Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών

Του Δημήτρη Καζάκη
Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου συνελήφθησαν με τις πυτζάμες μετά από εισαγγελική παραγγελία ο Μιχαλολιάκος και τα πρωτοπαλίκαρά του. Η όλη επιχείρηση μοιάζει σε πολλά με την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, όταν ο Χίτλερ στα τέλη Ιουνίου του 1934 σε μια επιχείρηση σκούπα δολοφόνησε εκατοντάδες στελέχη των SA μαζί και τον αρχηγό της τον Έρνστ Ρομ. Η παραστρατιωτικήSA που βοήθησε τον Χίτλερ να ανέλθει στην εξουσία τρομοκρατώντας αντιπάλους και πολίτες, είχε γίνει πολύ δυνατή και πολύ ανεξάρτητη για να την ανέχεται ο Φύρερ. Κι έτσι άστραψαν τα μαχαίρια.

Στην δική μας εκδοχή της νύχτας των μεγάλων μαχαιριών, οι διαδικασίες είναι διαφορετικές. Ο ίδιος ο υπουργός δημόσιας τάξης ανοιχτά με δική του παραγγελία προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ουσιαστικά διέταξε την δίωξη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης. Μάλιστα ο ίδιος ο κ. Δένδιας είπε σε δήλωσή του στις 28/9: «Η μηνυτήρια αναφορά μου προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είχε επισημάνει προς την Ελληνική Δικαιοσύνη τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να ενοποιήσει τις πολλές εκκρεμείς ενώπιόν της δικογραφίες εναντίον της Χρυσής Αυγής. Να αντιμετωπίσει έτσι ολιστικά ως εγκληματική οργάνωση το νεοναζιστικό φαινόμενο.»

Δηλαδή η ίδια η ποινική δικαιοσύνη στη χώρα μας δεν διέθετε τις διαδικασίες και τις προβλέψεις για κάτι τέτοιο και χρειαζόταν η υπόδειξη του υπουργού; Ποιος είναι και με ποιο δικαίωμα ο κ. Δένδιας υποδεικνύει στην ελληνική δικαιοσύνη τι πρέπει να κάνει; Κι ύστερα δηλώνει: «Η Ελληνική Δικαιοσύνη, όπως και η Ελληνική Αστυνομία, κινήθηκαν με ταχύτητα και με αποφασιστικότητα. Τους εκφράζω τη βαθιά ευγνωμοσύνη μου.» Με άλλα λόγια, ο υπουργός επαινεί τις διωκτικές και δικαστικές αρχές γιατί κινήθηκαν με ταχύτητα με βάση την εντολή του, ή τέλος πάντων την υπόδειξή του.

Εδώ έχουμε μια ωμή πολιτική παρέμβαση, η οποία βέβαια υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Τις ίδιες που υπηρετούσε η άτυπη ασυλία που είχε παραχωρηθεί στην ΧΑ εδώ και χρόνια από το ίδιο το κράτος και τις κυβερνήσεις του. Πόρισμα εννέα σελίδων, στο οποίο γίνεται αναδρομή στην 26χρονη πορεία της εγκληματικής οργάνωσης, που αποτελείτο από μέλη της Χρυσής Αυγής, παρέδωσε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτυχία Κουτζαμάνη ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαρ. Βουρλιώτης. Με βάση αυτό το πόρισμα διετάχθησαν οι συλλήψεις των στελεχών της ΧΑ.

Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στις καταγεγραμμένες συνομιλίες μεταξύ βουλευτών του κόμματος αναφέρονται περιστατικά, που «δένουν» τη βασική κατηγορία περί συστάσεως εγκληματικής οργάνωσης, στην οποία εστιάζει το πόρισμα.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία αφορούν δέκα ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, μεταξύ αυτών η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, το περιστατικό του Πακιστανού μετανάστη στα Πετράλωνα και το επεισόδιο με τον Αιγύπτιο εργάτη στην ιχθυόσκαλα, υποθέσεις που περιλαμβάνονται στους 32 φακέλους, τους οποίους είχε αποστείλει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Ν. Δένδιας, στην κ. Κουτζαμάνη.

