Πρόεδρος ΕΛΜΕ νομού Κιλκίς
Από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του ελεύθερου Ελληνικού κράτους η 30η Ιανουαρίου, εορτή των τριών Ιεραρχών, καθιερώθηκε ως η επίσημη εορτή της Ελληνικής παιδείας.
Τα έργα και οι διδαχές του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου δικαιολογούν αυτή τη σύνδεση. Η Εκκλησία τους ονομάζει "φωστήρες της τρισηλίου θεότητoς".
Και η ελληνική Παιδεία τιμά τους εμπνευστές και προστάτες της σύνθεσης της ελληνικής σοφίας με τη θεία Αποκάλυψη του ευαγγελικού λόγου.
Δεκαέξι αιώνες πέρασαν από την τότε εποχή τους και ο λόγος τους παραμένει επίκαιρος αφού τα προβλήματα του ανθρώπου είναι διαχρονικά. «Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας, ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος και η φωνή του ακούστηκε ξανά πριν από λίγο καιρό στον πόλεμο που συνεχίζεται στην Συρία και στη Μέση Ανατολή.
Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας: «… ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν,-ερωτά- εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης;»
« Εσείς δεν χορταίνετε να τρώτε και να δαγκώνετε τους φτωχούς και εγώ δεν θα σταματώ να σας ελέγχω!». Με την ίδια ακριβώς παρρησία ο Χρυσόστομος θα μπορούσε και σήμερα να υπερασπίζεται από τον άμβωνα την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον συνάνθρωπο του.
Διαβάζουμε το Γρηγόριο το Θεολόγο και τον θαυμάζουμε μιλώντας για την ατομική ιδιοκτησία: «…φτώχεια και πλούτος- μας λέει- εισβάλλουν στην ανθρωπότητα όπως οι αρρώστιες στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο νόμος του χριστιανού είναι η ισότητα του Δημιουργού Θεού, δεν είναι ο νόμος του ισχυρού». « Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού… Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε…» μας προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και δακτυλοδεικτεί σε μένα και σε σένα, όλους αυτούς, τους σωματικά και ψυχικά άστεγους.
Τίμιοι καθώς ήταν με τη συνείδησή τους και συνεπείς στο εκκλησιαστικό τους χρέος οι Τρείς Ιεράρχες θα εξοργίζονταν σήμερα περισσότερο με την υποκρισία μας: όταν η κοινωνία υποκρίνεται φορώντας το «φιλάνθρωπο» προσωπείο της και οι πανίσχυρες πολυεθνικές διαφημίζουν την «κοινωνική τους προσφορά» η πρόκληση δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη.
Δεκαέξι αιώνες πέρασαν από την τότε εποχή τους και ο λόγος τους παραμένει επίκαιρος αφού τα προβλήματα του ανθρώπου είναι διαχρονικά. «Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας, ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος και η φωνή του ακούστηκε ξανά πριν από λίγο καιρό στον πόλεμο που συνεχίζεται στην Συρία και στη Μέση Ανατολή.
Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας: «… ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν,-ερωτά- εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης;»
« Εσείς δεν χορταίνετε να τρώτε και να δαγκώνετε τους φτωχούς και εγώ δεν θα σταματώ να σας ελέγχω!». Με την ίδια ακριβώς παρρησία ο Χρυσόστομος θα μπορούσε και σήμερα να υπερασπίζεται από τον άμβωνα την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον συνάνθρωπο του.
Ο Χρυσόστομος, ο οποίος πούλησε ακόμη και τα αντικείμενα του επισκοπείου του και κατάργησε τα επίσημα γεύματα για να υποστηρίξει τη φτωχολογιά της Αντιόχειας και της Κωνσταντινούπολης.
Διαβάζουμε το Γρηγόριο το Θεολόγο και τον θαυμάζουμε μιλώντας για την ατομική ιδιοκτησία: «…φτώχεια και πλούτος- μας λέει- εισβάλλουν στην ανθρωπότητα όπως οι αρρώστιες στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο νόμος του χριστιανού είναι η ισότητα του Δημιουργού Θεού, δεν είναι ο νόμος του ισχυρού». « Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού… Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε…» μας προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και δακτυλοδεικτεί σε μένα και σε σένα, όλους αυτούς, τους σωματικά και ψυχικά άστεγους.
Μπορεί να είναι οι οικονομικοί μετανάστες που εκλιπαρούν περιφερόμενοι για ένα μεροκάματο, μπορεί να είναι, τέλος, και τα παιδιά όλων αυτών που κατέλαβαν μια θέση στα θρανία των σχολείων όπου διδάσκουμε.
Τίμιοι καθώς ήταν με τη συνείδησή τους και συνεπείς στο εκκλησιαστικό τους χρέος οι Τρείς Ιεράρχες θα εξοργίζονταν σήμερα περισσότερο με την υποκρισία μας: όταν η κοινωνία υποκρίνεται φορώντας το «φιλάνθρωπο» προσωπείο της και οι πανίσχυρες πολυεθνικές διαφημίζουν την «κοινωνική τους προσφορά» η πρόκληση δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη.
Η ελεημοσύνη δεν μπορεί να γίνεται το άλλοθι της κοινωνικής αδικίας.«Ελεημοσύνη από αδικίες δε γίνεται» καταγγέλλει ο Μέγας Βασίλειος, αφού «δεν μπορεί να γίνει ο Θεός συνένοχος ληστών και αρπακτών».
Επιφυλακτικοί όπως και τότε σε τέτοιου είδους «δωρεές» οι Τρείς Ιεράρχες, αμφιβάλλω αν θα συμμετείχαν σήμερα σε «πλειστηριασμούς ανθρωπιάς» και σε «φιλανθρωπικές βραδιές». Γιατί, γι αυτούς, αληθινή αγάπη είναι πριν απ όλα η κατάργηση της σχέσης εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου.
Και μιλούν με θάρρος και τόλμη γι όλα αυτά οι τρεις Ιεράρχες επειδή οι ίδιοι είχαν εξαντλήσει με την ασκητική ζωή τους τα δικά τους όρια θυσίας και προσφοράς.
Σήμερα, ωστόσο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη εποχή το έργο τους, αλλά κυρίως ο λόγος τους για την παιδεία και τα παιδιά, είναι και πρέπει να είναι, φάρος ο οποίος μας φωτίζει.
Αυτοί λοιπόν ήταν οι Ιεράρχες που τιμούμε στις 30 Ιανουαρίου κάθε χρόνο.
Σήμερα, ωστόσο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη εποχή το έργο τους, αλλά κυρίως ο λόγος τους για την παιδεία και τα παιδιά, είναι και πρέπει να είναι, φάρος ο οποίος μας φωτίζει.
Αυτοί λοιπόν ήταν οι Ιεράρχες που τιμούμε στις 30 Ιανουαρίου κάθε χρόνο.
Φωτεινές προσωπικότητες υπηρέτες του θεού και του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.