Η πιο ΑΝΕΝΤΙΜΗ συμφωνία!

Της Βούλας Ιωαννίδου
Σας παρακαλώ κοινοποιήστε το σε όποιο ντουβάρι του fb βρεθεί μπροστά σας, κλέψτε το, διαδώστε το, μήπως και φτάσει στον προορισμό του! Η τελευταία μου επιθυμία ως «νομοταγής» πολίτης είναι να μάθει όλος ο ντουνιάς ότι είμαι ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

Κύριε Πρωθυπουργέ ή κύριε Τσίπρα ή Αλέξη ή όπως αλλιώς αγαπάτε,
ζητώ την προστασία σας δημοσίως, όπως μου είχατε υποσχεθεί τον περυσινό Γενάρη!

Οι δυό μας , όταν εσύ ήσουν ο Αλέξης " κι εγώ η Βούλα , πέρσι τέτοιες μέρες κάναμε μια συμφωνία: Εγώ θα σε στηρίξω με την ψήφο μου και θα σου δώσω τη δύναμη και την εξουσία που χρειάζεσαι κι εσύ θα με γλυτώσεις από τα σαγόνια του καρχαρία-καπιταλισμού. ΄Οπως είδες εγώ ήμουν εντάξει...βγήκες πανηγυρικά και χθες μάλιστα είχες και τα γενέθλιά σου από τη συμφωνία τούτη. Εσύ είσαι εντάξει στην συμφωνία;;

΄Οπως βλέπεις σου΄δωσα ένα χρόνο προθεσμία περιμένοντας να δω το θαύμα να αναδιπλώνεται… αντ΄αυτού, σήμερα, την επομένη των γενεθλίων σου ήρθε το μπιλιετάκι από τα ΕΛΤΑ για ένα συστημένο. Δεν θέλει και πολύ φαντασία να υποψιαστώ το "δωράκι" που θα εσωκλείεται μέσα στο συστημένο, έχοντας "λερωμένη" τη φωλιά μου με ανοιχτούς οικονομικούς λογαριασμούς. Κάνα ασφαλιστικό μέτρο, κανένας πλειστηριασμός ...κάτι τέτοιο ΑγιοΒασιλιάτικο φαντάζομαι ότι θα΄ναι. ΄Αμα σου πω ότι είμαι σε τέτοια κατάσταση που δεν καίγομαι να μάθω θα με περάσεις για τρελή...όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Μια φορά κι έναν καιρό κ. Πρωθυπουργέ μία κυρία ετών 40 χωρίζει από τον έγγαμο βίο της, από την ασφάλεια του σπιτιού της και την καλοβολή της και με μόνο βιός της 50ευρώ στη τσέπη και 2 παιδιά παραμάσχαλα 12 και 14 ετών, πήρε των οματιών της παίρνοντας τη ζωή της και των παιδιών της στα χέρια της . 

΄Ολα αυτά εν έτη 2004 (τότε που πήραμε το euro... και είχαμε και μια λαμπερή Ολυμπιακή χρονιά, κατά τ΄άλλα...)

Μην τα πολυλογώ (τα προσωπικά του καθενός δεν ενδιαφέρουν κανέναν άλλωστε δε είμαι η Μενεγάκη), μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2010 κουτσά- στραβά τα καταφέρναμε, πήραμε ένα σπίτι ξεκινώντας απ΄το μηδέν, με μοναδικό στήριγμα τη δουλειά μου, μ΄ένα δάνειο από τον ΟΕΚ (καλή του ώρα, άλλη πονεμένη ιστορία), καθότι ήμουν και υπάλληλος του ΟΕΚ... 

Οι υποχρεώσεις πολλές, τα ξανοίγματα πολλά για να μπορέσουμε να σταθούμε αξιοπρεπείς στην κενωνία, όμως τα καταφέρναμε, δεν περίσσευε τίποτα όλα τσίμα τσίμα όμως ένοιωθα καλά γιατί ήμουν εντάξει στις υποχρεώσεις μου (δάνεια, κάρτες , λογαριασμοί), άκου να δεις με τι χαιρόμουνα, γιατί ήμουν εντάξει στις υποχρεώσεις μας. Τα κορίτσια μου τραβούσαν στα γράμματα κι αυτό ήταν αρκετό για να υπάρχει στόχος και όραμα. Σε γενικές γραμμές φρόντιζα να μην μας λείπουν τα απαραίτητα και μερικές φορές και κάτι παραπάνω . Κι ο αθλητισμός τους, κι ο πρωταθλητισμός τους, και τα φροντιστήριά τους. ΄Ολα αυτά όμως έπιασαν τόπο, ούτε ένα ευρώ δε μου χαράμισαν, χαλάλι τους. Αυτά όμως δεν είναι του παρόντος, εισαγωγή κάνω...

