Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανάχωμα στην ταξική πάλη και στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων από τότε που ήταν 3% και σαν οπορτουνιστικό μόρφωμα μαζί με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στο μαζικό λαϊκό κίνημα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ καλούσαν τον λαό να υποστείλουν τους αγώνες και τις διεκδικήσεις και να υιοθετήσουν τους «κοινωνικούς» διαλόγους της απάτης σα μέσο επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων.
Κήρυκας της ταξικής συνεργασίας πρωτοστάτησε για λογαριασμό του συστήματος και του κεφαλαίου στο να αποδώσει χαρακτηρισμούς όπως παρωχημένοι, οπισθοδρόμηση, συντήρηση, τους αγώνες του εργαζόμενου λαού με ταξικά χαρακτηριστικά.
Στα κομπρεμί του στα συνδικαλιστικά όργανα μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ πολέμησαν με όρους αντικομουνισμού το μέτωπο των ταξικών δυνάμεων που συγκροτήθηκε στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.
Αυτός έβαλε πλάτη για να υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι μέσα στο κίνημα ως «προοδευτικές» τις μεταρρυθμίσεις που απορρύθμιζαν τον σταθερό χρόνο εργασίας μέσο των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
Υπέρμαχος της μερικής απασχόλησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μέσα από τα λεγόμενα «Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης», υποστήριξε αυτά τα «μοντέλα», που σήμερα γενικεύονται και αξιοποιούνται από το κεφάλαιο και την μεγαλοεργοδοσία, για να ρίξουν και άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ βρισκόταν πάντα στον προθάλαμο της κεφαλαιοκρατίας δίνοντας σε αυτό χρήσιμες υπηρεσίες.
Στόχος η αποδιοργάνωση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος και η μετατροπή του σε «εταίρο» με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, για να διαπραγματεύονται πως αμαχητί και με ποιον τρόπο θα χάνουν δικαιώματα και κατακτήσεις οι εργαζόμενοι, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτή την στρατηγική ποτέ δεν σταμάτησε να υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ από όποιο μετερίζι και αν ήταν.
Το 2010 αναβαθμίστηκε ο ρόλος του και αφού αξιοποιήθηκε για την χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας από τις συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και από τις πολιτικές των «μνημονίων», με μια απαραίτητη στάση από τις πλατείες των «αγανακτισμένων», το σύστημα επέλεξε αυτόν να διαχειριστεί την πολιτική διεξόδου από την κρίση προς όφελος των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και μονοπωλίων, αφού κρίθηκε και η ικανότητα του να εγκλωβίσει στους κόλπους του, μαχόμενες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που τις πούλησε φρούδες ελπίδες και τις απογοήτευσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την σειρά του έφερε το τρίτο και πιο επαχθές «μνημόνιο», που ψήφισε μαζί με την Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ, τους ΑΝΕΛ, το κόμμα Λεβέντη και το Ποτάμι.
Τα μέτρα του τρίτου «μνημονίου» που κούμπωσε μαζί με τα άλλα 2 «μνημόνια» φτωχοποίησαν παραπέρα τον Ελληνικό λαό και είναι ο λόγος που τιμώρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οποιαδήποτε, ενδεχόμενη, εναλλαγή στην εξουσία από την Ν.Δ θα σημάνει καμιά αλλαγή.
Θα συνεχίσει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, αφού υπηρετούν το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο που απορρέουν από τα «μνημόνια» και τα νέα αντιλαϊκά – αντιδραστικά μέτρα που αξιώνει η Ε.Ε για τις ανάγκες του κεφαλαίου σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Ο λαός δεν έχει ανάγκη από διαχειριστές της πολιτικής της φτώχειας του, που αναδιανέμει από τους λιγότερους φτωχούς στους περισσότερους φτωχούς.
Για αυτή την πολιτική καμώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα ξεδιάντροπα «απειλεί» τον λαό, ότι άμα δεν είναι αυτός στον θώκο της αστικής διακυβέρνησης να ξεχάσουν και αυτά, για να διαφοροποιηθεί δήθεν από την Ν.Δ.
Η πολιτική διαχείριση της φτώχειας και η αναδιανομή ψίχουλων την ώρα που λεηλατήθηκε η τσέπη του λαϊκού νοικοκυριού, για να θωρακιστούν τα κέρδη των λίγων, δεν πρέπει να την υπερασπιστεί κανένας που αισθάνεται αριστερός, ριζοσπάστης, αγωνιστής.
Αυτή την πολιτική που εντέχνως την διαχωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις στο όνομα ξεπερασμένων αποπροσανατολιστικών διλημμάτων που διαπνέονται από την λογική, φως – σκοτάδι, μαύρο – άσπρο, συντήρηση – πρόοδος, δεξιός – αριστερός.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ υπηρετούν την ίδια στρατηγική, το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο.
Φάρος τους όλοι οι «μνημονιακοί» νομοί, οι νέοι που θα έρθουν στην λεγόμενη «μεταμνημονιακή» εποχή, οι κατασχέσεις λαϊκών σπιτιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, η εμπορευματοποίηση της υγείας, παιδείας, πρόνοιας.
Σε αύτη την κατεύθυνση και οι δυο πίνουν νερό και δεν υπάρχει χαραμάδα για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, γιατί η στρατηγική αυτή κατεύθυνση υπηρετεί την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.
Το κύριο την επόμενη των εκλογών είναι να υπάρχει δυνατός λαός.
Αυτό δεν θα επιτευχτεί με υποστήριξη του νέου διπολικού συστήματος της αστικής εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ) ίδιου με του παλιού δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ).
Ο λαός να προσπεράσει τα νέα δόκανα που θέλουν να τον εγκλωβίσουν στην λογική του μικρότεροι κακού που είναι η απαρχή του μεγαλυτέρου.
Να κάνει το βήμα και να ψηφίσει στις 7 Ιουλίου τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, για να έχει έναν ουσιαστικό συμπαραστάτη στα δύσκολα που έρχονται, για να οργανωθούν αγώνες και να ακυρώσει μέτρα, να διεκδικήσει με βάση τις ανάγκες του, να σταθεί όρθιος με αξιοπρέπεια και να οργανώσει την αντεπίθεση, για την μεγάλη πολιτική – κοινωνική ανατροπή.
Μπορούμε να ψηλώσουμε το ΚΚΕ να τους χαλάσουμε τα σχέδια, να παλέψουμε για την ζωή που μας αξίζει, που βρίσκεται έξω από τα όρια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Κήρυκας της ταξικής συνεργασίας πρωτοστάτησε για λογαριασμό του συστήματος και του κεφαλαίου στο να αποδώσει χαρακτηρισμούς όπως παρωχημένοι, οπισθοδρόμηση, συντήρηση, τους αγώνες του εργαζόμενου λαού με ταξικά χαρακτηριστικά.
Στα κομπρεμί του στα συνδικαλιστικά όργανα μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ πολέμησαν με όρους αντικομουνισμού το μέτωπο των ταξικών δυνάμεων που συγκροτήθηκε στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.
Αυτός έβαλε πλάτη για να υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι μέσα στο κίνημα ως «προοδευτικές» τις μεταρρυθμίσεις που απορρύθμιζαν τον σταθερό χρόνο εργασίας μέσο των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
Υπέρμαχος της μερικής απασχόλησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μέσα από τα λεγόμενα «Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης», υποστήριξε αυτά τα «μοντέλα», που σήμερα γενικεύονται και αξιοποιούνται από το κεφάλαιο και την μεγαλοεργοδοσία, για να ρίξουν και άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ βρισκόταν πάντα στον προθάλαμο της κεφαλαιοκρατίας δίνοντας σε αυτό χρήσιμες υπηρεσίες.
Στόχος η αποδιοργάνωση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος και η μετατροπή του σε «εταίρο» με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, για να διαπραγματεύονται πως αμαχητί και με ποιον τρόπο θα χάνουν δικαιώματα και κατακτήσεις οι εργαζόμενοι, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτή την στρατηγική ποτέ δεν σταμάτησε να υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ από όποιο μετερίζι και αν ήταν.
Το 2010 αναβαθμίστηκε ο ρόλος του και αφού αξιοποιήθηκε για την χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας από τις συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και από τις πολιτικές των «μνημονίων», με μια απαραίτητη στάση από τις πλατείες των «αγανακτισμένων», το σύστημα επέλεξε αυτόν να διαχειριστεί την πολιτική διεξόδου από την κρίση προς όφελος των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και μονοπωλίων, αφού κρίθηκε και η ικανότητα του να εγκλωβίσει στους κόλπους του, μαχόμενες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που τις πούλησε φρούδες ελπίδες και τις απογοήτευσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την σειρά του έφερε το τρίτο και πιο επαχθές «μνημόνιο», που ψήφισε μαζί με την Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ, τους ΑΝΕΛ, το κόμμα Λεβέντη και το Ποτάμι.
Τα μέτρα του τρίτου «μνημονίου» που κούμπωσε μαζί με τα άλλα 2 «μνημόνια» φτωχοποίησαν παραπέρα τον Ελληνικό λαό και είναι ο λόγος που τιμώρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οποιαδήποτε, ενδεχόμενη, εναλλαγή στην εξουσία από την Ν.Δ θα σημάνει καμιά αλλαγή.
Θα συνεχίσει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, αφού υπηρετούν το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο που απορρέουν από τα «μνημόνια» και τα νέα αντιλαϊκά – αντιδραστικά μέτρα που αξιώνει η Ε.Ε για τις ανάγκες του κεφαλαίου σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Ο λαός δεν έχει ανάγκη από διαχειριστές της πολιτικής της φτώχειας του, που αναδιανέμει από τους λιγότερους φτωχούς στους περισσότερους φτωχούς.
Για αυτή την πολιτική καμώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα ξεδιάντροπα «απειλεί» τον λαό, ότι άμα δεν είναι αυτός στον θώκο της αστικής διακυβέρνησης να ξεχάσουν και αυτά, για να διαφοροποιηθεί δήθεν από την Ν.Δ.
Η πολιτική διαχείριση της φτώχειας και η αναδιανομή ψίχουλων την ώρα που λεηλατήθηκε η τσέπη του λαϊκού νοικοκυριού, για να θωρακιστούν τα κέρδη των λίγων, δεν πρέπει να την υπερασπιστεί κανένας που αισθάνεται αριστερός, ριζοσπάστης, αγωνιστής.
Αυτή την πολιτική που εντέχνως την διαχωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις στο όνομα ξεπερασμένων αποπροσανατολιστικών διλημμάτων που διαπνέονται από την λογική, φως – σκοτάδι, μαύρο – άσπρο, συντήρηση – πρόοδος, δεξιός – αριστερός.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ υπηρετούν την ίδια στρατηγική, το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο.
Φάρος τους όλοι οι «μνημονιακοί» νομοί, οι νέοι που θα έρθουν στην λεγόμενη «μεταμνημονιακή» εποχή, οι κατασχέσεις λαϊκών σπιτιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, η εμπορευματοποίηση της υγείας, παιδείας, πρόνοιας.
Σε αύτη την κατεύθυνση και οι δυο πίνουν νερό και δεν υπάρχει χαραμάδα για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, γιατί η στρατηγική αυτή κατεύθυνση υπηρετεί την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.
Το κύριο την επόμενη των εκλογών είναι να υπάρχει δυνατός λαός.
Αυτό δεν θα επιτευχτεί με υποστήριξη του νέου διπολικού συστήματος της αστικής εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ) ίδιου με του παλιού δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ).
Ο λαός να προσπεράσει τα νέα δόκανα που θέλουν να τον εγκλωβίσουν στην λογική του μικρότεροι κακού που είναι η απαρχή του μεγαλυτέρου.
Να κάνει το βήμα και να ψηφίσει στις 7 Ιουλίου τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, για να έχει έναν ουσιαστικό συμπαραστάτη στα δύσκολα που έρχονται, για να οργανωθούν αγώνες και να ακυρώσει μέτρα, να διεκδικήσει με βάση τις ανάγκες του, να σταθεί όρθιος με αξιοπρέπεια και να οργανώσει την αντεπίθεση, για την μεγάλη πολιτική – κοινωνική ανατροπή.
Μπορούμε να ψηλώσουμε το ΚΚΕ να τους χαλάσουμε τα σχέδια, να παλέψουμε για την ζωή που μας αξίζει, που βρίσκεται έξω από τα όρια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.