H Ν.Τ.Π. είναι εδώ!

Του Λευτέρη Παυλίδη

Τον Ιούνιο του 2012, στον επίλογο του άρθρου για το μνημόνιο (ή μνημόσυνο) είχα αναφερθεί στη Παγκοσμιοποίηση. Τώρα, σχεδόν 2 χρόνια μετά, επανέρχομαι σ’ αυτό το θέμα που είναι πάντα επίκαιρο, αφού βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη.

Παγκοσμιοποίηση λοιπόν. Ή αλλιώς ομογενοποίηση ή όπως συνηθίζεται να λέγεται τελευταία, πολτοποίηση και σαλομοποίηση. Με δυό λόγια, ισοπέδωση των πάντων: θεσμών, αγορών, πολιτισμού, οικονομίας, εθίμων, γλώσσας ακόμη και της θρησκείας. Αλλά το χειρότερο απ’ όλα; της διακυβέρνησης! Το γνωστό μας ΔΝΤ βέβαια, όπως και ορισμένοι πολιτικοί στις δηλώσεις τους, προτιμούν έναν άλλον όρο, δεμένο στενά μόνο με τον εμπόριο και την οικονομία. Ελεύθερη ροή κεφαλαίων, λένε, αλλά εννοούν πολλά παραπάνω…

Σήμερα μιλάμε για βιομηχανική παγκοσμιοποίηση (πολυεθνικές εταιρίες), χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση (τράπεζες) και πολιτισμική παγκοσμιοποίηση (μία παγκόσμια κουλτούρα). Οι υποστηριχτές της Παγκοσμιοποίησης, όπως προείπαμε, μιλάνε μόνο για απελευθέρωση του εμπορίου, των αγορών και γενικότερα της οικονομίας. Οι αυστηροί επικριτές και πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης, μιλάνε για το τέλος των εθνών, των κρατών και των συνόρων. Στη πραγματικότητα, μια Παγκόσμια Κυβέρνηση υπάρχει ήδη ανεπίσημα, απλά ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί και να επιβληθεί ή καλύτερα (τρόπος του λέγειν) να επικρατήσει κι επίσημα πλέον.

Το μοντέλο της Διεθνούς Κυβέρνησης μπορεί να είναι ένας πρόσφατος σχετικά όρος, αλλά δεν αποτελεί καινούργια ιδέα. Ήδη από τις αρχές του αιώνα, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ουίλσον οραματίστηκε την Κοινωνία των Εθνών, ως πρώτο βήμα για την παγκόσμια διακυβέρνηση που θα υποκαθιστούσε την ‘παλαιά τάξη’ ισορροπίας με τη ‘νέα τάξη’ ισχύος. (σήμερα ονομάζεται ‘νέα τάξη πραγμάτων’). Το όραμα εκείνο του Ουίλσον δεν υλοποιήθηκε τελικά, καθώς η Κοινωνία των Εθνών δεν οικοδόμησε υγιείς σχέσεις δικαίου ανάμεσα στα μέλη της Διεθνούς Κοινότητας.

Στη συνέχεια, στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας άλλος Αμερικανός Πρόεδρος ο Ρούσβελτ, έθεσε τα θεμέλια για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, μιας άλλης Παγκόσμιας Κοινότητας που θα στηριζόταν στον ηγετικό περιφερειακό ρόλο των 4 χωροφυλάκων του πλανήτη: των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ, της Βρετανίας και της Κίνας. Θεωρητικά στον οργανισμό αυτό συμμετείχαν όλα τα κράτη μέλη του, αλλά στη πραγματικότητα οι παραπάνω επικεφαλής ήλεγχαν τις σφαίρες επιρροής των περιοχών τους (Αμερικανικής, Σοβιετικής-Κομμουνιστικής, Ευρωπαϊκής και Ασιατικής αντίστοιχα). Δέκα χρόνια αργότερα, με την υποχώρηση των ασθενέστερων ηγεμόνων, το μοντέλο οδηγήθηκε στο γνωστό διπολικό σχήμα: ΗΠΑ – ΕΣΣΔ. Οι δύο υπερδυνάμεις, προσπαθούσαν για δεκαετίες να ελέγχουν τις χώρες που βρίσκονταν στη δική τους επιρροή και ταυτόχρονα να αποδυναμώσουν τον έλεγχο και επιρροή του αντιπάλου (εποχή ψυχρού πολέμου). Η συνέχεια είναι επίσης γνωστή, με την κατάρρευση και αποχώρηση του πιο αδύναμου (ΕΣΣΔ) και την καθολική επικράτηση των ΗΠΑ στη παγκόσμια σκακιέρα για δύο τουλάχιστον δεκαετίες. Μόλις τη τελευταία δεκαετία υπό τη διακυβέρνηση Πούτιν, κατάφερε να επανέλθει στο προσκήνιο και να ισορροπήσει τη κατάσταση σαν Ρωσία πλέον, ως αντίπαλο δέος των ΗΠΑ.