...κι όλα αυτά μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2011, τότε που όλοι, ξεκινώντας από τις πολιτικούς για να καλύψουν τις πομπές τους και βλέποντας την μπόρα που ερχόταν (που αυτή δημιούργησαν) ξεκίνησε εντέχνως η λασπολογία για τους δημοσίους υπαλλήλους με την αιτία τάχα των δεινών της χώρας μας. ΄Ολοι τα΄χαν βάλει με τους δημοσίους υπαλλήλους και γίναμε το εξιλαστήριο θύμα κι έτσι ξεκίνησε το ντόμινο...αφού έπεσε το κάστρο των δημοσίων υπαλλήλων τα άλλα ήταν απλώς θέμα χρόνου. 

Η μείωση των μισθών μας, το κλείσιμο υπηρεσιών και η διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν το αγάλιασμα της φουρτούνας των δημοσιουπαλληλοφάγων ... κι ο διχασμός πήρε τα΄απάνω του, βλέπεις τώρα που το δημόσιο υπολειτουργεί λόγω έλλειψης προσωπικού και οι μισθοί μας μειώθηκαν..τώρα πια τρώμε με χρυσά κουτάλια...και η σωστή και δίκαιη παροχή υπηρεσιών τους , είναι τουλάχιστον όπως αρμόζει σε πολιτισμένους ευρωπαίους πολίτες ...όντως ήμασταν η πέτρα του σκανδάλου. Ας είναι...τέλος καλό, όλα καλά...emoticon smile

΄Ετσι λοιπόν κ. Πρωθυπουργέ, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των φόρων, οι έξτρα εισφορές που φύτρωναν από το πουθενά, ν΄απομυζούν τους μισθούς μας , τα χαράτσια, τα...τα...τα... έφτασαν να μην μπορώ πια ούτε να επιβιώσω, όχι να πληρώνω τις οικονομικές μου υποχρεώσεις. Και από τον 10/2011 κήρυξα πτώχευση πληρωμών...Κάτι σαν την μικρή Ελλαδίτσας μας. Απ΄ότι κατάλαβα εκ των υστέρων και για την δική μου πτώχευση και για της Ελλαδίτσας μας , οι υπαίτιοι είναι οι ίδιοι, οι γνωστοί και οι μη εξαιρετέοι...

Κάποιοι φίλοι και γνωστοί , από τότε ακόμη, μου έλεγαν να μπω στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ( τώρα που το καλοσκέφτομαι σαν το ΔΝΤ ένα πράμα, μπες για να σωθείς ) ...το σκεφτόμουν από δω το σκεφτόμουν από κει ...πες πες είχαν κατορθώσει όλοι να μπολιάσουν στο κεφάλι μου ενοχές για τη δουλειά μου κι αποφάσισα πως αφού εγώ είμαι προνομοιούχα έναντι κάποιων άλλων συμπολιτών μου που ήταν άνεργοι, πως εφ΄όσων είχα έστω μια δουλειά, αυτά τα υπερχρεωμένα είναι ασπίδα προστασίας για αυτούς, και πως για μένα θα ήταν σκάνδαλο αν έβρισκα καταφύγιο εκεί, όσο δύσκολα κι αν ήταν τα πράγματα.

 ΄Ετσι θεωρώντας ανήθικο από μέρους μου, έπαψα να το σκέφτομαι ως καταφύγιο.

Τα πέτρινα χρόνια περνούσαν, οι ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις αυγάτιζαν από μόνες τους και γιγαντώθηκαν σαν από θαύμα , μέχρι και τα τηλέφωνα που μου έκαναν οι εισπρακτικές χρεωνόντουσαν στα ενημερωτικά που μου έστελναν οι Τράπεζες, θαρρείς και τους το ζήτησα, κι εγώ ήμουν σε βαριά κατάθλιψη. 

΄Ημουν άμαθη στο να είμαι ασυνεπής στις υποχρεώσεις μου. Κάλιο να με σκότωνες παρά να μ΄έλεγες μπαταχτσού. ΄Εδειχνα ζωντανή, δούλευα, μα μέσα μου ίσα που ένοιωθα τις αναπνοές μου. Μαζεύτηκα στο καβούκι μου, απομονώθηκα απ΄όλους, κλείστηκα στο σπιτάκι μου κι ένοιωθα ευτυχισμένη εκεί μέσα γιατί ήμουν σε πλεονεκτική θέση έναντι άλλων που είχαν ήδη ξεσπιτωθεί κι ας είχε γίνει η φυλακή μου. 