Στο εννεασέλιδο πόρισμα του κ. Βουρλιώτη περιγράφεται μεταξύ άλλων η δομή της οργάνωσης της ΧΑ ως η αρχή του μόνου ηγέτη (Führerprinzip) με επικεφαλή τον Ν. Μιχαλολιάκο, εξ ου και τον αποκαλούσαν «φύρερ». Ως υπαρχηγός της οργάνωσης Χρυσής Αυγής φέρεται ο καταζητούμενος βουλευτής Χρήστος Παππάς.

Επίσης, στο πόρισμα περιγράφεται ότι έχουν διαπραχθεί και άλλες αξιόποινες πράξεις -εκτός της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης- όπως είναι αυτές του «ξεπλύματος βρώμικου χρήματος» και της δωροδοκίας. Επιπλέον, στο πόρισμα «φωτογραφίζονται» και άλλα πρόσωπα, η συμμετοχή των οποίων θα διερευνηθεί κατά την ανακριτική διαδικασία. Το πόρισμα τοποθετεί τη δράση της Χρυσής Αυγής ανά την Ελλάδα τα τελευταία 26 χρόνια. Σύμφωνα με το ιστορικό της οργάνωσης, που καταγράφεται στο πόρισμα, η χρονική αφετηρία της δράσης της οργάνωσης τοποθετείται το 1987.

Ο κ. Βουρλιώτης χρειάστηκε μια εβδομάδα και εννέα σελίδες πόρισμα για κινηθεί εναντίον της ΧΑ, όταν επί 26 συναπτά έτη δεν γινόταν απολύτως τίποτε. Τι απ’ όλα αυτά που περιγράφονται στο πόρισμα δεν ήταν γνωστά; 26 χρόνια εγκληματικής δράσης με ξέπλυμα χρήματος, δωροδοκίες, εκβιασμούς, βιαιοπραγίες, δολοφονίες, κοκ και τώρα ανακάλυψαν την εγκληματική δράση της ΧΑ; Γιατί χρειάστηκε να μεταβιβαστούν οι φάκελοι στον Άρειο Πάγο για να κινηθεί ποινική διαδικασία;

Από το γεγονός ότι ο αντιεισαγγελέας Βουρλιώτης δεν έκανε κανενός είδους ανακριτική δουλειά επί της ουσίας της υπόθεσης μέσα στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε από τότε που ο κ. Δένδιας παρέδωσε τους φακέλους με τις υποθέσεις της ΧΑ στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου μέχρι την κίνηση ποινικής δίωξης, συνάγεται λογικά το συμπέρασμα ότι οι φάκελοι ήταν επαρκείς. Τότε γιατί τόσα χρόνια δεν είχε κινηθεί κανενός είδους δίωξη εναντίον των στελεχών της ΧΑ; Ποιος εμπόδιζε την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να επιληφθεί του θέματος; Και γιατί χρειαζόταν ο υπουργός δημόσιας τάξης να ενοποιήσει τις υποθέσεις για τον Άρειο Πάγο; Δεν υπήρχε κανένας εισαγγελέας, ή άλλος δικαστής σ’ αυτό το επίπεδο που να διέθετε την απαιτούμενη ευαισθησία ώστε να ζητήσει τους φακέλους και να προχωρήσει ποινικά η υπόθεση; Ανεπάρκεια, ή σκοπιμότητα;

Ή μήπως έπρεπε να φανεί πώς ο κατ’ ευφημισμό υπουργός δημόσιας τάξης μετατρέπεται επίσημα σε γενικό εισαγγελέα με δικαίωμα στις πολιτικές διώξεις; Το αποτέλεσμα; Αυτοί που μέσα από τα σπλάχνα τους βγήκε και ανδρώθηκε η ΧΑ, αυτοί που πρόσφεραν όλα αυτά τα χρόνια ασυλία στη δράση της, είναι οι ίδιοι που σήμερα εμφανίζονται ως τιμωροί της. Με διαδικασίες που δοκιμάζουν την κοινή λογική. Άραγε θα εξεταστούν οι παλαιότερες σχέσεις της ΧΑ με την ΝΔ, την οργάνωση του κ. Βορίδη, που ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έχει ομολογήσει; Θα εξεταστούν οι σχέσεις του Μιχαλολιάκου και των δικών του με την ΕΥΠ και τις μυστικές υπηρεσίες ημεδαπής και αλλοδαπής; Ίδωμεν.

