Με αφορμή τα λόγια του πρώην καθηγητή μου κου Μάρδα, πως «Οι μετανάστες που έρχονται, μπορούν αν θέλουν να επενδύσουν 250.000€ έκαστος», μπορούμε να αναφέρουμε ποια είναι η πραγματικότητα στην Ευρωπαϊκή κοινότητα όσον αφορά την διαπολιτισμικότητα.
Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών οδήγησε μεταξύ άλλων σε αύξηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού με επιθέσεις εναντίον μεταναστών σε πολλές χώρες. Για τον περιορισμό των παραπάνω εντάσεων, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες παρατηρείται μία στροφή προς την πολιτική απόκτησης νέων πολιτών με σχετικά υψηλό κοινωνικο- οικονομικό και μορφωτικό υπόβαθρο. Με τον τρόπο αυτό, θεωρείται ότι οι νεοεισερχόμενοι μετανάστες θα μπορούν να επικοινωνούν με σχετική άνεση στη γλώσσα της χώρας υποδοχής, γεγονός το οποίο θα δημιουργεί προϋποθέσεις για λιγότερες μελλοντικές κοινωνικές εντάσεις.
Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, για παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2007, προχώρησε στην έκδοση πράσινης κάρτας για όσους αλλοδαπούς έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 60.000 Ευρώ. Στη Γερμανία παρατηρείται άνοιγμα των συνόρων σε μετανάστες, κυρίως, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, στους οποίους μάλιστα δίνεται άμεσα η δυνατότητα μόνιμης εγκατάστασης στη χώρα βλ γιατρούς. Κάτι ανάλογο έγινε προσπάθεια και στην Ελλάδα το 2013, όπου δόθηκε η δυνατότητα δικαιώματος εισόδου και διαμονής πενταετούς διάρκειας σε πολίτες τρίτων χωρών που κατέχουν ή προτίθενται, τεκμηριωμένα, να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα, εφόσον το ελάχιστο ύψος του ακινήτου ανέρχεται σε διακόσιες πενήντα χιλιάδες (250.000) ευρώ .
Επιχειρώντας μια κριτική ανάλυση των πολιτικών ένταξης των μεταναστών σε διεθνές επίπεδο, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι πρόκειται για πολιτικές επιλεκτικού χαρακτήρα. Σε ποιο βαθμό, ωστόσο, οι πολιτικές επιλεκτικού χαρακτήρα μπορούν να δώσουν λύσεις στα σύνθετα προβλήματα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών; Τι γίνεται με τα εκατομμύρια των μεταναστών που δεν έχουν υψηλό μορφωτικό και κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο; Πώς μπορούν να αλλάξουν τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και οι ρατσιστικές συμπεριφορές που παρατηρούνται σε πολλές χώρες υποδοχής μεταναστών;
Οι «πολιτισμένες» χώρες κάνουν εμφανώς διακρίσεις για το ποιους μετανάστες δέχονται. Άλλωστε αυτό διαφαίνεται και από την κατάσταση στην οποία ζούμε. Ενώ τον Μάρτιο η Ε.Ε. όφειλε, σύμφωνα με τις υποσχέσεις της, να δεχτεί 3000 μετανάστες, τελικά δέχτηκε 280.
Συνεπώς, η αγαπημένη αδελφή Ευρώπη η οποία καυχάται πως δεν είναι ρατσιστική επιλέγει μετανάστες που της μοιάζουν τίποτα διαφορετικό. Εάν όντως οι μετανάστες έχουν οικονομική και μορφωτική επιφάνεια τους δεχόμαστε ευχαρίστως, γιατί πολύ απλά μπορούμε να τους εκμεταλλευτούμε. Οι υπόλοιποι ας βρίσκονται σε σκουπιδότοπο και οι χώρες υποχείρια ας κόψουν τον λαιμό τους.
Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών οδήγησε μεταξύ άλλων σε αύξηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού με επιθέσεις εναντίον μεταναστών σε πολλές χώρες. Για τον περιορισμό των παραπάνω εντάσεων, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες παρατηρείται μία στροφή προς την πολιτική απόκτησης νέων πολιτών με σχετικά υψηλό κοινωνικο- οικονομικό και μορφωτικό υπόβαθρο. Με τον τρόπο αυτό, θεωρείται ότι οι νεοεισερχόμενοι μετανάστες θα μπορούν να επικοινωνούν με σχετική άνεση στη γλώσσα της χώρας υποδοχής, γεγονός το οποίο θα δημιουργεί προϋποθέσεις για λιγότερες μελλοντικές κοινωνικές εντάσεις.
Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, για παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2007, προχώρησε στην έκδοση πράσινης κάρτας για όσους αλλοδαπούς έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 60.000 Ευρώ. Στη Γερμανία παρατηρείται άνοιγμα των συνόρων σε μετανάστες, κυρίως, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, στους οποίους μάλιστα δίνεται άμεσα η δυνατότητα μόνιμης εγκατάστασης στη χώρα βλ γιατρούς. Κάτι ανάλογο έγινε προσπάθεια και στην Ελλάδα το 2013, όπου δόθηκε η δυνατότητα δικαιώματος εισόδου και διαμονής πενταετούς διάρκειας σε πολίτες τρίτων χωρών που κατέχουν ή προτίθενται, τεκμηριωμένα, να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα, εφόσον το ελάχιστο ύψος του ακινήτου ανέρχεται σε διακόσιες πενήντα χιλιάδες (250.000) ευρώ .
Επιχειρώντας μια κριτική ανάλυση των πολιτικών ένταξης των μεταναστών σε διεθνές επίπεδο, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι πρόκειται για πολιτικές επιλεκτικού χαρακτήρα. Σε ποιο βαθμό, ωστόσο, οι πολιτικές επιλεκτικού χαρακτήρα μπορούν να δώσουν λύσεις στα σύνθετα προβλήματα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών; Τι γίνεται με τα εκατομμύρια των μεταναστών που δεν έχουν υψηλό μορφωτικό και κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο; Πώς μπορούν να αλλάξουν τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και οι ρατσιστικές συμπεριφορές που παρατηρούνται σε πολλές χώρες υποδοχής μεταναστών;
Οι «πολιτισμένες» χώρες κάνουν εμφανώς διακρίσεις για το ποιους μετανάστες δέχονται. Άλλωστε αυτό διαφαίνεται και από την κατάσταση στην οποία ζούμε. Ενώ τον Μάρτιο η Ε.Ε. όφειλε, σύμφωνα με τις υποσχέσεις της, να δεχτεί 3000 μετανάστες, τελικά δέχτηκε 280.
Συνεπώς, η αγαπημένη αδελφή Ευρώπη η οποία καυχάται πως δεν είναι ρατσιστική επιλέγει μετανάστες που της μοιάζουν τίποτα διαφορετικό. Εάν όντως οι μετανάστες έχουν οικονομική και μορφωτική επιφάνεια τους δεχόμαστε ευχαρίστως, γιατί πολύ απλά μπορούμε να τους εκμεταλλευτούμε. Οι υπόλοιποι ας βρίσκονται σε σκουπιδότοπο και οι χώρες υποχείρια ας κόψουν τον λαιμό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.