Τα ντουβάρια η φυλακή μου, οι Τράπεζες και οι εισπρακτικές, τα υπερυψωμένα τείχη μου έναντι του έξω κόσμου. Βούϊζαν τ΄αυτιά μου, τα μεσημέρια (κομμένα τα σαβουάρ βιβρ και οι ώρες κοινής ησυχίας), τα Σάββατα, τις Κυριακές ακόμη και ανήμερα Χριστουγέννων (αν έχεις Θεό) ν΄ακούω : ...ονομάζομαι τάδε...η κλήση σας καταγράφεται ...πείτε τα τρία τελευταία ψηφία του ΑΦΜ σας. Το΄χα μάθει απ΄έξω για να τους διευκολύνω, να μην τους καθυστερώ και χρεώνομαι....Χτυπούσε το κουδούνι της εξώπορτας κι εγώ σήκωνα το κινητό...άρχιζε να μου σαλεύει...

Ευτυχώς τις σπουδές της μικρής μου (σπούδασε σε άλλη πόλη), τις είχε επιτέλους αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου ο πατέρας της ( ευτυχώς τον έχει τον τρόπο του, την διάθεση έχανε κατά καιρούς ν΄ανταποκριθεί ) , κι έτσι κάθε φορά που την πήγαινα στα ΚΤΕΛ για να επιστρέψει εκεί, μετά από διακοπές που ερχόταν, το μόνο που έπαιρνε μαζί της από τη μανούλα της ήταν μια σφιχτή αγκαλιά, βιαστικά φιλιά , ένα γρήγορο ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ και μόλις φτάσεις να μου κάνεις αναπάντητη να ξέρω ότι έφτασες καλά κι ένα νερό που της έχωνα στη τσάντα για το ταξίδι, για να βρω μετά στην τσέπη μου το 50λεπτο που μου είχε βάλει στην τσέπη χωρίς να την πάρω είδηση, ανεβαίνοντας στο λεωφορείο για να μην προλάβω ν ΄αντιδράσω. 

Η απόλυτη αγάπη και η απόλυτη ξεφτίλα ταυτόχρονα. Και γυρνούσα ξανά στη φυλακή μου, πιο μόνη, πιο άδεια και πιο λυπημένη, νοιώθοντας λιγότερο μανούλα στο ύψος των περιστάσεων. Σημειωτέον, δεν έτρεξα σε κανέναν βουλευτή (όσο να πεις τις έχω τις γνωριμίες μου, από μικρή στο κουρμπέτι), να παρακαλέσω, ως μονογονεϊκή οικογένεια με χαμηλά εισοδήματα ...και μπλα μπλα μπλα ...κι ας είχα κι αγώνες παππούδων αγωνιστών να εξαργυρώσω ( άσχετο)...
Εν τω μεταξύ τα σκάνδαλα των πολιτικών έβγαιναν στη φορά με ταχύτητα φωτός. Πιο να πιάσεις και ποιο ν΄αφήσεις. ΄Οποια καρέκλα και να σήκωνες, βρωμούσε η μπόχα τους.

....κι ήρθες εσύ...τότε ήσουν ο Αλέξη μου.... ήρθες σαν την ΄Ανοιξη και μου΄φερες αυτό που καρτερούσα....την Ελπίδα ότι υπάρχει φως, ότι δεν τέλειωσαν όλα, ότι θα πληρώσουν αυτοί που μας ξεφτίλησαν σαν χώρα και μας κατάντησαν ανθρώπινα ζόμπι και ότι η δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της και θα μπούνε τα πράγματα στη θέση τους.... αφού υπήρχε η διάθεση θα τον βρίσκαμε τον τρόπο…

...και σήμερα, ένα χρόνο μετά που ήρθες εσύ , ήρθε και το μπιλιετάκι .... ειδοποιητήριο για ασφαλιστικά μέτρα (το υποψιάζομαι γιατί ήταν η τελευταία απειλή από ένα "εργαζόμενο" κοριτσάκι από μια εισπρακτική που μου το ανέφερε προχθές... ("καλή" της ώρα όπου κι αν βρίσκεται...)

Δεν ξέρω αν είμαι καλός άνθρωπος, τυχερός όμως είμαι πολύ!!! Προσφέρθηκαν κατά καιρούς ( και με μεγάλη επιμονή μάλιστα ) φίλοι μου, δικηγόροι, γνωρίζοντας τις δυσκολίες μου, τα ξανοίγματά μου και την οικονομική μου κατάσταση, ζώντας την από κοντά, φαντάζομαι γνωρίζοντας και το ποιόν μου, αφιλοκερδώς ν΄αναλάβουν τα έξοδα, τη διαδικασία και την εκπροσώπησή μου για την ένταξή μου στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Προσπερνούσαν όμως την περηφάνια μου (όχι εσκεμμένα, το ξέρω ότι ήταν από αγάπη κι από νοιάξιμο) σ΄αυτήν τους την παροχή.

΄Αρρωστο πράμα η περηφάνια στις μέρες μας. ΄Οσοι το νοιώθουμε είμαστε υπό φαρμακευτική παρακολούθηση.