Νέα Τάξη Πραγμάτων λοιπόν. New World Order. Υποστηριχτές της, οι αυτοαποκαλούμενοι νεωτεριστές ή εκσυγχρονιστές κυβερνήτες κρατών που παίζουν το παιχνίδι της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης άλλοτε άθελά τους, άλλοτε όμως ηθελημένα και απόλυτα συνειδητά. Στόχος η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής τάξης, της οποίας θα ηγούνται προφανώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα, οι G8 και η Ατλαντική Συμμαχία. Τι επιδιώκεται; η κατάρρευση των εθνών-κρατών όπως τα γνωρίζουμε σήμερα και η επιβολή ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης των λαών σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι αποφάσεις θα παίρνονται από μη εκλεγμένους πολιτικούς, οι οποίοι θα είναι υπάλληλοι των μόνων κερδισμένων της οικονομικής κρίσης και οι οποίοι θα τις επιβάλουν στις κυβερνήσεις-μαριονέτες των κρατών! Οργουολικό; Επιστημονική φαντασία; Συνωμοσιολογία; Ίσως όχι και τόσο…

Απώτερος σκοπός της παγκοσμιοποίησης είναι ο απόλυτος έλεγχος των λαών. Του μυαλού (σκέψης), των αισθημάτων, της υγείας, της παιδείας, των δραστηριοτήτων και κατά συνέπεια όλης της συμπεριφοράς των πολιτών του κόσμου. Μέσω της ευκολίας και της μαλθακότητας που πετυχαίνεται με την προσφερόμενη τεχνολογία, οι πολίτες σταδιακά ατονούν, αδιαφορούν και φτάνουν σε σημεία αναισθησίας. Μέσω της κατευθυνόμενης ‘ενημέρωσης’ που πετυχαίνεται με τα ΜΜΕ, οι πολίτες βομβαρδίζονται με σκηνοθετημένες ειδήσεις, αποπροσανατολίζονται, συχνά τρομοκρατούνται και οδηγούνται τελικά σε απόγνωση. Τότε, ως ευάλωτοι, είναι και ευκολότερα κατευθυνόμενοι. Τότε ως φοβισμένοι, είναι και περισσότερο δεκτικοί.

Όταν ο κόσμος βυθιστεί στο οικονομικό χάος και στο σκοτάδι της χρεοκοπίας, όταν ο πανικός κυριεύσει από τη χρηματιστηριακή συντριβή, τότε οι λαοί του κόσμου τρομοκρατημένοι και απελπισμένοι, θα στραφούν αναγκαστικά στους ‘Μεσσίες’ που υποτίθεται ότι έχουν τις λύσεις. Τότε θα αναγκαστούν να ζητήσουν από τα Τραπεζικά Ιδρύματα (και τους ιδιοκτήτες τους) να αναλάβουν να αποσοβήσουν την οικονομική κρίση, να τους βγάλουν από το οικονομικό αδιέξοδο και να τους οδηγήσουν ξανά στη σιγουριά και στη σταθερότητα, αποδεχόμενοι έτσι την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Αυτό είναι το Σχέδιο κι είναι τόσο απλό!

Αρχικά λοιπόν θα επιδιωχθεί η επιβολή ενός ενιαίου νομίσματος, κοινό σε όλες τις αγορές, για όλες τις συναλλαγές. Το ένα και μοναδικό παγκόσμιο νόμισμα, όχημα που θα οδηγήσει σαν άλλος Δούρειος Ίππος στη κατάκτηση των κρατών και στη χειραγώγηση των λαών. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα.

Τι σημαίνει όμως ΜΙΑ παγκόσμια κυβέρνηση; Είναι τόσο άκακο, ελκυστικό, απλοποιημένο και ανώδυνο όσο ακούγεται; Καθόλου! Το αριθμητικό ΜΙΑ παραπέμπει αυτόματα σε ολιγαρχικό μοντέλο και (γιατί όχι) ενδεχομένως και σε δικτατορικό. Ο ακίνδυνος φαινομενικά προτεινόμενος ισχυρισμός, δηλαδή αυτός του ελεύθερου εμπορίου, της ανοιχτής οικονομίας και της κατάργησης των συνόρων, κρύβει πολλά από πίσω του. Η καλά μεθοδευμένη και τεχνητά δρομολογημένη οικονομική κρίση, αρχικά έχει ως σκοπό τη φτωχοποίηση των λαών. Αφενός αυξάνει ποσοτικά τα κατώτερα λαϊκά στρώματα κι αφετέρου διευρύνει το χάσμα μεταξύ των πολλών φτωχών και των ελάχιστων πλουσίων.

Ο κόσμος μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, εξουσιάζεται ήδη από μια ελίτ ισχυρών. Ένα δίκτυο τραπεζιτών και μεγαλοβιομηχάνων, κύριος στόχος των οποίων είναι η δημιουργία ενός υπερκράτους στο οποίο θα κυβερνά ο επιλεγμένος απ’ αυτούς ηγέτης που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Πολλοί θεωρούν ότι πίσω από την Παγκοσμιοποίηση, βρίσκεται η γνωστή Λέσχη Μπίλντερμπεργκ (τεκτονική εξέλιξη μασόνων). Η θεωρία είναι ότι οι οικογένειες των Τραπεζιτών Ρόθτσιλντ (Rothschild) Μόργκαν (Morgan), Σόρος (Soros) και Ροκεφέλερ (Rockefeller) καθώς και οι οίκοι Lehman Brothers, Lazar Brothers και Goldman Sachs (όλοι ανεξαιρέτως εβραϊκής καταγωγής) αποφασίζουν ήδη για την τύχη των κρατών (κυρίως των Ευρωπαϊκών και των ΗΠΑ), στοχεύοντας στην οικονομική και πολιτισμική κατάρρευση και εξαθλίωσή τους, για να παρουσιαστούν έπειτα οι ίδιοι σαν «Σωτήρες» της ανθρωπότητας και να επιβάλλουν μια φασιστική Παγκόσμια Κυβέρνηση. Πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να ολοκληρωθεί; Μόνο οι ίδιοι το γνωρίζουν.

Ας δούμε τι συμβαίνει στην Ελληνική πραγματικότητα:

Η εργασία έχει πληχθεί βάναυσα. Η πλειοψηφία των εργασιακών δικαιωμάτων έχει καταλυθεί (κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και αντικατάστασή τους από ατομικές, με όλο και χαμηλότερες αμοιβές, όλο και ευκολότερες απολύσεις, χωρίς αποζημιώσεις, όλο και πιο συχνή απλήρωτη ή μαύρη εργασία και προπαντός χωρίς επιπτώσεις για τους εργοδότες) ενώ η ανεργία θερίζει.

Η υγεία στη χώρα μας είναι ένα ανέκδοτο. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι απαγορευτική, τα Νοσοκομεία έχουν συρρικνωθεί, το προσωπικό τους έχει μειωθεί, ενώ υπάρχει και σοβαρή έλλειψη υλικών. Το Σύστημα Υγείας έχει κυριολεκτικά καταρρεύσει, μαζί του κι όλο το Ασφαλιστικό Σύστημα.

Η εθνική συνείδηση υπονομεύεται συστηματικά. Στα σχολεία αλλοιώνεται η ιστορία με αποτέλεσμα οι νεότεροι να μην έχουν ηρωικά πρότυπα και να μη νοιώθουν πλέον εθνικά υπερήφανοι για τα κατορθώματα των προγόνων τους.

Η αντίσταση, με οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας, καταπνίγεται και αποθαρρύνεται. Η μεθοδευμένη ταραχή και συχνά στημένη τρομοκρατία, είναι ο τρόπος που επιχειρούν να προσελκύσουν τον κόσμο, να τον πείσουν και τελικά να επιβάλουν την Αστυνομοκρατία, η οποία θα γίνει αποδεκτή ως η μόνη λύση για ησυχία, τάξη και ασφάλεια.

Η κατοικία υπέστη μια πρωτοφανή επίθεση. Η δυσβάσταχτη έως παράλογη φορολόγηση, έχει οδηγήσει στην καλύτερη των περιπτώσεων στη πώληση της κατοικίας, ενώ στη χειρότερη στην απώλειά της (κατασχέσεις Τραπεζών). Ο δε παραλογισμός αυτός άγγιξε πρόσφατα ακόμη και τη πρώτη κατοικία!

Το αποτέλεσμα είναι ένας λαός σκόπιμα υπερδανεισμένος, να έχει φτωχοποιηθεί βίαια και άδικα, χάνοντας συγχρόνως κάθε στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και να βρίσκεται κυριολεκτικά σε απόγνωση. Οι 6.000 αυτοκτονίες τη τελευταία τετραετία, είναι η αδιάσειστη απόδειξη της απελπιστικής κατάστασης που βιώνουν οι Έλληνες…

Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα, κομμάτι της παγκοσμιοποίησης είναι τα ανοιχτά σύνορα και η ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστών (ιδιαίτερα από τριτοκοσμικές χώρες) με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η αύξηση της εγκληματικότητας, της ανεργίας, ακόμη και κάποιων ασθενειών, αλλά και η υποβάθμιση του εργασιακού και γενικότερα του βιοτικού επιπέδου, είναι μερικά από τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε σήμερα και στη χώρα μας. Συχνά δε, όσοι τολμούν να σχολιάζουν τη πραγματικότητα αυτή, κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν ως ρατσιστές (από κάποιους δήθεν απελευθερωμένους προοδευτικούς).

Ας δούμε τώρα ποιοί είναι οι εκφραστές της Νέας Εποχής και τί πρεσβεύουν;

Ο Jose Arguelles δηλώνει: «το ενδεχόμενο μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης και κατάρρευσης θα σηματοδοτήσει και το τέλος της ιστορίας όπως την ξέρουμε».

Ο Benjamin Crème: «υπάρχει μια ομάδα βαθιά μυημένων προσώπων με μεγάλη εμπειρία και επιτεύγματα, τα οποία πρόσωπα σε συνεργασία με την Ιεραρχία έχουν δουλέψει πάνω στα σχέδια και στους προγραμματισμούς, που θα δώσουν τη λύση στα παγκόσμια προβλήματα ανακατανομής του πλούτου, ενώ οι πολιτικές ηγεσίες θα τους παράσχουν τα μέσα».

Ο Richard Lamm: «έχουμε ήδη σπείρει τους σπόρους της παρακμής και τώρα θα θερίσουμε τους κόπους μας. Τα έθνη θα χάσουν τα σύνορα και την κυριαρχία τους υπό την ενιαία Παγκόσμια Κυβέρνηση».

Ο Thomas Ehrenzeller: «ένα ολοκαύτωμα που αιωρείται πάνω απ’ τον κόσμο μας, είναι το τίμημα που θα πληρώσουν οι λαοί αν δε μάθουν να συνεργάζονται. Αγανακτισμένοι από τους πολέμους, οι λαοί θα ξεσηκωθούν και θα απαιτήσουν τα δικαιώματά τους για παγκόσμια ειρήνη και ελευθερία. Οι διάφορες ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει επιτέλους να γίνουν μία ενιαία. Η Νέα Εποχή είναι προ των πυλών, είτε οι προστάτες της παλαιάς είναι έτοιμοι γι’ αυτό είτε όχι».

Ο Ravi Batra: «οι πολιτικές και κοινωνικές δομές θα πρέπει να αλλάξουν προκειμένου να προσαρμοστούμε στη Νέα Εποχή. Στην εποχή των πολεμιστών, ο στρατός υπό τη διοίκηση ενός Δικτάτορα -Βασιλιά, Αυτοκράτορα ή Προέδρου- θα ελέγχει τη κυβέρνηση αλλά και ολόκληρη τη κοινωνία».

Ο Ruth Montgomery: «θα συμβεί μια αλλαγή πάνω στη γη λόγω ενός μεγάλου πολέμου… στη συνέχεια θα κυριαρχήσει μια εποχή όπου θα βασιλεύει η χαρά και η ευτυχία μέχρι την έλευση της Ατλάντειας Εποχής».

Αυτοί είναι μερικοί από τους ακόλουθους της New Age φιλοσοφίας και στα λόγια τους αποτυπώνεται το ζοφερό μέλλον του κόσμου μας...

Εν κατακλείδι, το ενιαίο προτεινόμενο κι επιδιωκόμενο μοντέλο της Παγκοσμιοποίησης, θεωρητικά φαντάζει ιδανικό. Τί ωραία θα ήταν όλα τα κράτη του πλανήτη να ήταν ένα, να υπήρχε ομοψυχία, να είχαν μία κυβέρνηση, μία γλώσσα, μία θρησκεία, ένα νόμισμα. Πόση απλότητα και πόσες ευκολίες! Δεν θα υπήρχαν διαφορές μεταξύ των λαών και καθώς δεν θα υπήρχαν συγκρουόμενα συμφέροντα και επεκτατικές τάσεις, δεν θα υπήρχαν και πόλεμοι. Έλα όμως που ο κόσμος μας δεν είναι στημένος έτσι!! Έλα που από καταβολής του υπάρχουν πολλές εθνότητες, πολλά νομίσματα, πολλές γλώσσες, πολλές θρησκείες, πολλές παραδόσεις και πολλοί πολιτισμοί. Για ποιο λόγο λοιπόν προωθούν τόσο επίμονα αυτό το σχέδιο και επιθυμούν οπωσδήποτε να το επιβάλουν;

ΑΦΥΠΝΗΣΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΠΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ.