Ψήφισμα
Εμείς οι κάτοικοι του χωριού Ξηρόβρυση του Κιλκίς, καθώς και κάτοικοι από γύρω χωριά και την πόλης του Κιλκίς που συμμετέχουμε σήμερα 22 Νοέμβρη 2015 στην εκδήλωση τιμής και μνήμης των πεσόντων του χωριού, την οποία διοργάνωσαν οι κάτοικοι του χωριού μαζί με το παράρτημα Κιλκίς και την επιτροπή Κεντρικής Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, Ζητάμε:
1. Από το Δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς:
2. Από τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους κύριους εκπροσώπους της πολιτείας, η οποία δεν μπορεί να αδιαφορεί, ακόμη και ιστορικά, για ένα τόσο τερατώδες έγκλημα:
Να στηρίξουν με δημόσια τοποθέτησή τους το αίτημά μας αυτό.
Αν η πολιτεία, σε όλη της την κλίμακα, συνεχίσει να υπεκφεύγει, όπως και ο δήμος Κιλκίς, ενός τέτοιου τερατώδους εγκλήματος και μάλιστα ύστερα από 71 χρόνια, για το οποίο τότε η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη του μεταβαρκιζιανού κράτους της βίας και του ζόφου ούτε καν ασχολήθηκε επειδή ήξερε τους δράστες, τότε βγαίνει το συμπέρασμα ότι δυστυχώς και σήμερα - λόγω και της «συνέχειας του κράτους» - εξακολουθεί να θεωρείται ότι ορθώς έγινε το μακελειό κατά των γυναικόπαιδων ενός ολόκληρου χωριού από τους συνεργάτες των κατακτητών.
Δεν τιμά τη χώρα και το λαό μας το να παραμένουν αδικαίωτα αυτά τα θύματα (κάτι ανάλογο - τηρουμένων των αναλογιών - με την μη αναγνώριση της γενοκτονίας των προγόνων μας ποντίων από την Τουρκία)
Μια εξόντωση οικογενειών αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα της πατρίδας μας να είναι υπόθεση μόνο των συγγενών, των απογόνων και φίλων και όχι ολόκληρης της Ελλάδας.
Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους νεκρούς της Αντίστασης της Ξηρόβρυσης.
-Για τα θύματα από τον γερμανικό και στη συνέχεια από τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό.
-Για τα 47 γυναικόπαιδα που σφαγιάστηκαν από τους πρώην συνεργάτες των γερμανών της ΠΑΟ, στις 20 Νοέμβρη 1946,
-Για τους νεκρούς μαχητές της Εθνικής Αντίστασης κατά την κατοχή,
- Καθώς και για τους νεκρούς του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Να επισημάνουμε πως ένα μέρος των θυμάτων του χωριού ήταν πρώην κάτοικοι των τριών ηρωικών μαρτυρικών χωριών των Κρουσίων : του Κλειστού (Μούζγαλη), του Αμπελόφυτου (Μούρσαλη) και της Κυδωνιάς (Κοτσαλάρ)
Αυτών των χωριών τα οποία, στις 25 Οκτώβρη 1941, έκαψαν και ισοπέδωσαν οι γερμανοί. Εκτέλεσαν τους άνδρες από 16 μέχρι 65 χρονών και υποχρέωσαν τα γυναικόπαιδα να τα εγκαταλείψουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο.
Τα οποία γυναικόπαιδα αναγκαστικά βρήκαν καταφύγιο σε συγγενικά και φιλικά τους σπίτια των γύρω χωριών-μεταξύ αυτών και της Ξηρόβρυσης - όπου υπέστησαν δεύτερο σφαγιασμό μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού, το 1946, αυτήν τη φορά ακόμη πιο αποτρόπαιο.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Και το ολοκαύτωμα των τριών χωριών των Κρουσίων και το ολοκαύτωμα της Ξηρόβρυσης, όπως και της Κοκκινιάς, καθώς και των Κερδυλλίων, έγιναν για τον ίδιο λόγο. Έγιναν προσχεδιασμένα κεντρικά με σκοπό να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό πάνω στο ξεκίνημα της αντίστασής του, τόσο το 1941 με το ξεκίνημα του αντάρτικου στα Κρούσια κατά της γερμανοφασιστικής κατοχής, όσο και το Νοέμβρη του 1946 στη Ξηρόβρυση. Αν δεν γινόταν εδώ θα γινόταν κάπου αλλού.
