H διάψευση

Του Φώτη Μισόπουλου
πάνω σε μια ιδέα του Gyoergy Petri [*]
Δεν γράφει κανείς τα βιβλία που θέλει
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΓΚΟΝΚΟΥΡ [1]

........αυτό είσαι λοιπόν;     Στον καθρέφτη του κόσμου τη νύχτα σαν μεγάλη εικόνα ηχεί η ανάσα       ή τ' αστέρια όταν διασχίζουν το στέρνο σου Εσύ όμως όπως όμορφες βούλες ζώων αρπαχτικών που στολίζουν τη ράχη τους[2] 

Γιατί τα όνειρα δεν τα ήξερε κανένας και παρακάτω υπήρχε μια φράση τόσο ευλύγιστη ή φευγαλέα όσο η θυσία που χωρίς να φοβάται:        Αναπαύεται      Γυρίζει στο αριστερό πλευρό αναστενάζοντας διπλώνοντας το σώμα τρυπάει τη συνυφασμένη σκιά του δάσους Καθεμιά από τις χτεσινές πράξεις φαίνεται να μάς διεκδικεί την επομένη          Σαν το παιδί το οποίο φέραμε στον κόσμο κι από τότε οφείλουμε να το ζούμε               Κοιτάζοντάς το να πεθαίνει προτού ζήσει Μια στιγμή όρθιο στο κατώφλι της πόρτας  

     Συχνά ξυπνάω σαν μετά το θάνατό μου Συνήθως έρχεται το πρωί[3] Ο εθισμός να ζω κάποια πολύ κανονική ζωή εμποδίζει ακόμη και να ευχηθώ κάτι: το χρονικό της ιδιωτικής ηθικής μου             ή ο Προμηθέας                ενώ αισθάνεται ότι οι αλυσίδες οι σφήνες οι ζουρλομανδύες τα τείχη οι άλλοι ενδοιασμοί δημιουργούν αγκύλωση             αλλάζει στάση ανασηκώνεται απ' την αριστερή πλευρά τεντώνει το δεξί χέρι: μια μέρα του φθινοπώρου μεταξύ τέσσερις και πέντε κατηφορίζει στο βουλεβάρτο απ' την πλατεία Μαντλέν στην Όπερα[4]          Όταν βγήκαμε η βροχή είχε σταματήσει ο αέρας πετούσε τα σκουπίδια στα πεζοδρόμια κι έκανε τους περαστικούς να κρατούν τα καπέλα τους        Ο ΤΖΑΙΗΜΣ ΤΖΌΥΣ: [κοιτάζει στα μάτια χωρίς να βλέπει συνεχίζει να διαβάζει να φιλά να χαμογελά Αδύνατο ιώδες πρόσωπο         Στο ελεύθερο αριστερό χέρι κρατάει το λεπτό φιλντισένιο μπαστούνι του Ένα pocket dog προβάλλει απ' την τσέπη τού γιλέκου, αγορασμένο πρόσφατα]             Η παχιά αράχνη της ομίχλης, - Γράφω, μου λέει- ο,τι γράφουμε αποτελεί το γράμμα αγάπης σ' αυτό που θέλουν ν' ακούσουν οι άλλοι          Προσεχτικά ελευθερώνεις τα χέρια σου γλιστράς έξω ήσυχα             Ο χρόνος της ορμής και της βιασύνης Εκείνη τη στιγμή είναι όλα ανεπανόρθωτα[5]

       Ανάβουν διάφορες λάμπες σε στραβά αμπαζούρ       χτυπά το τηλέφωνο- ήχος πνιγμένος-               Η συσκευή βυθισμένη σε ζαρωμένες κουβέρτες

ΜΑΙΡΗ: ......φαίνεται πως το ξανασύνδεσαν Εμπρός [Σιωπή] Εμπρός

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ: .......ποιος είναι;               ΜΑΙΡΗ: .......εδώ οικία κυρίου Τ.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ: ......οικία κυρίου Τ; [γέλιο. Μετά αφ ' υψηλού] Με ποιον ομιλώ; [παύση][6] [αλλαγή σκηνικών]

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: ........Κύριοι, που έχετε την καλοσύνη να με ακούτε, η τελευταία φορά την οποία σάς είδα, ήταν στη διάλεξη περί του Αετού μου          Μεσ' απ' τη χλόη οι δρόμοι σέρνονται μίλια       Τόποι χωρίς φως απειλητικοί, ξεπεσμένα ψόφια βασίλεια     Μεγαλώνουν παιδιά με μάτια άφωνα[7]

Ο ΧΟΡΟΣ: .........σκότωσε τον Αετό του!!![8] Τη θέση του παίρνουν οι Γλάροι στις στέγες απ' τις αποβάθρες          Κοιμούνται στον ήλιο με την παλίρροια στο απόγειο-/           Το κουδούνι χτυπάει και φτάνεις- μπορούσα να κάνω αλλοιώς;- Αναβάλλω την τελική ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα, και;         Είμαι Όποιος είμαι-         Πρέπει προ πάντων να είμαι κάποιος, δεν πρέπει;             Μ' εμπιστοσύνη στο ένστικτο προσφέρω καφέ

