Καθημερινά αντιμετωπίζουμε διάφορες δυσκολίες στη ζωή. Έχουμε προβλήματα οικονομικά, οικογενειακά, εργασιακά κτλ.
Γιατί λοιπόν κάποιοι άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοκτονία, ενώ η πλειοψηφία όχι;
Προφανώς, στην αυτοκτονία δεν μας οδηγεί αυτό καθαυτό το πρόβλημα, αλλά το πώς αντιμετωπίζουμε την κάθε δύσκολη κατάσταση.
Η τάση για αυτοκαταστροφή, η προσωπικότητα μας, η κοινωνία που ζούμε είναι ορισμένοι από τους παράγοντες που μας οδηγούν στη συγκεκριμένη ενέργεια.
Σύμφωνα με στατιστικές οι άντρες αυτοκτονούν συχνότερα, ενώ οι γυναίκες κάνουν περισσότερες απόπειρες. Επίσης, οι άντρες χρησιμοποιούν πιο βίαιες μεθόδους από τις γυναίκες, όπως απαγχονισμό, όπλο, μαχαίρι κατά συνέπεια οδηγούνται πιο συχνά στο θάνατο. Οι γυναίκες χρησιμοποιούν συνήθως φάρμακα.
Οι πιο συχνές ηλικίες είναι για τους άντρες μετά τα 45 και για τις γυναίκες μετά τα 55. Επίσης, υψηλά ποσοστά παρατηρούνται σε ηλικιωμένους. Δυστυχώς αυτοκτονικές τάσεις συναντάμε πολύ συχνά και στους έφηβους (15-24). Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι αυτοκτονίες αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στους εφήβους. Στην ηλικία αυτή η παρόρμηση είναι έντονη και μπορεί να θεωρούν την απόπειρα σαν κραυγή βοήθειας, χωρίς όμως να αποφεύγεται η επικινδυνότητα τραυματισμού.
Σύμφωνα με έρευνες οι έγγαμοι εμφανίζουν χαμηλότερα ποσοστά σε σχέση με τους άγαμους. Η ύπαρξη υγιούς σχέσης και παιδιών μειώνουν την πιθανότητα να προβούν σε αυτοκτονία. Επίσης, προστασία φαίνεται πως παρέχει και η ύπαρξη εργασίας. Η ανεργία με όλα τα συνοδά της προβλήματα, όπως ανασφάλεια, φτώχεια, κοινωνικό αποκλεισμό αυξάνει τον κίνδυνο.
Ένας σημαντικός παράγοντας ύπαρξης αυτοκτονικής τάσης είναι η ύπαρξη κάποιας ψυχικής διαταραχής. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τα άτομα πάσχουν από κατάθλιψη. Άλλες διαταραχές που μπορεί να οδηγήσουν στην αυτοκτονία είναι η σχιζοφρένεια, η κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ.
Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο είναι η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού με αυτοκτονία ή αν έχει ήδη κάνει το άτομο μια απόπειρα. Είναι αρκετά συχνές οι περιπτώσεις ατόμων με σωματική ασθένεια, κυρίως τελικού σταδίου, που οδηγούνται στην αυτοκτονία, λόγω του πόνου ή της μη αντοχής στην κατάσταση που έχουν επέλθει. Σημαντικό ρόλο παίζει η κακοποίηση από σύντροφο ή κατά την παιδική ηλικία η έλλειψη στήριξης από την οικογένεια κ.α.
Όταν ένα άτομο έχει αυτοκτονικές τάσεις και υποπίπτει στην αντίληψή μας, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να το βοηθήσουμε εάν δεν είμαστε ειδικοί. Επίσης εάν οι ίδιοι έχουμε τέτοιες σκέψεις, πρέπει να αντιληφθούμε πως δεν είμαστε μόνοι και αβοήθητοι. Πρέπει να απευθυνόμαστε σε ειδικό ψυχικής υγείας. Μετά από μια σειρά επαφών με τον ψυχίατρο ένα μεγάλο μέρος του βάρους που έχουμε στην ψυχή μας μπορεί να εξαφανιστεί. Ο ψυχίατρος είναι αυτός που μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να κρατήσει αυτό το βάρος. Επιπλέον, θα δείξει τρόπους να αντιμετωπίσουμε τον πόνο και να επαναφέρουμε την ισορροπία στη ζωή μας.
Γιατί λοιπόν κάποιοι άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοκτονία, ενώ η πλειοψηφία όχι;
Προφανώς, στην αυτοκτονία δεν μας οδηγεί αυτό καθαυτό το πρόβλημα, αλλά το πώς αντιμετωπίζουμε την κάθε δύσκολη κατάσταση.
Η τάση για αυτοκαταστροφή, η προσωπικότητα μας, η κοινωνία που ζούμε είναι ορισμένοι από τους παράγοντες που μας οδηγούν στη συγκεκριμένη ενέργεια.
Σύμφωνα με στατιστικές οι άντρες αυτοκτονούν συχνότερα, ενώ οι γυναίκες κάνουν περισσότερες απόπειρες. Επίσης, οι άντρες χρησιμοποιούν πιο βίαιες μεθόδους από τις γυναίκες, όπως απαγχονισμό, όπλο, μαχαίρι κατά συνέπεια οδηγούνται πιο συχνά στο θάνατο. Οι γυναίκες χρησιμοποιούν συνήθως φάρμακα.
Οι πιο συχνές ηλικίες είναι για τους άντρες μετά τα 45 και για τις γυναίκες μετά τα 55. Επίσης, υψηλά ποσοστά παρατηρούνται σε ηλικιωμένους. Δυστυχώς αυτοκτονικές τάσεις συναντάμε πολύ συχνά και στους έφηβους (15-24). Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι αυτοκτονίες αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στους εφήβους. Στην ηλικία αυτή η παρόρμηση είναι έντονη και μπορεί να θεωρούν την απόπειρα σαν κραυγή βοήθειας, χωρίς όμως να αποφεύγεται η επικινδυνότητα τραυματισμού.
Σύμφωνα με έρευνες οι έγγαμοι εμφανίζουν χαμηλότερα ποσοστά σε σχέση με τους άγαμους. Η ύπαρξη υγιούς σχέσης και παιδιών μειώνουν την πιθανότητα να προβούν σε αυτοκτονία. Επίσης, προστασία φαίνεται πως παρέχει και η ύπαρξη εργασίας. Η ανεργία με όλα τα συνοδά της προβλήματα, όπως ανασφάλεια, φτώχεια, κοινωνικό αποκλεισμό αυξάνει τον κίνδυνο.
Ένας σημαντικός παράγοντας ύπαρξης αυτοκτονικής τάσης είναι η ύπαρξη κάποιας ψυχικής διαταραχής. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τα άτομα πάσχουν από κατάθλιψη. Άλλες διαταραχές που μπορεί να οδηγήσουν στην αυτοκτονία είναι η σχιζοφρένεια, η κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ.
Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο είναι η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού με αυτοκτονία ή αν έχει ήδη κάνει το άτομο μια απόπειρα. Είναι αρκετά συχνές οι περιπτώσεις ατόμων με σωματική ασθένεια, κυρίως τελικού σταδίου, που οδηγούνται στην αυτοκτονία, λόγω του πόνου ή της μη αντοχής στην κατάσταση που έχουν επέλθει. Σημαντικό ρόλο παίζει η κακοποίηση από σύντροφο ή κατά την παιδική ηλικία η έλλειψη στήριξης από την οικογένεια κ.α.
Όταν ένα άτομο έχει αυτοκτονικές τάσεις και υποπίπτει στην αντίληψή μας, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να το βοηθήσουμε εάν δεν είμαστε ειδικοί. Επίσης εάν οι ίδιοι έχουμε τέτοιες σκέψεις, πρέπει να αντιληφθούμε πως δεν είμαστε μόνοι και αβοήθητοι. Πρέπει να απευθυνόμαστε σε ειδικό ψυχικής υγείας. Μετά από μια σειρά επαφών με τον ψυχίατρο ένα μεγάλο μέρος του βάρους που έχουμε στην ψυχή μας μπορεί να εξαφανιστεί. Ο ψυχίατρος είναι αυτός που μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να κρατήσει αυτό το βάρος. Επιπλέον, θα δείξει τρόπους να αντιμετωπίσουμε τον πόνο και να επαναφέρουμε την ισορροπία στη ζωή μας.
* ΟΜΗΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
ΚΑΛΟΥΔΗ 32
2341075445-6972095222
savvidisomiroskilkis.blogspot.gr
* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook
ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
ΚΑΛΟΥΔΗ 32
2341075445-6972095222
savvidisomiroskilkis.blogspot.gr
* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.