Εκαιδευτικός
Η Δημοκρατία δεν είναι κάτι δεδομένο. Δεν είναι μια λέξη στα βιβλία ή μια σημαία για να την σηκώνουμε στις επετείους ή στις πορείες. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ζούμε μαζί. Ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζουμε για την ζωή μας. Όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα αισθάνονται ότι έχουν αποκλειστεί από αυτό το δικαίωμα. Ότι οι αποφάσεις παίρνονται ‘’κάπου αλλού’’, χωρίς την δική τους φωνή και συμμετοχή.
Η λέξη ‘’πολιτική’’ σήμερα κατ’ ουσίαν έφτασε να σημαίνει τον τρόπο να πείθεις τους πολίτες να μην ασχολούνται με τα ζητήματα που τους αφορούν! Η Δημοκρατία, όμως, αν θέλει να είναι αληθινή, δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια. Χρειάζεται θεσμούς οι οποίοι θα δίνουν στον πολίτη πραγματική και όχι εικονική δύναμη. Αυτό δεν είναι πολυτέλεια να το απαιτήσουμε. Είναι ανάγκη, γιατί από αυτό εξαρτάται η ελευθερία μας, η αξιοπρέπειά μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Γι’ αυτό, οι προτάσεις που ακολουθούν δεν είναι απλώς ιδέες πάνω στο χαρτί. Είναι μια πρόσκληση να ξανασκεφτούμε τι σημαίνει να είμαστε πολίτες. Και πώς μπορούμε να ξαναδώσουμε ψυχή στην Δημοκρατία. Τίποτε από τα κακώς κείμενα που όλους μας ενοχλούν δεν θα μπορούσε να αλλάξει, αν δεν μπούμε στο στάδιο αυτού του όμορφου αγώνα. Πάμε λοιπόν:
α) Η υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα να μην δίνεται από τον αρχηγό του κόμματος όπως σήμερα, διότι έτσι καλούμαστε να εκλέξουμε ανθρώπους ήδη επιλεγμένους από το κομματικό γραφείο. Η υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα να δίνεται από τα χιλιάδες μέλη κάθε κόμματος με μυστική ψηφοφορία σε κάθε πρωτεύουσα νομού.
β) Να απαγορευτεί ρητά η διαγραφή βουλευτή από το κόμμα του επειδή ψήφισε κατά συνείδηση. Η ‘’κομματική πειθαρχία’’ είναι ασύμβατη με την δημοκρατία.
γ) Δεν μπορεί να είναι κάποιος βουλευτής και υπουργός, να ασκεί δηλαδή ταυτόχρονα εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Πρέπει, λοιπόν, να καθιερωθεί το ασυμβίβαστο βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας. Προκύπτει, όμως, το εύλογο ερώτημα: ο υπουργός δεν θα είναι εκλεγμένος από τους πολίτες; Απάντηση: θα είναι. Ο πρωθυπουργός θα επιλέγει τους υπουργούς του υποχρεωτικά από τους βουλευτές, αλλά ο βουλευτής που θα επιλέγεται για υπουργός θα παραιτείται αμέσως από την βουλευτική του ιδιότητα και φυσικά θα αντικαθίσταται.
δ) Το πιο δημοκρατικό και πολιτικά υγιές προκειμένου να υπάρχει πραγματική διάκριση των εξουσιών θα ήταν η εκτελεστική εξουσία (η κυβέρνηση) και η νομοθετική εξουσία (η Βουλή) να προκύπτουν με ξεχωριστές εκλογές (όπως, π.χ., στις ΗΠΑ).
ε) Δυνατότητα δημοψηφίσματος με πρωτοβουλία των πολιτών: αν το 5% του εκλογικού σώματος ζητά ενυπόγραφα την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ένα ζήτημα, να προκηρύσσεται υποχρεωτικά το δημοψήφισμα. Να υπάρχει ρήτρα ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι υποχρεωτικώς σεβαστό και εφαρμοστέο. Το μόνο ζήτημα που δεν θα είναι δυνατόν να τίθεται σε δημοψήφισμα είναι τα σύνορα και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
στ) Δυνατότητα δημοψηφίσματος ακόμη και για ψηφισμένο από την Βουλή νομοσχέδιο, αν το ζητά τουλάχιστον το 5% του εκλογικού σώματος ενυπόγραφα.
ζ) Επειδή η άσκηση των πολιτών στην πραγματική δημοκρατία ξεκινά από τις τοπικές κοινωνίες, πρέπει να καθιερωθεί ο θεσμός του τοπικού δημοψηφίσματος σε κάθε δήμο της χώρας: αν το 5% των δημοτών ζητούν με την υπογραφή τους την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ένα τοπικό ζήτημα, να προκηρύσσεται το δημοψήφισμα.
η) Η ηγεσία της Δικαιοσύνης (δηλαδή οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας) να πάψει να διορίζεται από την κυβέρνηση, διότι έτσι η Δικαιοσύνη εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη, η δε διάκριση των εξουσιών ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο.