Αυτήν την περηφάνια που λες Αλέξη, το κράτος μας την τσαλάκωσε με τον χειρότερο τρόπο. Μας την τσαλαπάτησε κι ας την έκανε σημαία στους προεκλογικούς λόγους ο κάθε λογής πολιτικός. Την ανεβάζουν στα ουράνια , τάζοντάς την την προηγούμενη των εκλογών , και μας την ξευτιλίζουν την επομένη των εκλογών.

Αυτό το κακόγουστο παιχνίδι ποτέ δεν το κατάλαβα.

Διότι δεν μπορεί να τάζεις περηφάνια και λίγες ώρες μετά να αρέσκεσαι να βλέπεις τεράστιες ουρές να στήνονται από βραδύς έξω από τα Ειρηνοδικεία της χώρας για να κάνουν αίτηση το πρωϊ για να μπουν στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.... Αλήθεια σε τι διαφέρουν από τις ουρές των προσφύγων που όλο το σύμπαν δείχνει την αλληλεγγύη του και την συμπαράστασή του;;; (παρακαλώ να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι ενάντια, έχω άποψη επί του θέματος, δεν είναι του παρόντος, απλώς παραλληλισμό κάνω).

Αν δεις τις φατσούλες και των μεν και των δε, η θλίψη είναι η ίδια, η απόγνωση είναι η ίδια, η ψυχική ταλαιπώρια είναι σχεδόν η ίδια, η αφορμή των παθών τους είναι κάποιοι άλλοι "μεγάλοι", ίδια. Η διαφορά είναι ότι οι μεν είναι στη χώρα τους οι δε εκτός, οι μεν φορούν σωσίβια, οι δε σκέτα ρούχα. Οι μεν είναι οικογενειακώς, οι δε έχουν στείλει έναν εκπρόσωπο της οικογενείας. 

Οι μεν χάνουν κάποιους δικούς τους στ΄αγριεμένα νερά του άλλοτε πλημμυρισμένου από τουρίστες όμορφου Αιγαίου, οι δε χάνουν κάποιους δικούς τους κρεμασμένους σ΄ένα δένδρο έξω από το σύνταγμα, σ΄ένα δέντρο στην αυλή τους, στην αποθήκη τους ή αργοπεθαίνει κάθε μέρα στέλνοντας το παιδί του νηστικό στο πολιτισμένο σχολείο του. 

Οι μεν έχουν την προσοχή και τα βλέμματα όλων των χολυγουντιανών ηθοποιών στραμμένα πάνω τους, οι δε, την προσοχή των μεγάλοκαρχαριών, του Ριχάρδου, των εισπρακτικών εταιριών και τη σάρα και τη μάρα των μαυραγοριτών. ....οι μεν είναι οι "γραφικοί" που μπορούν να εμπνεύσουν τα φιλεύσπλαχνα συναισθήματα των ανθρώπων της γης, οι δε είναι τα ρεμάλια της Φωκίωνος Νέγρη, οι τεμπέληδες και οι "μαζί τα φάγαμε" ... 

Ποιος να συγκριθεί μαζί τους....
Πως μπορείς να τάζεις περηφάνια, όταν σε φτιάχνει η εικόνα να βλέπεις τον περήφανο πολίτη σου ν΄αναγκάζεται να χάνει μέρες εργασίας (εντάξει αν έχει...), για να τρέχει από Τράπεζα σε Τράπεζα να πετάει τις αιτήσεις για τα υπερχρεωμένα, σαν φέϊγ βολάν κι αποκαμωμένος το βράδυ ν΄ακούει από τις ειδήσεις ότι οι Τράπεζες δεν μπορούν (άκου, οι Τράπεζες που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις δεν μπορούν) να είναι εμπρόθεσμες στις αιτήσεις λόγω φόρτου εργασίας, άρα χάνονται προθεσμίες... Τι νόημα έχουν οι προθεσμίες;;; Γιατί δεν υπάρχει προθεσμία λήξης και στην ύπαρξη των υπερχρεωμένων νοικοκυριών;;; Πότε θα λήξη αυτό το μαρτύριο;;;

Είναι λέει για το καλό σου να μπεις κάτω από την ομπρέλα του νόμου Κατσέλη που τώρα έγινε με λίγο πιο αυστηρούς όρους νόμος Σταθάκη, και προσεχώς με λίγο ακόμη πιο αυστηρούς όρους νόμος Ευθανασίας.

