Απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη Γ. Φλωρίδη στην εκπομπή «ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ» και στους δημοσιογράφους Β. Λυριτζή & Δ. Οικονόμου την Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Δ. Οικονόμου: Καλημέρα κ. Φλωρίδη.
Γ. Φλωρίδης: Καλημέρα.
Β. Λυριτζής: Τι άλλο να σχολιάσουμε όμως κύριε Φλωρίδη, μετά από το πέρασμα ενάμιση χρόνου, με όλα όσα έχουν γίνει και όλα όσα δεν έχουν γίνει, το γεγονός ότι φτάνουμε σε ένα σημείο να μετράμε ημέρες; Να ακούμε τους υπεύθυνους να μας λένε ότι τελειώνουν οι μέρες. Δηλαδή, έφτασε η ζωή μας, η πολιτεία, η οργανωμένη πολιτεία, η χώρα μας να μετράει μέρες. Γιατί;
Γ. Φλωρίδης: Θέτετε ένα ζήτημα που αφορά στη διαχείριση του κλίματος στη χώρα. Το κλίμα στην χώρα είναι εύθραυστο και υπερευαίσθητο. Με αυτήν την έννοια θέλει πάρα πολύ μεγάλη προσοχή όταν ένα δημόσιο πρόσωπο τοποθετείται να μην δημιουργεί συνθήκες πανικού.
Β. Λυριτζής: Αυτή είναι η άποψή μου, αλλά υπήρξαν δηλώσεις από πιο επίσημα χείλη, με τον Υπουργό Οικονομικών να λέει ότι αν δεν πάρουμε την Πέμπτη δόση θα κατεβάσουμε τα ρολά, και μετά από πέντε μέρες άλλαξε και είπε θα την πάρουμε, μέχρι τα ζητήματα που αφορούσαν στην πτώχευση και στην επιστροφή στην δραχμή. Όλα αυτά έφτιαξαν ένα κλίμα πανικού.
Γ. Φλωρίδης: Σε αυτό αναφερόμουν, θέλοντας να υπογραμμίσω ότι την περασμένη βδομάδα δημόσιες τοποθετήσεις ανθρώπων που η φωνή τους ακούγεται πάντα με ενδιαφέρον δημιούργησαν τεράστιο πρόβλημα. Αυτά είναι πολύ καλό να τα αποφεύγουμε. Όταν είναι να μιλήσει κάποιος πρέπει να σκέφτεται πολύ καλά τι θα πει και κυρίως να μετράει τις επιπτώσεις αυτού που θα πει. Είναι η περίοδος που ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται μια αγωνία που έχουμε είτε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, είτε να κρυφτούμε πίσω από τη θέση μας. Αυτό όμως πρέπει να υποχωρήσει έως και να εξαφανιστεί μπροστά στο πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί η χώρα.
Β Λυριτζής: Τι να πει κάποιος ψέματα για την κατάσταση;
Γ. Φλωρίδης: Άλλο η ειλικρίνεια και άλλο η δημιουργία πανικού. Όταν τα πράγματα τοποθετούνται με έναν αποσπασματικό τρόπο και χρωματίζονται υπερβολικά, χωρίς να παρουσιάζεται ένα συνολικότερο πλαίσιο τότε έχουμε αυτά τα προβλήματα. Όταν μπαίνουν δραματικά διλήμματα, τα οποία μπορεί να είχαν τεθεί σε άλλη περίπτωση χωρίς προοπτική διεξόδου, τότε αυτό κάνει πάρα πολύ μεγάλη ζημιά. Η διαχείριση του πολιτικού κλίματος στην χώρα θέλει πάρα πολύ μεγάλη προσοχή, κατά την γνώμη μου.
Δ. Οικονόμου: Τώρα μιλάμε για κάτι άυλο. Προέχει, νομίζω, το πιο συγκεκριμένο, δηλαδή αυτά που δεν έχει κάνει η κυβέρνηση. Για να φτάσουμε μέχρι εδώ, κύριε Φλωρίδη, κάτι προηγήθηκε. Προηγήθηκε μια κατάσταση, εσείς την είχατε περιγράψει ως μεταρρυθμιστική εξάντληση. Εγώ δεν θα το έλεγα έτσι, διότι για να έχεις μεταρρυθμιστική εξάντληση πρέπει να έχεις μεταρρυθμίσεις. Όχι ότι δεν έκανε τίποτα η κυβέρνηση. Δεν το μηδενίζουμε καθόλου. Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι αυτήν την εξάντληση.
