Οδός Παπαγιαννάκου στο Κιλκίς

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου

Βόλτα σε έναν από τους ομορφότερους δρόμους της πόλης μας με προορισμό ένα τέλειο κήπο δίνει την ευκαιρία η οδός Παπαγιαννάκου σε όσους μπορούν ακόμη να ξεχωρίσουν τον ρομαντισμό χωρίς να χάνουν ευγενικά τον ρεαλισμό τους.

Η οδός Παπαγιαννάκου κρύβει σε κάθε γωνιά της τα υπέροχα μυστικά της πόλης του Κιλκίς τα οποία κουβαλάει από το παρελθόν και μπορεί να δώσει την ευκαιρία στο μέλλον για να προβληθεί η πόλη και οι ομορφιές της.

Πέρα όμως από τα μυστικά και τις ωραίες ρομαντικές σκέψεις ζεί την εγκατάλειψη με ένα χαρακτήρα όχι και τόσο ευχάριστο για την ομορφιά του παρελθόντος την οποία μεταφέρει.

Η όμορφη οδός χάνεται μέσα στο τσιμέντο, τα χόρτα,  τα ερείπια, λίγα μέτρα απο την πόλη.

Μπορούμε με μια βόλτα να νιώσουμε την θετική ενέργεια της και φυσικά αυτό ξεκινάει με ψυχή και όχι με αδιαφορία για να πετάξουμε ως αναμάρτητοι την πρώτη πέτρα βλέποντας τα προβλήματα της.

Μικρά και λίγα όμορφα παραδοσιακά σπιτάκια που κατοικούνται ακόμη και σήμερα, διατηρούν την λεπτομέρεια που χαρίζει μια παπαρούνα ένα γιασεμί, μια ανθισμένη αμυγδαλιά.

Στενός δρόμος και ήσυχος στην σκιά του επιβλητικού λόφου Αγίου Γεωργίου με τα πεύκα να ξεπροβάλουν ανάμεσα από νέες οικοδομές ευτυχώς με σεβασμό και όχι με την προχειρότητα της κακόγουστης θέας στον βωμό του κέρδους.

Στον ήσυχο δρόμο δεν ακούγεται τίποτα παρά μονάχα ο ήχος που κάνουν τα βήματα στην επιλογή της βόλτας.

Η ασυνήθιστη ησυχία, που χαρίζει αυτό το υπέροχο κομμάτι της πόλης, θέλει μόνο ένα τρόπο λίγο και απλό για να μπορέσει να αναδειχθεί.

Ένα βράδυ καλοκαιριού να κάνουμε με λίγη φαντασία αυτό το ταξίδι των αναμνήσεων με αναφορά στα πρώτα σπίτια του εποικισμού, λίγα λόγια γραμμένα και μοιρασμένα στον κόσμο που θα συμετέχει στη βόλτα αυτή για να μάθει την παλιά πόλη, για να μπορέσει να την αγαπήσει, ακόμη και με μια φωτογραφία με χρώματα που ξεπροβάλουν μέσα από ερείπια της "χελώνας" στον τοίχο.

Λίγο φώς με μικρά παραδοσιακά φαναράκια των λίγων ευρώ, πρόταση μιας βραδιάς να κάνουν βόλτα νέοι άνθρωποι κρατώντας ξηρούς καρπούς, σπόρια και φουντούκια σε χάρτινο χωνάκι, αναζητώντας τον έρωτα στα μάτια και όχι στα κινητά τηλέφωνα.

Τέλος φτάνουμε στον Ιερό Ναό Αγίου Θεράποντος, ένας Ναός στολίδι ένας τέλειος προορισμός ένας παράδεισος στα μάτια μας διασχίζοντας την οδό Παπαγιαννάκου.
Ένα ταξίδι ψυχής λίγων λεπτών στην όμορφη πόλη μας που δεν την αγάπησαν ποτέ αυτοί που την περπάτησαν γιατί πολύ απλά προσπέρασαν αδιάφορα την παπαρούνα και την πάτησαν και μετά θύμωσαν γιατί η πόλη που κατοικούν δεν είναι όμορφη!