“Αληθεύοντες εν αγάπη αυξήσωμεν εις Χριστόν τα πάντα” (Εφ. 4,15) διδάσκει ανά τους αιώνες και καθοδηγεί ο σωτήριος “λαοσυνάκτης” του λαού της Χάριτος, ο απόστολος Παύλος. Μαζί με την αγάπη (ένα άθλημα λεκτικά εύκολο, αλλά πρακτικά καθόλου εύκολο), και το άθλημα της πίστης και της πιστότητας στην αποκάλυψη του Θεού, στο Χριστό, στην αλήθεια (άλλο ένα άθλημα που προϋποθέτει διαρκή καθαρότητα καρδιάς).
Και τα δύο αυτά αθλήματα δεν είναι εύκολα, αλλά δεν είναι και δύσκολα, καθώς τα επιδοτεί το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία. Με ένα ενιαίο στόχο, την αύξησή μας προς την τελειότητα που καρπούται το Χριστό η καλύτερα την ατέλειωτη τελειότητα της χριστοποίησης.
Προς αυτόν το στόχο αυτονόητα αποβλέπει κάθε επιμέρους ποιμαντική πρωτοβουλία, κάθε διακοινωνική εκκλησιαστική παρουσία, κάθε δράση και προσφορά. Άλλωστε όλα έχουν αναφορά και τροφοδοτούνται από τη λειτουργική σύναξη, από το λατρευτικό εκκλησιασμό, από την εμπειρική αυτή εσχατολογία της Εκκλησίας. Άλλη επιμέρους δράση λιγότερο, άλλη περισσότερο, πάντως με την αυτή αξιολογική ευαισθησία και ειλικρίνεια.
Έτσι βλέπουμε κάθε ποιμένας (Επίσκοπος δια των ιερέων), κάθε τοπική εκκλησία (Μητρόπολη δια των ενοριών) την αποστολή μας. Παλαιότερα με πιο συμβατικά μέτρα και τρόπους. Σήμερα με την αξιοποίηση ποικίλων σύγχρονων δυνατοτήτων και μεθόδων.
Προς αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιούμε κι εμείς την προσφορά πρωτίστως και την ευκαιρία συνάμα των όμορφων κατασκηνωτικών συναντήσεων των πολυπληθών αναλογικά παιδιών της Παιονίας, μαζί και των δεκάδων στελεχών, κάθε καλοκαίρι.
Κυρίως, ως φιλοξενούμενοι στις κατασκηνώσεις της Μακρυνίτσας Σερρών, σε ιδιόκτητο χώρο της Ι. Μ. Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως, εντός των ορίων της Ι. Μ. Σιδηροκάστρου.
Και συμπληρωματικά κάθε χρόνο, με τις μετακατασκηνωτικές συναντήσεις όλου του κατασκηνωτικού δυναμικού στο Βαλτοτόπι της Μητροπόλεώς μας πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, αλλά και των εθελοντών μας τις περιόδους των δύο καιρίων Δεσποτικών εορτών (Χριστουγέννων-Πάσχα).
Όλα αυτά λειτουργούν περίπου σαν προπαίδεια μεταξύ κοινωνικοποίησης και εκκλησιοποίησης. Οι κατασκηνώσεις είναι μια ευκαιρία ανάπαυλας και παιχνιδιού, μέσα σε οριοθετημένες συνθήκες εκμάθησης της συνυπευθυνότητας, της συνεργασίας, της αλληλοπροσφοράς, της αλληλογνωριμίας, του εθισμού σε μιαν ευρεία κοινωνική-συλλογική ζωή. Και όλα αυτά τα ομορφαίνει και τα νοηματίζει και τα ανάγει στο νόημα της εν Χριστώ ζωής η προσφερόμενη ποιμαντικά αίσθηση της εκκλησιαστικής αναφοράς και πληρότητας, με την κοινή τράπεζα, την προσευχή, τη θεία λειτουργία, τη μελέτη των συναξαρίων των Αγίων.
Μια νέα μετακατασκηνωτική συνάντηση μόλις πραγματοποιήθηκε φέτος, πάλι στο φιλόξενο Βαλτοτόπι. Υπό την ευλογία και με την παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτου Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημητρίου. Με οργανωτική ευθύνη του αρχιμ. Δωροθέου Πάπαρη και την άριστη συνεργασία των αρχηγών των προγενέστερων κατασκηνωτικών περιόδων, του πρωτοπρ. Αθανασίου Παπαδόπουλου και της κ. Σουλτάνας Καραγκιοζίδη, πλήθους ομαδαρχών και οργανωτικών εθελοντών.
Προς αυτόν το στόχο αυτονόητα αποβλέπει κάθε επιμέρους ποιμαντική πρωτοβουλία, κάθε διακοινωνική εκκλησιαστική παρουσία, κάθε δράση και προσφορά. Άλλωστε όλα έχουν αναφορά και τροφοδοτούνται από τη λειτουργική σύναξη, από το λατρευτικό εκκλησιασμό, από την εμπειρική αυτή εσχατολογία της Εκκλησίας. Άλλη επιμέρους δράση λιγότερο, άλλη περισσότερο, πάντως με την αυτή αξιολογική ευαισθησία και ειλικρίνεια.
Έτσι βλέπουμε κάθε ποιμένας (Επίσκοπος δια των ιερέων), κάθε τοπική εκκλησία (Μητρόπολη δια των ενοριών) την αποστολή μας. Παλαιότερα με πιο συμβατικά μέτρα και τρόπους. Σήμερα με την αξιοποίηση ποικίλων σύγχρονων δυνατοτήτων και μεθόδων.
Προς αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιούμε κι εμείς την προσφορά πρωτίστως και την ευκαιρία συνάμα των όμορφων κατασκηνωτικών συναντήσεων των πολυπληθών αναλογικά παιδιών της Παιονίας, μαζί και των δεκάδων στελεχών, κάθε καλοκαίρι.
Κυρίως, ως φιλοξενούμενοι στις κατασκηνώσεις της Μακρυνίτσας Σερρών, σε ιδιόκτητο χώρο της Ι. Μ. Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως, εντός των ορίων της Ι. Μ. Σιδηροκάστρου.
Και συμπληρωματικά κάθε χρόνο, με τις μετακατασκηνωτικές συναντήσεις όλου του κατασκηνωτικού δυναμικού στο Βαλτοτόπι της Μητροπόλεώς μας πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, αλλά και των εθελοντών μας τις περιόδους των δύο καιρίων Δεσποτικών εορτών (Χριστουγέννων-Πάσχα).
Όλα αυτά λειτουργούν περίπου σαν προπαίδεια μεταξύ κοινωνικοποίησης και εκκλησιοποίησης. Οι κατασκηνώσεις είναι μια ευκαιρία ανάπαυλας και παιχνιδιού, μέσα σε οριοθετημένες συνθήκες εκμάθησης της συνυπευθυνότητας, της συνεργασίας, της αλληλοπροσφοράς, της αλληλογνωριμίας, του εθισμού σε μιαν ευρεία κοινωνική-συλλογική ζωή. Και όλα αυτά τα ομορφαίνει και τα νοηματίζει και τα ανάγει στο νόημα της εν Χριστώ ζωής η προσφερόμενη ποιμαντικά αίσθηση της εκκλησιαστικής αναφοράς και πληρότητας, με την κοινή τράπεζα, την προσευχή, τη θεία λειτουργία, τη μελέτη των συναξαρίων των Αγίων.
Μια νέα μετακατασκηνωτική συνάντηση μόλις πραγματοποιήθηκε φέτος, πάλι στο φιλόξενο Βαλτοτόπι. Υπό την ευλογία και με την παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτου Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημητρίου. Με οργανωτική ευθύνη του αρχιμ. Δωροθέου Πάπαρη και την άριστη συνεργασία των αρχηγών των προγενέστερων κατασκηνωτικών περιόδων, του πρωτοπρ. Αθανασίου Παπαδόπουλου και της κ. Σουλτάνας Καραγκιοζίδη, πλήθους ομαδαρχών και οργανωτικών εθελοντών.
Η κοπιώδης άρτια διοργάνωση δεν θα ήταν εφικτή αν δεν συνεισέφεραν πλην των εθελοντών και οι καλοπροαίρετοι ενορίτες για την συντήρηση και λειτουργία των Κατασκηνώσεων. Δόθηκε η ευκαιρία και η αφορμή να αναζωπυρωθούν οι δεσμοί φιλίας και συνεργασίας που αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια των κατασκηνώσεων του καλοκαιριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.