Γ. Φλωρίδης: Από τον περασμένο φθινόπωρο είχα εκτιμήσει ότι η κυβέρνηση μπαίνει σε μια μεταρρυθμιστική κόπωση. Έκανε, δηλαδή, μια πολύ δυνατή και επίπονη προσπάθεια το πρώτο εξάμηνο, από τον περασμένο Μάιο που ψηφίσαμε το Μνημόνιο μέχρι το φθινόπωρο. Πραγματικά έγιναν μεγάλες αλλαγές, όπως το ασφαλιστικό, η επέμβαση στον δημόσιο τομέα, που έδειχναν ότι αν η κυβέρνηση συνέχιζε σε αυτούς τους ρυθμούς θα μπορούσε να πετύχει τους στόχους που είχε αναλάβει να υλοποιήσει, και κυρίως, μέσα από την υλοποίηση αυτών των στόχων να ανακτά συνεχώς αξιοπιστία. Όμως, είδαμε από το περασμένο φθινόπωρο ότι η κυβέρνηση έμπαινε σε κόπωση και ταυτόχρονα η αντιπολίτευση υιοθετούσε το παραδοσιακό κακό πρότυπο αντιπολίτευσης, επενδύοντας δηλαδή στην κυβερνητική φθορά. Στις 21 Νοεμβρίου, δημοσιεύσαμε ένα άρθρο με τον κύριο Καρτάλη και τον κύριο Αλευρά με τίτλο «Μέτωπο ευθύνης με συναίνεση». Αυτό που είχαμε καταλάβει τότε ήταν ότι το «έργο» δεν βγαίνει με έναν αλλά χρειάζεται υποστήριξη και από τους άλλους. Επειδή έχουμε να αντιμετωπίσουμε εθνική κρίση, πρέπει οι δυνάμεις να βρουν έναν τρόπο να συνεννοηθούν, να συνταχθούν και ενεργητικά να υποστηρίξουν την προσπάθεια την οποία κάνει η κυβέρνηση. Ένα συμφωνημένο πλαίσιο. Τότε, πρέπει να σας πω, αρκετοί είδαν με αδιαφορία και άλλοι αμήχανα το κείμενο αυτό. Αποδείχθηκε ότι το πολιτικό σύστημα αντιδρά με μεγάλη καθυστέρηση. Φτάσαμε τώρα, Μάιο του 2011, και ξαφνικά όλοι μιλούν για την συναίνεση. Κάλιο αργά παρά ποτέ.
Β. Λυριτζής: Η ιστορία της συναίνεσης καταδεικνύει πολιτική αδυναμία. Δεύτερον, κατηγορείται η κυβέρνηση από την αντιπολίτευση, ότι δεν θέλει συναίνεση αλλά συνενοχή.
Χρ. Κούτρας : Τι ακριβώς εννοεί η κυβέρνηση με την έννοια συναίνεση; Της αρκεί να ψηφίσει πέντε άρθρα, να ψηφίσει τα αυθαίρετα, το πόθεν έσχες ή πρέπει να πει και η ΝΔ ναι και στο μεσοπρόθεσμο;
Γ. Φλωρίδης: Πριν από μερικές εβδομάδες χρησιμοποίησα μια λέξη που δεν είχε ακουστεί μέχρι τότε, την λέξη «συνευθύνη». Αυτή βεβαίως έγινε κτήμα στην συνέχεια του πολιτικού διαλόγου. Το ζήτημα δεν είναι να ψηφίσει απλώς ή να ψηφίσει καταναγκασμένα κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις αλλά να πιστέψει στην ανάγκη ενός εθνικού προγράμματος ανόρθωσης και στο οποίο να συνδράμει ενεργητικά. Δεν αφορά μόνο στο να προσέλθει ένα κόμμα, το οποίο έχει κυβερνητική εμπειρία καθώς έχει κυβερνήσει, αλλά στο να μπορεί με τη στάση του να διευκολύνει τις κοινωνικές διεργασίες.
