Ομιλία Σοφίας Σακαράφα στο Συνεδριακό Κέντρο του Κιλκίς

Ομιλία Σοφίας Σακαράφα στο Συνεδριακό Κέντρο του Κιλκίς

"Φίλες και φίλοι,
Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία σας σήμερα εδώ και την τιμή που κάνετε και σε μένα προσωπικά.
Σήμερα παρακολουθήσαμε ακόμα μια πράξη του θεάτρου που παίζεται, με την επίσκεψη της Μέρκελ, κύριας εκφράστριας της βάρβαρης πολιτικής που εφαρμόζεται στην πατρίδα μας.

Επειδή ακριβώς το ίδιο θέατρο παίχτηκε και στις εκλογές του 2012 επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω τα βασικά του χαρακτηριστικά.

Ο Αριστοτέλης είχε πει :

“Στις δημοκρατικές πόλεις που κυβερνιούνται κατά το νόμο, δεν κάνει ποτέ την εμφάνισή του ο δημαγωγός, αλλά είναι οι πολίτες που έχουν την πρωτοκαθεδρία”.

Τα τελευταία χρόνια και με ιδιαίτερη ένταση τις τελευταίες μέρες, ζούμε την απόλυτη δημαγωγία σε όλα τα επίπεδα και σε τέτοια ένταση που πλέον τα πράγματα εκτός από κρίσιμα είναι και επικίνδυνα.

Ζούμε σε όλη της την ένταση τη δημαγωγία της εκτροπής.

Το κοινοβούλιο έχει μετατραπεί σε ένα σώμα που απλά επικυρώνει τις εντολές της Τρόικα και των ευρωπαϊκών πολιτικών διευθυντηρίων.

Ο πιο αμεσοδημοκρατικός θεσμός στην πατρίδα μας, αυτός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι στον απόλυτο έλεγχο των συντακτών των μνημονίων.

Το Σύνταγμά μας και η εσωτερική μας νομοθεσία έχουν γίνει κουρελόχαρτα σχεδόν ασήμαντης αξίας από τους πιστωτές και τις ξένες τράπεζες.

Στα κρίσιμα υπουργεία υπάρχουν επόπτες, μια προηγούμενη εποχή τους ονόμαζαν γκαουλάιντερ, οι οποίοι κόβουν και ράβουν προϋπολογισμούς και πολιτικές στα μέτρα τους.

Και όσα παρακολουθήσαμε με την πρόταση μομφής στον Στουρνάρα απέδειξε και στον πιο δύσπιστο ότι όλα τα παραπάνω και ισχύουν και υπηρετούνται πιστά από το κυβερνητικό μόρφωμα Ν.Δ. - ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Αυτή η αντιδημοκρατική εκτροπή στηρίχτηκε και στηρίζεται στη δημαγωγία του πρέπει να βιαστούμε, δε μας δίνουν τη δόση του δανείου, είμαστε διεφθαρμένοι, θα μας πετάξουν εκτός ευρώ, δε θα έχουμε τρόφιμα και φάρμακα και ότι άλλο έχουμε ακούσει.

Και σ΄ αυτήν την τεκμηρίωση βασίζεται η κυβέρνηση και προπαγανδίζοντας χυδαία μιαν ανύπαρκτη διαπραγμάτευση, ψηφίζει και εφαρμόζει τα σκληρά μέτρα που συναποφασίζει με την τρόικα .

Ένα πρώτο συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει είναι ότι μέσα σε 4 χρόνια επιχειρήθηκαν τέτοιας έντασης και βάθους εκτροπές, στηριγμένες όλες στη δημαγωγία του φόβου, που οι πολίτες έπαψαν να έχουν την πρωτοκαθεδρία, όπως λέει και ο Αριστοτέλης και την πρωτοκαθεδρία απέκτησαν οι εκβιασμοί, οι απειλές και η κατατρομοκράτηση του λαού μας.

Το δεύτερο βήμα είναι η δημαγωγία της επιβολής.

Η κρίση έφερε σε απόλυτη σύγκρουση δύο θεμελιώδεις αρχές των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Την αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της ελεύθερης αγοράς από τη μία και την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών μέσω του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος, από την άλλη.

