Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, πολύ καλός μου φίλος μου τηλεφώνησε και με επιτακτικό τρόπο για να μην πω με φορτικό, μου ζήτησε να δω ένα βίντεο με την τοποθέτηση του επικεφαλής του συνδυασμού "ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ" και δημοτικού συμβούλου της ελάσσονος μειοψηφίας κ. Γιάννη Φαχουρίδη.
Εν πάση περιπτώσει το όλο θέμα είναι όπως το βλέπει κανείς, είτε το βλέπει ως ένα μισοάδειο ποτήρι είτε ως μισογεμάτο. Όπως και να έχει όμως το ποτήρι παραμένει σταθερή αξία. Όπως σταθερή αξία είναι το γεγονός πως τα όσα είπε ο κύριος Φαχουρίδης δεν είναι δυνατόν να μείνουν ασχολίαστα και αναπάντητα.
Να μπω λοιπόν στο ψητό και να σχολιάσω την τοποθέτηση του. Δεν ξέρω εάν το κατάλαβε (υποθέτω πως ναι) αλλά τα όσα είπε κατά την διάρκεια της τοποθέτησης του και απαξιωτικά και προσβλητικά ήταν για τις Ε.Δ. και το υπουργείο Εθν. Αμύνης.
Υποθέτω επίσης ότι αγνοεί την τιτάνια προσπάθεια που κάνουν τα στελέχη των Ε.Δ. να εγκλιματιστούν στις τοπικές κοινωνίες όταν αυτά μετατίθενται κάθε δυο τρία τέσσερα χρόνια.
Είναι ελιτίστικο και γκετοποίηση λοιπόν η δημιουργία υποδομών που διευκολύνουν ανθρώπους που αρχικά τουλάχιστον και μέχρι να βρουν τη θέση τους στην τοπική κοινωνία να βρίσκονται με ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα με αυτούς και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα; Δεν νομίζω ότι είναι.
Βαρυγκομώντας του είπα "Τι θες ρε ευλογημένε και με ζαλίζεις απογευματιάτικα" το είπα και έκλεισα το τηλέφωνο υποσχόμενος ότι θα το δω. Για να πω την αλήθεια μου δεν σκόπευα να το κάνω.
Όχι γιατί το ήξερα το θέμα, αλλά γιατί αδιαφορώ σε γενικές γραμμές για τα δρώμενα στην πόλη μας. Ξέρω ότι δεν είναι προς τιμήν μου, δυστυχώς μέσα στην όλη απαξίωση της πολιτικής (όπως αυτή διαμορφώνεται φυσικά) κακώς αλλά δεν παύει να είναι γεγονός πήρε και η μπάλα και τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες.
Εκεί λοιπόν που κατά την καθομιλουμένη είμαι έτοιμος να αλλάξω πλευρό στον βαθύ ύπνο του δικαίου που βρίσκομαι, λέω μέσα μου "άντε ρε ας πάει και το παλιάμπελο ας του κάνω την χάρη να το δω. Το ψάχνω το βρίσκω και μένω "παγωτό" επίσης κατά την καθομιλουμένη.
Εκεί λοιπόν που κατά την καθομιλουμένη είμαι έτοιμος να αλλάξω πλευρό στον βαθύ ύπνο του δικαίου που βρίσκομαι, λέω μέσα μου "άντε ρε ας πάει και το παλιάμπελο ας του κάνω την χάρη να το δω. Το ψάχνω το βρίσκω και μένω "παγωτό" επίσης κατά την καθομιλουμένη.
Βρήκα έναν θησαυρό. Ναι για θησαυρό ομιλώ. Έναν θησαυρό που εύκολα τον λες και άνθρακες.
Εν πάση περιπτώσει το όλο θέμα είναι όπως το βλέπει κανείς, είτε το βλέπει ως ένα μισοάδειο ποτήρι είτε ως μισογεμάτο. Όπως και να έχει όμως το ποτήρι παραμένει σταθερή αξία. Όπως σταθερή αξία είναι το γεγονός πως τα όσα είπε ο κύριος Φαχουρίδης δεν είναι δυνατόν να μείνουν ασχολίαστα και αναπάντητα.
Να μπω λοιπόν στο ψητό και να σχολιάσω την τοποθέτηση του. Δεν ξέρω εάν το κατάλαβε (υποθέτω πως ναι) αλλά τα όσα είπε κατά την διάρκεια της τοποθέτησης του και απαξιωτικά και προσβλητικά ήταν για τις Ε.Δ. και το υπουργείο Εθν. Αμύνης.
