Του Δημήτρη Νίκογλου
Θα ήθελα να εκφράσω την αγανάκτησή μου για τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης, και τον στρουθοκαμηλισμό που έχει επιλέξει ως μέθοδο στο να χειρίζεται τα πολλά και σύνθετα προβλήματα που ταλανίζουν τους απλούς πολίτες.
με θυμώνει που βλέπω ουρές για μια δωρεάν σακούλα πατάτες,
με θυμώνει που βλέπω ανθρώπους να μαζεύουν τα άχρηστα λαχανικά των λαϊκών αγορών,
μα περισσότερο απ' όλα θυμώνω με τους ανθρώπους που μας έφεραν εδώ, με τους πολιτικούς εκείνους που με τις λάθος επιλογές και τα ψεύτικα λόγια κατάντησαν τον Έλληνα πολίτη έρμαιο χωρίς αξιοπρέπεια και ελπίδα..
Ναι φίλοι μου χωρίς αξιοπρέπεια και ελπίδα, διότι όσο εύκολο και αν φαίνεται ένα πιάτο φαγητό από ένα συσσίτιο για το οποίο δεν έχεις πασχίσει να το κερδίσεις αλλά σου προσφέρεται από κάποιους άλλους ως δώρο, είναι το γαμώτο, είναι το γιατί, είναι αυτό που σου τσαλακώνει την αξιοπρέπεια, μια αξιοπρέπεια που σου την στέρησαν παρά την θέλησή σου.
Ζούμε καταστάσεις πρωτόγνωρες για μας, μα ακόμα και σήμερα οι πολιτικοί μας δεν έχουν την ανδρεία να μας πουν την αλήθεια, ακολουθούν την γνωστή πεπατημένη, τις υποσχέσεις για τις καλύτερες μέρες που έρχονται και τις φρούδες ελπίδες...
Κυρίες και κύριοι της βουλής των Ελλήνων, η πολιτική συνεννόηση είναι αναγκαία σήμερα όσο ποτέ για τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την χώρα, αφήστε τους λεονταρισμούς και καθίστε κάτω όλοι μαζί και δουλέψτε γιαυτό που έχετε καλεστεί, για τον λαό και την Ελλάδα μακρυά από μικροσυμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες.
Πολλοί συμπολίτες μας είναι στα όριά τους, η φτώχεια, η ανεργία η αβεβαιότητα καταπολεμούνται με πολιτική και όχι με υποσχέσεις, η Ελλάδα αργοπεθαίνει και εσείς απουσιάζετε, γιατί;
Μην προδίδεται τον κόσμο που ακόμη σας πιστεύει, μην κάνετε την πολιτική μια πράξη αιφνιδιασμού, η πολιτική μπορεί να ξαναφέρει το χαμόγελο στους πολίτες με μια προϋπόθεση: Αλήθειες και μόνο, για να ξαναγεννηθεί η εμπιστοσύνη κράτους πολίτη.
Βλέπετε διαχωρίζω τους πολίτες σε απλούς και μη διότι στην Ελλάδα του 2017 υπάρχουν ακόμη διαχωρισμοί πολιτών που τους θρέφει και τους συντηρεί το ίδιο το σύστημα. Υπάρχουν φίλοι μου σήμερα οικογένειες που στερούνται τα απαραίτητα, και όταν λέμε τα απαραίτητα, εννοούμε το ψωμί και το γάλα, και όσο για το όριο της φτώχειας που έχουν βάλει ορισμένοι ως όριο επιβίωσης, αυτό η συγκεκριμένη ομάδα πολιτών το έχει καταρρίψει παίρνοντας την κατιούσα μετά ιλίγγου.
Πόσο κοντά σε αυτήν την μερίδα πολιτών βρίσκεται η κυβέρνηση; Ποια είναι η βούλησή της για την επίλυση των προβλημάτων αυτών των πολύπαθων πολιτών; Μήπως οι παρωπίδες των πολιτικών όλης της επικράτειας και πρωτίστως της κυβέρνησης είναι έτσι φτιαγμένες που δεν τους επιτρέπεται να βλέπουν τίποτε άλλο πέρα από τη μύτη τους υπό τον φόβο της αποτυχίας έναντι των μεγάλων προβλημάτων, και της ισχνής προσπάθειας επίλυσης αυτών;
Το να δηλώνεις παρών ως πολιτεία στα προβλήματα των πολιτών είναι υποχρέωσή σου αν θέλεις να λέγεσαι οργανωμένο κράτος, και αν θέλεις να λέγεσαι και πολιτισμένο κράτος, θα πρέπει να είσαι σύμμαχος με κάθε αδύναμο πολίτη που σε χρειάζεται και να γίνεσαι και αρωγός αυτού.