Δείτε τον διάλογο των τελευταίων ημερών, όπως διεξάγεται δημόσια. Λέει η ΝΔ ότι εμείς συμφωνούμε στις αποκρατικοποιήσεις, θέλουμε να γίνει μείωση της σπατάλης στο δημόσιο, θέλουμε να δούμε και το ζήτημα του συμψηφισμού των χρεών των ιδιωτών με τις οφειλές του δημοσίου προς αυτούς, θέλουμε να δούμε το ζήτημα των αυθαιρέτων. Έρχεται η κυβέρνηση και λέει ότι αυτή η ατζέντα μπορεί να υιοθετηθεί και από εμάς ή είναι κοινή. Υπάρχει ένα ζήτημα λέει η ΝΔ, το θέμα της φορολογίας.
Δ. Οικονόμου: Το βάζει ως προϋπόθεση.
Γ. Φλωρίδης: Δεν είναι θέμα προϋποθέσεων. Αν υπάρχει θέληση συνεννόησης λέει ο ένας έχω αυτά, λέει και ο άλλος ότι στα πέντε από τα έξι που λες συμφωνώ.
Β. Λυριτζής: Μήπως στην πραγματικότητα, κ. Φλωρίδη, όλο αυτό είναι μια συζήτηση άνευ περιεχομένου; Γιατί το λέω; Γιατί στην πραγματικότητα, για να είμαστε όλοι ειλικρινείς, θα γίνει αυτό που θα μας πουν οι δανειστές μας. Αναγκαστικό πρόγραμμα λέει η κυβέρνηση ότι υλοποιεί.
Γ. Φλωρίδης: Αυτά τα θέματα τα συναντάμε επειδή έχουμε να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο πρόβλημα του χρέους. Το μεγάλο ζήτημα του χρέους δεν αντιμετωπίζεται με το να θεωρούμε ότι μπορούμε να κάνουμε την ίδια ζωή που κάναμε ως τώρα, ή να νομίζουμε ότι αν σε μερικά χρόνια βγούμε από αυτήν την κατάσταση θα έχουμε πιάσει το προηγούμενο επίπεδο. Αυτό δεν υπάρχει. Δυστυχώς σε αυτήν την αντίληψη που δημιουργήθηκε στον κόσμο οδήγησε η ρητορική, κυρίως, των δυο μεγάλων κομμάτων. Η κυβέρνηση από τη μια έλεγε ότι σε ένα χρόνο θα βγούμε στις αγορές, και επικρατούσε η άποψη ότι θα ζοριστούμε ένα χρόνο και μετά όλα καλά, και από την άλλη η αντιπολίτευση έλεγε ότι έχει τη λύση στο τσεπάκι και σε ένα χρόνο η χώρα θα βγει από την κρίση. Αυτό βοήθησε να δημιουργηθεί μια εσφαλμένη εντύπωση. Ο κόσμος καταλαβαίνει όσο περνάει ο καιρός το σωστό. Ότι δηλαδή, δεν βγαίνουμε εύκολα από την υπόθεση αυτή και πως για να βγούμε χρειαζόμαστε ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο που θα υπηρετήσουμε όλοι με συνέπεια.
Β. Λυριτζής: Σα να μου λέτε ότι η κυβέρνηση δεν έχει συγκεκριμένο σχέδιο.
Γ. Φλωρίδης: Πλήρες σχέδιο δεν έχει. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αυτά τα οποία λέω τώρα εδώ, τα είπα στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ που έγινε πριν το Πάσχα παρουσία του Πρωθυπουργού. Εκεί είχα εξηγήσει ότι λέιπει το συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Λείπει επίσης, η δίκαιη κατανομή των βαρών και λείπει επίσης η συστηματική παρακολούθηση των αποφάσεων που παίρνουμε, των νόμων που ψηφίζουμε.
Β. Λυριτζής: Λείπει και ένα συγκεκριμένο σχήμα ανθρώπων που θα τα υλοποιήσει όλα αυτά;
Γ. Φλωρίδης: Τα αποτελέσματα τι θέλουν; Θέλουν σχέδιο και ομάδα. Β. Λυριτζής: Ομάδα έχει το ΠΑΣΟΚ;
Γ. Φλωρίδης: Ομάδα έχει. Απλά, όπως έχω εξηγήσει και στο παρελθόν, η κάθε υποομάδα παίζει διαφορετικά.
