Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών: "Η «βίαιη» πολιτική της ευρωπαϊκής ένωσης οδηγεί σε αδιέξοδο εκατομμύρια γυναίκες, εντός και εκτός της Ευρώπης"

Στο περιθώριο της 121ης συνόδου της Υπουργικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη 11/5/2011, για πολλοστή φορά διατυπώθηκε η «επιθυμία» της ευρωπαϊκής ένωσης να εξαλείψει τη βία κατά των γυναικών και των παιδιών, προς επίρρωση δε των προθέσεών της, 13 κράτη -Τουρκία [71,5 εκατ. πληθυσμός], Μαυροβούνιο [0,6], Σλοβακία [5,4], Ισλανδία [0,3], Ελλάδα [11,2], Πορτογαλία [10,6], Αυστρία [8,3], Φινλανδία [5,3], Γαλλία [64,3], Γερμανία [82], Ισπανία [45,8], Σουηδία [9,2], Λουξεμβούργο [0,5] - υπέγραψαν τη νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας», στοχεύοντας « σ’ ένα ολοκληρωμένο παγκόσμιο νομικό πλαίσιο και σε ένα διεθνή μηχανισμό παρακολούθησής του ». Σημειωτέον, ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη δεν τυγχάνουν ίσης προστασίας από τη βία και η ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών κρατών είναι διακριτή και μεγάλη. Το κατά κεφαλή ΑΕΠ στη Γερμανία είναι 3.773 (σε $ ΗΠΑ), στη Γαλλία 3.011, στη Σλοβακία 112, στην Ελλάδα 387, στο Μαυροβούνιο 5 !
Στα Ηνωμένα Έθνη δεν υφίσταται αναγνωρισμένος ορισμός για τη «βία κατά των γυναικών», με ποιον τρόπο λοιπόν θα στηθεί « το ολοκληρωμένο παγκόσμιο νομικό πλαίσιο και ο διεθνής μηχανισμός παρακολούθησής του »;
Συγκυριακά δε και μόνο στις μέρες μας που το ΔΝΤ/ Ντομινίκ Στρος (μηχανισμός/ άτομο) ταυτοποιούνται ως βιαστές λαών και γυναικών, οι νέες συμβάσεις αιωρούνται σαν φαντάσματα.
Η σύλληψη του εγχειρήματος («ολοκληρωμένο παγκόσμιο νομικό πλαίσιο και ¨ενας διεθνής μηχανισμός παρακολούθησής του») μας άφησε άναυδες. Γνωρίζοντας τα του οίκου μας (Ελλάδα), αλλά κυρίως βιώνοντας τη λαίλαπα του παγκόσμιου και ευρωπαϊκού νομισματικού πολέμου στο πετσί μας, συνειδητοποιούμε ότι με το ψέμα τους επιχειρούν μια θεραπευτική μέθοδο ανάλγητης αγωγής πάνω στις γυναίκες και τα παιδιά, χρησιμοποιώντας πυρηνική ενέργεια.
Η βία κατά των γυναικών και των παιδιών στον πλανήτη είναι σαν μια ηφαιστειακή λάβα έτοιμη να ξεχυθεί. Φτώχεια, πορνεία, βιασμοί από τους στρατούς, βιομηχανία του σεξ, άνθρωποι χωρίς ιθαγένεια. Ο κατάλογος είναι απελπιστικά μεγάλος και διαρκώς επιδεινούμενος. Η βία έχει φωλιάσει στα σώματα εκατομμυρίων γυναικών και παιδιών και η Ευρώπη «οραματίζεται» ως manager πολυεθνικής εταιρείας. Με ένα πυκνογραμμένο τεχνοκρατικό κείμενο, η νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας» επιδιώκει –δια της επαναλήψεως παλιών διαπιστώσεων - τη φυγή από το εφιαλτικό παρόν. Στο κείμενο πλειοδοτούν οι «ωραίες» ή «εμπνευσμένες» πολιτικές, αλλά αυτές οι φαντασιακές πολιτικές, απέχουν έτη φωτός από τη μαρτυρική αλήθεια εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η βία αυξάνεται καθημερινά εντός και εκτός Ευρώπης. Μια αποτίμηση της τελευταίας 20ετίας είναι αρκετή. Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Λιβύη… Γέμισαν τα σύνορα με γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, θύματα βιασμού και σεξουαλικής εκμετάλλευσης για την «εκτόνωση» των ελληνικών, γερμανικών, γαλλικών, αμερικανικών στρατευμάτων. Ούτε λόγος για τις πολιτικές της «προηγμένης» Ευρώπης και της Δύσης εις βάρος λαών.
