Τα Δάση όμορφα καίγονται, τα Ποτάμια και οι Λίμνες στεγνώνουν και οι Πλημμύρες μας πνίγουν ­

Δελτίο τύπου Πρωτοβουλίας Συνέχειας και Προοπτικής (ΠΡΩ.ΣΥ.Π.)

Επί 40 χρόνια, οι ηγέτες της πολιτείας μας, εγκληματούν κατά της Φύσεως της Πατρίδος. Προβλέψιμες και προκαλούμενες πυρκαγιές, ξηρασίες και πλημμύρες, οδηγούν σε ασφυξία και αργό θάνατο. Το περιβάλλον προφανώς και υφίσταται ως αστικό και ως της υπαίθρου, όπως και η κλιματική αλλαγή ανά τους αιώνες. Εμείς, όμως, ασεβούμε προς την Φύση και επαναφέρουμε τον μύθο του Ερυσίχθονα. Αρνούμενοι το σκληρό δίδαγμα, του νομοτελειακού θανάτου μέσα σε αφθονία και συνθήκες ασφυξίας.

Η Πρωτοβουλία Συνέχειας και Προοπτικής (ΠΡΩ.ΣΥ.Π.), παρεμβαίνει με θέσεις και προτάσεις που η επιστήμη και η πραγματικότητα επιβάλλουν.

Ο Συντονιστής της ΠΡΩ.ΣΥ.Π
Κωνσταντίνος Κιλτίδης,
Ιατρός, π. Βουλευτής και Υφυπουργός

Ακολουθεί η παρέμβαση της Πρωτοβουλίας Συνέχειας και Προοπτικής (ΠΡΩ.ΣΥ.Π.) με τίτλο  "ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ -Τα Δάση όμορφα καίγονται, Τα Ποτάμια και οι Λίμνες στεγνώνουν και οι Πλημμύρες μας πνίγουν"

Ο Δασικός χώρος είναι στην κυριολεξία παραγωγικός, με ρυθμιστικές λειτουργίες στο φυσικό περιβάλλον του ανθρώπου και των κοινωνιών. Κάθε δενδρώδης και ετήσια καλλιέργεια, αγνοούν οι περισσότεροι, ότι είναι η μεγαλύτερη καταβόθρα του CO2 και δεν σκέφτηκε ποτέ κανένας να τις εντάξει σε Υπουργείο Περιβάλλοντος. Ο δασικός χώρος, πλην των ρυθμιστικών λειτουργιών, είναι το υπόβαθρο άσκησης της γεωργίας με ποικίλες συνεισφορές. 

Η εγκατάλειψη των βοσκοτόπων είναι αλληλένδετο ζήτημα, που οδήγησε και στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η ανεκτίμητη συνεισφορά σε νερό και αντιδιάβρωση, με καλλιέργεια δασών και έργων διευθέτησης και απορροής των υδάτων, από αυτά προέρχεται. Εις ότι αφορά το πόσιμο νερό, η συνεισφορά είναι απόλυτη. Το ασφαλές και υγιεινό πόσιμο νερό, μόνον από τον δασικό χώρο με καλλιέργεια των δέντρων προκύπτει. Επομένως, άμεση επαναφορά των δασικών υπηρεσιών στο Υπουργείο Γεωργίας.

Τα δασικά οικοσυστήματα που μας παρεδόθησαν το 1980, ήταν μια τιτάνια προσπάθεια των Δασικών Υπηρεσιών και του φωτοδότη της δασικής επιστήμης στο ΑΠΘ. Η Δασολογική Σχολή διακήρυξε την αειφορία και συνέβαλε τα μέγιστα, στην δημιουργία του ανεπανάληπτου δασογενούς περιβάλλοντος. Χωρίς υπερβολή, ο αγώνας των δασικών υπηρεσιών με την συνδρομή των κατοίκων της υπαίθρου ήταν ανεπανάληπτος και μέγα το έργο τους.

Επί 40 χρόνια αφέθηκαν οι δασικές υπηρεσίες σε εκφυλισμό, έως του σημείου να καταστούν και διαστροφικός οργανισμός για τους πολίτες. Είναι ανάγκη εθνική, κοινωνική και οικονομική να γίνει αντιληπτή επιτέλους αυτή η πραγματικότητα. Η αναγέννηση των Δασικών Υπηρεσιών με εκσυγχρονισμό, είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη, για την επανεκκίνηση της Δασικής Πολιτικής. 

Αγνοείται και λησμονήθηκε το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής του 1993 επί τριάντα και πλέον χρόνια, που προέβλεπε σύσταση και λειτουργία Διυπουργικού Οργανισμού Δασοπροστασίας (με θεμέλιο σύγχρονες δασικές δομές, συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης και ισχυρό βραχίονα καταστολής την Πυροσβεστική). Ως πότε άραγε….

Τα ποτάμια στερεύουν, γιατί δεν υπάρχουν πηγές, που τις εξασφαλίζει ο δασικός χώρος. Τα αναγκαία φράγματα δεν κατασκευάζονται και έχουμε την αυταπάτη, ότι το νερό μαζί με έδαφος δεν θα καταλήξει στην θάλασσα. Οι πλημμύρες έρχονται ως «κατάρα», όταν δεν αξιοποιούμε την ευλογία της βροχής. Η απραξία και η αναρχία στην ορεινή υδρονομία γιγαντώνεται ως πρόβλημα, από την ύπαρξη δυσανάλογων καμένων εκτάσεων. Η διαχείριση των υδάτων δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς νέα πνοή δασικής πολιτικής και αναγεννημένων Δασικών Υπηρεσιών.

Δεν μας φταίει, ούτε το κακό το ριζικό μας, ούτε η εκάστοτε κλιματική αλλαγή. Οικοκτονούμε, καταπατώντας δάση και πεδιάδες για να εγκαταστήσουμε ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά), ενώ το υπέδαφος (ξηράς και θαλάσσης) περιμένει για την αξιοποίηση ενεργειακών πηγών. Συνεχίζουμε την ανυπαρξία χωροθέτησης δραστηριοτήτων και πολεοδομίας. Διαπράττουμε διαρκώς εγκλήματα κατά της φύσεως, αντί της Πορονομίας επί των φυσικών πόρων.

Ας ανατάξουμε τον Λόγο, το Νόημα και την Πολιτική, όπως μας παρεδόθησαν από τους γεννήτορές μας προγόνους μας.