Έχυσαν πάλι αυτές τις ημέρες το δηλητήριο τους οι πένες της διαστρέβλωσης και της συκοφάντησης για να σπιλώσουν την ένοπλη λαϊκή πάλη ενάντια σε κατακτητές και καταπιεστές. 70 χρόνια μετά οι αστοί και οι μηχανισμοί τους δεν σταματούν να λοιδορούν την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην χώρα μας(46 – 49) σε μια περίοδος που οξύνθηκαν οι κοινωνικές αντιθέσεις και η δημιουργία επαναστατικής κατάστασης δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την εξουσία και την σταθερότητα που ήθελαν οι αστοί, τα κόμματα τους, μαζί με τους άγγλους και αμερικανούς ιμπεριαλιστές συμμάχους τους.
Είχε προηγηθεί στα χρόνια της τριπλής ναζιστικής και φασιστικής κατοχής η συγκρότηση του ΕΑΜ, του ένοπλου τμήματος του ο ΕΛΑΣ, η αντιστασιακή οργάνωση των νέων η ΕΠΟΝ. 1.500.000 Έλληνες οργανώνονται σε αυτές τις αντιστασιακές οργανώσεις που βασικός αιμοδότης, νους και ψυχή ήταν το ΚΚΕ.
Την ίδια στιγμή οι αστικές πολιτικές δυνάμεις δραπέτευαν από την χώρα πηγαίνοντας στην ασφάλεια της Αιγύπτου αφήνοντας στην τύχη του τον Ελληνικό λαό. Ένα κομμάτι που έμεινε δεν έκανε τίποτα και ένα άλλο συνεργάστηκε με τους ναζί και φασίστες κατακτητές.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή το ΚΚΕ με πολιτική του απόφαση σηκώνει το βάρος της αντίστασης του λαού για να απελευθερωθεί από τους καταπιεστές του και να ζήσει ελεύθερος με τις επιλογές του.
Το δικαίωμα της επιλογής και λαϊκής θέλησης δεν είχε καθοριστεί σωστά στα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα με αποτέλεσμα ο δίκαιος αυτός αγώνας να μην ολοκληρωθεί με την κατάκτηση της εξουσίας από τον ίδιο τον λαό.
Σε αυτή την αδυναμία, μη εκτιμώντας σωστά την διαλεκτική σχέση λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα με το θέμα της εξουσίας, το κίνημα έκανε επιζήμιες συμφωνίες όπως του "Λιβάνου", της "Καζέρτας", δίνοντας την δυνατότητα στους ιμπεριαλιστές Άγγλους στην αρχή και έπειτα Αμερικανούς μαζί με τους εγχώριους αστούς, να ξεδιπλώσουν τα ύπουλα σχέδια τους, εις βάρος του λαϊκού κινήματος.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην λεγομένη κυβέρνηση της "Εθνικής Ενότητας" με το ανδρείκελο των Άγγλων τον Γεώργιο Παπανδρέου να αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας με στόχο να οργανώσει εκλογές.
Το μελάνι της συμφωνίας δεν είχε στεγνώσει και ο Γεώργιος Παπανδρέου με τους εγκάθετους του μέσα στην κυβέρνηση, άρχισαν να αθετούν όλες τις συμφωνίες που έκαναν με το ΕΑΜ, με πιο κύρια τον αφοπλισμό των δοσίλογων, των συνεργατών των ναζί Γερμανών, που προφυλάχτηκαν αντί να δικαστούν για την προδοτική τους δράση στα χρόνια της κατοχής.
Η αστική τάξη της χώρας μαζί με τους Άγγλους ιμπεριαλιστές, προχωρούσαν τα σχέδια τους με στόχο το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος. Αξιοποίησαν για αυτό τους πρώην δοσίλογους, σαν δύναμη κρούσης, σαν κατασταλτικό μηχανισμό της αστικής τάξης, απέναντι στο οργανωμένο κίνημα και τους κομμουνιστές.
Αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι η "εθνική ενότητα" που προβάλλουν οι αστοί είναι ψευδεπίγραφη, την εξουσία δεν την μοιράζονται με τον εργαζόμενο λαό και την θέλουν, για να αυγατίζουν τα κέρδη τους και να διαιωνίζουν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Οι εξελίξεις οδήγησαν στα λεγόμενα << ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ>> αφού η <<λεύκη τρομοκρατία>> όπως την ονόμασαν εις βάρος των Εαμιτών είχε γενικευτεί με δολοφονίες, τρομοκρατία, ξυλοδαρμούς, κ.α.
Αυτό που επιμελώς κρύβουν οι αστοί ιστοριογράφοι είναι ότι εκείνο το διάστημα είχαμε ωμη επέμβαση με βαρύ οπλισμό των Άγγλων. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ επισκέφτηκε την Αθήνα για να επιβλέπει τις πολεμικές επιχειρήσεις λέγοντας στους αξιωματικούς του να συμπεριφερθούν σαν να είναι αποικιοκράτες.
Παρόλα αυτά ο ηρωικός λαός δίνει επί 33 μέρες την μάχη με πενιχρά όπλα μέσα στις γειτονιές της Αθηνάς γράφοντας άλλη μια ηρωική λαμπρή σελίδα της ιστορίας του οργανωμένου λαϊκού κινήματος.
Έτσι φτάνουμε σε μια άλλη απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας όπου ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ σηματοδότησε την ένταση της καταστολής εις βάρος Εαμιτών, Ελασιτών, αγωνιστών της Εθνικής αντίστασης μετρώντας χιλιάδες δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, βιασμούς, τρομοκρατία σε όλη την χώρα.
Η αστική τάξη, οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές και τα τσανάκια τους ήθελαν να ανασυγκροτήσουν το αστικό πολιτικό σύστημα, με στόχο να διαλύσουν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, και μέσα από τον φόβο και τον τρόμο να διοικήσουν, ξεζουμίζοντας τον λαό, που είχε προσδοκίες για Ειρήνη, ελευθερία, συναδελφοσύνη, δουλειά, ψωμί, ευημερία.
Ο λαός μέσα σε κλίμα άγριας τρομοκρατίας δεν έσκυψε το κεφάλι και ξαναπήρε τα όπλα απέναντι στους νέους καταπιεστές του και συγκρότησε τον ΔΣΕ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΑΣ) δίνοντας για τρία χρόνια ένοπλα την μάχη(1946 – 49) ενάντια στους αστούς εκμεταλλευτές και στην αρχή άγγλους και έπειτα αμερικανούς ιμπεριαλιστές.
Αυτή την ιστορία όση λάσπη και να ρίξουν στον ανεμιστήρα δεν θα μπορέσουν να την ξεγράψουν, γιατί είναι γραμμένη με τα καλύτερα υλικά της ανιδιοτέλειας, της πρωτοπόρας προσφοράς, του ανθρώπου που δίνει την ίδια του την ζωή για έναν καλύτερο κόσμο που αυτός δεν θα τον ζήσει.
70 χρόνια συνεχίζουν την σπίλωση της ιστορίας, με ψέματα και συκοφαντίες, γιατί οι αστοί ξέρουν ότι κέρδισαν την μάχη το 46 – 49 άλλα τον πόλεμο όχι.
Οι νόμοι της ταξικής πάλης και κοινωνικής εξέλιξης είναι αμείλικτοι για αυτούς, εμείς δεν έχουμε παρά να σπρώξουμε προς αυτή την κατεύθυνση και σε αυτό οι κομμουνιστές δεν θα σταματήσουν να προσπαθούν μέσα από το κόμμα τους, το ταξικό εργατικό κίνημα, την κοινωνική συμμαχία.
Είχε προηγηθεί στα χρόνια της τριπλής ναζιστικής και φασιστικής κατοχής η συγκρότηση του ΕΑΜ, του ένοπλου τμήματος του ο ΕΛΑΣ, η αντιστασιακή οργάνωση των νέων η ΕΠΟΝ. 1.500.000 Έλληνες οργανώνονται σε αυτές τις αντιστασιακές οργανώσεις που βασικός αιμοδότης, νους και ψυχή ήταν το ΚΚΕ.
Την ίδια στιγμή οι αστικές πολιτικές δυνάμεις δραπέτευαν από την χώρα πηγαίνοντας στην ασφάλεια της Αιγύπτου αφήνοντας στην τύχη του τον Ελληνικό λαό. Ένα κομμάτι που έμεινε δεν έκανε τίποτα και ένα άλλο συνεργάστηκε με τους ναζί και φασίστες κατακτητές.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή το ΚΚΕ με πολιτική του απόφαση σηκώνει το βάρος της αντίστασης του λαού για να απελευθερωθεί από τους καταπιεστές του και να ζήσει ελεύθερος με τις επιλογές του.
Το δικαίωμα της επιλογής και λαϊκής θέλησης δεν είχε καθοριστεί σωστά στα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα με αποτέλεσμα ο δίκαιος αυτός αγώνας να μην ολοκληρωθεί με την κατάκτηση της εξουσίας από τον ίδιο τον λαό.
Σε αυτή την αδυναμία, μη εκτιμώντας σωστά την διαλεκτική σχέση λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα με το θέμα της εξουσίας, το κίνημα έκανε επιζήμιες συμφωνίες όπως του "Λιβάνου", της "Καζέρτας", δίνοντας την δυνατότητα στους ιμπεριαλιστές Άγγλους στην αρχή και έπειτα Αμερικανούς μαζί με τους εγχώριους αστούς, να ξεδιπλώσουν τα ύπουλα σχέδια τους, εις βάρος του λαϊκού κινήματος.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην λεγομένη κυβέρνηση της "Εθνικής Ενότητας" με το ανδρείκελο των Άγγλων τον Γεώργιο Παπανδρέου να αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας με στόχο να οργανώσει εκλογές.
Το μελάνι της συμφωνίας δεν είχε στεγνώσει και ο Γεώργιος Παπανδρέου με τους εγκάθετους του μέσα στην κυβέρνηση, άρχισαν να αθετούν όλες τις συμφωνίες που έκαναν με το ΕΑΜ, με πιο κύρια τον αφοπλισμό των δοσίλογων, των συνεργατών των ναζί Γερμανών, που προφυλάχτηκαν αντί να δικαστούν για την προδοτική τους δράση στα χρόνια της κατοχής.
Η αστική τάξη της χώρας μαζί με τους Άγγλους ιμπεριαλιστές, προχωρούσαν τα σχέδια τους με στόχο το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος. Αξιοποίησαν για αυτό τους πρώην δοσίλογους, σαν δύναμη κρούσης, σαν κατασταλτικό μηχανισμό της αστικής τάξης, απέναντι στο οργανωμένο κίνημα και τους κομμουνιστές.
Αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι η "εθνική ενότητα" που προβάλλουν οι αστοί είναι ψευδεπίγραφη, την εξουσία δεν την μοιράζονται με τον εργαζόμενο λαό και την θέλουν, για να αυγατίζουν τα κέρδη τους και να διαιωνίζουν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Οι εξελίξεις οδήγησαν στα λεγόμενα << ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ>> αφού η <<λεύκη τρομοκρατία>> όπως την ονόμασαν εις βάρος των Εαμιτών είχε γενικευτεί με δολοφονίες, τρομοκρατία, ξυλοδαρμούς, κ.α.
Αυτό που επιμελώς κρύβουν οι αστοί ιστοριογράφοι είναι ότι εκείνο το διάστημα είχαμε ωμη επέμβαση με βαρύ οπλισμό των Άγγλων. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ επισκέφτηκε την Αθήνα για να επιβλέπει τις πολεμικές επιχειρήσεις λέγοντας στους αξιωματικούς του να συμπεριφερθούν σαν να είναι αποικιοκράτες.
Παρόλα αυτά ο ηρωικός λαός δίνει επί 33 μέρες την μάχη με πενιχρά όπλα μέσα στις γειτονιές της Αθηνάς γράφοντας άλλη μια ηρωική λαμπρή σελίδα της ιστορίας του οργανωμένου λαϊκού κινήματος.
Έτσι φτάνουμε σε μια άλλη απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας όπου ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ σηματοδότησε την ένταση της καταστολής εις βάρος Εαμιτών, Ελασιτών, αγωνιστών της Εθνικής αντίστασης μετρώντας χιλιάδες δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, βιασμούς, τρομοκρατία σε όλη την χώρα.
Η αστική τάξη, οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές και τα τσανάκια τους ήθελαν να ανασυγκροτήσουν το αστικό πολιτικό σύστημα, με στόχο να διαλύσουν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, και μέσα από τον φόβο και τον τρόμο να διοικήσουν, ξεζουμίζοντας τον λαό, που είχε προσδοκίες για Ειρήνη, ελευθερία, συναδελφοσύνη, δουλειά, ψωμί, ευημερία.
Ο λαός μέσα σε κλίμα άγριας τρομοκρατίας δεν έσκυψε το κεφάλι και ξαναπήρε τα όπλα απέναντι στους νέους καταπιεστές του και συγκρότησε τον ΔΣΕ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΑΣ) δίνοντας για τρία χρόνια ένοπλα την μάχη(1946 – 49) ενάντια στους αστούς εκμεταλλευτές και στην αρχή άγγλους και έπειτα αμερικανούς ιμπεριαλιστές.
Αυτή την ιστορία όση λάσπη και να ρίξουν στον ανεμιστήρα δεν θα μπορέσουν να την ξεγράψουν, γιατί είναι γραμμένη με τα καλύτερα υλικά της ανιδιοτέλειας, της πρωτοπόρας προσφοράς, του ανθρώπου που δίνει την ίδια του την ζωή για έναν καλύτερο κόσμο που αυτός δεν θα τον ζήσει.
70 χρόνια συνεχίζουν την σπίλωση της ιστορίας, με ψέματα και συκοφαντίες, γιατί οι αστοί ξέρουν ότι κέρδισαν την μάχη το 46 – 49 άλλα τον πόλεμο όχι.
Οι νόμοι της ταξικής πάλης και κοινωνικής εξέλιξης είναι αμείλικτοι για αυτούς, εμείς δεν έχουμε παρά να σπρώξουμε προς αυτή την κατεύθυνση και σε αυτό οι κομμουνιστές δεν θα σταματήσουν να προσπαθούν μέσα από το κόμμα τους, το ταξικό εργατικό κίνημα, την κοινωνική συμμαχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.