Τέρπυλλος Κιλκίς: Μπορεί να σώπασε ο ταχυδρόμος δεν στέρεψε όμως η αγάπη

Της Μόνικας Σωτηριάδου
Με τα προβλήματα και τα αδιέξοδα να συσσωρεύονται καθημερινά και οι επαναλήψεις χωρίς αποτέλεσμα να μπλοκάρουν το δικαίωμα που μας δίνει η φύση για την ίδια την ζωή μας φτάσαμε απέναντι σε ένα τοίχο μην μπορώντας να συνεχίσουμε την πορεία μας.

Με αφορμή αυτές τις δυσάρεστες σκέψεις επιλέγω ένα από τα ομορφότερα χωριά του νομού Κιλκίς και ταξιδεύω χαλαρά με προορισμό την όμορφη Τέρπυλλο.
Όπως έρχονται στο μυαλό μου εικόνες κάνω την πρώτη στάση στον "νερόμυλο
(αίθουσα δεξιώσεων).

Χοροί γάμοι κάθε είδους εκδηλώσεις άφησαν τον ήχο της ποντιακής λύρας και όχι μόνο να πλανάται ακόμη γύρω στην όμορφη τοποθεσία με το χαμόγελο ενός ανθρώπου που πάσχιζε για όλους.

Όπως παρκάρω στο όμορφο πάρκο δίπλα στο καφενείο του "Τσέλιου" το απόγευμα χαρίζει παντού εκείνα τα χρώματα του φθινοπώρου και ένας τέλειος Ελληνικός καφές μοσχοβολάει γύρω με Αγάπη δυστυχώς όμως όλη αυτή την μαγεία την πλαισιώνει η ερημιά.

Δύο παππούδες, μου χαρίζουν μια καλησπέρα φιλοξενίας γεμάτοι παράπονα.
Πλησιάζω την γέφυρα σήμα κατατεθέν του χωριού.

Το ποτάμι συνεχίζει αμέριμνο και αδιάφορο την συνηθισμένη πορεία του.
Το περίπτερο έμεινε εκεί κλειστό δίπλα στο ποτάμι, και χωρίς δεύτερη σκέψη ξεπηδούν οι αναμνήσεις επίμονα για να σταθείς και να θυμηθείς το πανηγύρι.
Τους πραματευτάδες, τα φώτα, τα γέλια, τα τραγούδια, τα νόστιμα σουβλάκια, το Λούνα Παρκ.

Το πιο γνωστό πανηγύρι της περιοχής.

Μια γιαγιά με μάσκα χαίρεται την βόλτα στην μοναξιά του χωριού.

Μοιράζεται μαζί μου μια καλησπέρα και παραπονιέται για όλα τα δυσάρεστα και συγχρόνως με κάνει να γελάω με την καρδιά μου γιατί ο τρόπος και η περιγραφή που κάνει για τα προβλήματα της εποχής έχουν κάτι μοναδικό που τα μεταφέρει με την ποντιακή διάλεκτο.

Φτάνω στο καφενείο των αναμνήσεων.

Εκεί μέσα με κάτι θολό και ακαθόριστο έρχεται από το παρελθόν.

Ακούγονται τα ζάρια μια παρέα σε ένα τραπέζι παίζει ένα παιχνίδι.

Ακούγεται η σάλπιγγα του ταχυδρόμου, γράμματα από την Γερμανία την Σουηδία, από Έλληνες μετανάστες να στέλνουν χαιρετισμούς και την Αγάπη τους στους γονείς και στους συγγενείς, στα μικρά παιδιά τους.

Έλληνες που δουλεύουν και "χτίζουν" ξανά μια σακατεμένη Ελλάδα.

Στον κεντρικό δρόμο του χωριού η ψυχή του χωριό το παντοπωλείο συνεχίζει να μοιράζει ακάθεκτο τις υπηρεσίες του στους κατοίκους και να δίνει ζωή με την παρουσία του.

Το σχολείο που σίγουρα δεν φτάνουν μόνο δύο λόγια αλλά ένας συγγραφέας για να γράψει ένα βιβλίο.

Και σίγουρα το βιβλίο αυτό όποιος το ανοίξει θα συμπληρώσει και άλλες σελίδες από αυτές που γίνονται με το χέρι της καρδιάς.

Όπως περιγράφω όλα αυτά στην όμορφη Τέρπυλλο βρίσκομαι στο βουνό.
Η απόλυτη μαγεία στην θέα του χωριού με την γαλανόλευκη επιβλητική και περήφανη για τον χώρο που βρίσκεται.

Και φυσικά ο Αϊ Γιώργης προστατευτικός αγκαλιάζει το χωριό όπως το σούρουπο του φθινοπώρου γέρνει δειλά στην αγκαλιά της νύχτας.

Λίγα λόγια με Αγάπη.

Θα μπορούσα να συνεχίσω, να περιγράψω χιλιάδες όμορφες εικόνες.

Αφήνω όμως μια πρόταση σε όλους εσάς που κάνετε τον κόπο να διαβάσετε αυτές τις σειρές.

Ας κάνουμε τις δοκιμασίες ευκαιρία για κάτι καινούργιο.

Ας βάλουμε τα παιδιά στο αυτοκίνητο και ας επισκεφτούμε τα όμορφα χωριά μας.

Να περπατήσουμε μέσα σε αυτά, να χαρίσουμε μια καλησπέρα στα ηλικιωμένα άτομα που περιμένουν.

Να πιούμε ένα καφέ στο καφενείο.

Να βρούμε το ποτάμι.

Η Τέρπυλλος έχει αυτό που θα μιλήσει στην ψυχή μας.

Ένας προορισμός λύση στην καταχνιά.

Ελπίδα στην ψυχή και στα όνειρα.

Μπορεί να σώπασε ο ταχυδρόμος δεν στέρεψε όμως Αγάπη.

Οι μετανάστες γύρισαν πάλι στον τόπο τους.