Στη ζωή μου, πάντα με ενδιέφεραν οι διάφορες συλλογές. Έτσι, κατά καιρούς, γνώρισα και μερικούς παράξενους συλλέκτες. Αυτοί δεν ασχολούνταν με συλλογές αντικειμένων, σπανίων ή παλιών. Ας εξηγηθώ, όμως, λίγο καλύτερα.
Ας αρχίσω από τον Διογένη, τον συλλέκτη συνθημάτων. Καταγράφοντας ή φωτογραφίζοντάς τα, χρόνια τώρα, από τους τοίχους που τα ανακάλυπτε, νοιώθει πια σήμερα, ότι κάτι διέσωσε. Κάποιες βουβές κραυγές, που θα τις έσβηνε ο χρόνος. Κάποιους ψιθύρους καρδιάς μοναχικούς, που δεν θα άντεχαν στους σκληρούς καιρούς. Έτσι, όμως, κατόρθωσε να δώσει κι ο ίδιος χρώμα, στην έως τώρα άχρωμη ζωή του.
Από τον Διογένη, τώρα, γνώρισα και κάποιους άλλους παράξενους συλλέκτες. Και πρώτα πρώτα, τον Ευάγγελο, συλλέκτη καλών ειδήσεων, από περιοδικά, εφημερίδες και κυρίως από το διαδίκτυο. Μάλιστα, στο τέλος, επειδή αυτές ήταν σπάνιες σε σύγκριση με τις άσχημες, προσπαθούσε να τις δημιουργήσει μόνος του. Ήθελε μ’ αυτόν τον τρόπο ν’ αποδείξει, ότι υπάρχει ελπίδα για το καλό στον κόσμο.
Ύστερα, ήταν ο Αλέξανδρος, συλλέκτης σπάνιων στιγμών. Κάποιες απ’ αυτές ήταν όμορφες, άλλες τρυφερές. Μερικές, περίεργες. Άλλες, ακόμη και αλλόκοτες. Τέλος, μερικές που ήταν, απλά, σπάνιες. Όλες αυτές τις φωτογράφιζε – αν αυτό ήταν δυνατόν – ή τις κατέγραφε. Υπήρχαν μάλιστα περιπτώσεις, που σημείωνε κάποια σχόλια δικά του, ή και αυτούσια τα λόγια των εμπλεκομένων – αν υπήρχαν τέτοιοι. Τον συγκινούσε βαθιά, απ’ ότι έλεγε, αυτό το απροσδόκητο της ζωής. Αυτή η περιπέτεια, που μπορεί να σε εκπλήξει ανά πάσα στιγμή, και που σε κρατάει, μ’ αυτόν τον τρόπο, ζωντανό.
Την παρέα αυτών των παράξενων συλλεκτών συμπλήρωνε ο Ιάσων, συλλέκτης θαυμάτων. Με άλλα λόγια, όπως το όριζε ο ίδιος, όλων εκείνων των θαυμαστών γεγονότων, που δείχνουν πρόνοια και επέμβαση από κάποια ανώτερη δύναμη. Για φανέρωση, για προφύλαξη, για αποκάλυψη, για τόσα και τόσα. Από την ύπαρξη τέτοιων συμβάντων, όπως μας είχε κάποτε εξομολογηθεί, γέμιζε η ψυχή του ζεστασιά. Γι’ αυτό και τα κατέγραφε, όπως του τα εξομολογούνταν. Τον έκαναν να νοιώθει, ότι δεν είναι μόνος του. Μάλιστα τον κατέκλυζε δέος και αναριγούσε, στην πιθανότητα ανάλογων καταστάσεων και στη δική του ζωή.
Ο νέος μου γείτονας, πάντως, ο Αριστοτέλης είναι ο πιο παράξενος, παράξενος συλλέκτης που γνώρισα ποτέ. Συλλέγει, όπως μου εκμυστηρεύτηκε, συναισθήματα – συνήθως δικά του. Κυρίως, μάλιστα, χαρές και λύπες. Αυτό με εξέπληξε, στην αρχή, ειδικά σε ότι αφορούσε τις λύπες. Η απάντησή του, σε σχετική ερώτησή μου, υπήρξε αποκαλυπτική: “Τα συναισθήματα, στη ζωή, είναι σαν το άρωμα των λουλουδιών. Σαν τις απαλές αποχρώσεις, την ώρα που χαράζει. Σου θυμίζουν ότι είσαι εδώ. Ειδικά, τώρα, οι χαρές κι οι λύπες είναι ότι πιο περίεργο υπάρχει. Πόσες φορές οι πρώτες δεν αποδείχθηκαν ανεδαφικές, αλλά και οι δεύτερες άστοχες. Ότι φέρνει βραχυπρόθεσμα χαρά, αύριο μπορεί να προκαλέσει λύπη και το αντίθετο. Ύστερα ας μην ξεχνάμε, ότι η – παροδική – θλίψη είναι αυτή που διαπλάθει χαρακτήρες,
βαθαίνει το βλέμμα, χαρίζει εκείνο εκεί το πολύτιμο απόσταγμα που αποκαλούμε πείρα της ζωής. Κι αυτή η ίδια η ζωή έχει αποδείξει, ότι χαρά και λύπη διαδέχονται συχνά – αν όχι πάντοτε – η μία την άλλη. Σημασία έχει το πως θα τις αξιολογήσεις, τι μαθήματα θα πάρεις δηλαδή απ’ αυτές, για να χαράξεις τον δρόμο σου. Το πιστεύω, είναι και οι μεν και οι δε ανεκτίμητες. Και αυτές οι εκρηκτικές μου χαρές, αλλά και εκείνες οι λεπτές, διακριτικές μου λύπες. Όλες τις αγαπώ”.
Μετά απ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις, διαπιστώνω ότι έχω αναπτύξει μια ιδιαίτερη ευαισθησία, στο θέμα των παράξενων συλλεκτών. Αυτών που ανακατεύουν τη ζωή κι ανακατεύονται μαζί της, για να ανασύρουν χαμένους θησαυρούς, που ίσως δεν έπρεπε να χαθούν. Να δώσουν σημασία στο φαινομενικά ασήμαντο, να αφουγκραστούν το ανεπαίσθητο, να μεγεθύνουν το ελάχιστο. Να οξύνουν το αισθητήριο του ανθρώπου, ώστε να είναι ικανός για συγκινήσεις λεπτές και ακριβές. Αυτοί οι λάτρεις του αόρατου και του άφθαστου, εν τέλει, εκείνο που προσφέρουν είναι μια ώθηση για το παραπέρα, για το παραπάνω. Αυτοί, οι εξερευνητές των αχανών εκτάσεων της ζωής.
Μάλιστα, τώρα που το σκέφτομαι, τείνω κι εγώ να μετατραπώ σε παράξενο συλλέκτη. Σε συλλέκτη παράξενων συλλεκτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.