Τα «κέντρα πολιτικής σκέψης» αδυνατούν να συμπεριλάβουν στις αναλύσεις τους, προτάσεις για «βέλτιστες πρακτικές» εντός των στρατευμάτων τους. Είναι καταγεγραμμένο ότι πάνω από το 30% των γυναικών στρατιωτών έχουν πέσει θύματα βιασμού, όχι μόνο μέσα στο στρατό που υπηρετούν, αλλά και από «ιδιωτικές εταιρείες» πολέμου. Ενώ οι γυναίκες στρατιώτες υφίστανται τον εξευτελισμό και το διασυρμό τους από τους συναδέλφους τους, μια στρατιωτίνα διασκεδάζει στοχεύοντας τα γεννητικά όργανα ενός Ιρακινού κρατουμένου ή μια άλλη να σέρνει το γυμνό κορμί ενός άλλου ή μια άλλη ποζάρει χαμογελαστή δίπλα σε Παλαιστίνιους κρατουμένους με δεμένα μάτια και χέρια .Τα γεγονότα αυτά ανατρέπουν τη διαρθρωτική φύση της βίας κατά των γυναικών, επειδή θύτες μπορεί να είναι και γυναίκες στρατευμένες στους πολέμους τους. Η de jure και de facto ισότητα «βιαστών ανδρών και γυναικών» κατά των ανθρώπων, δεν έχει προβλεφθεί σε καμία διεθνή σύμβαση για καταστάσεις ένοπλης σύγκρουσης.
Απαριθμήσαμε περί τις 100 Διεθνείς Συμβάσεις και Πρωτόκολλα, που έχουν επικυρωθεί από την Ελλάδα στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών. Οι διεθνείς και ευρωπαϊκοί οργανισμοί έχουν πλούσια δραστηριότητα στην παραγωγή κειμένων, η Ελλάδα επικυρώνει ή υπογράφει, αλλά το γεγονός παραμένει: η βία κατά των γυναικών και των παιδιών αυξάνεται.
Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου υπέγραψε τη νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας». Αυτό, βέβαια, δεν αποτελεί είδηση, είναι δικαίωμα του κ. Παπανδρέου να συμπεριφέρεται ως πρόεδρος Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ή ως «αντεξουσιαστής» της κυβέρνησής του, δεν είναι όμως δικαίωμά του ο εμπαιγμός των γυναικών. Εμπαίζοντας τις γυναίκες, στη μεν νέα σύμβαση επαγγέλεται ότι θα πατάξει την πορνεία ως βία, στο εσωτερικό όμως της Ελλάδας έχει την πορνεία αναγνωρισμένο επάγγελμα και η κυβέρνηση Παπανδρέου θεραπαινίδα μαστροπών, σωματεμπόρων, δουλεμπόρων είναι ταυτόχρονα και συνεκμεταλλεύτρια γυναικών και κοριτσιών θυμάτων δουλεμπορικών εταιρειών. Η πορνεία «επάγγελμα» αποδίδει εισφορές, φόρους και δεν αυξάνει το «χρέος», το «εθνικό χρέος»!
Συμφώνως με τη νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας» :
Όταν μετανάστρια είναι θύμα βίας και η άδεια διαμονής της εξαρτάται από εκείνη του συζύγου ή του συντρόφου της, χορηγείται αυτόνομη άδεια διαμονής, αναστέλλεται η διαδικασία απέλασης και παρατείνεται η άδεια διαμονής.
Μη επαναπροώθηση θυμάτων βίας, όταν στη χώρα τους τίθενται σε κίνδυνο, για οιοδήποτε λόγο.
Τα δικαιώματα των μεταναστριών έγιναν πλαστική σημαία στα χέρια των κρατούντων.
Όσοι και όσες ασκούν εξουσία ,κρίνονται από τις πολιτικές που εφαρμόζουν και οι πολιτικές αποκτούν περιεχόμενο όταν απαντούν στα προβλήματα. Με τον ένα να δηλώνει «σοσιαλιστής» και την άλλη «φεμινίστρια» δεν οδηγεί πουθενά. Και το μαχαίρι και το πεπόνι δικό τους. Οψόμεθα…
Βία ενδοοικογενειακή, σεξουαλική, βιασμοί, καταναγκαστικοί γάμοι, ακρωτηριασμοί γεννητικών οργάνων, εγκλήματα στο όνομα «της τιμής» σε καιρό ειρήνης, κατά τη διάρκεια και μετά τις ένοπλες συγκρούσεις.
Στην Ελλάδα, οι αποσκευές μας γέμισαν χαρτιά, αρχεία doc και pdf, ενώ εδώ και χρόνια είμαστε στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Η Οδύσσεια της ενδοοικογενειακής βίας δεν έχει τελειωμό.
Αυτό καθαυτό το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών χρησιμοποιείται ως εφαλτήριο επιστημονικής και επαγγελματικής εξέλιξης προσώπων, αποτελεί το άλλοθι των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των κυβερνητικών οργάνων για τις γυναίκες. Βουλή, συνεντεύξεις, δημοσιεύσεις, διαφημιστικές εταιρείες και επικοινωνιολόγοι υπηρετούν τις/τους «τεχνικούς της εξουσίας».
Μέχρι σήμερα, η πραγματική έκταση του προβλήματος αγνοείται.
Τα ίδια πολιτικά πρόσωπα εντός/εκτός Ευρώπης, ανάλογα με το πού βρίσκονται, μεταλλάσσονται. Στην Ευρώπη το παίζουν «πρωτοπορία», στην Ελλάδα «οπισθοφυλακή».
Μια ιστορία ενδοοικογενειακής βίας από την Τουρκία, αξίζει να αξιολογηθεί.
Το 1995 η Nahide Opuz (τουρκάλα) παντρεύτηκε τον ομοεθνή της, H.O.
Από το 1995 και για τα επόμενα τρία χρόνια η ίδια και η μητέρα της, ξυλοφορτώθηκαν, μαχαιρώθηκαν, χτυπήθηκαν ακόμη και με αυτοκίνητο. Ασκήθηκαν διώξεις κατά του δράστη για σωματικές βλάβες και για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ο κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος, μετά από πιέσεις τα θύματα απέσυραν τις μηνύσεις και εν τέλει ο κατηγορούμενος απαλλάχθηκε των κατηγοριών.
Το 2001 ο H.O. μαχαίρωσε επτάκις τη σύζυγό του Nahide Opuz. Η Τουρκική δικαιοσύνη καταδίκασε τον μαχαιροβγάλτη σε 25 ημέρες φυλάκιση και του επέβαλε 350 € πρόστιμο!
Το 2002 η Nahide Opuz και η μητέρα της απεφάσισαν να εγκατασταθούν στη Σμύρνη, προκειμένου να γλιτώσουν . Στο δρόμο για τη Σμύρνη ο H.O. σταμάτησε το αυτοκίνητο, που επέβαιναν οι δύο γυναίκες, κακοποίησε την Nahide Opuz και σκότωσε τη μητέρα της. Ο φονιάς καταδικάστηκε σε ισόβια, αλλά αφέθηκε ελεύθερος επειδή άσκησε έφεση. Στο μεταξύ συνέχιζε να απειλεί την Nahide Opuz. Οι προσφυγές της Nahide Opuz στις αρχές για λήψη περιοριστικών μέτρων, απορρίπτονταν κατ’ εξακολούθηση. Η απελπισμένη Nahide Opuz, στις 15 Ιουλίου 2002 προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), μετά από 7 χρόνια, στις 9 Ιουνίου 2009, καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση των άρθρων 2,3 & 14 της Σύμβασης για την Προστασiα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.
Η απόφαση χαρακτηρίστηκε «καινοφανής» :
Επειδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), για να αποφασίσει χρειαζόταν 7 χρόνια ;
Επειδή ανακάλυψε «την πυρίτιδα» ότι τα θύματα πιεζόμενα αποσύρουν τις διώξεις ;
Επειδή διαπίστωσε ότι τα κράτη ολιγωρούν όταν αποδίδουν δικαιοσύνη ;
Επειδή διέγνωσε έλλειψη βούλησης ως προς την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας ;
Επειδή «οι αρχές του τόπου» «ανέχονται» τους δράστες, υπερασπίζοντας τα ιερά και τα όσια της αγίας οικογένειας και της παράδοσης ;
Επειδή για πρώτη φορά , το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ασχολήθηκε με την ενδοοικογενειακή βία;
Όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ασχοληθεί με τη Σαρία στην Ελλάδα, δηλαδή με τον Ιερό Μουσουλμανικό Νόμο της Ευρώπης, θα θεωρηθεί «επανάσταση».
Στην Ελλάδα ο Μουφτής και η Σαρία διέπουν την οικογενειακή κατάσταση των μουσουλμάνων πολιτών της, κατ’ απόκλιση του Αστικού Κώδικα. Στην Τουρκία, έχει καταργηθεί από το 1926.Το Συμβούλιο της Ευρώπης με το ψήφισμα 1704 (2010) καλεί την Ελλάδα να καταργήσει την εφαρμογή του νόμου της Σαρία. Δεν ζούμε σε φεμινιστικό «παράδεισο», όπως οι Aμερικανίδες ! Αλλά και μόνο για κάποιον ελλαδικό παράδεισο, θεωρούμε ότι το αυτονόητο πρέπει να γίνει!
Φτώχεια - βία – πορνεία – σαρία…
Το κράτος μας θεματοφύλακας της αστικής τάξης, μπούκωσε με εκατομμύρια ευρώ τις τράπεζες στο όνομα της μη κατάρρευσής τους, τζογάρισε σε μετοχές, ομόλογα, χρεώγραφα, βύθισε στη φτώχεια εκατομμύρια ανθρώπους, βυθίστηκε το ίδιο και στα «αδιέξοδά» του και μυθογραφεί.
Οι γυναίκες στους δρόμους.