(Ο ουρανός ραγίζει και η σιωπή θρυμματίζεται
όχι μόνον από τον ήχο της τουρμπίνας· και από τη σιγή της)
Γράφει ο Σπύρος Νικ. Καρτσώνης
● Ένα ακόμη παλικαρόπουλο της Πολεμικής μας Αεροπορίας προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των Ικάρων, που έχουν πληρώσει με τη ζωή τους την ανάγκη διαρκούς ετοιμότητας που επιβάλλει στο Αιγαίο ο ακήρυχτος πόλεμος των αιθέρων, λόγω της γνωστής εξ ανατολών επιβουλής.
● Ένα ακόμη παλικαρόπουλο με υψηλούς στόχους και ιδανικά, με αισθήματα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης,με επίγνωση του καθήκοντος και συναίσθηση της αποστολής του, προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των Ικάρων που έχουν χάσει -όντας φύλακες των συνόρων, της θάλασσας και των αιθέρων της πατρίδας μας-, την καθημερινή μάχη με τον θάνατο.
● Ένα ακόμη παλικαρόπουλο με ήθος υψηλό, ήθος ελληνικό, ταγμένο να φυλάττει Θερμοπύλες και να δίδει καθημερινώς -απλά, σαν κάτι το αυτονόητο, χωρίς παζάρια, χωρίς αιτήματα, χωρίς συνδικαλισμούς και σκοπιμότητες, με μισθό ντροπής- τον ‘‘υπέρ πάντων αγώνα’’, προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των Ικάρων που ‘‘έφυγαν κατά την άσκηση του χρέους των’’.
● Ένα ακόμη παλικαρόπουλο, απ’ αυτά που θεωρούσαν αυτονόητη τη θυσία για την πατρίδα, ακόμη και εν καιρώ ειρήνης, και αποτελούσε για όλους μας την προσωποποίηση της αισιοδοξίας και της ελπίδας, προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των Ικάρων, που ζούσαν καθημερινά με τον κίνδυνο και με την ιδέα ότι μπορούσαν ένα πρωί να σκεπαστούν από την ελληνική σημαία και από την ησυχία του θανάτου -και σκεπάστηκαν.
● Βρίσκουν οι Γενναίοι τον θάνατο απλό μέσα στο μπλε του Αιγαίου, πάνω στον ανθό της ηλικίας τους. Δεν έχουν το φόβο στην καρδιά, δεν έχουν τη θλίψη στα μάτια. Ένα χαμόγελο μονάχα ανθίζει στα χείλη τους, γιατί ξέρουν ότιη Πατρίδα έχει σκύψει επάνω τους και τους χρίει ‘‘άξια τέκνα’’ της· γιατί ξέρουν ότι οι γιοι κι οι κόρες κι οι γυναίκες που άφησαν -μες στην ορφάνια- πίσω τους και όλοι οι Έλληνες μαζί θα ανάβουν το κερί της αγάπης και της ευλάβειας στη μνήμη τους.
Είναι αδύνατον εμείς οι απλοί πολίτες, όσο εύκολος ή δύσκολος είναι ο τρόπος της ζωής μας, να φανταστούμε τις απερίγραπτα σκληρές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι πιλότοι της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Αναρίθμητες ώρες επιφυλακής, πολύ συχνά μέσα στην καμπίνα του αεροπλάνου. Αμέτρητες ώρες πτήσεως και εικονικών αερομαχιών σε συνθήκες πραγματικού πολέμου. Η εκπαίδευση συνεχής, η ένταση διαρκής.
● Είναι πέρα από τις δυνατότητες ημών των κοινών ανθρώπων να τους μοιάσουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς είναι να τους εκδηλώνουμε εμπράκτως την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας· γιατί, σε μια χώρα όπου προσκυνημένοι πολιτικάντηδες με δίψα για εξουσία οδηγούν την κοινωνία σε γενοκτονία,
όπου αστράτευτοι και άκαπνοι διδάσκουν ‘‘πατριωτισμό’’,
όπου ριψάσπιδες ξαναγράφουν την ιστορία,
όπου ο όρος ‘‘Ελληνισμός’’ και κάθε λέξη που αρχίζει από ελλ- ή από εθν- ενοχλεί πολλούς,
όπου η Παιδεία μας πριονίζεται,
όπου το σχολείο δεν αποτελεί πλέον τον φύλακα των ιερών και των οσίων του Γένους, τα δε βιβλία των μαθητών δεν καλλιεργούν την αγάπη προς την πατρίδα,
όπου η τηλεόραση της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας από το πρωί έως το βράδυ μάς καλεί να τρώμε κουτόχορτο στα λιβάδια της και προβάλλει ως πρότυπα υπερεκτιμημένα ‘‘τίποτα’’…
… υπάρχουν κάποιοι που παίζουν νυχθημερόν τη ζωή τους κορόνα-γράμματα· απλοί και ωραίοι, καθημερινοί, δεμένοι με το ψωμί της φτωχολογιάς και με την πνοή της λεβεντιάς, ψυχωμένοι, με βαθιά αίσθηση της πατρογονικής κληρονομιάς, με κοφτερή ματιά και λυτούς τους οραματισμούς καλπάζουν, καβαλάρηδες του Πεπρωμένου, προς τα πεδία της καθημερινής αναμέτρησης με μιαν αστραπή στα μάτια και μια πυρκαγιά στα βάθρα της Λογικής.
Σ’ αυτά τα παλικάρια, -τους γενναίους των αιθέρων, που έχουν πύρωμα στην καρδιά και φλόγα στο αίμα-, ας αφιερώσουμε μία -έστω, μία- στιγμή της σκέψης μας.
Ως ένδειξη σεβασμού.
Ως φόρο τιμής και αναγνώρισης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.