Η Ομιλία του λοιπόν ξεκίνησε με ευθείες βολές κατά του Υπουργείου Εθν. Αμύνης και κατά συνέπεια κατά των εδώ εκπροσώπων του. Άφησε να εννοηθεί, δηλαδή το είπε ευθέως ότι αυτές (δια μέσου του Υπουργείου) λειτουργούν ως κράτος εν κράτη, και εν τέλει αγνοούν αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων και φυσικά κάνουν ότι θέλουν η ότι τους βολεύει τέλος πάντων.
Αναμενόμενο θα πει κάποιος. Αναμενόμενο; Γιατί (ρωτώ εγώ) δεν τίθεται θέμα είναι ρητορική η δική μου ερώτηση. Ναι είναι αναμενόμενο αν αναλογιστεί κανείς για την πολιτική στέγη κάτω από την οποία ο εν λόγω κύριος κατέρχεται στον τοπικό και όχι μόνον πολιτικό στίβο.
Μια στέγη που κατά την ταπεινότητα μου, έχει ακόμη θέμα με το παρελθόν της. Δυστυχώς για αυτήν δεν έχει καταφέρει ακόμη να το ξεπεράσει και άγεται και φέρεται ακόμη σε καταστάσεις που πισωγυρίζουν τα στελέχη της σε μνήμες που έχουν να κάνουν με τα πέτρινα χρόνια της εξορίας και των συνωμοτικών κανόνων που επιβάλλονταν από το κυνηγητό της τότε ελίτ.
Επίσης δεν έχει καταφέρει να απεμπλακεί ακόμη από την πεπαλαιωμένη και τετριμμένη πρακτική της επί παντός επιστητού αμφισβήτησης. Ένα πράγμα σαν εμένα που περιμένω ολομόναχος σε μια αδειανή στάση το λεωφορείο της προόδου.
Ένα λεωφορείο που αργεί σε τέτοιο βαθμό που με κάνει να αναρωτιέμαι "ρε τι διάολο σε λάθος στάση βρίσκομαι;". Κι εκεί που αναρωτιέμαι να το που έρχεται και σε κάνει να λες "να ρε έρχεται και καμία φορά" ενδεχομένως αυτόν τον προβληματισμό να μη τον είχαν ποτέ εκεί στον Περισσό και θα συμβούλευα να το κάνουν.
Δεν γίνεται αλλιώς. Θα το πω με λαϊκότερους όρους, πως εντάξει το χάσαμε το λεωφορείο σύντροφε αλλά μην χάσουμε και την μπάλα. Δεν γίνεται να αμφισβητούμε τα πάντα απλά για να το κάνουμε.
Δεν γίνεται να αμφισβητείς και να κατηγορείς ένα υπουργείο ότι δηλ. αγνοεί και λειτουργεί ως κράτος εν κράτει, επειδή δεν λαμβάνει υπόψη του αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς που αφορούν την χρήση του Στρατοπέδου Καραγιαννοπούλου (μια έρευνα στο Wikipedia θα σας ενημερώσει ποιος ήταν αυτός).
Επειδή πριν μίλησα για πρόοδο, πρέπει να πω πως καμιά φορά αυτή μας κάνει την τιμή και μας δίνει την χαρά να έρθει. Έτσι λοιπόν εδώ και αρκετά χρόνια τα κρατικά ακίνητα έχουν πλέον ιδιοκτήτη με την βούλα.
Όταν κάποιος θέλει να έχει στην κατοχή του ένα ακίνητο που ανήκει στο κράτος, οφείλει να συμφωνήσει με αυτό με την μορφή όρων (με ότι αυτό συνεπάγεται). Ενδεικτικά να πούμε σκοπιμότητα χρήσης και φυσικά μια ενδεικτική τιμή.
Τι είπα ο έρμος συμπαθάτε με. Τιμή; μα να αναφέρω την λέξη τιμή; Ατόπημα. όχι μικρότερο όμως από του ομιλητή. Αυτός και η στέγη όχι αυτή του σπιτιού του αλλά η άλλη η πολιτική, βγάζουν σπυριά με αυτήν την λέξη.
Τι είπα ο έρμος συμπαθάτε με. Τιμή; μα να αναφέρω την λέξη τιμή; Ατόπημα. όχι μικρότερο όμως από του ομιλητή. Αυτός και η στέγη όχι αυτή του σπιτιού του αλλά η άλλη η πολιτική, βγάζουν σπυριά με αυτήν την λέξη.
Είναι μαθημένοι στις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις του παρελθόντος επ’ ωφελεία του κόμματος και του επαναστατικού αγώνα που εκτελούσε …τότε. Ξαναλέω όμως ότι η πρόοδος έρχεται .. καμιά φορά. Αναρωτιέμαι ξανά ποιος αυθαιρετεί.
Αυτός που αξιοποιεί επ' ωφελεία του ένα δικό του ακίνητο; ή ο άλλος που αποφασίζει για ένα ακίνητο που ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ. Από όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω το ΤΕΘΑ (Ταμείο Εθνικής Αμύνης) ο διαχειριστής του συνόλου των στρατιωτικών ακινήτων δεν παραχώρησε ποτέ το εν λόγω ακίνητο στον Δήμο.
Έγιναν ορισμένες συζητήσεις και από ολιγωρία των τότε δημοτικών αρχών δεν προχώρησε η εκχώρηση που όπως είπαν και οι παριστάμενοι στην συνεδρίαση, ήταν ειλημμένη απόφαση εκ μέρους του Υπουργείου. Ξαναρωτώ λοιπόν ποιος αυθαιρετεί; Η ερώτηση μπορεί να εκληφθεί και ως συμπέρασμα. Όπως είπα στην αρχή, ανακάλυψα θησαυρό. Τι είδους θησαυρό θα αφήσω τον αναγνώστη να αποφασίσει.
Η συνέχεια του λόγου του κ. Φαχουρίδη επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου το δίχως άλλο. Ανέφερε λοιπόν η επί το ορθότερο σχολίασε με και το κόστος του εγχειρήματος.
Η συνέχεια του λόγου του κ. Φαχουρίδη επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου το δίχως άλλο. Ανέφερε λοιπόν η επί το ορθότερο σχολίασε με και το κόστος του εγχειρήματος.
Την ανέγερση δηλαδή από μέρους του Υπουργείου διαμερισμάτων επ’ ωφελεία του προσωπικού της 71 ΑΜ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ που εδρεύει στην πόλη μας. Μεταξύ άλλων είπε ότι εννέα κατοικίες θα στοιχίσουν 500.000 χιλιάδες ευρώ.
Υπερθεμάτισε λέγοντας ότι εάν αυτά τα χρήματα διατίθονταν στην πόλη μας θα μπορούσαν να αγορασθούν δέκα διαμερίσματα. Εδώ θα πρέπει να διορθώσουμε τον Κύριο Γιάννη και να πούμε ότι τα διαμερίσματα δεν είναι ούτε εννιά ούτε δέκα.
Είναι δεκατρία και πλήρως εξοπλισμένα. Για να μην αναφέρω τον εξοργιστικά ταχύ ρυθμό ολοκλήρωσης του έργου. Κοστολόγησε λοιπόν δέκα αντί δεκατριών στην τιμή των 50.000 έκαστο και χωρίς εξοπλισμό.
Δια της λογικής θα αναρωτηθώ και πάλι ας πούμε λοιπόν ότι γινόταν αυτό. Ποιος θα έπαιρνε αυτά τα χρήματα. Αυτή η άτιμη η λογική λέει ότι πρωτίστως πουλά αυτός που έχει πλεόνασμα (δηλαδή πιθανότατα κάποιος μεγαλοεργολάβος συνάδελφος του κου Φαχουρίδη).
Η ουσία θα είναι ότι μεγάλο μέρος των χρημάτων θα πήγαινε σε ένα άντε δύο φυσικά πρόσωπα. Να δούμε όμως και ένα άλλο γεγονός; Αυτό του πραγματικού κόστους; Να το δούμε.
Ο κύριος Φαχουρίδης είναι ένας καταρτισμένος επιστήμονας με λαμπρή πορεία ως τοπικός επιχειρηματικός παράγοντας και δεν χωρά καμία αμφιβολία. Όμως ότι έχει χτίσει με κόπο τόσα χρόνια το χαλά μονομιάς.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτά χρήματα δεν θα έφταναν ούτε για τα μισά αλλά αποδεικνύει ξανά με τον λόγο του ότι δεν είναι το κόστος το ζητούμενο του. Εντυπωσιασμός και λαϊκισμός είναι.
Γιατί δεν δόθηκαν στην πόλη είναι το θέμα του. Αυτά όμως είναι παρελθόν πλέον. Πλέον υπάρχουν φορείς του κράτους που προσπαθούν στο μέτρο του εφικτού να προστατεύσουν τα συμφέροντα του. Που είναι το μεμπτό δεν μπορώ να καταλάβω.
Ας με συγχωρήσει αλλά όσο κι αν προσπαθώ να βρω λόγους και αιτίες εκτός των όσων προανέφερα αδυνατώ να βρω παραπάνω από έναν-δύο. Μονολεκτικά θα πω λοιπόν ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ.
Αυτές είναι οι μόνες που μπορώ να προσθέσω. Νομίζω άλλωστε ότι ο επίλογος της αναφοράς του στο συγκεκριμένο ζήτημα το επιβεβαιώνει. Όπως είπα είναι ένας ευφυέστατος και ικανός άνδρας, ακόμη και ο ίδιος στην ρήμη του λόγου του κατάλαβε το λάθος του και προσπάθησε με τον επίλογο του να στρογγυλέψει τροποντινά τις γωνίες της παρέμβασης του.
Κατάλαβε ότι πήρε λάθος δρόμο και προσπάθησε εκφράζοντας τον κοινωνικό του προβληματισμό να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Πάλι σε ατόπημα υπέπεσε. Εδώ όμως πρέπει να δείξω κατανόηση. Δεν ξέρει και δυστυχώς δεν θέλει να μάθει.
Αν ήξερε δε θα έλεγε ποτέ ότι είπε για την αναγκαιότητα των κατά τόπους ΛΑΦ και των κατατόπους ΣΟΑ (οικήματα για αξιωματικούς και υπαξιωματικούς… είπαμε η πρόοδος έρχεται καμιά φορά).
Αν ήξερε δε θα έλεγε ποτέ ότι είπε για την αναγκαιότητα των κατά τόπους ΛΑΦ και των κατατόπους ΣΟΑ (οικήματα για αξιωματικούς και υπαξιωματικούς… είπαμε η πρόοδος έρχεται καμιά φορά).
Υποθέτω κι ας με διορθώσει να κάνω λάθος ότι δεν χρειάστηκε να πακετάρει οικοσκευή παραπάνω από δύο φορές στην ζωή. Δεν είναι κακό να μην ξέρεις, είναι κακό να μην θέλεις να μάθεις έστω και θεωρητικά. Αν μάθαινε δεν θα σχολίαζε ποτέ με τέτοιο υπεροπτικό τρόπο και με αναφορές περί επταετίας την αναγκαιότητα ύπαρξης των συγκεκριμένων υποδομών.
Υποθέτω επίσης ότι αγνοεί την τιτάνια προσπάθεια που κάνουν τα στελέχη των Ε.Δ. να εγκλιματιστούν στις τοπικές κοινωνίες όταν αυτά μετατίθενται κάθε δυο τρία τέσσερα χρόνια.
Αντιλαμβάνομαι ότι τα παιδιά του δεν γνωρίζουν πως είναι να αλλάζουν σχολεία φίλους κάθε τόσο. Δεν αναγνωρίζει και δεν λαμβάνει καν υπόψη του το πόσο δύσκολο είναι να έχεις φίλους στις τέσσερις γωνιές της Ελλάδας και να τους χάνεις επειδή απλά μετατέθηκες.
Και τέλος να μην ξεχνάμε και το κόστος σε χρήμα όλης αυτής της διαδικασίας.
Είναι ελιτίστικο και γκετοποίηση λοιπόν η δημιουργία υποδομών που διευκολύνουν ανθρώπους που αρχικά τουλάχιστον και μέχρι να βρουν τη θέση τους στην τοπική κοινωνία να βρίσκονται με ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα με αυτούς και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα; Δεν νομίζω ότι είναι.
Και τονίζω ότι η όλη προσέγγιση του είναι λάθος που επιβάλλεται η αναγνώριση του. Σε αυτόν τόπο κατηγορούμε εύκολα και χωρίς πολλά πολλά. Δύσκολα αναγνωρίζουμε το λάθος. Αυτός είναι και ο λόγος που σε ότι αφορά εμένα αναγκάστηκα να αλλάζω πλευρό όταν έχω να κάνω με πολιτικούς προβληματισμούς. Όμως όλα έχουν το όριο τους.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι τα στελέχη των Ε.Δ. είναι τμήμα της κοινωνίας μας. Δεν είναι έξω από αυτές. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι οι Ε.Δ. καθώς και τα σώματα ασφαλείας είναι το ένα από τα δυο χέρια του κράτους. Τα στελέχη τους κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να επιβεβαιωθεί αυτός ο ισχυρισμός.
Ένας κυβερνήτης πολεμικού πλοίου το μόνο που λέει όταν διατάσσεται να συμμετέχει σε μια επιχείρηση έρευνας διάσωσης, το μόνο που λέει είναι ένα ξερό "αποπλέω εντός ημιώρου" χωρίς παζάρια αμοιβής και λοιπών λογιστικών και φορομπηχτικών προσεγγίσεων σχόλια.
Με την ίδια λογική ένας πιλότος ελικοπτέρου που ανακαλείται για να μαζέψει ορειβάτες που αψήφησαν καιρό και κανονισμούς θα έπρεπε να ζητήσει τον ουρανό με τα άστρα μαζί. Αλλά δεν τον ζητά το μόνο που λέει είναι ένα απλό "ετοιμάστε το ελικόπτερο και σε δεκαπέντε είμαι εκεί".
Για να μην μακρηγορώ (που μακρηγόρησα) κλείνω ζητώντας σεβασμό για τα στελέχη των Ε.Δ. που πάνω από όλα είναι κι αυτοί άνθρωποι.
Τον χρειάζονται, τον έχουν ανάγκη σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε.
Δεν είναι καλό να αντιμετωπίζονται ούτε ως βαρίδια ούτε ως άχρηστοι …που θέλουν και σπίτια.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι τα στελέχη των Ε.Δ. είναι τμήμα της κοινωνίας μας. Δεν είναι έξω από αυτές. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι οι Ε.Δ. καθώς και τα σώματα ασφαλείας είναι το ένα από τα δυο χέρια του κράτους. Τα στελέχη τους κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να επιβεβαιωθεί αυτός ο ισχυρισμός.
Ένας κυβερνήτης πολεμικού πλοίου το μόνο που λέει όταν διατάσσεται να συμμετέχει σε μια επιχείρηση έρευνας διάσωσης, το μόνο που λέει είναι ένα ξερό "αποπλέω εντός ημιώρου" χωρίς παζάρια αμοιβής και λοιπών λογιστικών και φορομπηχτικών προσεγγίσεων σχόλια.
Με την ίδια λογική ένας πιλότος ελικοπτέρου που ανακαλείται για να μαζέψει ορειβάτες που αψήφησαν καιρό και κανονισμούς θα έπρεπε να ζητήσει τον ουρανό με τα άστρα μαζί. Αλλά δεν τον ζητά το μόνο που λέει είναι ένα απλό "ετοιμάστε το ελικόπτερο και σε δεκαπέντε είμαι εκεί".
Για να μην μακρηγορώ (που μακρηγόρησα) κλείνω ζητώντας σεβασμό για τα στελέχη των Ε.Δ. που πάνω από όλα είναι κι αυτοί άνθρωποι.
Τον χρειάζονται, τον έχουν ανάγκη σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε.
Δεν είναι καλό να αντιμετωπίζονται ούτε ως βαρίδια ούτε ως άχρηστοι …που θέλουν και σπίτια.
Πολύ καλή απάντηση κ. Νίτσα, μπράβο. Τα ΣΟΑ καλώς γίνανε, οι ΛΑΦ καλώς υπάρχουν, τα ΚΑΥ καλώς υπάρχουν και αυτά, αλλά θα ήθελα το Κράτος να φροντίσει ανάλογα και άλλες κοινωνικές ομάδες που κάνουν συχνά μεταθέσεις όπως οι δάσκαλοι - καθηγητές και ειδκότερα αυτοί που δεν έχουν οργανικές θέσεις και δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει κάθε χρονιά. Όχι μόνο αυτοί που φέρουν όπλα αλλά και οι άλλοι. Και το λέω αυτό κι ας είμαι γιος αξιωματικού. Το Κράτος δεν πρέπει να έχει επιλεκτική συμπεριφορά ή να δημιουργεί ελιτίστικες κάστες. Τα στελέχη των ΕΔ πλήρωσαν με πολλές κρατήσεις αυτά τα "προνόμια" αλλά το ίδιο έχει απομυζήσει το Κράτος και τους εκπαιδευτικούς που με ~600 € τους στέλνει στην πρώτη τοποθέτηση. Γι΄αυτούς γιατί δεν υπάρχουν ΣΟΑ δηλαδή;
ΑπάντησηΔιαγραφή