H νοσταλγία του φουαγιέ

Tου Φώτη Μισόπουλου
Mονόπρακτο σε δυο εικόνες, - για κάθε συντέλεια
Οι νύχτες μου τελειώσανε το πρωί
Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι [1]

ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ

ΣΚΗΝΙΚΟ; [...όποιος μάθει να παίζει από νέος δεν μπορεί να λησμονήσει - προσεύχομαι για σένα Μαίρη θέλω να ζήσεις αιώνια Τα χείλη της Μαίρης κινούνται ψιθυριστά - μετά έρχεται η άδεια ώρα όπου κερδίζεις τη σιωπή τη στέρηση το μάκρος του χρόνου καθώς αρχίζει το πανάρχαιο δράμα Μια διακλάδωση από κραυγές κυκλοφορούσε στο πλήθος μυρωδιά από καμένο μετάξι κυλάει σε κύματα πάνω στο λιθόστρωτο] ΝΑΣΤΕΝΚΑ [2] : ....τελευταία μέρα υποδύομαι το ρόλο του νέγρου εδώ μέσα - σάς προειδοποιώ Παλίρροια στο απόγειο : Οι νεκροί δέχονται άφοβα τις μεταμορφώσεις [χαμογελάει]

ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : .......πέρασε σαν σε όνειρο και τώρα μήτε ο ίδιος δεν θυμάμαι -/ Στο δωμάτιο Σκοτεινιάζει-/ ΝΑΣΤΕΝΚΑ : .......δε μου δόθηκε η ευκαιρία ν' ανέβω στη σκηνή ή να γοητεύσω τον Καίσαρα τα στήθη μου κρέμονται σωριασμένα μοιάζουν με το θάνατο ή τα γυμνά πόδια μες στη νύχτα το πώς μια έφηβη Ετρούσκα μπορεί να βυθίσει στη θλίψη το τοπίο [3] Μετά αναστενάζει κάθεται στην άκρη του κρεβατιού - έτσι εξηγείται η ζωή του ανθρώπου δεν είναι παρά ίσκιος που ανιχνεύει αναλογίες μιας θεολογίας κατά περίπτωση Ολόκληρη η ύπαρξη αποτελεί λάθος

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : ......ή μάλλον κάτι χειρότερο : δεδομένου ότι, σύμφωνα με τη λογική του ιστορήματος η ερωμένη και το χωριό αποτελούν το μοναδικό σύμπαν : μέσα στους τοίχους συγκεχυμένο διάσπαρτο όπως ο νεαρός που ερωτεύτηκε το δέντρο χορεύοντας μαζί του μιλόνγκα [4]

- ήταν οψιδιανός με τη ζωντάνια του - εξαιρετικό υλικό - όπου προβάλλονται οι μυστικοί φόβοι οι πόθοι που δεν παραδεχτήκαμε - η εγκατάλειψη
ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : ....μέχρι η αυγή να μάς διώξει από τους δρόμους είναι κι αυτό καθησυχαστικό πόλεις νωχελικών που συνεχώς αμφιβάλλουν

ξαναβρήκαμε γεμάτοι έκπληξη τα μαγαζιά τα θέατρα τη χυδαιότητα που λατρέψαμε τις ταβέρνες τις απογευματινές εφημερίδες που γι' αυτές τα Πάθη σήμαιναν μια είδηση [5] κι ο Παυλώφ συνέχιζε να ουρλιάζει εκκωφαντικά στο κατόπι μου στην ακίνητη νύχτα Γύριζα σπίτι [παύση- φως]

ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : .....ανάβω διάφορες λάμπες με στραβά αμπαζούρ παλεύω να φέρω σε λογαριασμό την ακαταστασία μοιάζει μέσα να το 'χει κατακλέψει κάποιος διαρρήκτης κάποιος που άφησε συρτάρια ανοιχτά και άλλα κλειστά φωτογραφίες χωρίς κορνίζα μαγκωμένες στο θαμπό καθρέφτη, - γκρίζα μέρα - εξαφάνιζε την αίσθηση της μορφής και του χρώματος χωρίς συμφιλίωση ως την αιωνιότητα δίχως συνθηκολόγηση : Σύντροφοι, ακινητοποιημένοι στη φυγή μας - χείμαρρος από πάγο, - το πένθιμο άγαλμα που ρίχνει τη σκιά του μέχρι την άκρη της πόλης

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : .....και δεν υπάρχει άλλη ζωή - βρίσκεσαι στην ανάγκη να τη χτίσεις απ' τις ίδιες στάχτες τα σκόρπια ψίχουλα κάθε βράδυ με υπαινιγμούς για το απαγορευμένο ανυποψίαστος ανάμεσα σε αθώρητες Ερινύες, - άγγελοι παραγκωνισμένοι - τίποτε δεν άλλαξε από τότε που άφησα τη συνοικία ανάμεσα στους όχλους με τη βαλίτσα μου άδεια Άδειος σ' αυτή τη νύχτα της αγυρτείας - Κερί στην απεραντοσύνη του δωματίου γράφοντας την ιστορία του Κόσμου : Άλλος Τόπος με χάρη και απλότητα όπου η γέννηση και ο θάνατος μοιάζουν ν' αξίζουν τον κόπο [μεγάλη παύση]

ΝΑΣΤΕΝΚΑ : .....η νοσταλγία είναι η παράφραση κάθε γνωμικού : μένει αυτό που ήταν - ζωντανή έκπληκτη μπροστά σε ο,τι δεν έγινε Επιτέλους βιαστική απ' το χρόνο αφήνει το τελευταίο και ανώφελο τεκμήριό της σαν θεολογική παραβολή - αδύνατο να εγκαταλείψουμε ή να εννοήσουμε τον τρόπο της ύπαρξης - σ' αυτό το κέρδος της κατανόησης προστίθεται ένα κέρδος ηθικής τάξης Θα επιβεβαιώνει την εγρήγορση απέναντι σε ο,τι κοστίζει [παύση]

ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : .....ανεβαίνω τον παράδρομο σέρνοντας τα πόδια καλοδιάθετος τα γυαλιά μου γυαλίζουν σαν μικρές λίμνες από κάτω πεσμένα φύλλα που τρέχουν αδέσποτα [μικρή παύση] Και σήμερα ακόμα χλευάζω - Κατασκευάζω μικροαντικείμενα είτε ζωγραφίζω παράξενα χωρίς να έχουν επιλογές οι άλλοι 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΗΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ Ή Ο ΧΟΡΟΣ : [.....κοιτάζοντας τον να πεθαίνει προτού ζήσει Μια στιγμή όρθια στο κατώφλι της πόρτας Πάνω στο δίσκο του ρολογιού ήταν ένας κόκκινος λεκές Μόλις τον είδα το μεγάλο δάχτυλο άρχισε να με καίει Πήγα στο δωμάτιο πήρα ιώδιο και άλειψα το κάψιμο Έβγαλα προσεκτικά τα θρύψαλα του γυαλιού - κολλημένα - όσα είχαν απομείνει - σήμερα καταλαβαίνω τον καθένα από τα βιβλία που έχει ξεχάσει να επιστρέψει - θα πρέπει επίσης να ξεχνώ ότι τα πρόσωπα παριστάνονται από ηθοποιούς]
ΝΑΣΤΕΝΚΑ : .....το βιβλίο σας είναι γραμμένο όπως μιλάτε κι εγώ είμαι μόνη στη σκιά παραμονεύοντας τη νεότητά μου.....

ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : .....αυτό που μου φαίνεται σημαντικό είναι η χρονολογία του χωρισμού μας - αν και δεν υπήρξε ποτέ χωρισμός - μου χρησιμεύει για χρονικό ορόσημο - αυτή η χάρη που ξεπέφτει σε ρόμπα ξεβαμμένη ή καρέκλα κουζίνας στον ήλιο χρόνος με φαντάσματα που σβήνουν κι έτσι αναπαύεσαι εκεί μέσα - στις πράξεις σου - διασχίζοντας τον καπνό και την άσφαλτο - Αμείωτα : Έντομο που ισορροπεί στην κόχη της πέτρας

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : ........μετατοπιζόμουν ακίνητος τα σπλάχνα μου τρεμουλιάζουν ανώφελες προσδοκίες - υποθήκες - βελάζοντας : Για μια στιγμή ακίνητη στην πόρτα Βελάζοντας Το κορμί της στο χρώμα του ξερού καπνόφυλλου με τρεις γλάρους μετέωρους όπως παιχνίδια ακουμπισμένα σε αόρατα καλώδια - στην πρύμνη Κι ο ποιητής ; ΝΑΣΤΕΝΚΑ : .....απ' τη βεράντα παρατηρεί κρατά σημειώσεις αντιπαρέρχεται τη σαγήνη της θάλασσας

ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ : ........αυτοχαρακτηρίζεται ανούσιος και δειλός παραμιλά μες στην αυτο-υπέρβασή του Βγήκε να κάνει εμφάνιση στο ποτάμι [παύση] Στο σταυροδρόμι όπου όλοι οι δρόμοι συναντώνται όπως οι γραμμές του γυαλιού στο σημείο που πέφτει η πέτρα - πριν βαθύνουν τα χρώματα και γίνουν κρυφά [χτυπά κάποιο τηλέφωνο ήχος πνιγμένος η συσκευή είναι στα χέρια των θεατών]
ΝΑΣΤΕΝΚΑ : ....φαίνεται το σύνδεσαν πάλι. ΦΩΝΕΣ : .....Εμπρός. Εμπρός. [Σιωπή]. Εμπρός; [Σκοτάδι]

ΑΥΛΑΙΑ 

Tα πρόσωπα

ΝΑΣΤΕΝΚΑ
ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ
ΦΩΝΕΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι, Λευκές Νύχτες, μτφρ. Αναστασία Τρουλάκη, Εμπειρία εκδοτική 2016
[2] Νάστενκα, ο.π.
[3] Dino Campana Φλωρεντία, απόδοση Πέτρος Λεκαπηνός, περ. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, τ.33, 1983
[4] τανγκό της Αργεντινής
[5] Marguerite Yourcenar, Mαρία η Μαγδαληνή ή Η λύτρωση, μτφρ. Μαρία Φωστιέρη, περ. ''η λέξη'', τ. 25, 1983

https://api.culture.pl/sites/default/files/images/culture.pl/tadeusz_kantor_east_news_121.jpg

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/dd/Teatersport_-4.jpg

https://cdn.zmescience.com/wp-content/uploads/2018/12/Ligue_d27improvisation_montrC3A9alaise_28LIM29_20110306.jpg