Μεγάλο Σάββατο 27 Απριλίου 2019. Πρέπει να είναι γύρω στις εννέα το βράδυ. Στο Κιλκίς επικρατεί νεκρική σιγή και μοιάζει σχεδόν άδειο (βασικά τις πιο πολλές φορές άδειο και νεκρό είναι το Κιλκίς αλλά τέλος πάντων...).
Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή όμως είναι απολύτως λογικό αφού οι περισσότεροι βρίσκονται στα σπίτια τους και ετοιμάζονται για την επερχόμενη Ανάσταση του Jesus σε 2-3 ώρες.
Βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητο διασχίζοντας όλη την Καπέτα από την περιοχή της αστυνομίας και με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης μας. Αν ο Χριστός μαρτύρησε Μεγάλη Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή και μετά λυτρώθηκε στους ουρανούς, εμείς οι Κιλκισιώτες οδηγοί μαρτυράμε σχεδόν καθημερινά στους άθλιους κατσικόδρομους του Κιλκίς.
Βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητο διασχίζοντας όλη την Καπέτα από την περιοχή της αστυνομίας και με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης μας. Αν ο Χριστός μαρτύρησε Μεγάλη Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή και μετά λυτρώθηκε στους ουρανούς, εμείς οι Κιλκισιώτες οδηγοί μαρτυράμε σχεδόν καθημερινά στους άθλιους κατσικόδρομους του Κιλκίς.
Και χωρίς ελπίδα να αναστηθούμε και να λυτρωθούμε από όσα τραβάμε στο Kill Kiss... Ειδικά η οδός Καπέτα είναι τόσο μα τόσο «βομβαρδισμένη» που οι αμορτισεράδες πρέπει να κάνουν προτομή στο Δήμο Κιλκίς.
Περνώ το Δημαρχείο και με πιάνει το κόκκινο φανάρι πριν βγω στην 21η Ιουνίου. Γύρω μου δεν υπάρχει ψυχή, όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά, οι Κιλκισιώτες και Κιλκισιώτισες ετοιμάζονται για τα βραδινά γλέντια του Μεγάλου Σαββάτου τα οποία θα κορυφωθούν την επομένη του Πάσχα με σούβλες και κραιπάλη και άφθονη μουσική, χορό, τραγούδι κτλ.
Περνώ το Δημαρχείο και με πιάνει το κόκκινο φανάρι πριν βγω στην 21η Ιουνίου. Γύρω μου δεν υπάρχει ψυχή, όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά, οι Κιλκισιώτες και Κιλκισιώτισες ετοιμάζονται για τα βραδινά γλέντια του Μεγάλου Σαββάτου τα οποία θα κορυφωθούν την επομένη του Πάσχα με σούβλες και κραιπάλη και άφθονη μουσική, χορό, τραγούδι κτλ.
Στα 2-3 λεπτά αναμονής μέχρι να ανάψει το πράσινο, το μάτι πέφτει προς τα δεξιά και μπροστά από το κατάστημα με τους ξηρούς καρπούς. Μια σκοτεινή φιγούρα ανθρώπου κάθεται στην είσοδο του κλειστού καταστήματος.
Είναι ρακένδυτος, βρώμικος, με μούσι, ένα αναψυκτικό στο χέρι, ακουστικά στα αυτιά. Τον ξέρουμε όλοι στο Κιλκίς, όπως και αρκετούς άλλους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, που περπατούν καθημερινά ανάμεσά μας. Ας τον ονομάσουμε πχ Κούλη.
Το βλέμμα του απλανές και χαμένο. Ο Κούλης έχει μια απίστευτη γλυκιά αθωότητα μέσα στην αγριεμένη και ταλαιπωρημένη φατσούλα του. Κοιτάζει ψηλά στον ουρανό συνεχώς. Σαν να ψάχνει κάτι. Μήπως τον «Ουράνιο Πατέρα»; Αποκλείεται βέβαια, αλλά σε αυτή τη ζωή ας μην ήμαστε για τίποτα σίγουροι.
Προσπαθώ να φανταστώ τι μπορεί να σκέφτεται βλέποντας προς το νυχτερινό ουρανό του Κιλκίς, μόλις λίγες ώρες πριν αρχίσει το μεγάλο ξέφρενο πάρτι μετά τη Σαρακοστή. Το χειρότερο όλων είναι η μοναξιά του. Δείχνει βαθιά μόνος. Και ταπεινός. Πολύ ταπεινός.
Όπως ο Jesus πριν χιλιάδες χρόνια. Είναι σίγουρο πως δεν έχει σκοπό να λουστεί, ούτε και να ξυριστεί. Δεν θα βάλει τα καλά του ρούχα, ούτε και θα ανοίξει κάποιο δώρο από το νονό και τα Jumbo. Μάλλον δεν πήρε ούτε την καθιερωμένη λαμπάδα από τη νονά.
Αμφίβολο αν θα φάει μαγειρίτσα ή θα πάει σε κάποιο μπουζουξίδικο, κλαμπ ή θα δει στο σπίτι το « Στην Υγείας μας βρε παιδιά» με το Σπύρο Παπαδόπουλο. Μάλλον θα είναι και πάλι μόνος. Για τον Κούλη όλες οι ημέρες είναι ίδιες. Δεν μπορεί να κατανοήσει πότε είναι Χριστούγεννα, Σαρακοστή, μέρες χαράς, νηστείας, ημέρες κατάλυσης ιχθύος και κρέατος που επιβάλει το τυπικό της Εκκλησίας. Για αυτόν η κάθε ημέρα είναι Μεγάλη Παρασκευή.
Αυτός κάθε ημέρα είναι "σταυρωμένος". Ο Κούλης γεννήθηκε, ζει αλλά και θα πεθάνει πάνω σε ένα σταυρό μαρτυρίου. Άτυχος ο Κούλης από όπου κι αν το δεις. Ξαφνικά μέσα στα μάτια μου, ο Κούλης «φαίνεται» να είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ναι ο Κούλης είναι ο «Χριστός»!
Αν και η εμφάνισή τους είναι τραγική, εμένα μου μοιάζει σαν άγγελος που έπεσε από τον ουρανό και βρέθηκε στο άδειο Κιλκίς. Βρίσκεται ελάχιστα μέτρα από τη Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου αλλά ο Κούλης είναι απέξω.
Ο Κούλης μόνος και έρημος έξω από τη φωλιά της αγάπης και της συμπόνοιας κι εμείς μέσα... Εμείς οι Φαρισαίοι και υποκριτές μέσα κι ο Κούλης απέξω! Απίστευτο; Ναι απίστευτο κι όμως αληθινό.
Ο Κούλης δεν ζητά τίποτα από εμάς αλλά άθελά του μας «δοκιμάζει» όλους. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες. Πιστούς και άπιστους. Πλούσιους και φτωχούς. Τυπολάτρες και τυπολάγνους. Παοκτσήδες πρωταθλητές και πικραμένους Αρειανούς.
Κανείς μας δεν σκέφτεται να τον βάλει μέσα στο «σπίτι του Θεού» που βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα δίπλα. Μάλλον θα μυρίζει και θα νιώσουν δυσφορία τα φρεσκολουσμένα παιδάκια μας με τη σούπερ λαμπάδα «Παιχταράς».
Ο Κούλης και ο κάθε Κούλης εκεί έξω, μας δείχνει ποιοι ήμαστε στην πραγματικότητα...Ο Κούλης είναι ο πραγματικός Χριστός κι ας με διαψεύσει ένας ιερέας.
ΥΓ Θα παρακαλούσα τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Κιλκίς που θα ασκήσει τα καθήκοντά του από τον προσεχή Σεπτέμβριο, να δει λίγο πιο ζεστά και ανθρώπινα το θέμα διαβίωσης κάποιων συμπολιτών μας με προβλήματα υγείας που περιφέρονται στο Κιλκίς. Για εκατομμύρια πρόσφυγες έχει κινητοποιηθεί το σύμπαν. Για δέκα Κιλκισιώτες πονεμένους δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι; Μόνο μεγάλα λόγια, υποσχέσεις, νηστείες, προσευχές και μετά κραιπάλη;
ΥΓ Θα παρακαλούσα τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Κιλκίς που θα ασκήσει τα καθήκοντά του από τον προσεχή Σεπτέμβριο, να δει λίγο πιο ζεστά και ανθρώπινα το θέμα διαβίωσης κάποιων συμπολιτών μας με προβλήματα υγείας που περιφέρονται στο Κιλκίς. Για εκατομμύρια πρόσφυγες έχει κινητοποιηθεί το σύμπαν. Για δέκα Κιλκισιώτες πονεμένους δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι; Μόνο μεγάλα λόγια, υποσχέσεις, νηστείες, προσευχές και μετά κραιπάλη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.