Ρωτάω τι γίνεται;             αν και κατανοώ το αναπάντητο της ερώτησης[9]           Φωνή εποχής σκοτεινής εχθρικής αποτέλεσμα κούρασης της γης μακρινή πένθιμη οδυνηρή από γέρικα βουνά το μέρος όπου η ιστορία τελειώνει το νησί του Αγγέλου είναι τώρα ορατό απ' τις σειρήνες της καταχνιάςστρυμωγμένο στην ομίχλη οι γαμημένοι του κόσμου στη γέφυρα κρατώντας ποτήρια σαμπάνιας               σαν από άδειο φιλμ του Fellini [10]              Η Μαίρη είχε μια κόρη παντρεμένη στο San Diego κι εγώ τρεις γιους ο ένας οδοντίατρος μεθούσε κι έπαιζε       ζάρια, ο άλλος εκτίει δεκάχρονη ποινή για ένοπλη ληστεία[11] ο τρίτος έφυγε ένας Θεός ξέρει τηλεφώνησε πριν δώδεκα Χριστούγεννα- ποτέ δεν έπινε δεύτερο πράμα αυτός ο άνθρωπος

       Ίσως να τραγουδούσε ξαφνικά μετέωρα τραγούδια μες στο χρόνο ακίνητη χιλιετηρίδες σαν ευτυχισμένο χέρι       Εκεί κάτω έζησα θελκτικά και μυστήρια αν και αυτά οπωσδήποτε διαταράσσουν την ρεμβώδη μου διερεύνηση- η αγάπη διαδραματίζεται στο δωμάτιο με τα μεγάλα και πολλά παράθυρα που όλα κοιτούσαν το ποτάμι          Έζησε την παράταση του παρελθόντος φοβόταν την ηδονή σαν κάτι πολύ δυνατό που ίσως τη σκότωνε Το υπόλοιπο λογίζεται πολύ συγκινητικό αλλά παραείναι σοβαρό να το παραθέσω τώρα         Τότε η Ανζέλ έσκυψε το κεφάλι και υπομειδιώντας είπε από ευγένεια: ''Απόψε θα μείνω- αν το επιθυμείτε''          Ο χαλκός πλάι στην κάνουλα της μπίρας κοιτάζει το άπειρο λοξά            Τάχα αυτή είναι η καλή μεριά του προσώπου της Αυτές ξέρουν τα πάντα         Χτύπημα στην πόρτα Τελευταία κίνηση            Η Ανζέλ γνωρίζει πότε κάποιος την κοιτάζει                ή χτυπάει την πόρτα Σταμάτησε στα σκαλοπάτια δεν άκουγα βήματα Τυλίγω τσιγάρο επιδέξια με δυο μόνο κινήσεις ανάβω σπίρτο με τον αντίχειρα Προχώρησε στο σταχτί φως μπορούσα ν' ακούσω πώς περπατούσε στην οσμή της βροχής και την άκρη τής ησυχίας Τώρα ακίνητη το φόρεμά της νωπό                  ''Eίμαι άρρωστη πρέπει να μου ορκιστείς''          ''Άρρωστη πώς άρρωστη''        ''Είμαι άρρωστη εντάξει;'' ''Δεν μπορώ να ρωτήσω;'' Δεν μπορώ να το ζητήσω από κανέναν ορκίσου ότι θα μ' ακούσεις''          Μία τόσο ο ποταμός έφεγγε με απροσδόκητο φεγγοβόλημα που γλιστρούσε πάνω από το μεσημέρι            Ο Κ. πυροβόλησε ολωνών τις φωνές από το πάτωμα του δωματίου της[12] Πυροβόλησε τη φωνή του μέσα από το.               ''Υπαγορεύετε πάρα πολύ γρήγορα'', είπε η Ανζέλ. ''Δεν μπορώ να σάς παρακολουθήσω''.           

Έπειτα χώνοντας τα κεφάλια ο ένας στην αγκαλιά του άλλου κοιτώντας το ταβάνι ευτυχισμένοι κι εξαντλημένοι όπως είμαστε'':               

''Ύστερα απ' ''αυτό''.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[*] [Gyorgy Petri: Ούγγρος- poet of political disagreement Γεννήθηκε το 1943 στη Βουδαπέστη και πέθανε εκεί τον Ιούλιο του 2000 από καρκίνο του λάρυγγα. Ασχολήθηκε με την ποίηση και τη μετάφραση. Σπούδασε φιλοσοφία και είχε μια πολυκύμαντη ζωή, ενώ για ένα διάστημα δούλεψε συντάκτης εφημερίδας στη Βουδαπέστη].

https://contextus.hu/petri-gyorgy-versei-versek-erdekessegek/?fbclid=IwAR3hdeWSaH-8L_CJHPa7spSffTAP0oSrCC__7u6y2KK7F_1RqNHbU_uqWFs

[1] βλ. Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010

[2] Ernst Wilhelm Lotz [πέντε Γερμανοί εξπρεσσιονιστές ποιητές/απόδοση: Γιώργος Κεντρωτής, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ. 10-11/1984

[3] Gyorgy Petri, Τρία ποιήματα, μτφρ. Ρούλα Κακλαμανάκη, η λέξη τ.8/1981

[4] Αντρέ Ζιντ ο.π.

[5] Gyorgy Petri ο.π.

[6] Truman Kapote, Μιας μέρας δουλειά, εισαγ.-μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου, η λέξη τ.38/1984 

[7] Hugo fon Hofmannstahl, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ο.π.

[8] Αντρέ Ζιντ

[9] Gyorgy Petri ο.π.

[10] Lawrence Ferlinghetti, Μεγάλο Αμερικάνικο Ποίημα Του Λιμανιού, απόδοση: Κώστας Μωρογιάννης, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.33/1983

[11] Truman Kapote ο.π.

[12] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η βουή και η μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2010

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/15/The_Karamazovs%2C_2013.8.jpg/1024px-The_Karamazovs%2C_2013.8.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-

lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU