Η παρεξήγηση

Του Φώτη Μισόπουλου

ΤΣΙΓΚΟΡΙΝ : ....Ω, τι ευτυχία, να σκέφτεται κανείς πως γρήγορα θα ξανα-ιδωθούμε !
ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΒ [1]

1.
......τα ρολόγια χτυπούν παράταιρα τελευταίος διάδρομος βλέμμα καθαρό έριξε τα μάτια στα γυμνά κλαδιά και τον αέρα - φαινόταν το περιβόλι έστριβε το μονοπάτι κοίταζαν περνώντας δίχως να κόψουν βήμα το εξαιρετικό ημίφως του δωματίου δίπλα στη φωτιά - έγραψε το όνομα τής πόλης όπου θα πήγαινε Αυτό ήταν όλο - έτσι έχουν τα πράγματα λαχταρώντας τόσα και τόσα περιέφερα την πείνα μου στα πέρατα του κόσμου δεν είπα τίποτε κείνη τη μέρα με το καινούριο αίσθημα που ήταν ακαθόριστο όπως το βάρος της θάλασσας που συγκινούσε Έκανα το ελάχιστο Εδώ στεκόμουν Περίμενα - αυτές υπήρξαν οι ωραίες αποχαιρετιστήριες κουβέντες - Τσέπωσες τα ρέστα ; - Δεν έχω τσέπες - είπα - πνιγόμουν έκανα την κίνηση ν' ανοίξω τα παράθυρα - πράγματα που ισοδυναμούν με απάτες και κλεψιές - Είναι κανείς εδώ ; δεν είχε χώρο η σιωπή να χωρέσει βελάζοντας ο,τι εμπόδιζε Μισοσκόταδο Καθόλου ψευδαίσθηση παραστέκομαι ένα πλάσμα αδύναμο αγαπημένο η αποδοχή παραχώρησε το δικαίωμα παραδοχής των όρων πυροβόλησαν τη φωνή μου μπροστά απ' τον τοίχο -Υπαγορεύετε γρήγορα : - Ο Σίσυφος έσπρωχνε το βράχο αδύνατο ν' ακολουθήσω - ξέρετε : - καλύτερα οι ανώφελες αποφάσεις τα αναίτια μυστήρια Ο ποταμός έλαμπε πέρα απ' τη στροφή - Πρέπει να ορκιστείς - υπάρχουν πολλές ωραίες λέξεις που αναδύονται αβίαστα Εκείνο το βράδυ ήταν ανύπαρκτο από μόνο του μια άλλη χώρα ολότελα ξένη ούτε δική σου ούτε δική μας - ο γλάρος στα χέρια του Προμηθέα σεβόμενοι την ιδιοσυγκρασία του ή εκείνη του Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς [2] ενστικτώδης και μόνιμη αντίστασή σε κάθε ρίσκο - οποιαδήποτε δοτικότητα - κάτω απ' το παράθυρο μπορούσαμε ν' ακούμε τ' αυτοκίνητα η πάχνη ανέβαινε σε διαγώνιες γραμμές εγώ ψαχούλευα στο χώμα δηλαδή ύστερα από πολλά και δύσκολα χρόνια πολέμου αναρωτιόμουν καθισμένος μπροστά σ' ένα ποτήρι μπίρα και όχι όχι παρακαλώ δεν θάθελα να με αντιληφθείτε εσφαλμένα ΤΡΕΠΛΕΒ : ....η προσωπικότητά μου παίρνει τη μια ή την άλλη κατεύθυνση είναι γελοίο -/ θα μιλήσω για την δημόσια ηθική κάτω απ' τ' αγιόκλημα - Διδακτισμός - πού να βαδίζουν άραγε ; παρόμοια τύχη είχαν κι άλλες ευτυχέστερες ερμηνείες το αμήχανο αγκάλιασμα του Σίσυφου αποφάσισε να ταξιδέψει ως την Κόλαση χάρη στη Θεία Κωμωδία [ακούγονται γέλια] όταν σηκώθηκα είδα να βγαίνει από τα δέντρα το σούρουπο πλησίαζε με βαθιά υποχρέωση όπως το φως όταν καίει στην κάμαρα και είμαι σίγουρος οδηγεί απ' την πλατεία Μαντλέν στην Όπερα - ο Προμηθέας υιοθέτησε για πάντα - σχεδόν ισόβια - το γλάρο του Τρέπλεβ ΕΙΡΗΝΑ ΝΙΚΟΛΑΓΕΒΝΑ [3] : .....Πού είναι ο Κονσταντίν ; Πέστε του πως φεύγω -/στο σημείο υπήρχαν βαριές κουρτίνες το βήμα της παραμέρισε τις μαύρες ουλές από σταχτί γρασίδι - έσκυβα - μια όμορφη ασάφεια γύρω απ' το πρόσωπό της που βρεχόταν δεν είχα ανάγκη ν' ανασαίνω λαχανιαστά πια - η ζωή στο μεσοδιάστημα - απαρατήρητη υπόγεια κάθε προσμονή αναστέλλεται αν έμενα ακίνητος έτσι με το πρόσωπο βουλιαγμένο στη λάσπη ήταν για να σκέφτομαι [Ο Προμηθέας Η Νίνα Ζαρέτσνυ[4] γέρνει στο στήθος του Παρατεταμένο φιλί] ΝΙΝΑ : ....συνόδευσέ με στο σπίτι είναι αργά [τα ρούχα της θρόιζαν Ένα Γιγάντιο Θρόισμα] - έχω κάποιο φίλο δεν θα το πιστέψετε είναι εκατομμυριούχος Είναι επίσης ευφυής Επ' αυτού ιδού το ιστορικό ανέκδοτο της ημέρας : δηλώνω απερίφραστα την ύστατη φιλοδοξία σου να μοιάσεις στον Κόσμο -/ [την πλησίασε αγγίζοντας τον ώμο - ο σκοτεινός διάδρομος τα μισοφωτισμένα σκαλοπάτια ανεβαίνουν περίπου στα τυφλά] ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ[5] : .....φοβάμαι τη μοναξιά κάτι σαν τη Δευτέρα Παρουσία - ορίστε τα σπίρτα σας και λίγο φωτιστικό οινόπνευμα θα το χρειαστείτε-/ Γύρισα πίσω στην είσοδο το αντιφέγγισμα της πόλης η πλατεία καρφιτσωμένη στον ουρανό - το χαμόγελο του μεγάλου που μετέχει σε παιδικό παιχνίδι ο Προμηθέας αγωνιούσε πήρε το καπέλο και το σακάκι σαν ποθητά ευεργετήματα και βγήκε στον κήπο αναμένοντας την Αποκάλυψη.

2.......τα δέντρα είχαν σκοτάδι δίχως προσχεδιασμό ή προμελέτη υπέμειναν και άντεξαν - προτού εξηγήσω στους άλλους στόχευα από κείνους να πλησιάσουν το μερτικό ή την απουσία που έχω πέρασε τ' απλωμένα δάχτυλα μέσα απ' τα μαλλιά της δεν είπε λέξη έβρισκα με πολλή προσπάθεια το δρόμο στο μισοσκαμένο καλντερίμι οπουδήποτε το έδαφος υποχωρεί κρατάω τις μέρες για τις οποίες δεν πρόβλεψα τίποτε η ίδια καθόταν με το πρόσωπο γυρισμένο και δάγκωνε το χείλι της έπαψε να αποτελεί ερωτηματικό ήταν μια δήλωση βουβή τελειωτική ο άνεμος που οι πάντες και τα πάντα υποτάσσονταν κόπασε μετά από όσες τελικά μέρες είχαν πει - είχε κλείσει ο κύκλος του - τόσο καιρό εμείς όλο είχαμε την ελπίδα πως τα πάντα θα φτιάξουν οι πόλεις δεν τελειώνουν άλλωστε - μετά από αυτές είναι η μοναδικότητα - ο,τι δεν ξεκίνησε -Είναι ο μόνος γλάρος που υπάρχει εδώ - έκανε ο Προμηθέας - από κείνη τη μέρα κατάλαβα πως ήμουν θεόγυμνος η απεραντοσύνη έθετε ένα τέλος στα σπίτια στους ανθρώπους στα θολά φώτα στη μεγαλοπρέπεια που αφήνει το σκοτάδι περνώντας το σύνορο - βαδίζοντας στις μύτες των ποδιών το μόνο που μπόρεσε να δει ήταν το δυνατό άσπρο του τοίχου ΤΡΕΠΛΕΒ : .....σκότωσε το γλάρο του - ας κάνουμε ότι δεν αντικρίσαμε τίποτε -/ Ο άντρας άνοιξε με προσοχή την πόρτα ο Προμηθέας ήταν ευτυχής γιατί ένοιωθε πως η ζωή του ήταν ωφέλιμη στους άλλους η Νίνα μιλούσε πνιχτά : Περίμενέ με στο ρέμα θα 'ρθω σύντομα περίμενέ με να περιμένεις θα κόψω από το δάσος [παύση] Ο στύλος το δέντρο κάθε παράθυρο η πόρτα στη θέση που τους είχε οριστεί Μπορούσαν να περάσουν στην αποβάθρα εγώ θα είμαι εξόριστος ξεχασμένος ως τότε πόσο συνηθισμένη θα είναι εκείνη η νύχτα - τέτοιες νυχτερινές πεταλούδες υπήρχαν πραγματικά στην αυλή Χωρίς υποψία κάποια μέρα θα φύγουμε είπε ο γλάρος ένα μικρό ταξίδι αναψυχής μέσα στη διαφάνεια της απριλιάτικης ομίχλης - γονατισμένος του πείραζα τα φτερά όπως κι εκείνος - ο γλάρος σήκωσε ψηλά τον Προμηθέα θα γινόταν η απλή τυχαία συνάντηση στο τρένο δε φαινόταν πια τόσο νέος σημάδευε κάθε λεπτομέρεια του Λαβύρινθου - ακατανόητη μοίρα πότε πέλαγος πότε φάρος. Στοπ. Χρειάστηκε να τους αναζητήσω ο Προμηθέας ξέσπασε σε λυγμούς ο γλάρος χτυπάει τις φτερούγες του με φρίκη ΤΡΕΠΛΕΒ : ....μέχρι σήμερα απέφευγα να διηγηθώ την ιστορία μου - / απέναντι στην ίσια γραμμή του βουνού τα νερά ξεχείλιζαν απ' τον χείμαρρο ανάβλυζαν απ' τις άκρες των μακρινών κλαδιών - η θέση του φεγγαριού δικαιολογούσε τα πάντα η ομορφιά δεν έχει ιστορία ΝΙΝΑ :....τα λέω γιατί είστε συγγραφέας μπορεί να σάς χρειαστούν -/ Από πού έρχομαι επανέλαβε με αμηχανία μια φωνή - ψιθύριζε πόσο αυτά ήταν συνηθισμένα και ανώριμα Oι βόλτες του Προμηθέα ανάμεσα στους άδειους ίσκιους - άφωνος σε κάθε μεγάλη υπομονή - η καλύτερη εποχή μετά το πρώτο ή το δεύτερο φεγγάρι του χρόνου καθόταν στην ίδια θέση σε στάση κάπως αλλαγμένη μια κουβέντα προφητική που έδειχνε την απώλεια προγενέστερων ηδονών - Tο θέαμα με χτύπησε κατάκαρδα - τον έβαλα μέσα εκεί - μου λέει αξιολύπητα ο Προμηθέας - Μα δεν τον σκότωσα εγώ ήταν ήδη νεκρός από ώρα : Έλεος φανερωθείτε ή τουλάχιστο αφήστε να μάθουμε ποιος το έκανε -/ 

Η αλήθεια βρισκόταν τόσο κοντά ο ίδιος δεν ήταν από αυτούς που παίρνουν την πρωτοβουλία να ξεκινήσουν αναζητώντας τα ίχνη μιας παλιάς τέχνης ΤΡΕΠΛΕΒ : [σ' ένα τόνο χαμηλότερο] - .....πάρτε από δω με τρόπο την Ειρήνα Νικολάγιεβνα η αλήθεια είναι πως ο γλάρος αυτοκτόνησε [6]

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]Αντόν Τσέχωβ, [ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ] Ο Γλάρος, μτφρ. Λυκούργος Καλλέργης, Γκόνης 1960

[2] Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς Τρέπλεβ, κεντρικός ήρωας στον Γλάρο του Τσέχωβ

[3] Ειρήνα Νικολάγιεβνα Τρέπλεβ [μαντάμ Αρκαντίν], μητέρα του Τρέπλεβ

[4] ο απελπισμένος έρωτας του Τρέπλεβ

[5] δάσκαλος, πρόσωπο στον Γλάρο

[6] πρφρ. στο φινάλε του Γλάρου

foto

1. Raoul_Pablo// Pinterest

2. MiYaVi // last.fm// Pinterest

3. Nicolas Bruno // sleep paralysis // Pinterest

* Δείτε τον Τιπούκειτο της Γνώμης

* ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΝΩΜΗΣ

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Twitter

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Pinterest

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Dailymotion

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Instagram