Υπάρχει σεβασμός σε κάθε κάτοικο αυτής της χώρας, ανεξάρτητα από την πολιτική του τοποθέτηση, την ψήφο του σε εκλογές, στο δημοψήφισμα, την άποψη του για την κυβέρνηση κτλ.
Σεβασμός αντίθετα δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξει για τους ιεροκήρυκες του ραγιαδισμού και τους οσφυοκάμπτες. Πολιτικοί παράγοντες, εκπρόσωποι και πολιτικό προσωπικό που οδηγεί τη χώρα και το λαό στην καταστροφή και τη χρεωκοπία, αναπαράγοντας καθημερινά πλέον τους εκβιασμούς, τις φοβέρες και τα διλήμματα των ιμπεριαλιστών, των διεθνών αρπακτικών και τοκογλύφων.
Δηλώνουν περήφανα και χωρίς ίχνος ντροπής ότι συντάσσονται στην τάχα ευρωπαική πορεία της χώρας, αλλά στην ουσία συντάσσονται στην απόπειρα αλλαγής και ποδηγέτησης της λαικής βούλησης, όπως αυτή αποτυπώθηκε στις εκλογές του Γενάρη, πολύ περισσότερο στο παλλαικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, αλλά και σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια. Συντάσσονται επίσης και στην επιχείρηση να ξανα αναρριχηθεί αναβαπτισμένο ό,τι σάπιο μας οδήγησε εδώ τα προηγούμενα χρόνια.
Δε βρίσκουν τίποτα να πουν για τη μεταχείριση και μετατροπή της χώρας μας σε αποικία, για την προώθηση αντιλαικών μέτρων, για ένα λαό και μια χώρα που οδηγήθηκαν σε ανθρωπιστική κρίση, σε ανεργία και στη μετανάστευση.
Ούτε μια λέξη για την ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, την κατάλυση της κυριαρχίας της.
Δεν κατάλαβαν τίποτα όταν εν όψει δημοψηφίσματος οι εκβιαστές θεσμοικανοί, μαζί με όλη τη σαπίλα της μεταπολίτευσης ήθελαν να εμποδίσουν το λαό να αποφασίσει ελεύθερα, έκλεισαν τις τράπεζες και τον εκβίαζαν να πει ΝΑΙ στη συνέχιση της υποδούλωσής του. Και τώρα υπάρχει συμπαράταξη και εθνική ομοψυχία μαζί με τους εκπροσώπους του Ναι σε όλα, και μάλιστα με αίσθημα ευθύνης. Ευθύνης στην παραχάραξη της θέλησης ενός λαού.
Δε θυμώνουν, δε θίγονται, δεν προσβάλλονται, δε νοιώθουν ταπεινωμένοι, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Τόσο πολύ συνήθισαν να αλωνίζει τη χώρα ο κάθε Ράιχενμπαχ, τόσο πολύ νοστάλγησαν τα ταξιδάκια και τις επισκέψεις των τροικανών;
Θα τρομοκρατήσουν, θα κινδυνολογήσουν, θα συνεχίσουν την πλύση εγκεφάλου σε ένα λαό για να τον πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Θα συνεχίσουν να καλλιεργούν τη λογική της ανάθεσης με το λαό στη γωνία, εργαλείο εκλογικό για όποτε χρειάζεται. Θα κυβερνήσουν μαζί με τα ρουσφέτια και το πλιάτσικο. Τουλάχιστον ας ψελλίσουν μια μόνο λέξη: συγγνώμη, είναι άδικο για την ελλάδα και το λαό της.
Ούτε αυτό όμως δεν τολμούν να πουν, επειδή η αξιοπρέπεια δε χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ, το ΤΧΣ και τα πακέτα Γιούνκερ.
Το Μαξίμου σηκώνει το δάκτυλο απέναντι σε όποιον αμφισβητεί αυτήν την πορεία προς την καταστροφή, λέγοντας ότι δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο. Αυτοί άραγε έχουν εναλλακτικό σχέδιο από το να υπογράφουν τις εντολές της τρόικας;
Χρειάζεται αυτοκριτικό πνεύμα μετά την αποτυχία της στρατηγικής που δοκιμάστηκε και όχι να ακούγεται ξανά το «σώζουμε τη χώρα», φτάνει πια.
Υπήρχαν πολλές δυνατότητες για μια άλλη πορεία, με το λαό πρωταγωνιστή, αλλά ακόμα και τώρα , θα συνεχίσω να υποστηρίζω ότι η χώρα μπορεί κι αλλιώς. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο θέμα του νομίσματος, υπάρχει καθολική κρίση και ολοκληρωτική επίθεση, χρειάζεται μια σύνθετη οπτική και καθολική απάντηση. Μια εναλλακτική αρχίζει από το να λες ΟΧΙ στο μνημόνιο, ΟΧΙ στην χώρα-αποικία. Αντίθετα καμία εναλλακτική δεν υπάρχει με το ΝΑΙ, γιατί φέρνει ένα τρίτο μνημόνιο που καταστρέφει τη χώρα.
Και ο λαός έδειξε όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικές του ηγεσίες. Και αυτή τη στιγμή στόχος είναι να τιμωρηθεί και ένας λαός παραδειγματικά για να περιφέρουν το κεφάλι του τρόπαιο στις υπόλοιπες χώρες, σαν παράδειγμα προς αποφυγήν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα ενδιαφέρον εγχείρημα, που πάλεψε αρχικά κόντρα στο νεοφιλελευθερισμό και μετά ενάντια στα μνημόνια. Αυτό τον οδήγησε στη σύνδεση με ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, σε σύνδεση με τον αναπτυσσόμενο ριζοσπαστισμό. Πλέον εφαρμόζοντας μνημόνια αυτοακυρώνεται και σύντομα θα οδηγηθεί σε κρίση, για να πάρει τη θέση του στο κάδρο με τους άλλους που το έκαναν.
Εφαρμόστηκε μια πορεία εφησυχασμού, ποδηγέτησης και καλλιέργειας της ανάθεσης δια των εκλογών. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε σε μια νύχτα, προετοιμάστηκε σταδιακά, πολιτικά και ιδεολογικά με τη λογική του συμβιβασμού.
Υπήρχαν τρομερές αυταπάτες για διαπραγμάτευση και εύκολη συμφωνία με τα αρπακτικά, την τρόικα, τους Ευρωπαίους. Αυταπάτες και τυχοδιωκτισμοί που διαλύθηκαν μέσα σε λίγους μήνες, καταρρέοντας σα χάρτινος πύργος, μαζί με όλη τη χρεωκοπημένη πια και σε επίπεδο κοινωνίας άποψη του φιλοευρωπαισμού.
Εκτός από διαπραγμάτευση καλλιεργήθηκε και μια αντίληψη του να είμαστε κυβέρνηση απλά για να κυβερνάμε. Την ίδια βέβαια στιγμή ούτε διακυβέρνηση υπήρξε, αλλά μόνο διαπραγμάτευση. Και ό,τι έγινε, έγινε αποκλειστικά από μια ομάδα στο Μαξίμου, με το κόμμα και το λαό ακυρωμένα στη γωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν ήταν Ένωση Κέντρου, ούτε ΠΑΣΟΚ για να αποφασίζει ο αρχηγός για όλα. Ο Α. Τσίπρας αιχμάλωτος της αυταπάτης « πάση θυσία συμφωνία», έπεσε σε παγίδα. Οδηγήθηκε σε μια διαπραγμάτευση με ένα λαό στο περιθώριο, ένα κόμμα ακυρωμένο από τον ίδιο και το Μαξίμου και με όλα τα αποθέματα της χώρας εξαντλημένα.
Ακόμα και το συνέδριο που έχει στο μυαλό του, θα είναι ένα ελεγχόμενο συνέδριο για ένα κόμμα που θα λέει «ναι σε όλα» και απλά θα πρωτοκολλεί αποφάσεις, και αυτές ούτε καν του προέδρου του. Αυτά ας τα έχουν υπόψιν και όσοι για λόγους ενός κακώς νοούμενου πατριωτισμού και ενώ διαφωνούν, θα παραμείνουν να διεκδικούν πρωτεία, συσχετισμούς κοκ για να αποτελούν το «αριστερο» δεκανίκι ενός μεταλλαγμένου, κεντροαριστερού, μνημονιακού κόμματος. Ενδεικτική σε αυτή την κατεύθυνση είναι και η πορεία της εγχώριας διακυβέρνησης αυτούς τους μήνες: Κατσέλη στις τράπεζες, Στουρνάρας στην θέση του, Ταγματάρχης στη ΕΡΤ, Τσορτσορός στα πετρέλαια, ακόμα και η πρόσφατη περίπτωση με τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ: δε θα χτυπηθεί η διαφθορά και οι μεγάλοι όμιλοι, αλλά θα περπατήσουν χέρι χέρι.
