Μία από τις πρώτες πράξεις ταυτόχρονα και έσχατες πριν οι πρόγονοί μας φύγουν από τις πατρίδες της καθ΄ ημάς Ανατολής, πριν εγκαταλείψουν, λόγω του σχεδίου εξόντωσης των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, την Ιωνία, τη Θράκη, τον Πόντο, την Καππαδοκία, ήταν να πάρουν τις εικόνες και τα ιερά σκεύη.
Όπου δεν ήταν αυτό εφικτό, τα ιερά σκεύη θάβονταν αναμένοντας πότε θα έρθει ο κατάλληλος χρόνος για να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Αυτό έγινε με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά της "πρόσφυξ Παναγίας" όπως έλεγε ο Φίλων Κτενίδης και με τα ιερά σκεύη που τη συνόδευαν, όπως το ίδιο έγινε και σε άλλες περιπτώσεις.
Η σημερινή εορτή των Αγίων Θεοδώρων επαναφέρει μία ακόμη σχετική ιστορία όπου οι πρόσφυγες- διασωθέντες της Γενοκτονίας, έφεραν από το Λερί και το Καρμούτ της Αργυρούπολης του Πόντου στο Ανατολικό Πτολεμαΐδας, την εικόνα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη και το ξύλινο σταυρό.
Στο Λερί (Λαρία ή Λερία) Αργυρούπολης το 1913 υπήρχε, στη συνοικία Μαστοράντων η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, απ΄ όπου προέρχεται η εικόνα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη, η οποία σήμερα βρίσκεται στην εκκλησία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στο Ανατολικό.
Από το διπλανό στο Λερί οικισμό του Καρμούτ (Γοτσά Πινάρ) και από τον εκεί ναό, επίσης αφιερωμένο στους Άγιους Θεόδωρους, μεταφέρθηκε στο Ανατολικό ο ξυλόγλυπτος υστεροβυζαντινός σταυρός έργο του Αργυρουπολίτη Νικόλαου Συμενού, τεχνοτροπίας ανάλογης με αυτές που εμφανίζεται τις μονές Ιβήρων, Λαύρας, Διονυσίου και Κουτλουμουσίου.
Ο σταυρός ο οποίος αναφέρει ”Έν Αργυρουπόλει α-ω-ζ-θ. ( 1869).Χειρ’ Νικολάου και υιού: Χ/Σάββα. (Δεκεμβρίω.)”, μεταφέρθηκε από τον Κωνσταντίνο Χ. Σπυρίδη, μαζί με την καμπάνα της εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων.
Η εικόνα του Αγίου Θεόδωρου του Στρατηλάτη και ο σταυρός, είναι δύο ιερά σκεύη που σώθηκαν, όταν άγνωστος αριθμός καταστράφηκαν ή βρίσκονται θαμμένα στη γη των προγόνων μας περιμένοντας. Είναι μία ιδιαίτερη παράμετρος της καταστροφής, αφού μετά τους ανθρώπους, η Γενοκτονία κατέστρεψε και καταστρέφει τα αποδεικτικά της Ελληνικής-Ορθόδοξης Χριστιανικής- Ρωμαίικης παρουσίας, τις οικίες, τους ναούς, τα ιερά σκεύη, τα μνήματα, τα μνημεία, δηλαδή τη Μνήμη.....
Εμείς ελπίζουμε, αναμένουμε, υπομένουμε, (προσ)ευχόμαστε για να έρθει η στιγμή του φωτός, όπου μαζί με τους προγόνους μας, θα το δουν και οι εικόνες και τα ιερά τους σκεύη. Για να βρούνε ξανά τη θέση τους στη ιστορία, στην πίστη και στη ζωή μας!
Όπου δεν ήταν αυτό εφικτό, τα ιερά σκεύη θάβονταν αναμένοντας πότε θα έρθει ο κατάλληλος χρόνος για να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Αυτό έγινε με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά της "πρόσφυξ Παναγίας" όπως έλεγε ο Φίλων Κτενίδης και με τα ιερά σκεύη που τη συνόδευαν, όπως το ίδιο έγινε και σε άλλες περιπτώσεις.
Η σημερινή εορτή των Αγίων Θεοδώρων επαναφέρει μία ακόμη σχετική ιστορία όπου οι πρόσφυγες- διασωθέντες της Γενοκτονίας, έφεραν από το Λερί και το Καρμούτ της Αργυρούπολης του Πόντου στο Ανατολικό Πτολεμαΐδας, την εικόνα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη και το ξύλινο σταυρό.
Στο Λερί (Λαρία ή Λερία) Αργυρούπολης το 1913 υπήρχε, στη συνοικία Μαστοράντων η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, απ΄ όπου προέρχεται η εικόνα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη, η οποία σήμερα βρίσκεται στην εκκλησία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στο Ανατολικό.
Από το διπλανό στο Λερί οικισμό του Καρμούτ (Γοτσά Πινάρ) και από τον εκεί ναό, επίσης αφιερωμένο στους Άγιους Θεόδωρους, μεταφέρθηκε στο Ανατολικό ο ξυλόγλυπτος υστεροβυζαντινός σταυρός έργο του Αργυρουπολίτη Νικόλαου Συμενού, τεχνοτροπίας ανάλογης με αυτές που εμφανίζεται τις μονές Ιβήρων, Λαύρας, Διονυσίου και Κουτλουμουσίου.
Ο σταυρός ο οποίος αναφέρει ”Έν Αργυρουπόλει α-ω-ζ-θ. ( 1869).Χειρ’ Νικολάου και υιού: Χ/Σάββα. (Δεκεμβρίω.)”, μεταφέρθηκε από τον Κωνσταντίνο Χ. Σπυρίδη, μαζί με την καμπάνα της εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων.
Η εικόνα του Αγίου Θεόδωρου του Στρατηλάτη και ο σταυρός, είναι δύο ιερά σκεύη που σώθηκαν, όταν άγνωστος αριθμός καταστράφηκαν ή βρίσκονται θαμμένα στη γη των προγόνων μας περιμένοντας. Είναι μία ιδιαίτερη παράμετρος της καταστροφής, αφού μετά τους ανθρώπους, η Γενοκτονία κατέστρεψε και καταστρέφει τα αποδεικτικά της Ελληνικής-Ορθόδοξης Χριστιανικής- Ρωμαίικης παρουσίας, τις οικίες, τους ναούς, τα ιερά σκεύη, τα μνήματα, τα μνημεία, δηλαδή τη Μνήμη.....
Εμείς ελπίζουμε, αναμένουμε, υπομένουμε, (προσ)ευχόμαστε για να έρθει η στιγμή του φωτός, όπου μαζί με τους προγόνους μας, θα το δουν και οι εικόνες και τα ιερά τους σκεύη. Για να βρούνε ξανά τη θέση τους στη ιστορία, στην πίστη και στη ζωή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.