Με θυμώνει που βλέπω ουρές στα κοινωνικά παντοπωλεία,
Πόσο κοντά σε αυτήν την μερίδα πολιτών βρίσκεται η κυβέρνηση; Ποια είναι η βούλησή της για την επίλυση των προβλημάτων αυτών των πολύπαθων πολιτών; Μήπως οι παρωπίδες των πολιτικών όλης της επικράτειας και πρωτίστως της κυβέρνησης είναι έτσι φτιαγμένες που δεν τους επιτρέπεται να βλέπουν τίποτε άλλο πέρα από τη μύτη τους υπό τον φόβο της αποτυχίας έναντι των μεγάλων προβλημάτων, και της ισχνής προσπάθειας επίλυσης αυτών;
Το να δηλώνεις παρών ως πολιτεία στα προβλήματα των πολιτών είναι υποχρέωσή σου αν θέλεις να λέγεσαι οργανωμένο κράτος, και αν θέλεις να λέγεσαι και πολιτισμένο κράτος, θα πρέπει να είσαι σύμμαχος με κάθε αδύναμο πολίτη που σε χρειάζεται και να γίνεσαι και αρωγός αυτού.
Με θυμώνει που βλέπω ουρές στα κοινωνικά παντοπωλεία,
με θυμώνει που βλέπω ουρές για μια δωρεάν σακούλα πατάτες,
με θυμώνει που βλέπω ανθρώπους να μαζεύουν τα άχρηστα λαχανικά των λαϊκών αγορών,
μα περισσότερο απ' όλα θυμώνω με τους ανθρώπους που μας έφεραν εδώ, με τους πολιτικούς εκείνους που με τις λάθος επιλογές και τα ψεύτικα λόγια κατάντησαν τον Έλληνα πολίτη έρμαιο χωρίς αξιοπρέπεια και ελπίδα..
Ναι φίλοι μου χωρίς αξιοπρέπεια και ελπίδα, διότι όσο εύκολο και αν φαίνεται ένα πιάτο φαγητό από ένα συσσίτιο για το οποίο δεν έχεις πασχίσει να το κερδίσεις αλλά σου προσφέρεται από κάποιους άλλους ως δώρο, είναι το γαμώτο, είναι το γιατί, είναι αυτό που σου τσαλακώνει την αξιοπρέπεια, μια αξιοπρέπεια που σου την στέρησαν παρά την θέλησή σου.
Ζούμε καταστάσεις πρωτόγνωρες για μας, μα ακόμα και σήμερα οι πολιτικοί μας δεν έχουν την ανδρεία να μας πουν την αλήθεια, ακολουθούν την γνωστή πεπατημένη, τις υποσχέσεις για τις καλύτερες μέρες που έρχονται και τις φρούδες ελπίδες...
Κυρίες και κύριοι της βουλής των Ελλήνων, η πολιτική συνεννόηση είναι αναγκαία σήμερα όσο ποτέ για τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την χώρα, αφήστε τους λεονταρισμούς και καθίστε κάτω όλοι μαζί και δουλέψτε γιαυτό που έχετε καλεστεί, για τον λαό και την Ελλάδα μακρυά από μικροσυμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες.
Πολλοί συμπολίτες μας είναι στα όριά τους, η φτώχεια, η ανεργία η αβεβαιότητα καταπολεμούνται με πολιτική και όχι με υποσχέσεις, η Ελλάδα αργοπεθαίνει και εσείς απουσιάζετε, γιατί;
Μην προδίδεται τον κόσμο που ακόμη σας πιστεύει, μην κάνετε την πολιτική μια πράξη αιφνιδιασμού, η πολιτική μπορεί να ξαναφέρει το χαμόγελο στους πολίτες με μια προϋπόθεση: Αλήθειες και μόνο, για να ξαναγεννηθεί η εμπιστοσύνη κράτους πολίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.