Στην πατρίδα μας αυτή η σύγκρουση είχε το εξής αποτέλεσμα:

Ο λαός μας έπαψε να θεωρεί τα κατεστημένα κόμματα δικούς του εκπροσώπους, που θα ικανοποιήσουν δηλαδή τις κοινωνικές του ανάγκες, και τα κατέταξε στους υπηρέτες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που θα ικανοποιήσουν δηλαδή τις ανάγκες των χρηματοπιστωτών.

Αυτή η θεώρηση από την πλευρά του λαού μας στις τελευταίες εκλογές είχε έναν τεράστιο κίνδυνο για το σύστημα : τον κίνδυνο της ανατροπής του ίδιου του συστήματος.

Υπάρχει όμως μια ελίτ, εντός κι εκτός Ελλάδας που επιχείρησε -και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε- μέσω της δημαγωγίας της επιβολής, να απειλήσει το λαό μας ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα τον τιμωρούσε.

Θυμάστε πολύ καλά συντεταγμένο το σύστημα κι εννοώ ντόπιο πολιτικό κατεστημένο, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και βέβαια ευρωπαϊκά διευθυντήρια, χωρίς καμία αναστολή να δηλώνουν πανέτοιμα να τιμωρήσουν τον ελληνικό λαό στην περίπτωση που με την ψήφο του αποφάσιζε κάτι διαφορετικό από αυτό που οι ίδιοι ήθελαν να επιβάλλουν.

Ακριβώς το ίδιο σκηνικό αναπαράγεται και σήμερα λίγο πριν τις εκλογές.

Τότε είχε κάνει δηλώσεις ακόμα και ο Ομπάμα.

Το ίδιο και τώρα.

Τότε μιλάγανε για την εμπιστοσύνη των αγορών.

Το ίδιο και τώρα, με αυτό το παιχνίδι με το προχθεσινό ληστρικό ομόλογο.

Και η απειλή η ίδια.

Αν ψηφίσεις λάθος θα τιμωρηθείς.

Το δεύτερο συμπέρασμα λοιπόν, δεν αφορά απλά στην ποιότητα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας, αλλά στο βαθμό της απολυταρχικής εκτροπής.

Την πρωτοκαθεδρία, δεν την έχει πια ο ελεύθερος πολίτης, αλλά η τιμωρία, εάν ο πολίτης συμπεριφερθεί με τρόπο ελεύθερο.

Και η κορύφωση συντελείται με την πιο αιμοσταγή δημαγωγία.

Αυτή του φασισμού.

Η όλη μεθόδευση αποκαλύφθηκε με τον πιο χυδαίο τρόπο στο τελευταίο περιστατικό.

Θυμηθείτε πως ξεκίνησαν.

Από την θεωρία των δύο άκρων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την αριστερά και το χειρότερο προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον ελληνικό λαό.

Η τρικομματική τότε κυβέρνηση εξαπέλυσε μια ανελέητη προπαγάνδα.

Εξίσωσε την εγκληματική και ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής και τις πρακτικές της, με την αριστερά και τις δράσεις της.

Εξίσωσε τους αιμοσταγείς δολοφόνους των ταγμάτων εφόδου, με τον Μανώλη Γλέζο.

Εξίσωσε την ριπή, με το ακορντεόν.

Εξίσωσε το μαζικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του, με τα πογκρόμ των ναζιστών.

Εξίσωσε τον τρομοκράτη, με τον αντιστεκόμενο αγωνιστή.

Εξίσωσε την αντιανθρώπινη και αντικοινωνική ναζιστική θεωρία, με την πανανθρώπινη και διεθνιστική αριστερή θεώρηση.

Και τα αποτελέσματα αυτής της χυδαίας και εγκληματικής εξίσωσης ήταν αναπόφευκτα.

H νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής.

Η νομιμοποίηση του ναζιστικού παρακράτους.

Η νομιμοποίηση των εγκληματικών πρακτικών της.

Όλο το σύστημα λειτούργησε οργανωμένα και συντονισμένα.

Διάσημοι δημοσιογράφοι που σήμερα δηλώνουν υπέρμαχοι αντιφασίστες μετέτρεψαν την ειδεχθή ναζιστική θεωρία σε life style.

Οι αγκυλωτοί σταυροί περιφέρονταν σε ιλουστρασιόν εξώφυλλα, σε κούπες του καφέ, σε κτηνώδη μπράτσα στις παραλίες.

Διάσημοι δημοσιογράφοι μας προέτρεπαν να ευχαριστήσουμε τη Χρυσή Αυγή γιατί συμβάλλει στη βελτίωση της δημοκρατίας και ο αποδιοπομπαίος τράγος σήμερα, ο κύριος Μπαλτάκος ακόμα πιο επικίνδυνα έκανε λόγο για μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κυβερνητικός εταίρος.

Ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας και επικοινωνίας κατάφερε να απενοχοποιήσει το φίδι, κατάφερε να μας εξοικειώσει με τα σύμβολά του, κατάφερε να βάλει μέσα στα σπίτια μας και τις ζωές μας από τη πίσω πόρτα τους ναζιστές, κατάφερε να τους νομιμοποιήσει.

Αυτή υπήρξε η πρώτη φάση του δημαγωγίας του φασισμού, η πρώτη αξιοποίησή του ναζιστικού μορφώματος από το σύστημα, το σύστημα που είναι άρρηκτα δεμένο μαζί του.

Η δεύτερη φάση εξελίσσεται μετά τη δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα.

Φυσικά και αναγκάστηκε η κυβέρνηση να μαζέψει το χαϊδεμένο της παιδί, τη Χρυσή Αυγή, αφού ένα τεράστιο αντιφασιστικό κίνημα συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, ενώ οι φωνές από το εξωτερικό, από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τα ευρωπαϊκά κινήματα θορύβησαν τα αυτιά του κ. Σαμαρά και της κυβέρνησής του.

Και ξεκινά η δεύτερη φάση δημαγωγίας του φασισμού.

Αυτοί που τον εξέθρεψαν, εξουσία και ΜΜΕ, έγιναν οι διώκτες του.

Άναυδοι και έκπληκτοι κράτος και μιντιακό παρακράτος περιγράφουν τα εγκλήματα των ναζί, γιατί τώρα είναι η στιγμή να ενισχύσουμε την εξουσία, να της απονείμουμε τα δημοκρατικά εύσημα και κυρίως η στιγμή ο ναζισμός να μετατραπεί σε τηλεοπτικό reality, προκειμένου να ξεχάσουμε την τραγωδία της πραγματικής μας ζωής, να περάσουμε στα ψιλά τις νέες αιμοσταγείς απαιτήσεις της τρόικα.

Και παρακολουθούμε φυλακίσεις και δηλώσεις λες κι όλοι αυτοί ξεφύτρωσαν μόλις χθες.

Αλλά είναι πια κάτι παραπάνω από φανερό.

Ήρθε η ώρα οι ναζί να πουλήσουν μια άλλη υπηρεσία.

Αντί για εταίροι να γίνουν το μίασμα, προκειμένου αφενός να παρακάμψουμε και τα άλλα ευρωπαϊκά μιάσματα, αφετέρου – και παρακαλώ προσέξτε το αυτό γιατί ήδη το βρίσκουμε μπροστά μας- να ξαναμιλήσουμε με ευκολία για τα δικά μας μιάσματα, τα αριστερά μιάσματα και όσους αντιστέκονται.

Συμπέρασμα τέταρτο και το πιο οδυνηρό, όχι πια μόνον για τη δημοκρατία, αλλά και για την ιστορία του λαού μας, τις θυσίες του, τους εκτελεσμένους στην Καισαριανή, στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα :

Αυτή η δράκα που μας κυβερνά παίζει εγκληματικά παιχνίδια με το φίδι, που πότε το χαϊδεύει και πότε το χτυπά, αλλά πάντως ποτέ δεν αναιρεί και δεν καταργεί τις αιτίες που το εξέθρεψαν με μόνον και αποκλειστικό στόχο ο πολίτης να μην αποκτήσει ποτέ την πρωτοκαθεδρία.

Τα συμπεράσματα είναι φανερά.

Η κυβέρνηση αλλάζει την ατζέντα, με κάθε τρόπο και κόστος προκειμένου να μην απαντά στο αδιέξοδο των στρατηγικών της επιλογών και την εξαθλίωση εκατομμυρίων συμπολιτών μας.

Αυτή η κυβέρνηση που είναι ένοχη για όλα όσα περιέγραψα, την αντιδημοκρατική εκτροπή, τη συμμαχία με τους εκβιαστές του λαού μας με στόχο την κατατρομοκράτησή του, τη βάρβαρη καταλήστευση του, την απενοχοποίηση του ναζισμού, σήμερα επιχειρεί να φανεί εγγυητής της ομαλότητας, της δημοκρατικής σταθερότητας και της εξόδου από την κρίση.

Αυτή η κυβέρνηση, που έχει θανάσιμο εχθρό την κινητοποίηση του λαού μας, επιχειρεί να ενοχοποιήσει την αντιστασιακή του στάση, και χωρίς ντροπή στο όνομα της σταθερότητας που εκείνη διέρρηξε, στο όνομα της δημοκρατίας που εκείνη ποδοπάτησε εξισώνει την αντίστασή μας και την αντίδρασή μας με απειλή κατά της δημοκρατίας και της ομαλότητας.

Για το λόγο αυτό αυτά που γράφει ο Αριστοτέλης είναι επίκαιρα όσο ποτέ.

Γιατί έχουμε μια δράκα που μας κυβερνά η οποία απροκάλυπτα και κυνικά ονοματίζει τον εαυτό της από θύτη σωτήρα.

Θεώρησα απαραίτητη αυτή τη σύντομη αναδρομή γιατί χρειάζεται να γνωρίζουμε σε ποιό περιβάλλον ζούμε, ώστε να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα τί κάνουμε;

Φίλες και φίλοι,

Περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ξεκάθαρος λόγος και δράση χωρίς καμία απολύτως ενοχή, καμία υποχώρηση.

Έχουμε διαρκή πολιτική υποχρέωση σήμερα ειδικότερα, όχι απλώς να ξεπατικώνουμε τον ανένδοτο και να τον αναμασάμε, αλλά να τον προτάσσουμε σαν κινηματική δράση ύψιστου πατριωτισμού και σαν την τελευταία ελπίδα του λαού μας.

Το λέω και το υπογραμμίζω και ας έρθουν τα κανάλια να μιλήσουν για διχαστικό λόγο :

Ή εμείς ή αυτοί.

Και το επαναφέρω γιατί το σύνθημα αυτό περιέχει την πολιτική απάντηση απέναντι στο έγκλημα που συντελείται στον τόπο μας.

Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όσο εμείς είμαστε με το εμείς, όσο αυτό το εμείς απλώνει και γίνεται η κοινωνία ολόκληρη, τόσο θα μας κατηγορούν για τακτικές που βάζουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα.

Και εδώ πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τη σταθερότητα που εμείς επιλέγουμε να υπηρετήσουμε.

Και δεν έχει καμία σχέση με τη δική τους σταθερότητα.

Δεν έχει σχέση με τη σταθερότητα των δανειστών και των τοκογλύφων.

Με τη σταθερότητα αυτή που αποσταθεροποιεί τη ζωή για να σταθεροποιήσει τα κέρδη.

Δεν έχει καμία σχέση με τη σταθερότητα που αποσταθεροποιεί τη δημοκρατία για να σταθεροποιήσει την εξουσία τους.

Με τη σταθερότητα που αποσταθεροποιεί ακόμη και το σύνταγμα για να σταθεροποιήσει το νεοαποικιακού τύπου μοντέλο που θέλουν να επιβάλλουν στην πατρίδα μας.

Η δική μας σταθερότητα έχει άλλο περιεχόμενο.

Η δική μας σταθερότητα συνδέεται άρρηκτα με την ανασυγκρότηση του λαού μας.

Στο σημείο λοιπόν αυτό μπαίνουν τέσσερα κρίσιμα ζητήματα, τα οποία αποτελούν και τις κρίσιμες και αναγκαίες προϋποθέσεις για την κοινωνική μας ανασυγκρότηση, για τη δική μας σταθερότητα.

Η δέσμευση που έχουμε αναλάβει για την κατάργηση του Μνημονίου το βράδυ των εκλογών με τη σαφή και μεγάλη εντολή του Ελληνικού λαού, είναι η πρώτη βασική προϋπόθεση για τη χάραξη οποιασδήποτε πολιτικής, από την άλλη μέρα κιόλας.

Αυτό όμως αγαπητοί φίλοι δεν θα επισυμβεί από μόνο του. Και εδώ θέλω, όσο πεζό κι αν ακούγεται, να τονίσω και να επισημάνω ότι χρειάζεται εργώδη προετοιμασία, γιατί απλά δεν θέλουμε να καταργήσουμε το Μνημόνιο για να γυρίσουμε στην πρότερη κατάσταση, αλλά θέλουμε να είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το δικό μας σχέδιο. Κι αυτό, αν δεν θέλουμε να είναι αποτέλεσμα κάποιων σχεδιασμών σε “κλειστά” γραφεία, πρέπει να είναι καθημερινό αντικείμενο διαπραγμάτευσης με την κοινωνία.

Η δεύτερη προϋπόθεση αφορά στη γενναία μείωση του χρέους, με όρους όμως που δεν θα αναπαράγουν την σημερινή καθεστωτική αντίληψη τόσο για τη μορφή του όσο και για τις αιτίες που το γεννούν.

Και πάλι, για να είμαστε πραγματιστές, η τυπική διαπραγμάτευση θα γίνει με το σύστημα απέναντί μας, η ουσιαστική όμως έχει να κάνει με τη συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα στη διαμόρφωση τόσο των όρων όσο και των τελικών αποφάσεων.

Σ΄ αυτή την κατεύθυνση και με αυτό το περιεχόμενο είχα προτείνει και υποστηρίζω τη συγκρότηση της διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου. Στην κατεύθυνση αποσαφήνισης και αν θέλετε απομυθοποίησης αυτής της αφηρημένης έννοιας του δημόσιου χρέους και με περιεχόμενο την ανάλυση των χαρακτηριστικών που το γέννησαν σε βάθος και την συνειδητοποίηση του λαϊκού κινήματος έτσι ώστε να είναι ελεγκτής των διαπραγματεύσεων και αποφασισμένος υπερασπιστής των αποφάσεών του.

Θέλω να τονίσω εδώ ότι απέναντι σ΄ αυτή την αποφασιστική μας στάση είναι τουλάχιστον αντιδιαλλεκτικό, να προδικάζουμε στάσεις και συμπεριφορές αποστειρώνοντας τις εξελίξεις από τη διαρκή αλληλεπίδραση της διεθνούς συγκυρίας, των συμμαχιών, του συσχετισμού δυνάμεων και βεβαίως του λαϊκού παράγοντα.

Και για τις δύο παραπάνω προϋποθέσεις έχουμε δεσμευθεί στον υπέρτατο βαθμό, τονίζοντας ότι σε περίπτωση που χρειασθεί θα πρέπει να επιβληθούν ακόμη και μονομερώς.

Κι αυτό όχι από μαξιμαλιστική αντιπολιτευτική τακτική, αλλά γιατί έχουμε πλήρη συναίσθηση ότι χωρίς αυτές τις δύο προϋποθέσεις δεν νοείται κυβέρνηση της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα, δύο σημαντικά και απαραίτητα εργαλεία στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης, είναι αφενός η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, με στόχο μια νέα χρηματοπιστωτική πολιτική, με αποκλειστικά αναπτυξιακούς, παραγωγικούς, κοινωνικούς και οικολογικούς προσανατολισμούς, ώστε να μπορέσουμε να χρηματοδοτήσουμε και να στηρίξουμε το νέο μοντέλο παραγωγής, κατανάλωσης, διανομής και ανάπτυξης.

Και αυτές οι τέσσερις προϋποθέσεις μπορούν να υποστηρίξουν και να θέσουν σε εφαρμογή τα άμεσα μέτρα προστασίας και τόνωσης που είναι αναγκαία για την κοινωνική ανασυγκρότηση.

Τα αναφέρω επιγραμματικά και περιληπτικά.

· Η νέα σεισάχθεια: η ανακούφιση των νοικοκυριών από χρέη προς τράπεζες και τρίτους με διαγραφή χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο φτώχειας και περικοπή δόσεων αποπληρωμής δανείων

· Ανακούφιση από φορολογία και χρέη προς το κράτος

· Διασφάλιση Στέγασης για όλους, με απαγόρευση πλειστηριασμών και κατασχέσεων πρώτης κατοικίας

· Η Διασφάλιση Σίτισης για όλους, με την έναρξη προγράμματος «Τροφή για Όλους» με στόχο την κάλυψη βασικών αναγκών σε είδος σε κάθε οικογένεια

· Η Στήριξη των παιδιών

· Η Εγγυημένη πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης (ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, τηλεπικοινωνίες, θέρμανση)

· Διασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους

· Διασφάλιση της Μετακίνησης για όλους

Και σ΄ αυτό το σημείο αναδεικνύεται ο καθοριστικός ρόλος της Τ.Α.

Η Τ.Α. Ήταν το πρώτο στοχευμένο θύμα της μνημονιακής πολιτικής.

Είχαν φροντίσει νωρίτερα με τον Καλλικράτη να προετοιμάσουν το έδαφος.

Και βρήκαν απέναντί τους Δημοτικές αρχές που είτε ήταν απευθείας παράγωγα των δύο κομμάτων εξουσίας, είτε απευθείας εντολοδόχοι οικονομικών συμφερόντων.

Και έτσι, χωρίς αντίδραση και αντίσταση, “έκλεψαν” στην κυριολεξία πάνω από τον μισό προϋπολογισμό που κατευθυνόταν στην Τ.Α.

Και κατέρρευσαν με μιας όλες οι δομές κοινωνικής πρόνοιας των Δήμων και των Περιφερειών και απολύθηκαν σχολικοί φύλακες, δημοτικοί αστυνόμοι και όσοι παρείχαν υπηρεσίες στον πολίτη.

Όσοι περίμεναν από τους εξαρτημένους και φοβισμένους δημοτικούς άρχοντες να ψελλίσουν έστω μια λέξη αντίδρασης, να κάνουν έστω μια πράξη αντίστασης, διαψεύσθηκαν οικτρά.

Το σχέδιο ήταν απλό και αποτελεσματικό.

Μια Τ.Α. που υπηρετεί τα συμφέροντα των δημοτών θα ήταν ανάχωμα αντίστασης στην πολιτική τους, αλλά και ασπίδα προστασίας για των χειμαζόμενο λαό.

Κι αυτό δεν το ήθελαν και δεν το θέλουν.

Γι αυτό και οι ερχόμενες εκλογές είναι καθοριστικές.

Η μάχη δίνεται ανάμεσα στους απλούς διαχειριστές της κρίσης από τη μιά και από την άλλη οι πρωταγωνιστές στην ανάσχεση αυτής της πολιτικής και στυλοβάτες της κοινωνικής ανασυγκρότησης και της σωτηρίας του λαού.

Και αυτά τα άμεσα μέτρα κυβερνητικής πολιτικής που ανέφερα πρέπει να είναι οι ελάχιστες απαιτήσεις δέσμευσης από τους δημότες - ψηφοφόρους στην τελική επιλογή τους.

Η ενίσχυση και η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων ενός Δήμου ή μιας Περιφέρειας δεν αφορούν σε τεχνοκρατικές μελέτες, αλλά είναι βαθιά πολιτική θέση.

Κι αυτό γιατί σημαίνει σύγκρουση με συμφέροντα που θέλουν να αλώσουν την Μακεδονία και τη Θράκη με ειδικές οικονομικές ζώνες και πολίτες δουλοπάροικους.

Το βλέπετε ξεκάθαρα.

Τα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Β. Ελλάδα, η μεγαλύτερη επένδυση από το υστέρημα του Ελληνικού λαού, ξεπουλιούνται μέσω της “μικρής ΔΕΗ” και όπως φαίνεται θα είστε εσείς οι καταναλωτές που θα χαρίσουν στον ιδιώτη σαν πελάτες, υποχρεωτικά για ένα χρόνο, χωρίς μάλιστα να έχετε εναλλακτική επιλογή.

Η υποστήριξη προγραμμάτων καθετοποιημένης παραγωγής για τα ντόπια προϊόντα δεν εξαρτάται από αποφάσεις οικονομολόγων, αλλά είναι πολιτική άποψη που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα των καρτέλ και των μεγάλων πολυεθνικών.

Η προστασία και στήριξη όσων συμπολιτών μας έχουν ανάγκη, δεν αφορά σε φιλανθρωπική άποψη και έργο, αλλά είναι βαθιά πολιτική θέση και υποχρεωτικά υλοποιήσιμος στόχος.

Φίλες και φίλοι,

Η Τ.Α. δεν υπάρχει για να υλοποιεί απλά και υπάκουα την πολιτική της κεντρικής εξουσίας.

Προάγει και υλοποιεί δεσμευτικά την πολιτική που της εντέλλεται ο πολίτης.

Και γι αυτό οφείλουμε να κάνουμε κτήμα στο λαό μας ότι το δικό μας μεταβατικό πρόγραμμα προϋποθέτει μια άλλη σχέση με το λαϊκό παράγοντα, αλλά και μια άλλη σχέση με αυτό που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα.

Η προσέγγιση αυτή μας πάει ένα βήμα παραπέρα από τη δημοκρατία όπως την έχουμε γνωρίσει.

Τη δημοκρατία της ανάθεσης και της έμμεσης εκπροσώπησης.

Της κάλπης κάθε 4 χρόνια, ή όποτε γίνονται εκλογές.

Τη δημοκρατία που μετά τις εκλογές αποφασίζω για σένα χωρίς εσένα.

Τη δημοκρατία της διαπλοκής και των ανεξέλεγκτων χρηματοδοτικών ροών.

Είναι θαρρώ η ώρα να μιλήσουμε για μια άλλη δημοκρατία, και κατ' επέκταση για μια άλλη εξουσία.

Αναγκαία προϋπόθεση για αυτή την άλλη δημοκρατία, την άλλη εξουσία είναι η ανατροπή.

Και η κορυφαία προϋπόθεση για να φτάσουμε στην ανατροπή θα είναι η τόλμη μας να δημιουργήσουμε τα δικά μας πολιτικά γεγονότα, να θέσουμε χωρίς φόβο και με πολύ πάθος τη δική μας ατζέντα και να αναλάβουμε εμείς όλες τις πρωτοβουλίες, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς στρογγυλέματα, χωρίς πισωγυρίσματα.

Είναι η ώρα να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

Για αυτήν την ώρα μιλάμε, όπου οι αυτοκτονίες, η φτώχεια, η ερήμωση, η καταστροφή, το ξεπούλημα, η ανεργία θα μετατραπούν σε δράση, σε συμμετοχή, σε δικαιοσύνη, σε αξιοποίηση του πλούτου μας, σε ανάπτυξη με κέντρο τις ανάγκες μας, σε αξιοπρέπεια και δικαίωμα στη ζωή.

Φίλες και φίλοι,

Γνωρίζω πολύ καλά ότι στο ακροατήριο βρίσκονται πολίτες από διάφορους πολιτικούς χώρους.

Όλοι μας όμως συναγωνιστές στον κορυφαίο αγώνα.

Και οφείλω μια απάντηση στο ανήθικο ερώτημα με το οποίο μας βαρβαρίζουν τα ΜΜΕ.

Πως θα χρηματοδοτήσουμε τη διάσωση του λαού μας;

Είμαστε απολύτως ξεκάθαροι :

Η αντιμετώπιση της φτώχειας δεν αποτελεί «βαρίδι» για την οικονομία.

Δεν κοστίζει, δεν «τρώει» πόρους.

Είναι κρίσιμο αναπτυξιακό εργαλείο για κάθε σοβαρή, ορθολογική και με βάθος, αναπτυξιακή πολιτική.

Η οικονομία δεν πλήττεται από την αντιμετώπιση της φτώχειας, αντιθέτως στηρίζεται από την αντιμετώπιση της φτώχειας.

Όσο για το που θα βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι : Το έχουμε πει κατ επανάληψιν.

Έχουμε κουραστεί να το λέμε. Θα το ξαναπούμε όμως.

Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα θα πληρώνονται οι συντάξεις και οι μισθοί.

Πρώτα θα εξασφαλίζεται φαγητό, νερό, ρεύμα και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανθρώπους.

Πρώτα θα εξασφαλίζεται ότι δε λιποθυμάνε από τη πείνα τα παιδιά μας στα σχολειά και μετά θα ξεπληρώνουμε τους τόκους, τα πανωτόκια και τα ομόλογα που λήγουν.

Τελεία και παύλα.

Ας το καταλάβουν όλοι.

Η χώρα βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση.

Ζούμε πληγές αντίστοιχες με αυτές ενός πολέμου που δεν κηρύχτηκε ποτέ.

Ας το καταλάβουν όλοι : Η φτώχεια είναι η πιο μεγάλη βία.

Και εμείς αυτή τη βία είμαστε αποφασισμένοι να τη χτυπήσουμε.

Είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε το λαό από τη δυστυχία και τη πείνα και δε θα λογαριάσουμε κανένα εκβιασμό, μπροστά σε αυτό το στόχο.

Κλείνοντας φίλες και φίλοι, θέλω να αναφερθώ με λίγα λόγια σε αυτά που θεωρώ απαραίτητα για να μπορέσουμε να πετύχουμε το στόχο μας.

Η αυριανή κυβέρνηση για να εμπεδώσει στην κοινωνία το αίσθημα της ασφάλειας και της προστασίας, πρέπει να στηριχθεί ενεργά και με όρους κινήματος από την ίδια την κοινωνία.

Η αυριανή κυβέρνηση για να επανεδραιώσει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία πρέπει να στηριχθεί με όρους 3ης Σεπτέμβρη του 1843.

Η αυριανή κυβέρνηση για να επιχειρήσει ένα άλλο βιώσιμο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης έχει ανάγκη τη συμμετοχή, την πάλη, την παρέμβαση και τον έλεγχο των εργαζομένων και των επιστημόνων.

Τέλος μιλώ για ένα νέο πολίτη.

Αυτόν που θα στηρίζει και θα ελέγχει ταυτόχρονα.

Αυτόν που θα αποφασίζει και θα αμφισβητεί ταυτόχρονα.

Αυτόν που θα κατακτά και θα μετασχηματίζει ταυτόχρονα.

Αυτόν που θα κινητοποιείται και θα κριτικάρει ταυτόχρονα.

Αυτόν που θα εξεγείρει την εξουσία και θα εξεγείρεται ταυτόχρονα.

Υπάρχει τέτοιος πολίτης;

Την απάντηση τη δίνουμε εμείς οι ίδιοι καθημερινά και με τις επιλογές μας και τη δράση μας.

Διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις ώστε η εξουσία που θα προκύψει, να θέλει να έχει τέτοιους πολίτες και εμείς να έχουμε τέτοια σχέση με την εξουσία.

Και τέτοιες αμοιβαίες σχέσεις κατακτώνται μόνον μέσα από διαδικασίες ανατροπής.

Όχι διαδικασίες κοινοβουλευτικής διαδοχής.

Όχι διαδικασίες εκλογικής ανάθεσης.

Όχι διαδικασίες διαχειριστικής αλλαγής.

Διαδικασίες ανατροπής, όπου το παλιό πεθαίνει και το καινούριο επιχειρούμε να το γεννήσουμε όλοι εμείς.

Είμαστε ιστορικά σε μια τέτοια στιγμή.

Ας μη χάσουμε την ευκαιρία να γίνουμε εκείνα τα πολιτικά υποκείμενα που θα γκρεμίσουμε και θα κτίσουμε.

Αυτό είναι δημοκρατία. Και σ΄ αυτόν τον αγώνα μας καλεί να συστρατευθούμε.

Να γίνουμε οι γκρεμιστές γιατί εμείς είμαστε και οι κτίστες

΄΄οι διαλεχτοί της άρνησης κι οι ακριβογιοί της πίστης. 

Και ξέρουμε ότι το γκρέμισμα θέλει νου και καρδιά και χέρι΄΄