οι καμπάνες μου ηχούν ποιήματα
η Βενετία μου δε βουλιάζει
Rose Auslaender [1]
1.
......κάποιος μου είπε- δεν θυμάμαι ποιος- η κυρία Μπ. [καπελάκι και μανδύας από φώκια γυαλιά ταρταρούγα γιακάς μέχρι τη μύτη παρατηρεί ανελέητα] δεν μπορούν ν' αρθρώσουν τα χείλη αυτές τις λέξεις όταν ακούει- σαν να τις είπε σαν να τις λέει τώρα δεν χρειάζεται να πει τίποτα δεν ξέρει τίποτε παρακαλώ απαιτείται υπομονή αυτοσυγκέντρωση λιγότερος ναρκισσισμός άναψα το φως έπιασα τα δάχτυλά της και τον ώμο ίσιωσα το βραχίονα τον στριφιγύρισα αργά στα χέρια μου ακολουθώντας το παιχνίδι της σκιάς με τη σειρά του, όχι, λαθραία- μου κάνει- ο,τι κάνω το κάνω φανερά και δε με νοιάζει ποιος θα μάθει είναι υπέροχο να ξυπνάς το πρωί και να ξαναβρίσκεις τα πάντα σε γενικές γραμμές τουλάχιστον στην ίδια θέση που τ' άφησες το προηγούμενο βράδυ Ο ΕΡΑΣΤΗΣ: .......κατόπιν τούτου εσωκλείω εντός φακέλου μπουκέτο εντελβάις τα οποία έχω μαζέψει αυτοπροσώπως απ' τις βουνοκορφές για χάρη σας πληροφορούμαι δε πως τα άνθη είναι εξ ευγενούς φυτού γηγενούς καλλιεργηθέντος προτύπως Stop Αυτή είναι η αλήθεια τη βλέπει αισθάνεται αποκαλύπτεται μπροστά του κάτι που μέχρι τότε δεν ήξερε άλλωστε στο σκοτάδι επικρατεί ανοχή [καθώς οι δύο τηλεοράσεις παίζουν ταυτοχρόνως διαφορετικό πρόγραμμα] παιχνίδι της σκιάς με το φως μέχρι το σημείο όπου στένευε στον πήχη και πάλι στρογγύλευε στον αγκώνα τη γλυκιά λακκούβα στο εσωτερικό του μέχρι που γεμίζει εκ νέου στην καμπύλη του καρπού γυρίζει και προχωράει τρέχοντας στην αυλή ΕΓΩ: .....άλλη μια φορά μονάχα θυμήσου το Stop της φωνάζω Stop δε στράφηκε να κοιτάξει οι καταστάσεις ύπνου ή ονείρου διαφέρουν ριζικά απ' την εγρήγορση κρίνεται έτσι απολύτως αναγκαία όπως πολύ σωστά είπε ο Σ. Φ. άμεση επιστράτευση των διανοητικών δυνάμεων ή καλύτερα ψυχοσωματική ετοιμότητα και ακολουθεί το πλήθος των ΔΟΥΒΛΙΝΕΖΩΝ κατά Τζόυς: η ΚΥΡΙΑ ΜΠΕΛΙΝΓΚΧΑΜ η ΚΥΡΙΑ ΓΙΕΛΒΕΡΤΟΝ ΜΠΑΡΡΥ η ΑΞΙΟΤΙΜΟΣ ΚΥΡΙΑ ΜΕΛΒΙΝ ΤΑΛΜΠΌΙΣ ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΛΟΓΚΕΡ ΝΤΟΝΕΧΕΡ [2]κ.α. Stop
2.
......στην παλάμη και στο πάνω μέρος του χεριού και η συνέχεια στα δάχτυλα- θα το πάρω!- δεν ήταν συνειδητό πως είχα ξεστομίσει αυτά τα λόγια σαν σε όνειρο έβγαλα το δικό μου μπράτσο και το αντικατέστησα με το μπράτσο της γυναίκας άκουσα ένα μικρό αναστεναγμό μα δεν κατάλαβα αν ερχόταν από μένα ένοιωσα σπασμό στον ώμο κι αντιλήφθηκα την ανταλλαγή ακριβώς όπως το μεγάλο μου Ναι που κάνει προτάσεις με μικρά όχι
ο ποιητής στον στίβο ολομόναχος στα καινούρια γκολπόστ ανάμεσα στα φυλλώματα της φαντασίας έρωτας παρκαρισμένος απέναντι στο φεγγάρι η αθωότητα βρίσκει πάντα κατάλυμα είτε βάζει στις λέξεις φωτιά ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΕΙ όμορφο τα μάτια της-υδάτινο γκρίζο οι μύες των χειλιών που κινούνται διαρκώς ανεπαίσθητα ασυναίσθητα σαν να προσπαθούν να μάθουν μια γλώσσα τα δέντρα γύρω απ' την πλατεία ή θα μας πάρουν τα μεσάνυχτα βγήκα τα φώτα είχαν αρχίσει ν' ανάβουν ο κόσμος τραβούσε για το σπίτι του μόλις ανοίξεις τα μάτια και ξαναβάζεις τρόπος του λέγειν τα πάντα στην ίδια θέση που τ' άφησες το βράδυ γι' αυτό το λόγο η στιγμή της αφύπνισης είναι η πιο επικίνδυνη με πληβείους Δον Ζουάν και νοικιασμένες Κάντιλλακ η κ. Γ. Μπ. ξεκουμπώνοντας βίαια τα γάντια της γάτα που στριγγλίζει μετάξι που σκίζεται κι όταν μιλάει λες και στη θέση της φωνής έχει κενό ΚΥΡΙΑ Γ. ΜΠ.: ......γέμισέ με είμαι θερμή σκοτεινή ολάνοιχτη Αποτελεσματική! [ξεκαρδίζεται]/ Βαρετές συγχορδίες Έρεβος Οι λέξεις έραναν σπασμωδικά τα δάχτυλα της γυναίκας ήταν πάνω στη γλώσσα μου: ......παρακαλώ! δεν πειράζει! ...........ρίγος με διαπέρασε σαν αστραπή όμως αυτό που απασχολούσε πραγματικά ήταν αν θα σταματούσε η καρδιά να χτυπάει- αν ο σφυγμός συνέχιζε- έμοιαζε όλα να έχουν ειπωθεί από κάποια αιώνια φωνή σ' έναν αιώνιο τόπο ελπίδες και δυσπιστία οι βαθύτεροι πόθοι γι' αναστροφή της πορείας κι αλλαγή αφού απλωθούν γλωσσικές ελεγείες και φθόγγοι όπου πατήσεις τσακισμένοι βαθουλωμένοι σηκώνεται η σκόνη ψηλά για να σβηστεί το τοπίο Stop
3.
......κανείς δε χρειάζεται να είναι υπεύθυνος για μένα έχω την ευθύνη του εαυτού μου απαγόρευα στον εαυτό μου να το δει είχα υπάρξει γι' αυτό κυρίως αρθρώνοντας λέξεις χαριστική βολή η ικανότητα που επιστρέφει στο επόμενο τυχαίο που θ' αγαπηθεί παράφορα περίεργα το είχανε πρόγραμμα μόλις πλησίαζε να πέσει ο ήλιος τι να συλλογιέται άραγε εκεί στην καγκελόπορτα κι αγωνίζεται να επιθυμήσει κάτι που πλέον ούτε να θυμηθεί μπορεί κι αν καταφέρεις να ξεπεράσεις δίχως να παρασυρθείς απ' το σταθερό σημείο τότε θ' αντιμετωπίσεις μ' εμπιστοσύνη τη μέρα σου
πρέπει να φεύγω αναγγέλλει ο πρίγκηπας Μ. στον καλό πρίγκηπα Ρ. όχι- ναι, πρέπει Κέρδισε από κάπου χρήματα ετοιμάζεται για ξεφάντωμα μέχρι να τον πιάσει πάλι εκείνος ο πόνος της πλάτης πόσα οφείλω; - βλεπακούει τα λόγια πάνω στα χείλη μου φιλοδώρημα κουφός ταλαίπωρος παραχωμένο μετάλλευμα σβώλοι μουσικής και χώμα ξαστεριά υπαίθριες περιπτύξεις μ' αυτόν τελειώνει η γενιά και τ' όνομά του Απαρέσκειες Stop
Δεν κυκλοφορεί το αίμα φώναξα για πρώτη φορά με κυρίευε φόβος ανακάθισα το μπράτσο της γυναίκας ήταν ζεστό κι έσφυζε από ζωή το δικό μου φαινόταν άκαμπτο και παγωμένο με το χέρι της άρπαξα το δικό μου όμως δεν ένοιωσα τίποτα δε σταμάτησε ο σφυγμός υπήρχε κάτι πολύ θηλυκό[3] στον τόνο της φωνής κι εφιαλτικό στην αφή και στην ομίχλη οι ομίχλες είπε είναι φτιαγμένες μ' εφιάλτες οι κινήσεις φαινόταν σαν να μη γινόταν με δική μου θέληση το σφυγμό άκου το σφυγμό σου ο καρπός κόλλησε στο αυτί μου και τι είναι αυτό που βλέπεις έφυγε τώρα και τι ήταν αυτό που είδες ένα χρώμα μια μουντζούρα μωβ και μέσα της κύκλους χρυσές και κόκκινες κουκκίδες όπως η κίνηση των δαχτύλων στα βλέφαρα ο ήλιος μας
ο άνεμος ήρθε κρύος προϊστορικός αυτή είναι η θέση που στέκομαι και περιμένω τα μελλούμενα καιρό τώρα πιστεύω σε όλα Η ΓΥΝΑΙΚΑ: .........
με ονόμασα εγώ η ίδια με φώναξα στ' όνομα ενός νησιού στ' όνομα μιας Κυριακής ένας τόπος: επιτρέπεται η αποβίβαση πάτησα στεριά στ' αλήθεια
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Η σύγχρονη λογοτεχνία της Δυτ. Γερμανίας, αφιέρωμα, περ. η λέξη τ.40/1984
[2] Τζέημς Τζόυς, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκ. Καψάσκης, ΚΕΔΡΟΣ 1990, ε' έκδοση
[3] Γιασουνάρι Καουαμπάτα, Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών, μτφρ. Εύη Κουκουμπάνη- Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010
1./ https://i.guim.co.uk/img/media/54b22e9ea5784455fc96f750521335243a9309c8/0_437_6552_3931/master/6552.jpg?width=1200&height=900&quality=85&auto=format&fit=crop&s=7da15b0e4561dc4281b5736b52725b33
2./ https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.