Για τις θέσεις, λοιπόν, του προέδρου και αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, όπως και του Συμβουλίου της Επικρατείας (δηλαδή για τις 4 συνολικά αυτές θέσεις) να εκλέγονται από το ίδιο το Δικαστικό Σώμα 12 υποψήφιοι (3 για καθεμιά θέση). Τα ονόματα αυτών των 12 υποψηφίων να στέλνονται στην Βουλή. Η Βουλή είναι αυτή που θα εκλέγει, από αυτούς τους 12, τους 4 που θα αποτελούν την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Όμως, προσοχή: η απαιτούμενη πλειοψηφία για καθεμιά από τις 4 θέσεις να είναι όχι μικρότερη από 170 βουλευτές, ώστε να αποφευχθεί η ηγεσία της Δικαιοσύνης να επιλέγεται ουσιαστικά από την κυβερνητική πλειοψηφία και μόνο.
θ) Ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου ώστε να μην είναι εύκολο για την εκάστοτε κυβέρνηση να παραβιάζει το Σύνταγμα.
H Δημοκρατία δεν είναι ένα κειμήλιο για να το κρατάμε στο μουσείο. Είναι μια φλόγα που πρέπει να την κρατάμε ζωντανή με την συμμετοχή και το θάρρος μας. Το μέλλον δεν είναι προκαθορισμένο. Διαμορφώνεται από τις πράξεις μας σήμερα. Για πολλές δεκαετίες δεν θέλαμε να είμαστε πολίτες, αλλά μόνο καταναλωτές. Δεν θέλαμε συμμετοχή στην εξουσία, αλλά στα καταναλωτικά αγαθά. Και αυτή είναι η βαθύτερη αιτία των σημερινών αδιεξόδων.
Για λόγους ιστορικούς η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ξαναγεννήσει την Δημοκρατία. Αυτό πρέπει να αισθανθούμε ως τη νέα αποστολή μας στον Κόσμο.
Αν συμφωνείτε με τις παραπάνω προτάσεις, μεταφέρετέ τις ως αιτήματα στους βουλευτές που ψηφίζετε, ανεξαρτήτως κομμάτων. Μην πτοηθείτε αν τις χαρακτηρίσουν ανέφικτες για την Ελλάδα, γραφικές ή επικίνδυνες. Αν τις χαρακτηρίσουν έτσι, είναι γιατί τις φοβούνται.
Προκαλέστε τους λοιπόν εσείς φόβο με αυτές τις προτάσεις. Αλλιώς, οι φοβισμένοι θα είμαστε για πάντα εμείς.
Η Κυβέρνηση πρέπει να φοβάται τον Λαό και όχι το αντίστροφο.
Η Δημοκρατία δεν είναι κάτι δεδομένο. Δεν είναι μια λέξη στα βιβλία ή μια σημαία για να την σηκώνουμε στις επετείους ή στις πορείες. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ζούμε μαζί. Ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζουμε για την ζωή μας. Όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα αισθάνονται ότι έχουν αποκλειστεί από αυτό το δικαίωμα. Ότι οι αποφάσεις παίρνονται ‘’κάπου αλλού’’, χωρίς την δική τους φωνή και συμμετοχή.
Η λέξη ‘’πολιτική’’ σήμερα κατ’ ουσίαν έφτασε να σημαίνει τον τρόπο να πείθεις τους πολίτες να μην ασχολούνται με τα ζητήματα που τους αφορούν! Η Δημοκρατία, όμως, αν θέλει να είναι αληθινή, δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια. Χρειάζεται θεσμούς οι οποίοι θα δίνουν στον πολίτη πραγματική και όχι εικονική δύναμη. Αυτό δεν είναι πολυτέλεια να το απαιτήσουμε. Είναι ανάγκη, γιατί από αυτό εξαρτάται η ελευθερία μας, η αξιοπρέπειά μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Γι’ αυτό, οι προτάσεις που ακολουθούν δεν είναι απλώς ιδέες πάνω στο χαρτί. Είναι μια πρόσκληση να ξανασκεφτούμε τι σημαίνει να είμαστε πολίτες. Και πώς μπορούμε να ξαναδώσουμε ψυχή στην Δημοκρατία. Τίποτε από τα κακώς κείμενα που όλους μας ενοχλούν δεν θα μπορούσε να αλλάξει, αν δεν μπούμε στο στάδιο αυτού του όμορφου αγώνα. Πάμε λοιπόν:
α) Η υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα να μην δίνεται από τον αρχηγό του κόμματος όπως σήμερα, διότι έτσι καλούμαστε να εκλέξουμε ανθρώπους ήδη επιλεγμένους από το κομματικό γραφείο. Η υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα να δίνεται από τα χιλιάδες μέλη κάθε κόμματος με μυστική ψηφοφορία σε κάθε πρωτεύουσα νομού.
β) Να απαγορευτεί ρητά η διαγραφή βουλευτή από το κόμμα του επειδή ψήφισε κατά συνείδηση. Η ‘’κομματική πειθαρχία’’ είναι ασύμβατη με την δημοκρατία.
γ) Δεν μπορεί να είναι κάποιος βουλευτής και υπουργός, να ασκεί δηλαδή ταυτόχρονα εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Πρέπει, λοιπόν, να καθιερωθεί το ασυμβίβαστο βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας. Προκύπτει, όμως, το εύλογο ερώτημα: ο υπουργός δεν θα είναι εκλεγμένος από τους πολίτες; Απάντηση: θα είναι. Ο πρωθυπουργός θα επιλέγει τους υπουργούς του υποχρεωτικά από τους βουλευτές, αλλά ο βουλευτής που θα επιλέγεται για υπουργός θα παραιτείται αμέσως από την βουλευτική του ιδιότητα και φυσικά θα αντικαθίσταται.
δ) Το πιο δημοκρατικό και πολιτικά υγιές προκειμένου να υπάρχει πραγματική διάκριση των εξουσιών θα ήταν η εκτελεστική εξουσία (η κυβέρνηση) και η νομοθετική εξουσία (η Βουλή) να προκύπτουν με ξεχωριστές εκλογές (όπως, π.χ., στις ΗΠΑ).
ε) Δυνατότητα δημοψηφίσματος με πρωτοβουλία των πολιτών: αν το 5% του εκλογικού σώματος ζητά ενυπόγραφα την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ένα ζήτημα, να προκηρύσσεται υποχρεωτικά το δημοψήφισμα. Να υπάρχει ρήτρα ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι υποχρεωτικώς σεβαστό και εφαρμοστέο. Το μόνο ζήτημα που δεν θα είναι δυνατόν να τίθεται σε δημοψήφισμα είναι τα σύνορα και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
στ) Δυνατότητα δημοψηφίσματος ακόμη και για ψηφισμένο από την Βουλή νομοσχέδιο, αν το ζητά τουλάχιστον το 5% του εκλογικού σώματος ενυπόγραφα.
ζ) Επειδή η άσκηση των πολιτών στην πραγματική δημοκρατία ξεκινά από τις τοπικές κοινωνίες, πρέπει να καθιερωθεί ο θεσμός του τοπικού δημοψηφίσματος σε κάθε δήμο της χώρας: αν το 5% των δημοτών ζητούν με την υπογραφή τους την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ένα τοπικό ζήτημα, να προκηρύσσεται το δημοψήφισμα.
η) Η ηγεσία της Δικαιοσύνης (δηλαδή οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας) να πάψει να διορίζεται από την κυβέρνηση, διότι έτσι η Δικαιοσύνη εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη, η δε διάκριση των εξουσιών ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο.
Για τις θέσεις, λοιπόν, του προέδρου και αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, όπως και του Συμβουλίου της Επικρατείας (δηλαδή για τις 4 συνολικά αυτές θέσεις) να εκλέγονται από το ίδιο το Δικαστικό Σώμα 12 υποψήφιοι (3 για καθεμιά θέση). Τα ονόματα αυτών των 12 υποψηφίων να στέλνονται στην Βουλή. Η Βουλή είναι αυτή που θα εκλέγει, από αυτούς τους 12, τους 4 που θα αποτελούν την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Όμως, προσοχή: η απαιτούμενη πλειοψηφία για καθεμιά από τις 4 θέσεις να είναι όχι μικρότερη από 170 βουλευτές, ώστε να αποφευχθεί η ηγεσία της Δικαιοσύνης να επιλέγεται ουσιαστικά από την κυβερνητική πλειοψηφία και μόνο.
θ) Ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου ώστε να μην είναι εύκολο για την εκάστοτε κυβέρνηση να παραβιάζει το Σύνταγμα.
H Δημοκρατία δεν είναι ένα κειμήλιο για να το κρατάμε στο μουσείο. Είναι μια φλόγα που πρέπει να την κρατάμε ζωντανή με την συμμετοχή και το θάρρος μας. Το μέλλον δεν είναι προκαθορισμένο. Διαμορφώνεται από τις πράξεις μας σήμερα. Για πολλές δεκαετίες δεν θέλαμε να είμαστε πολίτες, αλλά μόνο καταναλωτές. Δεν θέλαμε συμμετοχή στην εξουσία, αλλά στα καταναλωτικά αγαθά. Και αυτή είναι η βαθύτερη αιτία των σημερινών αδιεξόδων.
Για λόγους ιστορικούς η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ξαναγεννήσει την Δημοκρατία. Αυτό πρέπει να αισθανθούμε ως τη νέα αποστολή μας στον Κόσμο.
Αν συμφωνείτε με τις παραπάνω προτάσεις, μεταφέρετέ τις ως αιτήματα στους βουλευτές που ψηφίζετε, ανεξαρτήτως κομμάτων. Μην πτοηθείτε αν τις χαρακτηρίσουν ανέφικτες για την Ελλάδα, γραφικές ή επικίνδυνες. Αν τις χαρακτηρίσουν έτσι, είναι γιατί τις φοβούνται.
Προκαλέστε τους λοιπόν εσείς φόβο με αυτές τις προτάσεις. Αλλιώς, οι φοβισμένοι θα είμαστε για πάντα εμείς.
Η Κυβέρνηση πρέπει να φοβάται τον Λαό και όχι το αντίστροφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.