Καταλαβαίνω όσους βουλευτές του κόμματος ψηφίζουν «ναι» και το κάνουν με βαριά καρδιά (όχι όλοι), τα μέλη και στελέχη, ανεξάρτητα τάσεων και διαφορών που είναι συντετριμμένα και απογοητευμένα με την εξέλιξη, αλλά δηλώνουν ότι θέλουν να το παλέψουν. Πρέπει όμως σύντομα να το ξεπεράσουν, οι μεν στη Βουλή να επιτελέσουν το ρόλο τους, που τους ανέθεσε έστω ο λαός, δίχως να λογαριάσουν αν θα είναι στην επόμενη Βουλή, στους δε να υπερβούν το συνειδησιακό πρόβλημα ενός εγχειρήματος που κλείνει τον κύκλο του και να πράξουν αυτό που τους καλεί η αριστερή καρδιά και ψυχή τους.
Ο λαός θα βρει το δρόμο του και θα αντιδράσει. Ποιος περίμενε τις πλατείες, τις Σκουριές, την Κερατέα, τους αγώνες στο Σύνταγμα, την κατάρρευση του δικομματισμού, το παλλαικό όχι στο δημοψήφισμα; Είμαστε αντιστασιακός λαός και θα επιβιώσουμε. Δεν υπαρχουν εύκολες λύσεις. Σύντομα ο λαός θα πάρει την υπόθεση στα χέρια του μέσα από νέους λαογέννητους θεσμούς. Η υπόθεση αλλαγής και ανατροπής στη χώρα δεν είναι υπόθεση ενός ηγέτη, ενός κόμματος, ενός ποσοστού.
Παραλλάσοντας μια πρόσφατη δήλωση του Μ. Θεοδωράκη: μόνο ένας λαός οργανωμένος και συγκροτημένος, ενωμένος σα γροθιά, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το καρκίνωμα που μας απειλεί με θάνατο σα χώρα, σαν ανθρώπους. Ο ελληνικός λαός να αναδειχθεί με ΚΑΘΕ τρόπο σε υπερασπιστή των δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της κυριαρχίας του.
ΥΓ: υπάρχει ένα παιδικό παιχνίδι που λέγεται θάρρος ή αλήθεια. Αν το παιδί διαλέξει θάρρος τότε πρέπει να κάνει κάτι που θα του ανατεθεί-ζητηθεί, σχετικά θαρραλέο. Αν διαλέξει αλήθεια, τότε πρέπει να πει την αλήθεια σε ό,τι του ζητηθεί.
Το ζητούμενο είναι αλήθεια στο λαό και θάρρος όποτε σου ζητήσει κάτι. Το ερώτημα είναι η κυβέρνηση Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ τι απ τα δυο έκανε;
Ακολουθεί ένα βίντεο, Θα μπορούσε να έχει τίτλο Ο Αλέξης Τσίπρας ερμηνεύει Αλέξη Τσίπρα.
http://www.e-dromos.gr/o-alexis-tsipras-gia-ta-epixeirhmata/
Δηλώνουν περήφανα και χωρίς ίχνος ντροπής ότι συντάσσονται στην τάχα ευρωπαική πορεία της χώρας, αλλά στην ουσία συντάσσονται στην απόπειρα αλλαγής και ποδηγέτησης της λαικής βούλησης, όπως αυτή αποτυπώθηκε στις εκλογές του Γενάρη, πολύ περισσότερο στο παλλαικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, αλλά και σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια. Συντάσσονται επίσης και στην επιχείρηση να ξανα αναρριχηθεί αναβαπτισμένο ό,τι σάπιο μας οδήγησε εδώ τα προηγούμενα χρόνια.
Δε βρίσκουν τίποτα να πουν για τη μεταχείριση και μετατροπή της χώρας μας σε αποικία, για την προώθηση αντιλαικών μέτρων, για ένα λαό και μια χώρα που οδηγήθηκαν σε ανθρωπιστική κρίση, σε ανεργία και στη μετανάστευση.
Ούτε μια λέξη για την ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, την κατάλυση της κυριαρχίας της.
Δεν κατάλαβαν τίποτα όταν εν όψει δημοψηφίσματος οι εκβιαστές θεσμοικανοί, μαζί με όλη τη σαπίλα της μεταπολίτευσης ήθελαν να εμποδίσουν το λαό να αποφασίσει ελεύθερα, έκλεισαν τις τράπεζες και τον εκβίαζαν να πει ΝΑΙ στη συνέχιση της υποδούλωσής του. Και τώρα υπάρχει συμπαράταξη και εθνική ομοψυχία μαζί με τους εκπροσώπους του Ναι σε όλα, και μάλιστα με αίσθημα ευθύνης. Ευθύνης στην παραχάραξη της θέλησης ενός λαού.
Δε θυμώνουν, δε θίγονται, δεν προσβάλλονται, δε νοιώθουν ταπεινωμένοι, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Τόσο πολύ συνήθισαν να αλωνίζει τη χώρα ο κάθε Ράιχενμπαχ, τόσο πολύ νοστάλγησαν τα ταξιδάκια και τις επισκέψεις των τροικανών;
Θα τρομοκρατήσουν, θα κινδυνολογήσουν, θα συνεχίσουν την πλύση εγκεφάλου σε ένα λαό για να τον πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Θα συνεχίσουν να καλλιεργούν τη λογική της ανάθεσης με το λαό στη γωνία, εργαλείο εκλογικό για όποτε χρειάζεται. Θα κυβερνήσουν μαζί με τα ρουσφέτια και το πλιάτσικο. Τουλάχιστον ας ψελλίσουν μια μόνο λέξη: συγγνώμη, είναι άδικο για την ελλάδα και το λαό της.
Ούτε αυτό όμως δεν τολμούν να πουν, επειδή η αξιοπρέπεια δε χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ, το ΤΧΣ και τα πακέτα Γιούνκερ.
Το Μαξίμου σηκώνει το δάκτυλο απέναντι σε όποιον αμφισβητεί αυτήν την πορεία προς την καταστροφή, λέγοντας ότι δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο. Αυτοί άραγε έχουν εναλλακτικό σχέδιο από το να υπογράφουν τις εντολές της τρόικας;
Χρειάζεται αυτοκριτικό πνεύμα μετά την αποτυχία της στρατηγικής που δοκιμάστηκε και όχι να ακούγεται ξανά το «σώζουμε τη χώρα», φτάνει πια.
Υπήρχαν πολλές δυνατότητες για μια άλλη πορεία, με το λαό πρωταγωνιστή, αλλά ακόμα και τώρα , θα συνεχίσω να υποστηρίζω ότι η χώρα μπορεί κι αλλιώς. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο θέμα του νομίσματος, υπάρχει καθολική κρίση και ολοκληρωτική επίθεση, χρειάζεται μια σύνθετη οπτική και καθολική απάντηση. Μια εναλλακτική αρχίζει από το να λες ΟΧΙ στο μνημόνιο, ΟΧΙ στην χώρα-αποικία. Αντίθετα καμία εναλλακτική δεν υπάρχει με το ΝΑΙ, γιατί φέρνει ένα τρίτο μνημόνιο που καταστρέφει τη χώρα.
Και ο λαός έδειξε όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικές του ηγεσίες. Και αυτή τη στιγμή στόχος είναι να τιμωρηθεί και ένας λαός παραδειγματικά για να περιφέρουν το κεφάλι του τρόπαιο στις υπόλοιπες χώρες, σαν παράδειγμα προς αποφυγήν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα ενδιαφέρον εγχείρημα, που πάλεψε αρχικά κόντρα στο νεοφιλελευθερισμό και μετά ενάντια στα μνημόνια. Αυτό τον οδήγησε στη σύνδεση με ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, σε σύνδεση με τον αναπτυσσόμενο ριζοσπαστισμό. Πλέον εφαρμόζοντας μνημόνια αυτοακυρώνεται και σύντομα θα οδηγηθεί σε κρίση, για να πάρει τη θέση του στο κάδρο με τους άλλους που το έκαναν.
Εφαρμόστηκε μια πορεία εφησυχασμού, ποδηγέτησης και καλλιέργειας της ανάθεσης δια των εκλογών. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε σε μια νύχτα, προετοιμάστηκε σταδιακά, πολιτικά και ιδεολογικά με τη λογική του συμβιβασμού.
Υπήρχαν τρομερές αυταπάτες για διαπραγμάτευση και εύκολη συμφωνία με τα αρπακτικά, την τρόικα, τους Ευρωπαίους. Αυταπάτες και τυχοδιωκτισμοί που διαλύθηκαν μέσα σε λίγους μήνες, καταρρέοντας σα χάρτινος πύργος, μαζί με όλη τη χρεωκοπημένη πια και σε επίπεδο κοινωνίας άποψη του φιλοευρωπαισμού.
Εκτός από διαπραγμάτευση καλλιεργήθηκε και μια αντίληψη του να είμαστε κυβέρνηση απλά για να κυβερνάμε. Την ίδια βέβαια στιγμή ούτε διακυβέρνηση υπήρξε, αλλά μόνο διαπραγμάτευση. Και ό,τι έγινε, έγινε αποκλειστικά από μια ομάδα στο Μαξίμου, με το κόμμα και το λαό ακυρωμένα στη γωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν ήταν Ένωση Κέντρου, ούτε ΠΑΣΟΚ για να αποφασίζει ο αρχηγός για όλα. Ο Α. Τσίπρας αιχμάλωτος της αυταπάτης « πάση θυσία συμφωνία», έπεσε σε παγίδα. Οδηγήθηκε σε μια διαπραγμάτευση με ένα λαό στο περιθώριο, ένα κόμμα ακυρωμένο από τον ίδιο και το Μαξίμου και με όλα τα αποθέματα της χώρας εξαντλημένα.
Ακόμα και το συνέδριο που έχει στο μυαλό του, θα είναι ένα ελεγχόμενο συνέδριο για ένα κόμμα που θα λέει «ναι σε όλα» και απλά θα πρωτοκολλεί αποφάσεις, και αυτές ούτε καν του προέδρου του. Αυτά ας τα έχουν υπόψιν και όσοι για λόγους ενός κακώς νοούμενου πατριωτισμού και ενώ διαφωνούν, θα παραμείνουν να διεκδικούν πρωτεία, συσχετισμούς κοκ για να αποτελούν το «αριστερο» δεκανίκι ενός μεταλλαγμένου, κεντροαριστερού, μνημονιακού κόμματος. Ενδεικτική σε αυτή την κατεύθυνση είναι και η πορεία της εγχώριας διακυβέρνησης αυτούς τους μήνες: Κατσέλη στις τράπεζες, Στουρνάρας στην θέση του, Ταγματάρχης στη ΕΡΤ, Τσορτσορός στα πετρέλαια, ακόμα και η πρόσφατη περίπτωση με τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ: δε θα χτυπηθεί η διαφθορά και οι μεγάλοι όμιλοι, αλλά θα περπατήσουν χέρι χέρι.
Καταλαβαίνω όσους βουλευτές του κόμματος ψηφίζουν «ναι» και το κάνουν με βαριά καρδιά (όχι όλοι), τα μέλη και στελέχη, ανεξάρτητα τάσεων και διαφορών που είναι συντετριμμένα και απογοητευμένα με την εξέλιξη, αλλά δηλώνουν ότι θέλουν να το παλέψουν. Πρέπει όμως σύντομα να το ξεπεράσουν, οι μεν στη Βουλή να επιτελέσουν το ρόλο τους, που τους ανέθεσε έστω ο λαός, δίχως να λογαριάσουν αν θα είναι στην επόμενη Βουλή, στους δε να υπερβούν το συνειδησιακό πρόβλημα ενός εγχειρήματος που κλείνει τον κύκλο του και να πράξουν αυτό που τους καλεί η αριστερή καρδιά και ψυχή τους.
Ο λαός θα βρει το δρόμο του και θα αντιδράσει. Ποιος περίμενε τις πλατείες, τις Σκουριές, την Κερατέα, τους αγώνες στο Σύνταγμα, την κατάρρευση του δικομματισμού, το παλλαικό όχι στο δημοψήφισμα; Είμαστε αντιστασιακός λαός και θα επιβιώσουμε. Δεν υπαρχουν εύκολες λύσεις. Σύντομα ο λαός θα πάρει την υπόθεση στα χέρια του μέσα από νέους λαογέννητους θεσμούς. Η υπόθεση αλλαγής και ανατροπής στη χώρα δεν είναι υπόθεση ενός ηγέτη, ενός κόμματος, ενός ποσοστού.
Παραλλάσοντας μια πρόσφατη δήλωση του Μ. Θεοδωράκη: μόνο ένας λαός οργανωμένος και συγκροτημένος, ενωμένος σα γροθιά, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το καρκίνωμα που μας απειλεί με θάνατο σα χώρα, σαν ανθρώπους. Ο ελληνικός λαός να αναδειχθεί με ΚΑΘΕ τρόπο σε υπερασπιστή των δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της κυριαρχίας του.
ΥΓ: υπάρχει ένα παιδικό παιχνίδι που λέγεται θάρρος ή αλήθεια. Αν το παιδί διαλέξει θάρρος τότε πρέπει να κάνει κάτι που θα του ανατεθεί-ζητηθεί, σχετικά θαρραλέο. Αν διαλέξει αλήθεια, τότε πρέπει να πει την αλήθεια σε ό,τι του ζητηθεί.
Το ζητούμενο είναι αλήθεια στο λαό και θάρρος όποτε σου ζητήσει κάτι. Το ερώτημα είναι η κυβέρνηση Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ τι απ τα δυο έκανε;
Ακολουθεί ένα βίντεο, Θα μπορούσε να έχει τίτλο Ο Αλέξης Τσίπρας ερμηνεύει Αλέξη Τσίπρα.
http://www.e-dromos.gr/o-alexis-tsipras-gia-ta-epixeirhmata/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.