Σε μικρότερο βαθμό έγιναν βέβαια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας.
Έγιναν και γίνονταν αυτά συστηματικά:
-Τότε που από την άλλη μέρα της παράδοσης των όπλων από τον ΕΛΑΣ το αγγλοστήρικτο στυγνό μεταβαρκεζιανό καθεστώς ξεκίνησε μονομερώς τον εμφύλιο πόλεμο.
Τότε που επανεξόπλισε και χρησιμοποίησε τους συνεργάτες των κατακτητών, ιδιαίτερα τους οπλαρχηγούς, για την συγκρότηση των γνωστών, τριακοσίων και πλέον παραστρατιωτικών αποσπασμάτων, που γύριζαν τις νύχτες στα χωριά και ξυλοκοπούσαν, βασάνιζαν και εκτελούσαν τους αφοπλισμένους ΕΛΑΣίτες και ΕΑΜίτες για να οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλιο πόλεμο, όπως και τελικά έγινε.
Βέβαια ΕΛΑΣίτες και ΕΑΜίτες αναγκάζονταν, να καταφεύγουν στα βουνά και ορισμένοι, για την αυτοπροστασία τους, να εξοπλίζονται πρόχειρα.
Και στην πορεία – μη έχοντας άλλη επιλογή φυσικά - να οργανώνουν την αντίστασή τους.
Να οργανώνουν το καινούριο αντάρτικο, την νέα Αντίσταση στο κράτος των αστών, το οποίο επιβλήθηκε με τα όπλα του αγγλικού και στη συνέχεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, χρησιμοποιώντας βέβαια και όλο τον εσμό των εγκληματιών συνεργατών του κατακτητή.
Το έγκλημα στην Ξηρόβρυση, όπως και στην Κοκκινιά δύο μέρες πριν, δεν ήταν πράξη κάποιας αντεκδίκησης τοπικού χαρακτήρα.
Όλα δείχνουν ότι το εγχείρημα σχεδιάστηκε και οργανώθηκε από υψηλά κεντρικά επίπεδα, με κατευθυντήρια γραμμή από την τότε κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα-προτροπή ουσιαστικά για σφαγές γυναικόπαιδων-, στην τότε ναυαρχίδα της εθνικοφροσύνης, την εφημερίδα «Εστίa», στις 9/7 /1946, λίγους μήνες πριν από τα γεγονότα. «(…) Γυναίκες και παιδιά είναι στρατιώται και εκτελεσταί εξ ίσου άγριοι και θηριώδεις με τους χειρότερους ενήλικες. Ο ελληνικός στρατός πρέπει να το έχει υπόψη του».
Άλλωστε αυτό φαίνεται και από το ότι ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη ασχολήθηκε με ένα τέτοιο τερατώδες έγκλημα. αλλά και από το ότι ο ένας από τους εγκληματίες οπλαρχηγούς, ο Μπουντουβάκης ήταν κατοχικός οπλαρχηγός της ΠΑΟ σε άλλη περιοχή, στο κεφαλοχώρι Άσσηρο του Λαγκαδά νομού Θεσσαλονίκης και όχι της περιοχής του Κιλκίς.
Φίλες και φίλοι
Να σας υπενθυμίσουμε ότι η Επιτροπή Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και το παράρτημα Κιλκίς της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ υπέβαλαν αίτημα στο δήμο Κιλκίς, για ξεκίνημα διαδικασίας αναγνώρισης, σαν «Μαρτυρικών χωριών», τα τρία χωριά: Κλειστό (Μούζγαλη), Αμπελόφυτο (Μούρσαλη) και Κυδωνιά (Κοτσαλάρ), τα οποία, όπως αναφέραμε, έκαψαν οι γερμανοί στις 20 Οκτώβρη 1941, εκτελώντας όλους τους άνδρες από 16 μέχρι 65 ετών, ύστερα βέβαια από προδοσία του σταθμού χωροφυλακής της περιοχής.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς έκανε δεκτό το αίτημα για την αναγνώριση των τριών χωριών, αλλά αγνόησε το επιμέρους αίτημά μας , για αναγνώριση σαν μαρτυρικό χωριό, μαζί με τα τρία χωριά και την Ξηρόβρυση.
Εμείς. Σήμερα. Εδώ. Μπροστά στο μνημείο των 47 σφαγιασθέντων γυναικόπαιδων ζητάμε από την πολιτεία να αναγνωριστεί η Ξηρόβρυση, όπως και η Κοκκινιά, σαν μαρτυρικό χωριό του μεταβαρκιζιανού αγγλοστήρικτου κράτους, με ότι αυτό σημαίνει για τις υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στα θύματα, τους συγγενείς και τους απογόνους αυτών των – μέχρι σήμερα – «ατίμητων και άκλαυτων» από την πατρίδα ελλήνων.
Εκτελέστηκαν από τους προδότες συνεργάτες των κατακτητών επειδή, ανταποκρινόμενοι στο γνήσια πατριωτικό τους χρέος, είχαν ενταχθεί όλοι στην Εθνική Αντίσταση κατά του κατακτητή και επειδή ήταν αντίθετοι – όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - στην υποταγή και τον εξανδραποδισμό τους από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς που στήθηκε με την επέμβαση των άγγλων ιμπεριαλιστών.
Και όπως είπαμε Ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη ασχολήθηκε με την διαλεύκανση του εγκλήματος. Κι αυτό, απλά επειδή ήξεραν και τους φονιάδες και αυτούς που τους έστειλαν!
Ούτε βέβαια ήταν δυνατό να προσφύγουν οι ελάχιστοι εναπομείναντες συγγενείς των θυμάτων στη δικαιοσύνη της εποχής, τη δικαιοσύνη των στρατοδικείων και εκτελέσεων αντιστασιακών, γιατί το επόμενο βράδυ θα είχαν την ίδια τύχη.
Αφέθηκε να αιωρείται στην κοινή γνώμη το κοινό μυστικό για το ποιοι «γνωστοί- άγνωστοι»έκαναν το μακελειό (βλέπετε το «γνωστοί άγνωστοι» χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται, από πολύ παλιά και κατ’ εξακολούθηση….).
Και το έκαναν το μακελειό για να τρομοκρατηθούν οι καταδιωκόμενοι και ο λαός και να σκέπτονται ότι αν συνεχίσουν να αντιστέκονται στο μοναρχοφασιστικό καθεστώς θα έχουν ανάλογη φρικιαστική τύχη και οι δικές τους οικογένειες. Ότι δηλαδή τα αντίποινα, αγγλικής κοπής, θα είναι απείρως σκληρότερα από αυτά των γερμανών.
Έτσι, μέχρι σήμερα, τα 47 θύματα του χωριού παραμένουν αδικαίωτα από την πολιτεία.
Δεν αναγνωρίζεται η θυσία τους , σαν θυσία για την ένταξή τους στην Αντίσταση για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές και από την ολιγαρχία των αστών, που κυριαρχούσε με τη δύναμη των όπλων των γερμανών και τώρα είχε πάλι επιβληθεί με τη δύναμη των αγγλικών όπλων.
Τιμώνται μόνο από τους συγγενείς και συγχωριανούς και από τους κατοίκους των γύρω χωριών και την Εθνική Αντίσταση - σαν ιδιώτες ουσιαστικά για την πολιτεία - που «έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο»!!! Η πολιτεία ούτε και τώρα χρεώνετε το έγκλημα, ύστερα από 71 χρόνια, Αν συνεχίσει να μην το αναγνωρίζει, τότε αποδεικνύει στην πράξη ότι είναι κράτος συνέχεια του μεταβαρκιζιανικού μοναρχοφασιστικού κράτους.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Από αυτά τα ολοκαυτώματα καθώς και από τη γενικότερη πείρα μας, τόσο της κατοχής αλλά και της μεταπελευθερωτικής εποχής, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μητέρα όλων των δεινών των λαών είναι ο ιμπεριαλισμός, το κατασαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτός γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, την πείνα και την εξαθλίωση των λαών. Αυτός γεννά το φασισμό, που αναπτύσσεται και ξεφυτρώνει και μέσα από τα «δημοκρατικά», για λογαριασμό βέβαια της πλουτοκρατίας, κοινοβούλια,.
Γατί από τέτοιο «δημοκρατικό κοινοβουλευτικό» δρόμο ανέβηκε ο φασισμός στην εξουσία του Μουσολίνι, του Χίτλερ, καθώς και του Μεταξά στη χώρα μας.
Η άρχουσα τάξη έχει τις πάγιες συνταγές της που ανασύρονται ανάλογα με την συγκυρία.
Όταν η πραγματική εξουσία η πλουτοκρατία τα βρίσκει δύσκολα με την κρίση και το λαϊκό κίνημα, ανασύρει από την εφεδρεία τόσο το καρότο όσο και το μαστίγιο.
- Το καρότο και πάλι, που είναι η προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, όπου προβάλλονται και προωθούνται δυνάμεις με σοσιαλδημοκρατική και αριστερούλικη ταμπέλα, όπως παλιότερα το ΠΑΣΟΚ και τώρα ο ΣΙΡΙΖΑ, για να κρατήσουν εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους εντός των τειχών της λυκοσυμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτού του Ευρωπαϊκού φρούριου των ιμπεριαλιστών.
Και το μαστίγιο, τη «Χρυσή Αυγή». Αυτό το γνήσια χιτλεροφασιστικό μόρφωμα, τα μαντρόσκυλα των εφοπλιστών και των μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτούς τους νοσταλγούς της δικτατορίας του Μεταξά, των ολοκαυτωμάτων του χιτλεροφασισμού, των ταγματασφαλιτών της κατοχής και των παρακρατικών αποσπασμάτων θανάτου του μεταβαρκεζιανού κράτους, όπως των μακελάρηδων της Ξηρόβρυσης, καθώς και των δικτατόρων του 1967. Για να τρομοκρατούνται οι εργαζόμενοι που αντιστέκονται στη καταδυνάστευσή τους από την πλουτοκρατία.
Χρέος του λαϊκού κινήματος, όλου του λαού, όλων μας, είναι να αντισταθεί για τη ματαίωση εφαρμογής αυτών των σχεδίων της άρχουσας τάξης, για να μην βιώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ότι βιώσαμε εμείς.
Να πιστέψει στην δύναμή του και οργανωμένα να παλέψει για την ανατροπή αυτού του συστήματος, που είναι η αιτία των δεινών του δικού μας, καθώς και όλων των λαών.
Η μεγαλύτερη τιμή γι αυτούς που έπεσαν στους αγώνες της αντίστασης κατά των ιμπεριαλιστών, γερμανών, αγγλοαμερικάνων και ντόπιων, είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά και τα οράματα για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους και τα οποία αφορούν άμεσα τη ζωή και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς της αντιφασιστικής αντίστασης της Ξηρόβρυση.
1. Από το Δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς:
Να ξεκινήσει, με απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου, την προβλεπόμενη διαδικασία αναγνώρισης σαν «Μαρτυρικού χωριού» του χωριού της Ξηρόβρυσης του δήμου Κιλκίς, όπου στις 20 -11-1946 έγινε η αποτρόπαια σφαγή 47 γυναικόπαιδων (όσων βρέθηκαν στο χωριό) από συμμορία – απόσπασμα παρακρατικών, πρώην συνεργατών του κατακτητή, της προδοτικής οργάνωσης ΠΑΟ, επειδή το χωριό αποτελούσε «Κάστρο της Εθνικής Αντίστασης» κατά την κατοχή.
2. Από τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους κύριους εκπροσώπους της πολιτείας, η οποία δεν μπορεί να αδιαφορεί, ακόμη και ιστορικά, για ένα τόσο τερατώδες έγκλημα:
Να στηρίξουν με δημόσια τοποθέτησή τους το αίτημά μας αυτό.
Αν η πολιτεία, σε όλη της την κλίμακα, συνεχίσει να υπεκφεύγει, όπως και ο δήμος Κιλκίς, ενός τέτοιου τερατώδους εγκλήματος και μάλιστα ύστερα από 71 χρόνια, για το οποίο τότε η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη του μεταβαρκιζιανού κράτους της βίας και του ζόφου ούτε καν ασχολήθηκε επειδή ήξερε τους δράστες, τότε βγαίνει το συμπέρασμα ότι δυστυχώς και σήμερα - λόγω και της «συνέχειας του κράτους» - εξακολουθεί να θεωρείται ότι ορθώς έγινε το μακελειό κατά των γυναικόπαιδων ενός ολόκληρου χωριού από τους συνεργάτες των κατακτητών.
Δεν τιμά τη χώρα και το λαό μας το να παραμένουν αδικαίωτα αυτά τα θύματα (κάτι ανάλογο - τηρουμένων των αναλογιών - με την μη αναγνώριση της γενοκτονίας των προγόνων μας ποντίων από την Τουρκία)
Μια εξόντωση οικογενειών αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα της πατρίδας μας να είναι υπόθεση μόνο των συγγενών, των απογόνων και φίλων και όχι ολόκληρης της Ελλάδας.
Σαν, απλά, να «έτυχε … να έχουν ένα κακό θάνατο».
Χαιρετισμός από ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ - Κ. Σαπρανίδης
Από μέρους της Επιτροπής Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και του διοικητικού συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) χαιρετίζω την σημερινή εκδήλωση του ηρωικού χωριού του Κιλκίς, της Ξηρόβρυσης.
Χαιρετισμός από ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ - Κ. Σαπρανίδης
Από μέρους της Επιτροπής Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και του διοικητικού συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) χαιρετίζω την σημερινή εκδήλωση του ηρωικού χωριού του Κιλκίς, της Ξηρόβρυσης.
Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους νεκρούς της Αντίστασης της Ξηρόβρυσης.
-Για τα θύματα από τον γερμανικό και στη συνέχεια από τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό.
-Για τα 47 γυναικόπαιδα που σφαγιάστηκαν από τους πρώην συνεργάτες των γερμανών της ΠΑΟ, στις 20 Νοέμβρη 1946,
-Για τους νεκρούς μαχητές της Εθνικής Αντίστασης κατά την κατοχή,
- Καθώς και για τους νεκρούς του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Να επισημάνουμε πως ένα μέρος των θυμάτων του χωριού ήταν πρώην κάτοικοι των τριών ηρωικών μαρτυρικών χωριών των Κρουσίων : του Κλειστού (Μούζγαλη), του Αμπελόφυτου (Μούρσαλη) και της Κυδωνιάς (Κοτσαλάρ)
Αυτών των χωριών τα οποία, στις 25 Οκτώβρη 1941, έκαψαν και ισοπέδωσαν οι γερμανοί. Εκτέλεσαν τους άνδρες από 16 μέχρι 65 χρονών και υποχρέωσαν τα γυναικόπαιδα να τα εγκαταλείψουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο.
Τα οποία γυναικόπαιδα αναγκαστικά βρήκαν καταφύγιο σε συγγενικά και φιλικά τους σπίτια των γύρω χωριών-μεταξύ αυτών και της Ξηρόβρυσης - όπου υπέστησαν δεύτερο σφαγιασμό μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού, το 1946, αυτήν τη φορά ακόμη πιο αποτρόπαιο.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Και το ολοκαύτωμα των τριών χωριών των Κρουσίων και το ολοκαύτωμα της Ξηρόβρυσης, όπως και της Κοκκινιάς, καθώς και των Κερδυλλίων, έγιναν για τον ίδιο λόγο. Έγιναν προσχεδιασμένα κεντρικά με σκοπό να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό πάνω στο ξεκίνημα της αντίστασής του, τόσο το 1941 με το ξεκίνημα του αντάρτικου στα Κρούσια κατά της γερμανοφασιστικής κατοχής, όσο και το Νοέμβρη του 1946 στη Ξηρόβρυση. Αν δεν γινόταν εδώ θα γινόταν κάπου αλλού.
Σε μικρότερο βαθμό έγιναν βέβαια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας.
Έγιναν και γίνονταν αυτά συστηματικά:
-Τότε που από την άλλη μέρα της παράδοσης των όπλων από τον ΕΛΑΣ το αγγλοστήρικτο στυγνό μεταβαρκεζιανό καθεστώς ξεκίνησε μονομερώς τον εμφύλιο πόλεμο.
Τότε που επανεξόπλισε και χρησιμοποίησε τους συνεργάτες των κατακτητών, ιδιαίτερα τους οπλαρχηγούς, για την συγκρότηση των γνωστών, τριακοσίων και πλέον παραστρατιωτικών αποσπασμάτων, που γύριζαν τις νύχτες στα χωριά και ξυλοκοπούσαν, βασάνιζαν και εκτελούσαν τους αφοπλισμένους ΕΛΑΣίτες και ΕΑΜίτες για να οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλιο πόλεμο, όπως και τελικά έγινε.
Βέβαια ΕΛΑΣίτες και ΕΑΜίτες αναγκάζονταν, να καταφεύγουν στα βουνά και ορισμένοι, για την αυτοπροστασία τους, να εξοπλίζονται πρόχειρα.
Και στην πορεία – μη έχοντας άλλη επιλογή φυσικά - να οργανώνουν την αντίστασή τους.
Να οργανώνουν το καινούριο αντάρτικο, την νέα Αντίσταση στο κράτος των αστών, το οποίο επιβλήθηκε με τα όπλα του αγγλικού και στη συνέχεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, χρησιμοποιώντας βέβαια και όλο τον εσμό των εγκληματιών συνεργατών του κατακτητή.
Το έγκλημα στην Ξηρόβρυση, όπως και στην Κοκκινιά δύο μέρες πριν, δεν ήταν πράξη κάποιας αντεκδίκησης τοπικού χαρακτήρα.
Όλα δείχνουν ότι το εγχείρημα σχεδιάστηκε και οργανώθηκε από υψηλά κεντρικά επίπεδα, με κατευθυντήρια γραμμή από την τότε κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα-προτροπή ουσιαστικά για σφαγές γυναικόπαιδων-, στην τότε ναυαρχίδα της εθνικοφροσύνης, την εφημερίδα «Εστίa», στις 9/7 /1946, λίγους μήνες πριν από τα γεγονότα. «(…) Γυναίκες και παιδιά είναι στρατιώται και εκτελεσταί εξ ίσου άγριοι και θηριώδεις με τους χειρότερους ενήλικες. Ο ελληνικός στρατός πρέπει να το έχει υπόψη του».
Άλλωστε αυτό φαίνεται και από το ότι ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη ασχολήθηκε με ένα τέτοιο τερατώδες έγκλημα. αλλά και από το ότι ο ένας από τους εγκληματίες οπλαρχηγούς, ο Μπουντουβάκης ήταν κατοχικός οπλαρχηγός της ΠΑΟ σε άλλη περιοχή, στο κεφαλοχώρι Άσσηρο του Λαγκαδά νομού Θεσσαλονίκης και όχι της περιοχής του Κιλκίς.
