"Με κατέστρεψες..."

Του Νικηφόρου Χριστοφορίδη

Με κατέστρεψες μ***** του είπε και έφυγε τρέχοντας. Ο Γιώργος σάστισε, δεν περίμενε να ακούσει αυτό μετά από την δύσκολη μέρα που πέρασε. Το πρωί διαπληκτίστηκε με το αφεντικό της εταιρείας που εργαζόταν. Η μέρα του όμως είχε γίνει ακόμη χειρότερη όταν έμαθε ότι ο αγαπημένος του πατέρας είχε πλέον πολύ λίγη ζωή μπροστά του. 

Όλο αυτό τον καιρό έτρεχε μαζί του σε γιατρούς και προσπαθούσε να τον βοηθήσει όσο περισσότερο γινόταν. Τα νέα από τον τελευταίο γιατρό τον συγκλόνισαν. Μαζί με αυτά τα άσχημα νέα ήρθε και ο διαπληκτισμός πρώτα με τον προϊστάμενο και έπειτα με το αφεντικό του. Ήθελε να τα παρατήσει όλα, ήθελε απλά να γυρίσει στο σπίτι του κι ως δια μαγείας να περάσουν όλα. 

Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για αυτόν. Γυρνώντας στο σπίτι η Μαρία, η πολυαγαπημένη γυναίκα του, ήταν μέσα στα νεύρα. Και η δική της μέρα δεν ήταν εύκολη, για μία γυναίκα η οποία ακροβατεί ανάμεσα στην καριέρα και στην οικογένεια.. κάθε εμπόδιο φαντάζει ως βουνό. 

Οι υποχρεώσεις της την έπνιγαν είτε αφορούσαν τη δουλειά της είτε την οικογένεια της. Τα παιδιά τους, δύο αξιολάτρευτα παιδάκια ένα αγόρι ο Νίκος και ένα κορίτσι η Ελπίδα, έπαιζαν ανέμελα μέσα στον παιδικό δωμάτιο όταν ο πατέρας τους γύρισε από την εργασία του. 

Η Μαρία είχε φτάσει στα πρόθυρα του νευρικού κλονισμού, από τη μία τα δύο παιδάκια απαιτούσαν από την μητέρα τους φροντίδα και από την άλλη οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις την έπνιγαν - ένιωθε πως είναι μόνη της, πώς δεν είχε καμία βοήθεια από τον Γιώργο.

Πόσες φορές προσπάθησε, παραμερίζοντας τα δικά της προβλήματα, να του συμπαρασταθεί. Όμως αυτός όσο και να προσπαθούσε να ηρεμήσει δεν τα κατάφερνε. Οι τσακωμοί τους ήταν ομηρικοί. Έφτασαν σε σημείο να νιώθουν άνετα μόνο όταν δεν βρίσκονταν στον ίδιο χώρο και τα παιδιά τους, παρόλο που ήταν μικρά, είχαν αντιληφθεί τα πάντα. 

Τον τελευταίο καιρό η Μαρία δεν ένιωθε καλά, πέρα από τα ψυχολογικά προβλήματα που της είχαν δημιουργηθεί από την τρομερή πίεση που ένιωθε, άρχισε να έχει και προβλήματα υγείας. Στην αρχή δεν τα έδωσε σημασία, αλλά μετά άρχισαν να την πιέζουν και αυτά. 

Θεωρούσε υπεύθυνο για όλα τα δεινά της τον Γιώργο, παρόλο που μέσα της δεν ήθελε να το πιστέψει. Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος με τον οποίο είχε ερωτευτεί, ο άνθρωπος που την έκανε πάντοτε να νιώθει νιώθει ασφάλεια και απέραντη αγάπη, να γίνει τώρα ένα άκαρδο και απωθητικό τέρας; 

Εκείνη τη νύχτα τον περίμενε, ο Γιώργος γύρισε ξανά γεμάτος νεύρα μετά από την πολύ δύσκολη μέρα που πέρασε. Η Μαρία του ζήτησε να φτιάξει την τηλεόραση ψάχνοντας πρόσχημα για να του μιλήσει, ο Γιώργος όμως έπιασε αμέσως δουλειά χωρίς να βγάλει άχνα. 

Πριν καν τελειώσει η η Μαρία αποφάσισε να του μιλήσει για το τι αισθάνεται. Όλα της τα αισθήματα και τα παράπονα αποτυπώθηκαν σε αυτές τις 3 λέξεις. Ο Γιώργος δεν απάντησε. Σάστισε αλλά ξεκίνησε να σκέφτεται. Σκέφτηκε στις όμορφες και ανέμελες μέρες που πέρασε δίπλα στη Μαρία, τις βόλτες τους, το φλερτ τους, τις αστείες στιγμές στο Βερολίνο.

Μετά σκέφτηκε την γέννηση των δύο υπέροχων παιδιών του καθώς και το γαμήλιο πάρτι τους. Αμέσως συνειδητοποίησε ότι και ανάποδα να γυρίσει ο κόσμος, έχει δίπλα του αυτή την υπέροχη γυναίκα. Παραμέρισε τις φοβίες και τα νεύρα του και αφού έπλυνε το πρόσωπο του για να συνέλθει μπήκε προσεκτικά στο υπνοδωμάτιο. Η Μαρία ήταν γυρισμένη από την άλλη πλευρά και έκλαιγε. 

Εκείνη τη νύχτα δεν είχε ανοίξει το κινητό της, απλά έκλαιγε για να εκτονώσει τα αισθήματά της. Ο Γιώργος ξάπλωσε προσεκτικά δίπλα της την αγκάλιασε και της ψιθύρισε στο αυτί – «είσαι ότι καλύτερο έχω στη ζωή μου, συγνώμη για όλα αυτά που γίνονται αλλά να ξέρεις ότι σε αγαπώ και θα είμαι για πάντα δίπλα σου». 

Η Μαρία τον αγκάλιασε και αυτή και του ψιθύρισε «καταλαβαίνω το τι περνάς κι εσύ και να ξέρεις πως και εγώ σε αγαπάω και σε στηρίζω…και εγώ θα είμαι για πάντα δίπλα σου». Φιλήθηκαν με πάθος και αφού έκαναν έρωτα, κοιμήθηκαν αγκαλιασμένοι, όπως την πρώτη ημέρα του γάμου τους. 

Ήταν μία νύχτα ιδανική, μία νύχτα που η συγχώρεση και η αγάπη βρήκαν το δρόμο τους σε αυτές τις δύο πονεμένες ψυχές.