Άνθρωπε, νομίζω ότι κάπου έχεις κάνει λάθος. Ή, ίσως, σου έχει αρέσει τόσο πολύ να πολεμάς, ώστε δε θέλεις πια να σταματήσεις. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Δε λέω. Κάποτε υπήρξες πρωτόγονος, ακαλλιέργητος. Φυσιολογικά, τότε, ήταν αυτονόητο για σένα να παλεύεις και να αρπάζεις την τροφή σου, να μάχεσαι για τη διαθέσιμη γη, που θα σε φιλοξενούσε. Επί πλέον, ήθελες να δείχνεις στους άλλους ισχυρός, κάτι απαραίτητο για την επιβίωσή σου.
Πέρασε, όμως, πολύς καιρός από τότε. Σχημάτισες ομάδες: Γένη, Φυλές, Έθνη. Καλλιέργησες τη γη, έχτισες πόλεις, δημιούργησες θεσμούς, ήθη και έθιμα. Ανέπτυξες έννοιες πανανθρώπινες. Άρθρωσες λόγο, επιστημονικό και φιλοσοφικό. Ακόμη και το Θείο προσπάθησες να προσεγγίσεις, διαχρονικά, ανάλογα με το επίπεδο της εξέλιξής σου και της ψυχοσύνθεσής σου, κάθε φορά.
Τώρα πια, άλλα θα περίμενα από σένα. Εσύ όμως, τι παράξενο, δεν εγκατέλειψες τις παλιές σου συνήθειες. Συνέχισες να θέλεις ν’ αρπάζεις. Άραγε, γιατί το θεωρούσες πιο εύκολο απ’ την παραγωγή αγαθών και τη δημιουργία δομών, ή κάτι τέτοιο σου έφερνε στο προσκήνιο κάποια αρχέγονα ένστικτα, που αρνιόνταν σθεναρά να παραμεριστούν;
Επί πλέον, κάθε επίτευγμά σου, αντί για πεδίο συνεργασίας με τους άλλους, το θεωρούσες ευκαιρία για παραπέρα αντιπαράθεση. Έτσι, ήθελες να επιβάλλεις τις συνήθειές σου, ξιφουλκούσες για τη δική σου, σωστή θεώρηση της φιλοσοφίας της ζωής, περηφανευόσουν για τις δικές σου, καλύτερες απόψεις, επί παντός επιστητού. Ακόμη και στο όνομα του Θεού σου πολέμησες, πασχίζοντας να αποδείξεις, ότι αυτός είναι καλύτερος απ’ τον Θεό των άλλων, και αγαπά τους ανθρώπους περισσότερο. Κι αν δεν πίστευες, στράφηκες εναντίον των γύρω σου, για να αναιρέσεις τη δική τους πίστη.
Τι να πω. Έδωσες – και συνεχίζεις να δίνεις – σκληρές, αιματηρές μάχες για όλα. Για χώματα, νερά, χωράφια, χερσότοπους, βοσκότοπους, ζώα, υπόγειο πλούτο. Για τον αέρα, ακόμη και για το διάστημα. Αλλά και για την αλήθεια σου, τη δικαιοσύνη σου, τον τρόπο ζωής σου, που θέλεις να επιβάλλεις σε όλους.
Άνθρωπε, αλήθεια, δε μπορείς να αντιληφθείς το αδιέξοδο; Κανείς δεν απαρνιέται το σπίτι του, δεν παραδίδει την πατρίδα του, δεν εγκαταλείπει τα πιστεύω του, δεν προδίδει την καρδιά του. Σκέψου: Ο κόσμος αυτός είναι μεγάλος, για όλους έχει μία θέση. Μάθε, λοιπόν, να ζεις ειρηνικά με τον διπλανό σου, και να ανέχεσαι τη διαφορετικότητά του, αντί να αγωνίζεσαι να τον εξαφανίσεις.
Πρόσεξε, οι πόλεμοι δε γίνονται πια με τόξα και με βέλη, ούτε με σπαθιά. Πανίσχυρα όπλα καραδοκούν, έτοιμα να καταστρέψουν τον πλανήτη. Και ξέρεις κάτι; Αν συμβεί αυτό, το απευκταίο, όσοι επιβιώσουν δεν θα έχουν να παλέψουν παρά για μία έρημο. Και, το χειρότερο, είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.