΄Ελεος με τόση πολυνομία και ουσία μηδέν. Και ποιο ακριβώς είναι το καλό μου και η προστασία μου;;; Να, άμα λέει είσαι συνεργάσιμος.... τι συνεργάσιμος κυρά Κατσέλη... στερούμαι τα προς το ζην, για ποια συνεργασία μου μιλάς;;; Τέτοιους "συνεργάσιμους λέγαν στο χωριό μου, αυτούς που συνεργαζόντουσαν με τους έξω από δω.... Μα άμα ήμουν συνεργάσιμος, τι ανάγκη είχα τους νόμους σου;;; Δεν δύναμε να συνεργαστώ κυρά μου λέμε..αυτό είναι το πρόβλημά μου!!! Η ψυχή μου μου απόμεινε, κι αυτήν απ΄ότι κατάλαβα ο πανταχού παρών ανά την Ελλάδα Ριχάρδος δεν την εξαργυρώνει, πως να συνεργαστώ;;;

Είναι και το άλλο, θα πρέπει λέει να έχει μία και μόνη κατοικία για να μπεις και να΄χεις ελπίδα για συμπόνοια. Που να φανταζόμουν η δόλια ότι εκείνο το οικοπεδάκι των 500τμ. στην άκρη του χωριού ( που ο μπαμπάκας βάνει τώρα ντομάτες για το καλοκαίρι κι έχουμε και σάλτσα για το χειμώνα, αλλά βράδυ που να τον πληρώνεις δεν πάει μη τον φάνε λάχανο) και που η αντικειμενική του αξία ήταν 1500ευρώ (μια βραδυά στον Παντελίδη δηλαδή) , στον Νέον Πρόδρομο Βεροίας (το γνωστό αρχοντοχώρι των 300 εγγεγραμμένων που μόνο τα έγγραφα των εγγεγραμμένων απόμειναν και κάτι παππούδες που φυλούν τα έγγραφα) και που σήμαινε τον ομφάλιο λώρο με τα πάτρια εδάφη και τα προγονικά μου, θα γινόταν ίσως και η αιτία να γραφτώ και στη Λίστα Λαγκάρντ....

Πάρτε το ρε! σας το χαρίζω για να γλυτώσω το κεραμίδι μου, το σπίτι μου των 60τμ. στην Ξηροκρήνη, όχι στο Μπέβερλι Χιλς, για να έχω τον χώρο μου να κλαίω τη μοίρα μου με την ησυχία μου χωρίς να γίνομαι πρωτοσέλιδο. Δώστε το οικοπεδάκι μου, χάρισμα από μένα στον Γραμματέα της άλλοτε τιμημένης νεολαίας σας, τιμής ένεκεν για τους αγώνες των γονιών και των παππούδων του, έτσι για να σκάσει λίγο κι αυτονών το χειλάκι.... Χαλάλι τους ( αν θες βλέπεις παραπομπή 1. και 2)

Αμ το άλλο… άντε να το πάρεις απόφαση να μπεις, και να το πάρεις απόφαση όλο αυτό το ξεφτιλίκι, θέλει να΄χεις και μιά χιλιάρα στη τσέπη για να μπεις κύριος, με τον δικηγόρο σου, τα σέα σου τα μέα σου...για να σε υπολογίσουν βρε αδερφέ και οι δικαστές να σου δώσουν την πρέπουσα σημασία, δεν φτάνει μόνο η κακομοιριά σου. Ρε μας κοροϊδεύετε;;; Που να τα βρω τα 1000 ευρώ (βάλε και κάτι παραπάνω γιατί γίνονται λέει και επικαιροποιήσεις οπότε το θες το κατιτίς παραπάνω), και μέχρι να εκδικαστούν οι χιλιάδες αιτήσεις γύρευε πόσες επικαιροποιήσεις θα γίνουν, πόσοι νόμοι θ΄αλλάξουν, πόση ψυχική οδύνη θα περάσεις, πόσες φορές θα χρειαστούν να περάσεις από σαράντα κύματα, πόσα εγκεφαλικά θα πάθεις, και πόσα μνημόνια θ΄απαριθμήσεις…

Η απόλυτη ξευτίλα, ο αργός θάνατος, το μαρτύριο της σταγόνας υπό την προστασία της ομπρέλας των υπερχρεωμένων πολιτών γιατί νοικοκύρης παύεις πλέον και να είσαι και ν΄αποκαλείσαι. Αφού πλέον δεν είσαι κύρης ούτε του ίδιου σου του ευατού. Είσαι διαθέσιμος και ανοιχτός στους νόμους, στις διαθέσεις του ΔΝΤ, στις ορέξεις των Τραπεζών, των διαθέσεων και διασυνδέσεων των δικαστών , των δικηγόρων , των κορακιών , των κυκλοθυμικών διαθέσεων του εαυτού σου, κλπ κλπ κλπ.