Δ. Οικονόμου: Όπως το λέτε είναι, όντως. Ο προπονητής τι κάνει;
Γ. Φλωρίδης: Είναι προφανές ότι όλα τελικά καταλήγουν εκεί. η τελική ευθύνη πάντα ανήκει στον ηγέτη. Αυτά τα λέω διότι δείχνουν πως τα πράγματα μπορούν να διορθωθούν. Το βασικότερο που πρέπει να λύσουμε στη χώρα μας αυτήν την στιγμή είναι το θέμα της πολιτικής κρίσης που περνάμε. Ο κόσμος έχει ήδη καταλάβει ότι η οικονομική κρίση είναι δεύτερη κρίση.
Β Λυριτζής: Το απότοκο της πολιτικής κρίσης. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στα κόμματα.
Γ. Φλωρίδης: Την εμπιστοσύνη, κ .Λυριτζή, την ανακτά κάποιος. Και την ανακτά πρώτα από όλα όταν συμπεριφέρεται υπεύθυνα.Ο κόσμος πρέπει να δει τις δυο πολιτικές δυνάμεις να κάθονται και να συζητάνε υπεύθυνα, αλλά δυστυχώς αυτήν την κουλτούρα δεν την έχουμε στην Ελλάδα. Σας είπα και πριν έχουμε έξι θέματα, όπου στα πέντε η ατζέντα είναι κοινή. Μένει το έκτο της φορολογίας.
Χρ. Κούτρας: Η εσωτερική συνεννόηση όμως κ. Φλωρίδη; Μιλάμε για αποκρατικοποιήσεις, βγαίνουν πέντε Υπουργοί και το διαψεύδουν, μιλάμε για τα αυθαίρετα και ο ένας λέει ναι και ο άλλος όχι…
Β. Λυριτζής: Εχτές στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ συνομιλήσουμε με τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, τον κ. Αθανασιάδη, ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται ψηφίσει την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ. Έτσι θα προχωρήσετε;
Γ. Φλωρίδης: Να δούμε ποιο είναι το βαθύτερο πρόβλημα αυτού που λέτε. Η περιγραφή που κάνετε είναι ακριβής. Όταν μίλησα για κόπωση από το φθινόπωρο και εξάντληση την άνοιξη, είχα υπόψη μου ότι η φύση και η δομή των δυο κομμάτων εξουσίας, ο τρόπος που αυτά συγκροτούνται είναι τέτοιος που δεν τους επιτρέπει να αναπτύξουν μεγάλες πρωτοβουλίες. Και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ υπάρχουν δυνάμεις που αντιτίθενται η μία στην άλλη. Και όταν αυτές οι δυνάμεις αντιδρούν η μια εναντίον της άλλης παραλύουν αυτήν την κατάσταση. Άρα λοιπό, εδώ χρειάζεται μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων που θα στοιχηθούν πάνω στην ανάγκη μεταρρυθμιστικού προγράμματος.
Β. Λυριτζής: Μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων ή ανασυγκρότηση τους; Δηλαδή παίζει ρόλο να έχω ένα ΠΑΣΟΚ που δε μπορεί να συνεννοηθεί στο εσωτερικό του; Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ.
Γ. Φλωρίδης: Δείτε λίγο το σχήμα το οποίο σας προτείνω. Έχεις μια δύναμη η οποία δυσκολεύεται να τα βάλει με τον εαυτό της. Η δύναμη λοιπόν μέσα σε ένα κόμμα, η οποία έχει μεταρρυθμιστική αντίληψη, θα χρειαστεί σίγουρα μια πολιτική υποστήριξη και από τις άλλες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις.
Β. Λυριτζής: Τέτοιες διεργασίες υπάρχουν και στο εσωτερικό της πολιτικής ζωής;
Γ. Φλωρίδης: Ασφαλώς ναι. Με την έννοια μιας αγωνίας που εκφράζουν διάσπαρτες δυνάμεις οπουδήποτε. Ριζοσπαστικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις υπάρχουν παντού. Υπάρχουν οριζόντια στο πολιτικό φάσμα και ταυτόχρονα υπάρχουν έντονες στην κοινωνία. Το ζήτημα είναι ότι λόγω των κομματικών στεγανών δε μπορούν να συνευρεθούν. Άρα η πολιτική συνεννόηση, η οποία είναι απαραίτητη ώστε να πάμε στην συναίνεση και μετά στην συνευθύνη, μπορεί να μας οδηγήσει ώστε όλες οι δυνάμεις της χώρας που πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να μεταβεί από το παρασιτικό μοντέλο στο παραγωγικό, να συνεννοηθούν.