Φίλες και φίλοι
Να σας υπενθυμίσουμε ότι η Επιτροπή Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και το παράρτημα Κιλκίς της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ υπέβαλαν αίτημα στο δήμο Κιλκίς, για ξεκίνημα διαδικασίας αναγνώρισης, σαν «Μαρτυρικών χωριών», τα τρία χωριά: Κλειστό (Μούζγαλη), Αμπελόφυτο (Μούρσαλη) και Κυδωνιά (Κοτσαλάρ), τα οποία, όπως αναφέραμε, έκαψαν οι γερμανοί στις 20 Οκτώβρη 1941, εκτελώντας όλους τους άνδρες από 16 μέχρι 65 ετών, ύστερα βέβαια από προδοσία του σταθμού χωροφυλακής της περιοχής.
Αυτά τα χωριά βέβαια δεν ξανακατοικήθηκαν και οι κάτοικοί τους ζουν, μέχρι σήμερα, σκορπισμένοι στα 4 σημεία του ορίζοντα.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς έκανε δεκτό το αίτημα για την αναγνώριση των τριών χωριών, αλλά αγνόησε το επιμέρους αίτημά μας , για αναγνώριση σαν μαρτυρικό χωριό, μαζί με τα τρία χωριά και την Ξηρόβρυση.
Εμείς. Σήμερα. Εδώ. Μπροστά στο μνημείο των 47 σφαγιασθέντων γυναικόπαιδων ζητάμε από την πολιτεία να αναγνωριστεί η Ξηρόβρυση, όπως και η Κοκκινιά, σαν μαρτυρικό χωριό του μεταβαρκιζιανού αγγλοστήρικτου κράτους, με ότι αυτό σημαίνει για τις υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στα θύματα, τους συγγενείς και τους απογόνους αυτών των – μέχρι σήμερα – «ατίμητων και άκλαυτων» από την πατρίδα ελλήνων.
Εκτελέστηκαν από τους προδότες συνεργάτες των κατακτητών επειδή, ανταποκρινόμενοι στο γνήσια πατριωτικό τους χρέος, είχαν ενταχθεί όλοι στην Εθνική Αντίσταση κατά του κατακτητή και επειδή ήταν αντίθετοι – όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - στην υποταγή και τον εξανδραποδισμό τους από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς που στήθηκε με την επέμβαση των άγγλων ιμπεριαλιστών.
Και όπως είπαμε Ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη ασχολήθηκε με την διαλεύκανση του εγκλήματος. Κι αυτό, απλά επειδή ήξεραν και τους φονιάδες και αυτούς που τους έστειλαν!
Ούτε βέβαια ήταν δυνατό να προσφύγουν οι ελάχιστοι εναπομείναντες συγγενείς των θυμάτων στη δικαιοσύνη της εποχής, τη δικαιοσύνη των στρατοδικείων και εκτελέσεων αντιστασιακών, γιατί το επόμενο βράδυ θα είχαν την ίδια τύχη.
Αφέθηκε να αιωρείται στην κοινή γνώμη το κοινό μυστικό για το ποιοι «γνωστοί- άγνωστοι»έκαναν το μακελειό (βλέπετε το «γνωστοί άγνωστοι» χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται, από πολύ παλιά και κατ’ εξακολούθηση….).
Και το έκαναν το μακελειό για να τρομοκρατηθούν οι καταδιωκόμενοι και ο λαός και να σκέπτονται ότι αν συνεχίσουν να αντιστέκονται στο μοναρχοφασιστικό καθεστώς θα έχουν ανάλογη φρικιαστική τύχη και οι δικές τους οικογένειες. Ότι δηλαδή τα αντίποινα, αγγλικής κοπής, θα είναι απείρως σκληρότερα από αυτά των γερμανών.
Έτσι, μέχρι σήμερα, τα 47 θύματα του χωριού παραμένουν αδικαίωτα από την πολιτεία.
Δεν αναγνωρίζεται η θυσία τους , σαν θυσία για την ένταξή τους στην Αντίσταση για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές και από την ολιγαρχία των αστών, που κυριαρχούσε με τη δύναμη των όπλων των γερμανών και τώρα είχε πάλι επιβληθεί με τη δύναμη των αγγλικών όπλων.
Τιμώνται μόνο από τους συγγενείς και συγχωριανούς και από τους κατοίκους των γύρω χωριών και την Εθνική Αντίσταση - σαν ιδιώτες ουσιαστικά για την πολιτεία - που «έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο»!!! Η πολιτεία ούτε και τώρα χρεώνετε το έγκλημα, ύστερα από 71 χρόνια, Αν συνεχίσει να μην το αναγνωρίζει, τότε αποδεικνύει στην πράξη ότι είναι κράτος συνέχεια του μεταβαρκιζιανικού μοναρχοφασιστικού κράτους.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Από αυτά τα ολοκαυτώματα καθώς και από τη γενικότερη πείρα μας, τόσο της κατοχής αλλά και της μεταπελευθερωτικής εποχής, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μητέρα όλων των δεινών των λαών είναι ο ιμπεριαλισμός, το κατασαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτός γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, την πείνα και την εξαθλίωση των λαών. Αυτός γεννά το φασισμό, που αναπτύσσεται και ξεφυτρώνει και μέσα από τα «δημοκρατικά», για λογαριασμό βέβαια της πλουτοκρατίας, κοινοβούλια,.
Γατί από τέτοιο «δημοκρατικό κοινοβουλευτικό» δρόμο ανέβηκε ο φασισμός στην εξουσία του Μουσολίνι, του Χίτλερ, καθώς και του Μεταξά στη χώρα μας.
Η άρχουσα τάξη έχει τις πάγιες συνταγές της που ανασύρονται ανάλογα με την συγκυρία.
Όταν η πραγματική εξουσία η πλουτοκρατία τα βρίσκει δύσκολα με την κρίση και το λαϊκό κίνημα, ανασύρει από την εφεδρεία τόσο το καρότο όσο και το μαστίγιο.
- Το καρότο και πάλι, που είναι η προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, όπου προβάλλονται και προωθούνται δυνάμεις με σοσιαλδημοκρατική και αριστερούλικη ταμπέλα, όπως παλιότερα το ΠΑΣΟΚ και τώρα ο ΣΙΡΙΖΑ, για να κρατήσουν εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους εντός των τειχών της λυκοσυμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτού του Ευρωπαϊκού φρούριου των ιμπεριαλιστών.
Και το μαστίγιο, τη «Χρυσή Αυγή». Αυτό το γνήσια χιτλεροφασιστικό μόρφωμα, τα μαντρόσκυλα των εφοπλιστών και των μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτούς τους νοσταλγούς της δικτατορίας του Μεταξά, των ολοκαυτωμάτων του χιτλεροφασισμού, των ταγματασφαλιτών της κατοχής και των παρακρατικών αποσπασμάτων θανάτου του μεταβαρκεζιανού κράτους, όπως των μακελάρηδων της Ξηρόβρυσης, καθώς και των δικτατόρων του 1967. Για να τρομοκρατούνται οι εργαζόμενοι που αντιστέκονται στη καταδυνάστευσή τους από την πλουτοκρατία.
Χρέος του λαϊκού κινήματος, όλου του λαού, όλων μας, είναι να αντισταθεί για τη ματαίωση εφαρμογής αυτών των σχεδίων της άρχουσας τάξης, για να μην βιώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ότι βιώσαμε εμείς.
Να πιστέψει στην δύναμή του και οργανωμένα να παλέψει για την ανατροπή αυτού του συστήματος, που είναι η αιτία των δεινών του δικού μας, καθώς και όλων των λαών.
Η μεγαλύτερη τιμή γι αυτούς που έπεσαν στους αγώνες της αντίστασης κατά των ιμπεριαλιστών, γερμανών, αγγλοαμερικάνων και ντόπιων, είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά και τα οράματα για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους και τα οποία αφορούν άμεσα τη ζωή και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς της αντιφασιστικής αντίστασης της Ξηρόβρυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.