Κι έτσι φτάσαμε στη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών. Η εξουσία δίνει στεγνά τα υποχείριά της, προκειμένου να προχωρήσει ανοιχτά σ’ ένα καθεστώς «πολιορκίας» όπου η αυθαιρεσία και η προκλητική αυταρχικότητα θα υποδύεται τη «δημοκρατική νομιμότητα». Να γιατί η κυβέρνηση διάλεξε να στήσει αυτή την παράσταση. Πριν καν χαράξει να συλλαμβάνονται εν ενεργεία βουλευτές στο όνομα ενός εννεασέλιδου πορίσματος που στοιχειοθετεί κάποιο υποτίθεται αυτόφωρο κακούργημα, αυτό της εγκληματικής οργάνωσης. Γιατί η κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές δεν περίμεναν την ολομέλεια της Βουλής να άρει την κοινοβουλευτική ασυλία και κατόπιν να συλλάβουν τους βουλευτές της ΧΑ; Πώς είναι δυνατό και με βάση ποια εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία του νόμου συλλαμβάνονται και μάλιστα επιλεκτικά ορισμένοι από τους εν ενεργεία βουλευτές της ΧΑ, παρά την ασυλία που προβλέπει το σύνταγμα;

Η επίκληση του γεγονότος ότι η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση είναι αστεία και μόνο για την τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού. Κάλλιστα θα μπορούσε να είχε συγκληθεί η Βουλή και σε ολομέλειά της να καταγγελθεί η ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση με σκοπό την άρση της βουλευτικής ασυλίας. Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε αφενός να τοποθετηθούν όλοι ενώπιος ενωπίω και αφετέρου οι διωκτικές αρχές δεν θα είχαν άλλη επιλογή από το να συλλάβουν το σύνολο των βουλευτών της ΧΑ.

Προφανώς, αυτοί που σχεδίασαν την όλη επιχείρηση δεν ήθελαν κάτι τέτοιο. Δεν ήθελαν ανοιχτή συζήτηση στην Βουλή. Ο Μιχαλολιάκος βγαίνοντας από την ΓΑΔΑ φώναζε «ρουφιάνοι». Άραγε ποιους εννοούσε; Ίσως αυτούς που του είχαν εξασφαλίσει ασυλία όλα αυτά τα χρόνια και τώρα τον έδιναν στεγνά. Αυτά κι ενδεχομένως άλλα πολλά δεν έπρεπε να ακουστούν σε ανοιχτή συνεδρίαση της Βουλής. Όπως επίσης δεν ήθελαν αυτοί που σχεδίασαν την όλη παράσταση να προβούν σε σύλληψη ολόκληρης της βουλευτικής ομάδας της ΧΑ. Ίσως γιατί έχουν άλλα σχέδια γι’ αυτούς.

Μα αν η ΧΑ συνιστά εγκληματική οργάνωση, τότε γιατί δεν συλλαμβάνονται όλα τα μέλη και τα στελέχη της με την ίδια ακριβώς λογική που συνελήφθη Μιχαλολιάκος και Σία; Γιατί οι επιλεκτικές συλλήψεις και τα εντάλματα; Μήπως η κυβέρνηση ετοιμάζει μακελειό στους δρόμους με τους πιο θερμόαιμους από τους Χρυσαυγίτες; Μήπως γι’ αυτό αδυνατούν δήθεν οι διωκτικές αρχές να συλλάβουν τον υπαρχηγό Παππά; Ίσως η κυβέρνηση να ψάχνει για την ευκαιρία να παρουσιάσει τις νέες μονάδες με βαρύ οπλισμό που έχει προαναγγείλει ο ίδιος ο Δένδιας εδώ και πολλούς μήνες. Υπάρχει καλύτερη νομιμοποίηση στην κοινή συνείδηση αυτών των μονάδων από μια μάχη εναντίον των χρυσαυγιτών;

Όπως κι αν την δει κανείς αυτή την υπόθεση είναι προφανές ότι στήθηκε μια ολόκληρη παράσταση για το φιλοθεάμων κοινό. Όχι μόνο για να εμφανιστεί το εγκληματικό καθεστώς του δοσιλογισμού και του ξεπουλήματος της χώρας ως δήθεν εκφραστής της «δημοκρατικής νομιμότητας». Ούτε μόνο να συγκροτηθεί το λεγόμενο δημοκρατικό ή συνταγματικό τόξο εναντίον των άκρων, στα οποία βέβαια κατατάσσεται οποιοσδήποτε απειλεί ευθέως το καθεστώς με ανατροπή. Πρέπει το φιλοθεάμων κοινό να εθιστεί να βλέπει εν ενεργεία βουλευτές με χειροπέδες, παρά την ασυλία τους. Πρέπει να εθιστεί στην μεταμεσονύχτια δράση των διωκτικών αρχών εναντίον πολιτικών οργανώσεων που το καθεστώς θεωρεί ή στιγματίζει ως απειλή. Πρέπει να εθιστεί να βλέπει τον υπουργό δημόσιας τάξης σε ρόλο εισαγγελέα, δικαστή και εκπρόσωπο του κράτους δικαίου. Ενός κράτους δικαίου κομμένου και ραμμένου στα μέτρα της απόλυτης αυθαιρεσίας ενός συστήματος εξουσίας που υπηρετεί την διάλυση της χώρας και την γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού.

Να γιατί έπρεπε να μεταβιβαστεί στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου η υπόθεση της ΧΑ. Πολύ δύσκολα εισαγγελική ή δικαστική αρχή σε κατώτερο επίπεδο θα δεχόταν να κινηθεί με τόσο δικονομικά αυθαίρετο τρόπο, υπηρετώντας τις σκοπιμότητες του καθεστώτος. Αντίθετα ο Άρειος Πάγος έχει μια λαμπρή ιστορία στην νομιμοποίηση των πιο αυθαίρετων και πραξικοπηματικών ενεργειών της εξουσίας. Της όποιας εξουσίας.

Από την εποχή τουλάχιστον του μεσοπολέμου κάθε φορά που η εξουσία ένιωθε να απειλείται από τον ίδιο τον λαό και προχωρούσε σε πράξεις κατάλυσης της συνταγματικής έννομης τάξης, τα ανώτατα δικαστήρια (Συμβούλιο της Επικρατείας και Άρειος Πάγος) έσπευσαν να νομιμοποιήσουν επικυρώνοντας τις σχετικές κυβερνητικές πράξεις, επικαλούμενα είτε «έκτακτες συνθήκες», είτε τη «σιωπηρή υποστήριξη του λαού», είτε το «γενικό συμφέρον». Κι έτσι οι κυβερνήσεις είχαν πάντα την άνεση να επιβάλουν αυθαίρετα καταστάσεις «πολιορκίας» εναντίον του λαού, που οδηγούσαν τελικά σε πραξικοπήματα και φασιστικές δικτατορίες. Τα ανώτατα δικαστήρια έβρισκαν τα πάντα νόμιμα και καλώς καμωμένα. Ακόμη και την ναζιστική κατοχή.

Δεν λέμε ότι δεν υπήρξαν άξιοι και έντιμοι ανώτατοι δικαστές, αλλά αυτοί ήταν ελάχιστοι που η έντιμη και πατριωτική στάση τους χανόταν πάντα μέσα στον γενικό κανόνα.

Έτσι και σήμερα. Τα κόμματα που υπηρετούν το καθεστώς αποικιοκρατίας του ευρώ και της δουλοπαροικίας του χρέους ξέρουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν στην ίδια λογική χωρίς άγρια γενικευμένη καταστολή, χωρίς αναστολή ακόμη και των λιγοστών πολιτικών ελευθεριών που έχουν απομείνει. Αυτά που έρχονται μαζί με το νέο χρηματοδοτικό πακέτο που ήδη συζητά η ευρωζώνη και το ΔΝΤ, δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα να επαναπαυθεί στον καναπέ του. Η κοινωνική εξέγερση αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και το καθεστώς παίρνει τα μέτρα του. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιεί την ΧΑ ως βολικό άλλοθι.

Η ώρα που ο καθένας θα κληθεί να επιλέξει έχει έλθει. Απέναντι στο λεγόμενο δημοκρατικό ή συνταγματικό τόξο, που συνιστά τον κύριο φορέα εκφασισμού της ζωής μας, αλλά και την κύρια απειλή εναντίον της χώρας και του λαού της, θα πρέπει να δημιουργηθεί επειγόντως μια ευρεία συμμαχία αληθινά αντιφασιστικών και δημοκρατικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας. Η κατάσταση βιάζει. Αυτή η συμμαχία θα πρέπει να αντιταχθεί σε κάθε μέτρο και μέσο εκφασισμού, ή φασιστικής εκτροπής της πολιτικής ζωής με κύριο στόχο να ανατραπεί εδώ και τώρα η κυβέρνηση ως πρώτο βήμα για την συνολική ανατροπή του καθεστώτος δεσμεύσεων που έχει επιβάλει η τρόικα και οι δανειστές.

Σ’ αυτή την συμμαχία έχουν θέση όλοι όσοι θεωρούν ότι οι διαρκείς εκτροπές που έχουν συντελεστεί από τον Μάιο του 2010 οδηγούν στην ολοκληρωτική καταστροφή τον λαό και την χώρα, καθώς και στον επίσημο εκφασισμό της πολιτικής με σκοπό να εξυπηρετηθούν οι δεσμεύσεις προς τους δανειστές και την τρόικα. Η απάντηση στον φασισμό δεν μπορεί και δεν είναι η κράτος δικαίου του Δένδια και μιας κυβέρνησης που έχει κηρύξει επίσημο πόλεμο εναντίον όλων των λαϊκών στρωμάτων. Η μόνη απάντηση είναι η οργάνωση γενικής πολιτικής απεργίας από τον ίδιο τον λαό. Το καθεστώς το ξέρει και βιάζεται. Δεν πρέπει να του επιτρέψουμε να επιβάλλει την δική του ανομία, τον δικό του σφετερισμό της εξουσίας ως «δημοκρατική νομιμότητα».

Το ΕΠΑΜ οφείλει να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες για την ευρύτερη δυνατή συνεύρεση όλων εκείνων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που κατανοούν την ανάγκη μιας τέτοιας αυθεντικά λαϊκής δημοκρατικής συμμαχίας. Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Ούτε ανοχής. Όλοι μας πρέπει να πάρουμε σαφή θέση. Αυτή την φορά οι δημοκρατικές δυνάμεις αυτού του τόπου δεν πρέπει να πιαστούν στον ύπνο όπως έγινε το 1936, ή το 1967. Δεν πρέπει όπως στο παρελθόν να ανακαλύψουμε κατόπιν εορτής και μέσα στις φυλακές, στα ξερονήσια, στα αποσπάσματα, ή στην εξορία τι κάναμε λάθος, ποιες ήταν οι ολιγωρίες μας, ή ποιες ήταν οι ολέθριες παραλείψεις μας. Τώρα πριν είναι πολύ αργά. Αυτή την φορά η φασιστική εκτροπή από την εξουσία δεν θα περάσει. Δεν πρέπει να περάσει. Το προσκλητήριο για κάθε δημοκράτη έχει ήδη σημάνει.