Δ. Οικονόμου: Αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει στην Ελλάδα. Διότι αν δεν γίνει αυτό το σχήμα βλέπουμε έναν τοίχο μπροστά μας.
Β Λυριτζής: Κύριε Φλωρίδη δυο τρία ζητούμενα είναι. Το ένα είναι το πρόγραμμα με τα μέτρα. Η Τρόικα λέει ότι πρέπει να γίνουν, θα ψηφιστούν και τελείωσε. Και λέει αν είναι δυνατό κάντο με συναίνεση ώστε να είναι σίγουρο ότι θα τα εφαρμόσεις. Και μάλιστα ακούω ότι υπάρχει η σκέψη αυτό το πακέτο να είναι ένα άρθρο.
Δ. Οικονόμου: Αυτό δυσκολεύει την συναίνεση που λέγαμε πριν.
Γ. Φλωρίδης: Έχω την άποψη ότι πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στη ΝΔ, αλλά και σε όποιο άλλο κόμμα θέλει, να μπορέσει να εκφράσει τη συμφωνία της εκεί που νομίζει ότι μπορεί να την εκφράσει. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή είναι λάθος. Πρέπει να βοηθήσουμε να εκφραστεί η συναίνεση στην πράξη. Και εδώ θα είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα να μπορέσει η ΝΔ να εκφράσει την συγκατάθεσή της σε συγκεκριμένα πράγματα. Το γεγονός ότι έχει δώσει έναν κατάλογο ζητημάτων που μπορεί να συμφωνήσει είναι σημαντικό.
Β. Λυριτζής: Θα έπρεπε η κυβέρνηση να θελήσει αυξημένη πλειοψηφία για αυτό το πρόγραμμα;
Γ. Φλωρίδης: Αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει μια καθαρή πολιτική συμφωνία ανακοινωμένη στον κόσμο.
Β. Λυριτζής: Και γιατί αυτή η πολιτική συμφωνία πρέπει να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο; Δεν θα ήταν μια λύση καθαρή, για να έχετε και την πολιτική στήριξη, να πάτε σε εκλογές;
Γ. Φλωρίδης: Οι εκλογές είναι μόνο σε περίπτωση αδιεξόδου. Ο κόσμος αυτήν την ώρα δε νομίζω ότι θέλει εκλογές.
Δ. Οικονόμου: Ναι αλλά εσείς αδιέξοδο περιγράφετε.
Β. Λυριτζής: Υπάρχει κόσμος έξω από τη Βουλή που φωνάζει «φύγετε».
Γ. Φλωρίδης: Το αδιέξοδο μπορεί να ξεπεραστεί και περιγράψαμε, νομίζω, τον τρόπο που μπορεί να γίνει αυτό. Ερχόμαστε στον κόσμο που είναι στις πλατείες. Θα σας πω την άποψή μου. Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι είναι αυθεντικό λαϊκό κίνημα. Ποιο είναι το πρώτο επίπεδο της έκφρασής του. Το πρώτο που εκφράζει είναι η οργή και η αγανάκτησή του για την χρεοκοπία της χώρας. Η κριτική επίσης που ασκεί στο πολιτικό σύστημα είναι έντονη και χρωματισμένη με τα πιο μελανά χρώματα. Σηματοδοτεί, όμως, ταυτόχρονα αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε «νέα πολιτικοποίηση». Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό που γίνεται. Σηματοδοτεί επίσης και το τέλος πολιτικής για την παλαιά αντίληψη της πολιτικής.
Β. Λυριτζής: Σε αυτό το νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται τα κόμματα έχουν θέση; Σε αυτή τη νέα αντίληψη ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού.
Γ. Φλωρίδης: Θα απαντήσω για αυτό, αλλά θέλω να ολοκληρώσω τι έχω καταλάβει εγώ. Τι άλλα χαρακτηριστικά έχει αυτό το κίνημα. Είναι σίγουρα ειρηνικό. Είναι σίγουρα αντιδιχαστικό. Και σίγουρα είναι κομματικά χειραφετημένο. Τι νοιώθει κάποιος να βγαίνει από εκεί μέσα; Πρώτον, μια αγάπη για την πατρίδα. Αυτό είναι το πρώτο που βγαίνει. Βλέπω τις σημαίες. Δεν είναι μόνο ότι βλέπεις τις σημαίες αλλά είναι και ο τρόπος που μιλάνε. Είναι λοιπόν πατριωτικό. Είναι εναντίον του εφησυχασμού. Άρα είναι υπεύθυνο. Και επειδή στη μεγάλη του πλειοψηφία είναι νεανικό, έχει ένα κρίσιμο σημείο στην ατζέντα του που λέει «όχι στη συνέχεια της υπερχρέωσης της νέας γενιάς». Βασικό ζήτημα. Για να το πω πιο απλά, εμείς, η δική μας γενιά, κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε, και σε έναν βαθμό έχει γίνει ότι την προίκα των παιδιών μας την έχουμε φάει και τώρα πάμε να φάμε και την προίκα των εγγονών μας. Αυτό το κίνημα, με αυτά τα χαρακτηριστικά, στην πραγματικότητα παρεμβαίνει με έναν καθοριστικό τρόπο στα πολιτικά πράγματα. Δηλαδή είναι παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα αυτήν την στιγμή στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Δ. Οικονόμου: Αν συνεχιστεί βέβαια.
Γ. Φλωρίδης: Ακόμα και αν δεν συνεχιστεί, το στίγμα δόθηκε. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι και πολλοί ακόμα, θα είναι οι άνθρωποι που θα σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο στα σπίτια τους. Η κοινωνία δεν συντίθεται μόνο σε μια πλατεία. Συντίθεται από το σπίτι του καθενός μας.
Χρ. Κούτρας: Αλλά λέει και κάτι άλλο αυτό το κίνημα: «Μην πουλήσετε τίποτα».
Γ. Φλωρίδης: Λέει πολλά. Εγώ προσπάθησα να δώσω τα γενικά χαρακτηριστικά του, τα οποία οι πολιτικοί οφείλουν να τα ακούσουν και κυρίως να μην βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα. Ας το ακούσουν προσεκτικά, να δούνε τι γίνεται. Ένα είναι, βέβαια, δεδομένο για εμάς που είμαστε στην πολιτική. Ότι αυτά που πρέπει να κάνουμε για την χώρα πρέπει όντως να τα κάνουμε. Ο κόσμος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σου δίνει την άποψή του, την κατεύθυνση του, τι θα ήθελε να συμβεί. Αλλά η ευθύνη ανήκει στους πολιτικούς.
Δ. Οικονόμου: Ακόμα φοβούνται το πολιτικό κόστος πολλοί συνάδελφοί σας. Έχετε ακόμα αυτό το παλιό σαράκι οι πολιτικοί.
Γ. Φλωρίδης: Μα αυτά μας τυραννάνε μέχρι τώρα. Ό,τι κουβαλάμε από πίσω ως αντίληψη είναι αυτά που καθορίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό αυτά που γίνονται τώρα. Η υπέρβαση αυτών, η ανατροπή τους είναι που οδηγεί στο αποτέλεσμα που θέλουμε.
Χρ. Κούτρας: Θέλω και ένα σχόλιο για το δημοψήφισμα. Διότι μπορεί να διαψεύσθηκε στο ενδιάμεσο, ωστόσο επανήλθε.
Γ. Φλωρίδης: Κατά την άποψή μου ευτυχώς διαψεύσθηκε. Αν θέλει κανείς να μιλήσει για πολιτικές διεξόδους, διότι το δημοψήφισμα δηλώνει μια διέξοδο, επειδή αισθάνεται ότι βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο, τότε κάνει εκλογές.
Β. Λυριτζής: Έτσι όπως περιγράφετε την διαδρομή και τα περί μεταρρυθμιστικής κόπωσης, δεν υπάρχει κατά την γνώμη σας η ανάγκη ανασχηματισμού του κυβερνητικού σχήματος;
Γ. Φλωρίδης: Όλα αυτά έχουν νόημα υπό την προϋπόθεση που προσπάθησα να περιγράψω νωρίτερα: ότι υπάρχει καθαρό πολιτικό σχέδιο για την χώρα, ότι υπάρχει συγκέντρωση πολιτικών δυνάμεων και τότε, βεβαίως, δημιουργείς ένα σχήμα όπου αποτυπώνονται οι δυνάμεις αυτές, οι οποίες πιστεύουν σε αυτό το σχέδιο ώστε να μπορέσουν να εργαστούν πάνω σε αυτό.
Β. Λυριτζής: Ευχαριστούμε πολύ κύριε Φλωρίδη.