΄Εζησα να τα΄ακούσω κι αυτό. ΄Ασχετο βέβαια, αλλά και σχετικό μπορείς να το πεις, όλα ένας αχταρμάς έχουν γίνει. Τα κόκκινα δάνεια λέει , θα τα πουλήσουν οι Τράπεζες σ΄άλλες θυγατρικές Τράπεζες στον 1/10 της αξίας τους και θα έρθει μετά η καλή θυγατρική και θα σου προτείνει να το πληρώσεις ίσως και με το 50% του δανείου. Τι ακούω Θεέ μου και ζώνομαι με εκρηκτικά ν΄αυτοπυρποληθώ στο σύνταγμα;;; Και λες τώρα εσύ με το κοντό το μυαλό, γιατί δεν ξέρεις από χρηματοοικονομικά και από αγορές κι από οίκους και τέτοια … , και γιατί δε με κάνει εμένα η Τράπεζα αυτήν την Προσφορά να δει πως θ΄αντιδράσω (έχει τζακ ποτ και το τζόκερ, ποτέ δεν ξέρεις), παρά στήνει νέες θυγατρικές με στόχο αυτό το «κοινοφελές έργο»; . Αυτό δε γίνεται λέει, θα χάσει η Τράπεζα το κύρος της!!!! Εκεί μπλόκαρα, δεν είχα κουβέντα ν΄αντιγυρίσω…. Μου΄κανε τη μούρη κρέας, γιατί έναν καημό είχα στη ζωή μου, το κύρος των Τραπεζών πάνω απ΄όλα!!!

Αίσχος!!!! Αυτό Αλέξη μου λέγεται «περήφανος εμπαιγμός»!

Μια μέρα άκουγα στην ΕΤ1, (τι ποδαρόδρομο έκανα και για την ρημάδα την ΕΡΤ), μία κυρία που ήταν ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ και μιλούσε πολύ ωραία για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά....και απορούσε μάλιστα που ο κόσμος δεν τις προτιμούσε, κι ότι ήταν ελλιπής η ενημέρωση ως την διαμερολάβηση ...κι άλλα τέτοια ωραία... Ας είναι καλά το διαδίκτυο, γκουγκλάρω αμέσως μετά διαμεσολαβητές και βρίσκω τις πληροφορίες που χρειαζόμουν γι΄αυτές και τις σχετικές λίστες. 

Από το υπουργείο Δικαιοσύνης βρήκα τις λίστες για Θεσσαλονίκη, κι όσο έψαχνα πληροφορίες, σκεπτόμουν ότι ίσως να υπάρχει κράτος πρόνοιας και γι΄αυτό το υπουργείο έβαλε αυτούς τους διαμεσολαβητές έτσι ώστε και μεις οι κακόμοιροι ν΄αποταθούμε και έτσι και τα δικαστήρια να μην ταλαιπωρούνται από μας τους εκ παραδρομής εγκληματίες.... 

Παίρνω το λοιπόν σε μία κυρία τηλέφωνο διαμεσολαβήτρια που τα΄λεγε και ωραία και όταν την ρώτησα τι γίνεται με το οικονομικό κομμάτι (δεν μπορεί σκέφτηκα όλο και κάτι θα δίνεις , στην Ελλάδα βρισκόμαστε, και η Πρόνοια πληρώνεται όσο να πεις), μου είπε έτσι ανέντροπα δεν είναι κάτι στάνταρ, απλώς η κάθε επίσκεψη - ωριαία, χρεώνεται 100 ευρώ + ΦΠΑ...δεν θυμάμαι αν λιποθύμησα ή απλώς έχασα την επαφή με την πραγματικότητα, για το μετά το έχω κενό... 

Ούτε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς να έκανε η διαμεσολαβητήτρια, καλή της ώρα. Τότε κατάλαβα γιατί δεν τις προτιμά ο κόσμος. Φαντάζομαι τι τιμούλα θα μου έκανε αν της έλεγα ότι δεν είμαι για τα υπερχρεωμένα αλλά για τα υπερτσεπωμένα….. χαχαχαχ σε αγγειοκαρδιονευρολογοχειρουργό να τα έδινα, πιο καλή τιμή θα με έκανε, που στο παρά πέντε τον γλύτωσα δηλαδή….
Κι έρχεσαι τώρα κι εσύ, ο Αλέξης (μου) , που μαζί τα κοροϊδεύαμε τα καραγκιοζιλίκια τούτα να μου προτείνεις και να μου λες κι εσύ να πάω εκεί, για το καλό μου, και που έγινες και νονός και τον βάφτισες νόμο Σταθάκη;
Αλήθεια πόσο πιο κουρέλι με θέλετε Αλέξη, πείτε το μου από την αρχή και θα το κάνω για να γλυτώσω από τις προθεσμίες.

