Δημοκρατία: Πρόσωπο ή προσωπείο

Γράφει η Χρύσα Αλεξανδρή
Οι σύγχρονες δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες έχουν ως κύριο μέλημά τους τη διαφύλαξη και την εδραίωση των θεμελιωδών δημοκρατικών αξιών και αρχών. Αυτό προϋποθέτει, βέβαια, την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη κατοχύρωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου – πολίτη και την οριοθέτηση των υποχρεώσεων του.
Ωστόσο, σήμερα παρατηρούμε μία εκ θεμελίων αλλαγή του τρόπου, που αντιλαμβάνονται οι πολιτικές ηγεσίες την έννοια της δημοκρατικότητας. Αυτό φαίνεται και από την αύξηση των υποχρεώσεων των πολιτών προς το κράτος και τη σταδιακή αλλά ολοφάνερη καταβαράθρωση των δικαιωμάτων, που έχει μέσα σε ένα κράτος το οποίο δεν μπορεί κάτω από αυτές τις συνθήκες να χαρακτηριστεί «κράτος πρόνοιας». 

Θεωρητικά και πρακτικά, όμως, μέσα σε συνθήκες Δημοκρατίας ο λαός είναι η πηγή εξουσίας και ο ίδιος έχει εκχωρήσει το δικαίωμα στην πολιτική εξουσία να κυβερνά κατά πως θέλει ο λαός και όχι όπως συμφέρει μικρές και ισχυρές οικονομικά ομάδες. Το ερώτημα που τίθεται είναι: μπορεί να γίνει κάτι προς όφελος της Δημοκρατίας; 

Για να στηριχθεί η πολιτεία σε γερές βάσεις και να υπάρξει κράτος Δικαίου θα πρέπει να γίνουν προσπάθειες, κυρίως, από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου – πολίτη και όχι την μονομερή εξυπηρέτηση οικονομικών ή μικροκομματικών συμφερόντων. 

Τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και οι πολίτες χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν τον κυρίαρχο ρόλο του λαού και ότι ένα κράτος ευημερίας έχει μέγιστη ανάγκη το λαό, για να προχωρήσει. Χωρίς το λαό ακόμα και οι λίγοι και οι ισχυροί δεν επιβιώνουν, γεγονός που πρέπει να υψωθεί ως βασική αρχή μιας ουσιαστικά οργανωμένης σύγχρονης Δημοκρατίας.

(Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Περί του Λόγου το Αληθές)