Αναστάσιμος χαιρετισμός στο εκκλησιαστικό πλήρωμα από τον Γουμενίσσης Δημήτριο

†Ο Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος
Χριστός ανέστη, αδελφοί μου.
Μας πρόφθασε κι εφέτος το Πάσχα του Κυρίου. Προσμένει κι από μας να προφθάσουμε την Ανάσταση του Χριστού. Αλλά πως να γίνει αυτό; Να γυρίσουμε είκοσι αιώνες πίσω;

Για τους εκκλησιαζόμενους το ερώτημα φαίνεται αφελές. Είμαστε λειτουργικά βεβαιωμένοι για την παροντική ανάκραση με το γεγονός και το μυστήριο της σωτηρίας. Με κάθε θεία λειτουργία, με κάθε μεγάλη εορτή, με κάθε συναξάρι βρισκόμαστε μπροστά σε παροντικά γεγονότα, σε παροντικά πρόσωπα, σε παροντικές μορφές. Το ακούμε και το ζούμε πως είμαστε στο “σήμερον γεννάται”, στο “σήμερον εν Ιορδάνη ήλθε βαπτισθήναι”, στο “σήμερον κρεμάται”, στο “σήμερον ο Χριστός θάνατον πατήσας, καθώς είπεν, ανέστη”. Για μας τους εκκλησιαζόμενους, δεν υπάρχει αναστροφή-πισωγύρισμα στο χρόνο. Δεν γυρίζουμε σε κάποιο απόμακρο παρελθόν. “Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται”. Ζούμε την άληκτη πασχαλινή διάρκεια της Αναστάσεως. Μαθαίνουμε από την εμπειρία και την διδαχή της Εκκλησίας ότι το Πνεύμα το Άγιο μας ενώνει ασύγχυτα και αχώριστα με τον Αναστάντα Χριστό στο ενιαίο εσχατολογικό σώμα της Εκκλησίας. Ζούμε με τον τρόπο και την χάρη της μετάνοιας, της κάθαρσης, του φωτισμού, του εξαγιασμού. Άλλοι προφθαίνουμε στην αρχή, άλλοι στο μέσον, άλλοι στην ατέλειωτη τελειότητα. Όμως, βρισκόμαστε σε εκκλησιαστική ενότητα, σε διακοινωνία χαρισμάτων και ζωής. Χάρη στον αναστημένο Κύριο και Θεό μας.

Ωστόσο υπάρχουν και άνθρωποι που ξέμαθαν ή που δεν έμαθαν ποτέ να εκκλησιάζονται. Είτε αγνοούν την χριστιανική ζωή είτε λησμονούν την θεική κοινωνία με τον Αναστάντα Χριστό. Ζούν στο 2025, κι είναι σαν να βρίσκονται είκοσι (20) αιώνες πριν. Άγευστοι Χριστού. Επισκέπτονται τις εκκλησιές, αλλά δεν τους αγγίζει το ζωντανό θεικό μυστήριο της Εκκλησίας. Ένας κοσμικός περίγυρος. Είναι κι αυτοί σάρκα εκ της σαρκός μας, συνάνθρωποι της συνανθρωπότητός μας, μέλη της ενιστορίας μας, ισότιμοι με όλους στόχοι της θείας αγαπήσεως. Καλεσμένοι του Χριστού στην αληθινή πίστη της σταυρωμένης κι αναστημένης χριστοσωτηρίας. Έστω κι αν είναι κυριαρχημένοι από το ολέθριο δικέφαλο πάθος: την άγνοια ή την λησμονιά για τον αληθινό Θεό, για τον Θεό των αγιοΠαισίων κάθε εποχής.

Αδικαίωτοι στο σκοτασμό τους, πάντως κι αυτοί οι ευλογημένοι συνάνθρωποί μας ίσως κάποτε αναρωτηθούν: γίνεται κι εμείς να νιώσουμε κάτι από το Πάσχα των Ελλήνων; να μετάσχουμε στο Πάσχα της Ρωμιοσύνης;

Αυτό το ερώτημα (σωστικής σημασίας) θα προσπαθήσουμε να το απαντήσουμε όλοι μαζί. Όχι με κάποια θρησκευτική αίσθηση, αλλά με την πείρα, την πίστη, το πύρωμα καρδιάς της Ορθοδοξίας. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Τα άψυχα λόγια κι οι συζητήσεις ―χρήσιμα εργαλεία κι αυτά― αφήνουν τελικά τον κόσμο ασυγκίνητο, ναρκωμένο στην τυφλωμένη ειδωλική του αυτο-θέαση και κοσμο-λατρεία.

Μόνο η αγιότητα της αναστάσιμης ζωής ―όπως θα έλεγε ο άγιος Πορφύριος― είναι η σωστή απάντηση στην άγνοια και αλλοτρίωση, στην περικάρδια και ενδοκάρδια παθολογία του κόσμου. Αποκρινόμαστε λοιπόν στον κόσμο μας, αποκρινόμαστε αναμεταξύ μας, αποκρινόμαστε στον άψυχο “άϋλο πολιτισμό” μας. Το χριστιανικό Πάσχα είναι η υπερουράνια και η επίγεια γιορτή του αναστημένου Χριστού και αιωνίου Θεού μας. Είναι το αληθινό πανηγύρι όλων μας, η χαροποιός αναμέτρηση μαζί Του.

“Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής -της αιωνίου- απαρχήν· και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων Θεόν και υπερένδοξον”. “Γιορτάζουμε την εγκαινιασμένη τελική θανάτωση του θανάτου. Γιορτάζουμε την εξουδετέρωση κάθε οντολογικού μηδενισμού σε νεκρότητα. Χαιρόμαστε τα εγκαίνια μιάς άλλης ζωής, της αιώνιας. Δονούμενοι από χαρά, δοξολογούμε τον αίτιο της ζωογόνησης: τον δοξασμένο και μοναδικό Θεό των πατέρων μας”.

Εμπνεόμαστε από εκείνους που έζησαν και ζούν τον Χριστό. Ξανοιγόμαστε στις κορυφαίες μορφές της πίστεως (θεοφόρους Προφήτες, Αποστόλους, Ιεράρχες, Μάρτυρες, Διδασκάλους, φιλόθεους ανθρώπους, σύγχρονους αγιασμένους άνδρες και γυναίκες, γέροντες και παιδιά). Μαζί τους αποκρινόμαστε στο υπαρξιακό ερώτημα κάθε ανθρώπου: ο αληθινός Θεός μας φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που πέθανε αίροντας τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε χαρίζοντας σε μας την θέωση. Θέλετε αποδείξεις; Αν δεν σας μιλήσει κατευθείαν ο Χριστός εν Πνεύματι, ιδού οι Άγιοι που θανατώθηκαν είτε πέθαναν ειρηνικά πριν από αιώνες ή πριν από λίγα χρόνια. Θαυματουργούν στο δικό μας “σήμερα”. Και μας το λένε, για να γίνει οδηγία ζωής: «Έχουμε περάσει εκ του θανάτου στην αναστημένη ζωή. Είμαστε ενωμένοι με τον Υιό του Θεού. Γιαυτό μεταδίδουμε ζωή. Δεύτε, λάβετε φως Χριστού. Ανάμεσα σε μας και σε σας, στέκεται ένα εμπόδιο. Όχι ο χρόνος που μας χωρίζει, αλλά η αλαζονεία του κόσμου. Όχι ο πολιτισμός και η πρόοδος, αλλά η αλαζονεία, η αυτοπαγίδευση, η αυτολατρεία». Αυτό διαλαλούν οι ολοζώνταντοι μάρτυρες της Αναστάσεως.

Το ευλογημένο και σωτήριο Πάσχα, επομένως, δεν γυρεύει από μας πισωγυρίσματα αιώνων. Μας ανοίγει κι εφέτος τον δρόμο της τωρινής ένωσης κι αιώνιας άληκτης σχέσης με τον αναστημένο Κύριο και Θεό μας.

«“Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών” στέκεται πάντοτε κοντά μας. Μας αγαπά πνευματικά παρά την πολυκύμαντη συμπεριφορά μας. Μας καλεί, είναι πάντοτε έτοιμος να απαντήσει στην κραυγή μας για βοήθεια, και να οδηγήσει τα διστακτικά και αβέβαια βήματά μας μέσα απ᾽ όλα τα εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο μας. Μας σέβεται ως ίσους του. Το ύψιστο ιδανικό του είναι να μας δεί στην αιωνιότητα, αληθινά ως ίσους του, φίλους του και αδελφούς του, και γυιούς του Πατέρα. Αγωνίζεται γι᾽ αυτό, το επιθυμεί διακαώς».

Χριστός ανέστη, αδελφοί μου!

Με αναστάσιμη εγκαρδιότητα
ο Μητροπολίτης σας