Θέλετε να κάνω ένα τατού στο μέτωπο το νόμο Κατσέλη να βλέπει όλη η πλάση κι ο ντουνιάς για να μην ταλαιπωρούμαι να το αποδεικνύω με χαρτούρα;;;
Θέλετε να κάνω ένα τατού: "ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ" για τους παραπάνω λόγους;;;
Πείτε μου τι ακριβώς θέλετε με μιά κίνηση όμως, και θα το κάνω. Μόνο σταματήστε να με ξευτελίζετε κάθε ώρα και στιγμή, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε Τράπεζα, σε κάθε δικαστήριο, σε κάθε δελτίο των 8,00 και σε κάθε πρωϊνή ενημερωτική εκπομπή....

Τι σκατά άλλο θέλετε από μένα, αφού και την τιμή μου και την υπόληψή μου την πήρατε , την ψυχή μου την εξαγοράσατε. ΄Ελεος πια .... Λυπηθείτε με!!!!
Θέλετε μήπως να μου πείτε ότι δεν γνωρίζετε την οικονομική μου κατάσταση;;;
Ειδικά εμένα που εσείς με πληρώνετε, και γνωρίζετε και την τελευταία μου πεντάρα. Στην ουσία εσείς κάνετε και την φορολογική μου δήλωση, αφού όλα είναι προσυμπληρωμένα από εσάς, εγώ ένα αποστολή δίνω και φεύγει...
Δεν πλήρωνα το χαράτσι, κι όταν ήταν να πάρω επιστρεφόμενο από την εφορία, είχατε ήδη περάσει από τον λογαριασμό μου και τον τσουρουμαδήσατε , πριν προλάβω εγώ. Τι λοιπόν δεν γνωρίζετε που πρέπει να μου πιείτε το αίμα για να το μάθετε;; Τι δεν γνωρίζετε που πρέπει να λιώσω 3 ζευγάρια παπούτσια για να το μάθετε;

Εσείς ολόκληρο κράτος κολοσσός, δεν ξέρετε ότι είμαι ΥΠΕΡΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ- ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟ-ΥΠΕΡΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟ-ΥΠΕΡΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟ-ΥΠΕΡΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟ ανθρώπινο ζόμπι;;;

ΤΕΛΟΣ τ΄αστεία κ. Πρωθυπουργέ, κ. Αλέξη, κ. Τσίπρα, ή όπως αλλιώς αγαπάς...
Ζητώ την τήρηση της συμφωνίας μας. Ζητώ την προστασία σας. ΄Εχετε όλα τα στοιχεία μου στα χέρια σας, ούτως ή άλλως από σας θα τα μαζέψω για να σας τα φέρω, τζάμπα χαμαλίκι είναι το αλισβερίσι. 

ΖΗΤΩ ή μάλλον δεν ζητώ,
ΑΠΑΙΤΩ την τήρηση της συμφωνίας μας. Θυμάσαι τι φωνάζαμε βραχνιάζοντας στους δρόμους;;; ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ....ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΣΩΣΕ ΜΕ!!!! Πες πως είμαι τράπεζα (πού τόσες φορές τις ανακεφαλοποιήσαμε όλοι οι ΄Ελληνες φορολογούμενοι)

Δεν είμαι μόνο στα κόκκινα δάνεια, η δουλειά μου είναι στα κόκκινα, η υγεία μου είναι στα κόκκινα, το μυαλό μου είναι στα κόκκινα, η ζωή μου όλη είναι στα κόκκινα… και δεν είμαι η μόνη…κοκκίνισε ο τόπος … κακός οιωνός…
ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΛΕΞΗ!!!!
................................................................................................................
Οι παραπομπές είναι για όσους αντέχουν τις φλυαρίες...

Γ1: (Κάποτε Αλέξη, ως νέα κι εγώ, θα΄μουν δε θα μουν στα 20 μου, εγγεγραμένη εις κομματικούς καταλόγους των νέων του Ρήγα Φερραίου Συκεών Θεσσαλονίκης , τω καιρώ εκείνω... μου επρότειναν να "συνεισφέρω" με την παρουσία μου σ΄ένα ψηφοδέλτιο για τα συνοικιακά συμβούλια νομίζω, πάνε τόσα χρόνια που ούτε που τα καλοθυμάμαι. Τότε λοιπόν με την ορμή του νέου με χαρά είπα ναι, τότε πιστεύαμε και υποστηρίζαμε αυτά που πιστεύαμε, και τα εννοούσαμε. 

Το θέμα κόλλησε στο ότι έπρεπε να μεταφέρω τα εκλογικά μου δικαιώματα από τον γνωστόν Νέον Πρόδρομο (βλέπε οικοπεδάκι) στον δήμο Συκεών για να έχω δικαίωμα να μπω. ΄Οταν πήγα όλο χαρά ν΄ανακοινώσω στο χωριό ότι θα κάνω μεταδημότευση, ο παππούς μου (αυστηρός Τραπεζούντιος αλλά και σοφός), πήδηξε μέχρι το ταβάνι, όταν άκουσε ότι θέλω μεταδημότευση, ίσως γιατί ήξερε την λατρεία μου για το χωριό (από μαθήτρια δημοτικού, μόλις έκλειναν τα σχολειά, την άλλη μέρα έτρεχα στο χωριό για να πάω να δουλέψω μεροκάματο στα χωράφια για το χαρτζηλίκι, κι ας μην ήμουν από αγροτική οικογένεια, μόνο και μόνο για είναι απαραίτητη η παρουσία μου στο χωριό). 

Ευχή και κατάρα μου΄δωσε τότε ο παππούς μου να μην πάρω ποτέ τα δικαιώματά μου από το χωριό αν δεν σεβαστώ την γνώμη του. Και δεν τον πούλησα, ακόμη εκεί τρέχω και ψηφίζω, όπου κι αν βρίσκομαι. Κι έτσι χάθηκε μια λαμπρή πολιτική καριέρα, για το πείσμα του παππού emoticon smile

Γιατί εμείς οι Πόντιοι Αλέξη, τα τιμάμε τα προγονικά μας, και τα σεβόμαστε να πεις του κ. Φίλη. Τόσο, που, θα σου εκμυστηρευτώ κάτι που ίσως στη σκέψη σου να μη με τιμά, στη δική μου όμως με αρέσει και δεν νοιώθω καθόλου τύψεις γι΄αυτό. Μέσα λοιπόν σ΄όλη αυτή την οικονομική μιζέρια των τελευταίων χρόνων της ζωής μου, μου ήρθαν κάποια λεφτά (αστείο ποσόν ) από ένα μικρό κομμάτι γης (χωράφι) που πούλησε ο πατέρας μου και μου το΄χε ταμένο. 

΄Οταν τα πήρα στα χέρια μου, τα μετρούσα και ξαναμετρούσα κατ΄αρχήν για να ξαναθυμηθώ να μετράω...είχα ξεχάσει να μετράω πάνω από το δέκα. Κι αφού μέτρησα κι αυτά και τις υποχρεώσεις μου και είδα ότι ούτε σταγόνα στον ωκεανό δεν είναι στον ωκεανό που θαλασσοδερνόμουν, η απόγνωση έγινε τρέλα , καβάλησα το αυτοκίνητο, πήρα την αδελφούλα μου κι έναν ξάδελφο και πήγαμε να δούμε με τα μάτια μας αν ήταν εθνοκάθαρση ή γενοκτονία γι΄αυτά που έσκιζε τα ιμάτιά του ο κ. Φίλης.

Αντί λοιπόν να πάω να το παίξω σαουδάραβας (που το΄χα και μεράκι με τόσο ζόρι τόσα χρόνια) ένα σαββατοκύριακο στο Ντουμπάϊ, πήγα μια βδομάδα στον Πόντο. Δεν άφησα βουνό για βουνό, στην Τραπεζούντα. Δεν υπήρξε λαγκάδι για λαγκάδι που δεν διάβηκα. Ο Ξανθόπουλος στον Ξεριζωμό, φάνταζε μπροστά μου μυθοπλασία. Δεν υπήρξε ούτε ένας Τούρκος ή Ρούμτσα (έτσι μας ονοματίζουν τους Πόντιους εκεί), που να μην ρωτήθηκε μέχρι να βρούμε τα προγονικά μας εκεί. Δεν θα αναφερθώ στο τριώροφο σπίτι του παππού μου εκεί, με τις 9 κάμαρες που σήμερα είναι σχολείο και για το πως μιλούσαν για τους προγόνους μου εκεί οι Τούρκοι, αυτοί που τους ήξεραν ή τους είχαν ακουστά! 

Πήρα 10 χρόνια ζωής απ΄αυτό το ταξίδι, ένιωσα άνθρωπος στην Τουρκιά, άγγιξα τις ρίζες μου και αναστηλώθηκα και μπόρεσα κι άντεξα μέχρι σήμερα, μου το χρωστούσα κι ευτυχώς που δεν σας τα χαλάλισα γιατί κι αυτά χαράμι σε Τράπεζες θα πήγαιναν, χωρίς να φέρουν κανένα αποτέλεσμα ούτε να με σώσουν από καμιά κατάσταση. ΄Ενα ταξίδι, αυτή ήταν η υπέρβαση μου, ένα ταξίδι στο παρελθόν μου, μία ένεση οξυγόνου στο μυαλό μου, για ν΄αντέξω το παρόν μου, αυτή ήταν η μόνη μου σπατάλη Αλέξη και δεν το μετάνοιωσα. Ξαναθυμήθηκα πως είναι να νοιώθεις ζωντανός άνθρωπος.

* ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΝΩΜΗΣ

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Twitter

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Pinterest

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Google+

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Dailymotion

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube