ελέγχους τόσο των εθνικών όσο και των ενωσιακών ελεγκτικών αρχών.
Επί υπουργίας μου, η μόνη παρέμβασή μου ήταν να επιβάλλω ως ανώτατο όριο προϋπολογισμού τις 30.000 Ευρώ ανά δράση και όχι ανεξέλεγκτα ποσά όπως είχε «φροντίσει» να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στο προαναφερόμενο ποσό αυτό συμπεριλαμβανόταν υποχρεωτικά το σύνολο των δαπανών για την απασχόληση του προσωπικού, που αφορούσε τη δημιουργία νέας ή νέων θέσεων απασχόλησης και οι οποίες αποτελούσαν τουλάχιστον το 1/3 των επιλέξιμων δαπανών.
Έτσι λοιπόν, 256 φορείς από ολόκληρη τη χώρα επελέγησαν εντός του προαναφερμένου χρηματικού ορίου, με απόλυτη διαφάνεια και σύμφωνα με το εθνικό και το ενωσιακό δίκαιο για να εκτελέσουν 670 σχέδια δράσης δημιουργώντας κατ’ ελάχιστον 670 θέσεις εργασίας για ανέργους. Και όχι βεβαίως για να μισθώνουν προσωπικό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή αλλού, υποκαθιστώντας τις νόμιμες διαδικασίες στη χώρα μας.
Αυτή είναι η αλήθεια. Ελπίζω όσοι επεχείρησαν αναδρομικώς να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, μετά από αυτά να μην επανέλθουν.”